Χριστός ή ύλη;

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

17 Σεπτεμβρίου 2017

(Μαρκ. η΄ 34-38 , θ΄ 1)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μια παραδοξότητα -φαινομενικά- η οποία περιέχεται στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, αποτελεί το θεμέλιο της εν Χριστώ ζωής και σωτηρίας. Αυτή είναι η χριστιανική αυταπάρνηση, η οποία τόσο δύσκολη, και πολλές φορές παράλογη, φαίνεται στα μάτια και τη λογική μας.

Οι πιο πολλοί άνθρωποι θεωρούν θεμιτή ή καλή την με κάθε τρόπο διασφάλιση του συμφέροντος και της καλοπέρασής τους. Οδηγούμενοι από την φιλαυτία και την απληστία, δεν διστάζουν να καταπατούν αρχές, να αδικούν τους συνανθρώπους τους, να αθετούν υποσχέσεις και υποχρεώσεις. Να αρνούνται, όχι μόνο συγγενικούς και φιλικούς δεσμούς, αλλά και τον ίδιο τον Θεό!

Ο Κύριος Ιησούς διδάσκει, όμως, τα αντίθετα: «Όποιος» λέει «θυσιάζει τη ζωή του για χάρη δική μου και του ευαγγελίου -και φυσικά για χάρη του πάσχοντος συνανθρώπου του- αυτός θα κερδίσει την αιώνια ζωή και σωτηρία».

Πολλές φορές ο Κύριος μίλησε για περιφρόνηση του περιττού υλικού πλούτου, ώστε να κερδίσει ο άνθρωπος τα πνευματικά αγαθά και πλούτη του ουρανού. Δεν ζητάει όμως να απαρνηθούμε τη ζωή και τα αγαθά μας γενικά και αόριστα, αλλά μόνον όταν αυτά γίνονται εμπόδιο για την σωτηρία μας.

Πολλές φορές η χλιδή, το συμφέρον και η καλοζωία μάς κάνουν μαλθακούς, σκοτίζουν τον νου και αιχμαλωτίζουν τη θέληση. Μας οδηγούν σε μια κακή κοσμική ζωή και συμπεριφορά, μια υλοφροσύνη, η οποία μας απομακρύνει από τον Θεό. Έτσι θεωρούμε ότι η ύλη είναι το παν και γινόμαστε ανίκανοι να πράξουμε το καλό. Ο αισθησιασμός πνίγει κάθε ευγενική και θεάρεστη τάση της ψυχής μας. Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως και δεν συνέλθουμε, μας περιμένει η κόλαση και η αιώνια πνευματική οδύνη.

Όταν μας τεθεί το δίλημμα: «Χριστός ή ύλη;», εμείς πρέπει οπωσδήποτε να επιλέξουμε το πρώτο, ακόμη κι αν αυτό έχει ως συνέπεια να περιφρονήσουμε και να μισήσουμε εντελώς το δεύτερο. Ο Θεός ακόμη κι έτσι, δεν θα πάψει ποτέ να φροντίζει για όλες μας τις ανάγκες, ακόμη και τις υλικές. Εξάλλου, η ύλη δημιούργημα του Θεού είναι, και αφού ο ίδιος μας έδωσε ζωή προνόησε -ένεκα της μεγίστης φιλανθρωπίας Του- για την συντήρησή της. Κάποτε, εξάλλου, η ζωή μας θα λάβει βιολογικό τέλος από αρρώστια, ατύχημα ή λόγω γήρατος. Για μια πρόσκαιρη ζωή θα ήταν κρίμα να στερηθούμε τον παράδεισο, δεδομένου ότι και ο ίδιος ο Κύριός μας θυσίασε την πολύτιμη αγία ζωή Του στον Σταυρό για χάρη μας.

Ως μέλη, λοιπόν, της αγωνιζόμενης και στρατευμένης Εκκλησίας, η οποία είναι η επίγειος βασιλεία του Θεού, ας αγωνιστούμε να μπούμε -ως συγκληρονόμοι Χριστού- στην θριαμβεύουσα και ουράνια Εκκλησία. Γένοιτο!