e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Εισήγηση του Επισκόπου Ερυθρών Κυρίλλου στο Γ΄ Αγιολογικό Συνέδριο | Σμύρνη, 5.5.2017 [video]


Στο Γ΄ Αγιολογικό Συνέδριο, το οποίο, υπό την αιγίδα του Οικουμενικού πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, άρχισε τις εργασίες του στη Σμύρνη, ομίλησε σήμερα ο Θεοφ. Επίσκοπος Ερυθρών κ. Κύριλλος, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Οι ναοί του αγίου Πολυκάρπου στη Σμύρνη και η "εύρεση" του τάφου του». 

Ο ίδιος έχει μοχθήσει πολύ στον ιερό κι αιματοπότιστο αυτό τόπο της Ιωνίας και de profundis ανέπτυξε το θέμα του, μεταχειριζόμενος πλήθος ενδιαφερουσών διαφανειών. Ένα ενδεικτικό 5λεπτο βίντεο από την παρουσίασή του δείτε ευθύς κατωτέρω:









Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος!

Διακρίνουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος, τις δυσκολίες του, τις ανάγκες του, αλλά και κάποιες από τις αιτίες.
      Αυτό που προβάλλεται παντού ως βασική αιτία είναι ο οικονομικός παράγοντας. Δυστυχώς, όμως, η βιοτική μέριμνα έχει κυριαρχήσει σε όλη την ζωή μας και δεν μας αφήνει να δούμε την πραγματική αιτία, που είναι η απομάκρυνσή μας από τον Θεό Πατέρα, από την ζεστή, γεμάτη αγάπη και στοργή αγκαλιά Του.
      Έχουμε μείνει μόνοι πλέον και παγωμένοι από τον δριμύ χειμώνα, που μας έχει επιφέρει η απομάκρυνση από τον Θεό.
      Ερχόμαστε κι εμείς τώρα από το Άγιον Όρος, όχι ως σωτήρες, αλλά ως αδελφοί και συνοδοιπόροι, αναφωνώντας το των Αγίων Τεσσαράκοντα: «δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος», κάνοντας έκκληση να ξεκινήσουμε από την αρχή πάλι την προσπάθεια, όλοι μαζί, συνειδητοποιώντας την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο Του.
      Η αγάπη Του είναι η ελπίδα και η σιγουριά μας, η δύναμή μας και το καύχημά μας, η προστασία και σκέπη μας, ώστε η προσπάθειά μας να στεφθεί με επιτυχία.
      Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι η βεβαιότητα για την σωτηρία του!
      +Αρχιμ. Βαρθολομαίος 
     Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους

Ιερατική Σύναξη της Εκκλησίας της Εσθονίας, με θέμα: «Ιερατικό Ήθος»




Ιερατική Σύναξη πραγματοποιήθηκε από 1ης έως και 3ης Μαΐου στο Ελσίγκι της Φιλλανδίας με τους ιερείς και διακόνους της Εκκλησίας της Εσθονίας, με κεντρικό θέμα μελέτης το «Ιερατικό Ήθος». 

Την Ιερατική Σύναξη συντόνιζε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας κ. Στέφανος, ενώ παρόντες ήταν οι Σεβ. Μητροπολίτες Ελσιγκίου κ. Αμβρόσιος, Θερμοπυλών κ. Ιωάννης και οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Τάρτου κ. Ηλίας, Πάρνου και Σάαρε κ. Αλέξανδρος και Χριστουπόλεως κ. Μακάριος. Κατά τη διάρκεια της Συνάξεως αναπτύχθηκαν σχετικά θέματα και έγιναν πολλές παρεμβάσεις από τους Επισκόπους και τους Ιερείς. 

Ο κεντρικός ομιλητής Σεβ. Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης ανέπτυξε το θέμα: «Ο κόσμος και εμείς» αναφερόμενος με εμπεριστατωμένο τρόπο στο φαινόμενο της εκκοσμίκευσης και στις σύγχρονες προκλήσεις του σημερινού ανθρώπου και κυρίως του κληρικού. 

Ο π. Ματθίας Πάλλη ανέπτυξε το θέμα «Το Ιερατικό Ήθος» και αναφέρθηκε στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής και κυρίως στην νέα τάση που έχει αναπτυχθεί στην Εσθονία γνωστή ως «νέα εποχή – new age», ενώ ο π. Μιχαήλ Σούντβικστ ομίλησε σχετικά με το Ιερατικό Ήθος και προσεγγίζοντας τις ποιμαντικές ανάγκες και τα προβλήματα του κληρικού ως ποιμένος και οικογενειάρχου. Σχετικές εισηγήσεις παρουσίασαν και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τάρτου κ. Ηλίας ο οποίος επικέντρωσε την προσοχή του στις αναζητήσεις και τους σκοπούς της ιερατικής ζωής καθώς και ο π. Τύχων Τυνκυνέν, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιερωσύνη από την πλευρά των Πατέρων της Εκκλησίας. 

Αξιοσημείωτο ήταν ότι σε μία από τις Συνεδρίες της Συνάξεως μετείχαν και οι κληρικοί της Μητροπόλεως Ελσιγκίου με την παρουσία φυσικά του οικείου ποιμενάρχου κ. Αμβροσίου, ο οποίος φιλοξενούσε όλη την Ιερατική Σύναξη. 

Να σημειωθεί ότι κατά το απόγευμα της πρώτης συνεδρίας οι ιερείς της Μητροπόλεως Ελσιγκίου συμμετείχαν στην Ιερατική Σύναξη με κοινές εισηγήσεις και συμπροβληματισμό για το ζήτημα του Ιερατικού Ήθους. Μετά τις εισηγήσεις των δύο ομιλητών οι ιερείς και οι επίσημοι προσκεκλημένοι είχαν την δυνατότητα ερωτήσεων και τοποθετήσεων για τις ήδη ληφθείσες αποφάσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Στο τελευταίο μέρος της Συνάξεως συζητήθηκαν πρακτικά, διοικητικά και ποιμαντικά θέματα με κυρίαρχο αυτό της δημιουργίας Εσωτερικού Κανονισμού της Εκκλησίας της Εσθονίας. 

Εκ της Εκκλησίας της Εσθονίας

Η Αρχιεπισκοπική Λειτουργία προς τιμήν του Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης [live ECTV]



Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β΄, ενώπιον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου, στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης, όπου θησαυρίζεται το ιερό Λείψανο του Μεγαλομάρτυρος.
























ΜΙΚΡΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ

Ο Άγιος Εφραίμ, κατά κόσμο Κωνσταντίνος Μόρφης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 μ.Χ. σε ειδυλλιακή τοποθεσία , κοντά στον Ληθαίο ποταμό. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα εφτά αδέλφια του, τη δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε η ευσεβής μητέρα του. Σε ηλικία 14 ετών, για να αποφύγει τον εξισλαμισμό και τα γενιτσαρικά σώματα, εισήλθε στην ακμάζουσα τότε σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του όρους των Άμωμων (Καθαρών) της Αττικής.

Ο Άγιος Εφραίμ ακολούθησε με ένθεο ζήλο τον Χριστό, και διέπρεψε με την λαμπρότητα της ζωής του και τους πόνους της αθλήσεως του στο ορός των Άμωμων Αττικής (Περιοχή Νέας Μάκρης). Αξιώθηκε ακόμα να λάβει το μέγα Μυστήριο της Ιεροσύνης και το χάρισμα να υπηρετεί το άγιο θυσιαστήριο, σαν άγγελος Θεού, με φόβο Θεού και πολλή κατάνυξη.

Το 1416 μ.Χ. οι Τούρκοι εισέβαλαν και λεηλάτησαν την Αττική και ανάγκασαν το Δούκα των Αθηνών να δηλώσει υποταγή στο Σουλτάνο. Το 1424 μ.Χ. οι Τούρκοι εισέβαλαν βιαίως στη Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έσφαξαν όλους τους Πατέρες της Μονής. Ο Άγιος απουσίαζε στη σπηλιά του πάνω στο βουνό για προσευχή και μόλις επέστρεψε αντίκρισε έντρομος τα πτώματα των Πατέρων. Αφού τους έθαψε, ακολούθως θρήνησε γοερώς.

Τον επόμενο χρόνο, την 14η Σεπτεμβρίου 1425 μ.Χ., επανήλθαν οι βάρβαροι και βρήκαν τον Άγιο. Τον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύρια του, που τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 μ.Χ. ήμερα Τρίτη και ώρα 9 το πρωί. Τον κρέμασαν ανάποδα σ' ένα δένδρο, που σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και το κεφάλι, και τέλος το καταπληγωμένο και μαρτυρικό σώμα του το διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο και έτσι παρέδωσε την αγία ψυχή του στον στεφανοδότη Χριστό.

Μετά από μισή χιλιετία ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός και φανερώθηκαν, ύστερα από πολλές εμφανίσεις του ιδίου του Αγίου Εφραίμ και πολλών άλλων θαυμαστών γεγονότων, όλα όσα σήμερα γνωρίζουμε, τα οποία επιβεβαιώθηκαν με την εύρεση των μαρτυρικών και χαριτόβρυτων λειψάνων του Αγίου στις 3 Ιανουαρίου 1950 μ.Χ.

Ο Άγιος Εφραίμ γιορτάζεται δύο φορές το χρόνο, στις 3 Ιανουαρίου η εύρεση των τιμίων λειψάνων του, και στις 5 Μαΐου το μαρτυρικό τέλος του. Στα Τρίκαλα πανηγυρίζεται από τον Ιερό Ναό Αγίου Στεφάνου, απέναντι του οποίου, κατά παράδοση, υπήρχε το πατρικό σπίτι του.

Το 2011 το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, με την υπ’ αριθμ. 217/2-3-2011 Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, κατέταξε τον Όσιο Εφραίμ στο επίσημο ορθόδοξο εορτολόγιο.


ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΚΡΗΣ 
Από τις σφαγές των Τούρκων στην ανεύρεση του ιερού σκηνώματος του Αγίου

Η Μονή του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια. Πολλοί μοναχοί και ιερείς έμειναν εκεί και προσευχήθηκαν στον Κύριο. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές, όπου ξεκληρίστηκε το μοναστήρι.

Το 1945 μ.Χ. η μοναχή τότε Μακαρία πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού, άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμώμων, στις βορειοανατολικές υπώρειες του Πεντελικού. Από θεία παρόρμηση, διαμόρφωσε ένα κελάκι εκεί και άρχιζε να καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Εκεί πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την πάροδο των αιώνων μοναχοί και προσευχόταν να γνωρίσει ή να της φανερωθεί κάποιος από αυτούς. Μια φωνή, αρχικά σιγανή αλλά με τον καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε: «Σκάψε και θα βρεις αυτό που επιθυμείς», μέχρι τη στιγμή που της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του μοναστηριού.

Έτσι στις 3 Ιανουαρίου 1950 μ.Χ. ανέθεσε σε εργάτη το σκάψιμο του συγκεκριμένου σημείου που της υποδείκνυε η ίδια η ψυχή της. Αν και ο εργάτης ήταν αρνητικός και ήθελε να σκάψει οπουδήποτε αλλού παρά σε αυτό το σημείο, τελικά, μετά από τις εκκλήσεις και τις προσευχές, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει. Το σημείο είχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχο και πράγματα που καταδείκνυαν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Το πρώτο εύρημα, ένα κεφάλι. Μάλιστα, ο χώρος ανέδυε μια ευωδιά.

«Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάστηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθιά την έκταση του μαρτυρίου του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό, και παίρνοντας το χώμα με προσοχή έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί», έγραψε η ηγουμένη Μακαρία περιγράφοντας τα όσα συνταρακτικά τής συνέβησαν.

Με προσοχή η Ηγουμένη Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα που ήταν πάνω από τον τάφο. Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για κληρικό καθώς το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο.

Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό, η Ηγουμένη άκουσε βήματα. Ο ήχος ερχόταν από τον τάφο, αντηχώντας έως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί τον πρωτοαντίκρισε. Ήταν ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στο λαιμό, ντυμένος με τη μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ζήτησε να τον βγάλουν από αυτήν τη θυρίδα που τον είχαν. Την επόμενη κιόλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού.

Το ίδιο βράδυ ο Άγιος φανερώθηκε στον ύπνο της, την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομά του: Εφραίμ. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί από τότε και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και τη βοήθειά του. Ο Άγιος με τη χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της Μονής και προστατευμένη από κτίσμα που κτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία πνοή του.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
ν ὄρει τῶν Ἀμώμων ὥσπερ ἥλιος ἔλαμψας, καί μαρτυρικῶς, θεοφόρε, πρός Θεόν ἐξεδήμησας, βαρβάρων ὑποστάς ἐπιδρομάς, Ἐφραίμ Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ· διά τοῦτο ἀναβλύζεις χάριν ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσι σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

[πηγή στοιχείων: saint.gr]