e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Πατριαρχικές αφίξεις στη γη των Καππαδόκων

Ο Παναγ. Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος μετά του Μακαρ. Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου έφθασαν, για το προσκύνημά τους, στη γη των Καππαδόκων μεγάλων Πατέρων και αγίων Μαρτύρων.
Φωτογραφίες: π. Χαρίτων Ριζιώτης  













[Φωτό και σχόλιο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΒΙΚΕΤΟΥ: Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο σήμερα (17.6.2017) στην εκκλησία Τοκαλί Κιλισέ, η οποία χτίστηκε τον 10ο αιώνα και κοσμείται με εξαίρετες τοιχογραφίες, που συντηρούνται. Επίσης, διακρίνεται ο διευθυντής του Πάρκου Γκιόρεμε της Καππαδοκίας. Για την φωτογραφική αυτή ανάμνηση ιδιαίτερες ευχαριστίες στην κ. Μαρία Σέκερη, σύζυγο του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη, πρέσβη Ευάγγελου Σέκερη.]

Αρχιερατικό Ετήσιο Μνημόσυνο για τον 38χρονο Ιερέα της Ζακύνθου π. Διονύσιο Αντίοχο






Πραγματοποιήθηκε σήμερα, Σάββατο 17 Ιουνίου 2016, στον Ενοριακό Ναό Αγίου Δημητρίου Δράκα Ζακύνθου το Ετήσιο Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του μακαριστού Εφημερίου της εν λόγω Ενορίας Πρεσβυτέρου Διονυσίου Λ. Αντιόχου, ο οποίος πολύ πρόωρα πέρυσι, σε ηλικία μόλις 38 ετών, αναχώρησε για τον Ουρανό, αφήνοντας πίσω την καλή Πρεσβυτέρα του και τα τρία ανήλικα τέκνα του. 

Της Επιμνημόσυνης Δεήσεως προέστη ο οικείος Μητροπολίτης Σεβ. Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄, συμπαραστατούμενος και από άλλους Κληρικούς της Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου.

[Τα της κηδείας του, ξαναδείτε ΕΔΩ.]

Ο Χριστός προτίμησε για μαθητές Του περιφρονημένους ανθρώπους του μόχθου

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Β΄ Ματθαίου
18 Ιουνίου 2017
(Ματθ. δ΄ 18- 23 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Οι άνθρωποι που ακολούθησαν τον Κύριο κι έγιναν μαθητές Του δεν ήταν -κατά κανόνα- πλούσιοι ή μορφωμένοι. Δεν κατείχαν κοσμικές ή θρησκευτικές θέσεις, ούτε υψηλά δημόσια αξιώματα. Δεν απολάμβαναν τιμές, φήμη και δόξα, ούτε ζούσαν μέσα στις απολαύσεις και την χλιδή. Οι πιο πολλοί υπήρξαν άνθρωποι του μόχθου, σκληρά εργαζόμενοι για το καθημερινό τους ψωμί. Ήταν ψαράδες θαλασσοδαρμένοι, ροζιασμένοι και ανυπόδητοι. Και φυσικά, έζησαν σε μια εποχή, που η εργασία αποτελούσε ντροπή και φανέρωνε την κατώτερη και ταπεινή κοινωνική τους καταγωγή και τάξη.

Όμως ο Χριστός αυτήν την τάξη επιλέγει να τιμήσει και να ανυψώσει. Δεν επέλεξε –ενώ θα μπορούσε- τους μαθητές Του από την ανώτερη τάξη των ισχυρών και μορφωμένων, αλλά προτίμησε τους περιφρονημένους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου. Έτσι, έδωσε κι ένα μεγάλο δίδαγμα και παράδειγμα σε όλους μας: ότι ο αληθινός Χριστιανός πρέπει να κερδίζει τίμια το ψωμί του και να μην ζει σε βάρος των άλλων συνανθρώπων του.

Αυτό το τόνισε ιδιαίτερα και ο μέγας Απόστολος των Εθνών Παύλος, ο οποίος εργαζόταν ως σκηνοποιός. Αλλά και άλλα μεγάλα πρόσωπα της ιεράς ιστορίας υπήρξαν χειρωνακτικά εργαζόμενοι: ο Μωυσής ήταν ποιμένας, ο προφήτης Αμώς γιδοβοσκός, αλλά πρωτίστως και ο ίδιος ο Κύριος υπήρξε μαραγκός.

Η εργασία δεν είναι ντροπή, ούτε ο Θεός θέλει τον άνθρωπο φυγόπονο. Διότι η οκνηρία και η φυγοπονία οδηγεί όχι μόνο στον κοινωνικό παρασιτισμό αλλά και σε έκνομες πράξεις: απάτη, κλοπή και ενίοτε έγκλημα. Ακόμη και οι οικονομικά ευκατάστατοι οφείλουν να εργάζονται για ωφέλεια όχι μόνο του εαυτού τους αλλά και της κοινωνίας, μοιραζόμενοι τον πλούτο τους με τους πάσχοντες και ατυχήσαντες αδελφούς τους. Η εργασία προσφέρει πνευματική και σωματική υγεία, αρκεί να μην οδηγεί στην πλεονεξία, στην αδικία και την φιλαργυρία.

Ίσως πολλοί να γέλασαν ειρωνικά, όταν ο Ιησούς, καλώντας τους απλούς ψαράδες να Τον ακολουθήσουν, τους είπε ότι θα τους μεταβάλει σε «αλιείς ανθρώπων». Όμως τα μετέπειτα γεγονότα τούς κατατρόπωσαν! Όντως οι μαθητές έγιναν αλιείς ανθρώπων και φλογεροί κήρυκες του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας ακόμη και την ίδια τους τη ζωή. Όμως, πριν συμβεί αυτό, έπρεπε απαραιτήτως να προηγηθεί κάτι άλλο: η μαθητεία κοντά στον Κύριό μας, του οποίου άκουσαν τη θεία διδασκαλία και υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των θαυμάτων Του. Από τον Κύριο διδάχθηκαν τον τρόπο προσευχής αλλά και τον άγιο και ηθικό βίο, την αρετή και την αναμαρτησία.

Αυτό το παράδειγμα όπως και των άλλων Αγίων, που επί αιώνες λάμπρυναν την Εκκλησία, οφείλουμε να μιμηθούμε για να ακολουθήσουμε έτσι ένα φωτεινό δρόμο θεώσεως. Γένοιτο!