e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Ο Στεφανής και το στεφάνι του

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ από τη Μελβούρνη

Με αφορμή την εορτή του αγίου Στεφάνου και τα διάφορα σχόλια από φίλους Ζακυνθινούς στα «κοινωνικά μίντια», επειδή στη Ζάκυνθο, ίσως και αλλού, είθισται οι παντρεμένοι να γιορτάζουν το «στεφάνι τους» αυτή τη μέρα, θυμήθηκα ένα επεισόδιο πολύ παλιό, το οποίο θα μοιραστώ μαζί σας.
          Δεν πήγαινα Σχολείο ακόμα, αλλά έγινε τόσος ντόρος και σούσουρο που παρά το νεαρό της ηλικίας, έμεινε στη μνήμη!
          Είχαμε πάει να επισκεφτούμε τη νόνα και το νόνο μου για τα Χρόνια Πολλά και καθόμασταν στο τραπέζι για μεσημεριανό, όταν ακούσαμε φωνές και φασαρίες κάπου εκεί στη γειτονιά. Βγήκαμε κι εμείς έξω με τους πολλούς να δούμε τι συμβαίνει.
           Αλλιώς ο κόσμος τότε. Ό,τι συνέβαινε σε έναν ήταν σα να συνέβαινε σε όλη την περιοχή, γιατί τότε δεν δίσταζαν οι άνθρωποι να επεμβαίνουν ακόμα και σε προσωπικά / οικογενειακά προβλήματα, καλοπροαίρετα πάντα και με πρόθεση να βοηθήσουν την όποια κατάσταση, αλλά και να σχολιάσουν ποικιλοτρόπως! Όλα στην ανθρώπινη φύση!
          Εμάς τα πιτσιρίκια δεν μας άφησαν να πάμε πολύ κοντά μέχρι να διαπιστώσουν τι συμβαίνει, μπας και μας έλθει καμιά αδέσποτη! Ρωτούσαμε γύρω, άλλο έλεγε ο ένας άλλο ο άλλος, πού να βρούμε άκρη.
          Ήταν τόσες οι φωνές κι η φασαρία που δεν άργησε να καταφτάσει και το... όργανο της τάξης, μόνο που τάξη δεν μπορούσε να βάλει, αφού δυσκολεύτηκε πολύ να καταλάβει τι έγινε, έτσι που μιλούσαν όλοι μαζί, με το Στεφανή να ωρύεται και τη Μαρούλα, τη γυναίκα του, να θρηνεί πικρώς και να ξεστομίζει φοβερές κατάρες στο Στεφανή. Κατάρες ότι δεν θα τον λιώσει η γης με αυτό που έκαμε, στα Τάρταρα του Άδη θα βολοδέρνει κι ο άγιος Στέφανος θα του κόψει τα χέρια αλλά και τα πόδια κι άλλα παρόμοια στο ίδιο μοτίβο! Ιεροσυλία του φώναζε έκαμες... άνθρωπος μωρέ είσαι εσύ που ούτε ιερό ούτε όσιο έχεις απάνου σου;
          Τελικά, αφού αναγκαστικά ησύχασαν όλοι, για να καταλάβει ο χωροφύλακας τι έγινε, διαπιστώθηκε ότι προηγήθηκε στο αντρόγυνο άγριος καβγάς. Καβγάς από το τίποτα και χωρίς σοβαρό λόγο, γιατί ήταν φιλήσυχοι άνθρωποι κι οι δυο. Μόνο που εκείνη την ημέρα ξεχάστηκε η Μαρούλα, γιατί μιλούσε με μια γειτόνισσα όση ώρα μαγείρευε, έπιασε το κοκκινιστό που έφτιαχνε, μύρισε όλο το σπίτι και πέρα ακόμα κι όταν κατέφθασε από το μαγαζί που έπαιζε πρέφα ο Στεφανής για να απολαύσει τη σάλτσα με μακαρόνια, που είχε παραγγείλει αποβραδίς, έγινε το σώσε!
          Άδικα προσπάθησε να τον ημερέψει η Μαρούλα. Τον έπιασε με το καλό, «συμπάθε με Στεφανή μου, αλλά μου ΄λεγε κάτι σοβαρό η γειτόνισσα και ξεχάστηκα και τούτο και τ΄ άλλο», πέρα βρέχει για το Στεφανή, συνέχιζε να την λούζει με κάθε άλλο παρά κολακευτικά επίθετα και να την βρίζει άσχημα.  «Σώπα, Στεφανή μου, μας ακούει ο κόσμος, ντροπής πράματα, θα σου φτιάξω ένα ζευγάρι αβγά να φας και θα σφάξω μια κότα που την είχα για να αγοράσω γνέμα να πλέξω τσουράπια για το Χειμώνα, γιατί τρεις φορές εξεμπουζάκωσα αυτά που έχω, δεν παίρνουν άλλο τι να σου κάνουν κι αυτά τόσα χρόνια τα΄ χω. Αλλά, μα τον Άγιο Στέφανο, μεγάλη η χάρη Του, θα περάσω όπως, όπως κι εφέτος και θα σου φτιάξω το κοκκινιστό αύριο».
          Τίποτα ο Στεφανής. Φωνές, κακό, δεν μαλάκωνε με τίποτα.
          «Α, μωρέ Στεφανή, πώς κάνεις έτσι, λες κ’ η μαύρη καίω το φαΐ κάθε μέρα. Μία βολά την έπαθα η καψερή... επίσημη μέρα σήμερα που γιορτάζουμε και το στεφάνι μας». Στο σημείο αυτό αγριεύει περισσότερο ο Στεφανής, αγανακτεί η δόλια η Μαρούλα και... «ε, άει στον κείνονε δεν υποφέρεσαι. Άθρωπος είσαι εσύ ή ληστής;;;»
          Ε, ρε, ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε που έκαμε τη μεγάλη κουτουράδα κι απρέπεια να τον στείλει στον κείνονε!!!  Ανεβαίνει στην καρέκλα για να φτάσει τα κονίσματα, όπου σαν ιερό κειμήλιο φύλαγαν τα στεφάνια στη στεφανοθήκη, την αρπάζει με δύναμη τραβάει και σκίζει την κορδέλα που τα ένωνε, της πετάει το δικό της, «όρσε το στεφάνι σου πήξια – δείξια, που εκότισες κι έστειλες στον κείνονε τον άνδρα σου και να πας εσύ στον κείνονε όλο με δαύτο  να το γιορτάσετε παρέα, εγώ το δικό μου το βάνω χάμου και το πατώ» κι αρχίζει να το ποδοπατεί καταστρέφοντας το!
          Άδικα τα παρακάλια κ’ οι φωνές της. Ο Στεφανής συνέχισε το απαίσιο έργο του, αγνοώντας τις εκκλήσεις της να σταματήσει, γιατί θα ρίξει φωτιά ο άγιος Στέφανος και θα τον κάψει με αυτό που έκαμε. Είχε μαζευτεί όλο το χωριό γύρω από τις φωνές να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι (!) την ειδεχθή  και αποτρόπαιη  πράξη του Στεφανή!!!
          Σταυροκοπιόνταν οι γυναίκες, τσίριζαν τα πιτσιρίκια, φώναζαν οι άντρες μπας κι ηρεμήσει πια ο Στεφανής και σε μια στιγμή γυρίζει και με τη βροντερή φωνή του, ώστε να τον ακούσουν όλοι, της λέει: «Μη σε φωτίσει η μοίρα σου και ξανακάνεις ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί, να φάω τα κόκαλα του γονέωνέ μου, θα σε τσολοπατήσω εσένα και το στεφάνι σου χειρότερα από ό,τι ετσολοπάτησα το δικό μου»... Και μ΄ αυτά τα λόγια, αποχώρησε...περήφανος και μεγαλοπρεπής!

          Αχ, Στεφανή και κάθε Στεφανή... Αναρωτιέμαι, πόσες φορές στη διάρκεια της ζωής σας με τη «Μαρούλα σας» την διαολοστείλατε, χωρίς εκείνη να τολμήσει ποτέ να αρθρώσει λέξη...
          Αχ, Μαρούλα μου, ν’ αγιάσει το γλυκό σου στόμα!!! Πιστεύω, εκεί που είσαι, να μην σε διαολοστέλνει κανένας, να βρήκες τη γαλήνη και ηρεμία που δεν χάρηκες στη ζωή!!! Κι αν αναρωτιέσαι για τις κόρες σου, αν εκείνες τις κακομεταχειρίζονται... Λυπάμαι, καλή μου, που θα σου το πω, αλλά η ενδοοικογενειακή βία ζει και βασιλεύει! Βία συναισθηματική, ψυχολογική, οικονομική, σεξουαλική, φραστική, σωματική... κάθε μορφής βία καλά κρατεί! Κι όσο εμείς οι γονείς δεν δίνουμε σωστή αγωγή στ’ αγόρια μας, να σέβονται τη Γυναίκα, πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχιστεί η κατάσταση αυτή...

          Με την αγάπη μου σε όλους,
          δ.μ.τ.

5 σχόλια:

Μαρία Σ είπε...

Διονυσία μα πως τα θυμάσαι όλα αυτά?
Ενώ ξεκίνησα την ανάγνωση, νομίζοντας ότι θα διάβαζα ένα αστείο κείμενο, είδα ότι όχι μόνο αστείο δεν ήταν, αλλά πολύ αιχμηρό μια που καταπιάστηκες με αυτή τη νοσηρή κατάσταση!
Την ενδοοικογενειακή βία που βέβαια σε μεγάλο ποσοστό αφορά τις γυναίκες αλλά υποφέρουν και άνδρες από αυτή!
Μήπως τελικά η επιθετικότητα στο DNA των ανθρώπων είναι ακόμη πολύ ισχυρή και δεν μπορούν οι γονείς να την εξαλείψουν?
Μια σκέψη έκανα γιατί με προβλημάτισες!
Καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

Περιγράφεις Διονυσία μου μια πραγματικότητα παρελθοντική βέβαια , αλλά πραγματικότητα. Σύμφωνα με τους άνδρες αυτούς ,η γυναίκα ήτο res και όχι ανθρώπινο πλάσμα. Φταίει η μητρική αγωγή , η απαιδευσία, οι τότε αντιλήψεις οι κοινωνικές.Συγχαρητήρια. Με πολλή αγάπη.

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μου, συγνώμη για την καθυστερημένη μου απάντηση, αλλά όπως γνωρίζεις, οφείλεται στο ότι βρισκόμουν εκτός έδρας. Σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία, που συνήθως, αλλά όχι πάντα, αποδέκτες είναι τα μυικώς αδύναμα πλάσματα όπως γυναίκα, παιδί, τα αίτια πολλαπλά και οι ρίζες χάνονται στα βάθη των αιώνων. Σε έρευνα/μελέτη που είχα κάνει πριν χρόνια για δημόσια διάλεξη έπί του θέματος, και υπάρχει στη σελίδα: Παραθέματα Λόγου του αγαπητού μας π.Παναγιώτη, επεχείρησα να δώσω κάποιες απαντήσεις στο πολύ δύσκολο αυτό θέμα! Προσωπική μου άποψη, όπως κι αλλού ανάφερα, το παράδειγμα που δίνουμε εμείς οι γονείς αλλά και η διαπαιδαγώγηση που προσφέρουμε στα παιδιά μας! Φιλιά πολλά! δ.μ.τ.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή/έ Ανώνυμε, μην είστε τόσο σίγουροι πως η ενδοοικογενειακή βία ανήκει στο παρελθόν! Ζει και βασιλεύει και καλά κρατεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και σε ΟΛΑ τα κοινωνικά στρώματα! Ουδεμία σχέση η οικονομική/κοινωνική/πνευματική κατάσταση αυτού που την εξασκεί ή του αποδέκτη! Τα ζω καθημερινά στο χώρο της δουλειάς μου! Και κάτι πολύ σημαντικό: ΠΟΤΕ να μην πείτε, "αν ήμουν εγώ", κάτι που ακούω συχνά. Εύχομαι να μην είστε εσείς ποτέ, οπότε ΔΕΝ είσθε και σε θέση να κρίνετε για ποιο λόγο η Γυναίκα, ανέχτηκε ή και ανέχεται τη βία, σας διαβεβαιώ όχι από μαζωχισμό! Όσο εμείς οι γονείς με το παράδειγμα ή τα λόγια, μεγαλώνουμε τα κορίτσια μας να πιστεύουν πως είναι κατώτερα όντα και τα αγόρια μας με την...πεποίθηση ότι έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου σε μια γυναίκα ή ακόμα ότι, κάποιες συμπεριφορές της γυναίκας προκαλούν ή δικαιολογούν τη βία εναντίον της, τότε η βία δεν θα εξαληφθεί ΠΟΤΕ! Με την αγάπη μου, μολονότι θα ήθελα να γνωρίζω με ποιον μιλάω, δ.μ.τ.

Ανώνυμος είπε...

Κι ένα Υστερόγραφο στον/στην Ανώνυμο: Η αγωγή ενός παιδιού ΔΕΝ είναι θέμα της μάνας μόνο ώστε να μιλάμε για "μητρική αγωγή".
Το παιδί δεν το έφερε στον κόσμο η μάνα μόνη της! Ό,τι ευθύνη για την αγωγή του έχει η μάνα άλλη τόση έχει και ο πατέρας! Κι από μόνη της η έκφραση αυτή, μπορεί να εκληφθεί σαν βία κατά της γυναίκας. Είναι καιρός πια να πάψουμε να απαλλάσσουμε τον άνδρα-πατέρα από τις ευθύνες του!
Η δικαιολογία πως ο πατέρας...δουλεύει, είναι από μόνη της προσβλητική, γιατί η Γυναίκα-Μάνα πάντα δούλευε και πολύ σκληρά! Σε πλείστες όσες περιπτωσεις πολύ πιο βαριά και για περισσότερες ώρες από τον άνδρα! Μην ξεχνάμε, τα μαγαζιά του χωριού και τα καφενεία των πόλεων ΠΟΤΕ δεν συντηρήθηκαν ή γέμιζαν με γυναίκες ΑΛΛΑ πάντα από άνδρες! Η γυναίκα εκτός των περιορισμών, δεν είχε χρόνο για τέτοιου είδους ενασχολήσεις/αραλίκια!!!!! δ.μ.τ.