Πίστη ενάντια στην τυφλότητα

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής ΙΔ΄ Λουκά 

2 Δεκεμβρίου 2018

(Λουκ. ιη΄ 35-43)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Σε πυκνό και αδιαπέραστο σκοτάδι ζούσε ο δυστυχής τυφλός της περικοπής. Και σαν να μην έφτανε αυτή η ατυχία του, αφήνεται να εννοηθεί ότι ήταν πάμφτωχος και αναγκαζόταν να επαιτεί για να κερδίσει τα απαραίτητα για την επιβίωσή του.

Πλήθος κόσμου στριμωχνόταν γύρω του, περιμένοντας να δει και ν’ ακούσει τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ένιωθε, άραγε, το πλήθος αυτό τον πόνο και την δυστυχία; Πονούσε και ευσπλαχνίστηκε, εκ βάθους καρδίας, αυτόν τον ταλαίπωρο άνθρωπο, αλλά και πολλούς άλλους αναξιοπαθούντες, τους οποίους συναντούσε στον δρόμο του καθημερινά;

Πολλοί άνθρωποι επιδεικνύουν άστοργη, αφιλάνθρωπη και περίεργη συμπεριφορά. Όχι μόνο δεν βοηθούν τον συνάνθρωπό τους που δυστυχεί, αλλά βάζουν και απροσπέλαστα εμπόδια στους άλλους που επιθυμούν να βοηθήσουν.  Το τραγικό είναι ότι οι ανελεήμονες αυτοί άνθρωποι παρουσιάζουν, πολλές φορές, ένα ευσεβές προσωπείο. Νηστεύουν, εκκλησιάζονται συχνά, μελετούν τα ιερά κείμενα και μετέχουν σε θρησκευτικές συναθροίσεις ή εκδηλώσεις. Άλλοι πάλι υβρίζουν τους θρησκευόμενους, λοιδορούν την φιλανθρωπία και το χριστιανικό ήθος, εξυμνούν την κοσμικότητα και τον ατομισμό, προωθώντας, παράλληλα, την ανεντιμότητα, την φαυλότητα και το σαρκικό φρόνημα. Επομένως, και αυτοί αδιαφορούν για την αγάπη, θέτοντας εμπόδια σε εκείνους που την εξασκούν. 

Κι αν ακόμη θεωρήσουμε φυσικό αυτό να γίνεται εκ μέρους των υλιστών και ασεβών ανθρώπων -δεδομένου ότι αυτοί έχουν διώξει μακριά τους την χάρη του Θεού- μπορούμε να το ανεχτούμε αυτό και να το δικαιολογήσουμε, όταν το πράττουν  οι ευσεβείς και οι θρησκευόμενοι; Όταν κλείνουν τα μάτια και αδιαφορούν για τον ανθρώπινο πόνο, ενώ προσποιούνται τους πιστούς; Δυστυχώς, την στάση αυτή επέδειξαν οι άνθρωποι της περικοπής, οι οποίοι, ενώ περίμεναν να δουν τον Ιησού και να τον ακούσουν, επέπλητταν και εμπόδιζαν τον δυστυχή τυφλό να πλησιάσει. 

Όμως ο φιλάνθρωπος και παντογνώστης Κύριος θεράπευσε τον δυστυχή αυτόν άνθρωπο, τονίζοντάς του ότι την θεραπεία του την οφείλει στη θερμή του πίστη. Αυτήν τη θερμή πίστη ζητάει και από εμάς καθημερινά, διότι αυτή θα μας οδηγήσει στη λύτρωση και στην ουράνια βασιλεία. Αυτή, συνδυαζόμενη με την αγάπη και τα καλά έργα, θα μας καταστήσει θεούς «κατά χάριν» και αυτή ευχόμαστε να είναι ο σκοπός του αγώνα μας και ο προορισμός της ζωής μας. Γένοιτο!