ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής προ των Φώτων
5 Ιανουαρίου 2020
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Μέγιστος υπήρξε, μεταξύ των Προφητών, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Ήταν η γέφυρα που ένωσε τα χρόνια της Παλαιάς με τα χρόνια της Καινής Διαθήκης, τον παλαιό με τον νέο κόσμο. Έζησε σ’ ένα ιστορικό, γεωγραφικό και πνευματικό μεταίχμιο, γινόμενος η ατρόμητη και αδιαπραγμάτευτη φωνή του Θεού, προετοιμάζοντας τον δρόμο του Λυτρωτή Σωτήρα Χριστού και ελέγχοντας με σφοδρότητα τους αμαρτωλούς. Έζησε στην άγονη έρημο της Ιουδαίας, πλησίον του Ιορδάνη ποταμού, μακριά από την σάπια κοινωνία των ανθρώπων και κοντά στα άγρια θηρία, των οποίων τις κραυγές άκουγε καθημερινά, χωρίς να τις φοβάται. Τα θηρία ενίοτε είναι πιο αγνά και ευγενή από τους ανθρώπους. Αυτά ακολουθούν τις βιολογικές ανάγκες τους και τον δρόμο της φύσης τους, ενώ οι πνευματοφόροι και λογικοί άνθρωποι, οι «κατ’ εικόνα» Θεού πλασθέντες, έχουν μεταβάλει σε πραγματικές πνευματικές ερήμους τις κοινωνίες που έχουν φτιάξει.
Τέσσερις ολόκληρους αιώνες είχε ν’ ακουστεί φωνή Προφήτη στην Παλαιστίνη. Όλοι οι δίκαιοι και άνθρωποι του Θεού είχαν κατασυκοφαντηθεί, διωχθεί και θανατωθεί, τα παλαιότερα χρόνια, από τους ίδιους τους συμπατριώτες τους και ο κόσμος, παρά το κατάντημά του (εξαιτίας της αμαρτίας του), προτιμούσε να εμμένει σ’ αυτήν αλαζονικά. Έτσι το έργο, με το οποίο είχε επιφορτιστεί ο Πρόδρομος, υπήρξε μεγάλο και δύσκολο. Θα γινόταν η σάλπιγγα του Θεού, προς τις αμετανόητες και πωρωμένες ανθρώπινες καρδιές! Θα γινόταν το μαστίγιο απέναντι στους ισχυρούς του κόσμου. Θα εξέπεμπε σάλπισμα μετάνοιας, δικαιοσύνης, ειρήνης, φωτός, αυτοσυναίσθησης και αγνότητας. Πάνω απ’ όλα, όμως, θα προανήγγειλε την έλευση του Σωτήρα και Λυτρωτή, διακηρύσσοντας με ταπεινοφροσύνη ότι ο ερχόμενος Θεάνθρωπος θα ήταν τόσο σπουδαιότερος και ισχυρότερος απ’ αυτόν, ώστε ο ίδιος δεν θα ήταν ικανός να του δέσει ούτε καν τον ιμάντα των υποδημάτων Του.
Οι πραγματικά μεγάλοι άνθρωποι είναι αυτοί που ποτέ δεν καυχώνται, δεν επιδεικνύονται και δεν αυτοεπαινώνται. Το μεγαλείο τους είναι ανάλογο της ταπεινοφροσύνης τους. Ο μέγας Ιωάννης ο Πρόδρομος, άνθρωπος απροσμέτρητης χάριτος και αρετής, η σφραγίδα και η κορωνίδα των Προφητών, θεωρούσε τον εαυτό του ένα τίποτα, έναν ασήμαντο κόκκο σκόνης, ενώπιον του Θεανθρώπου. Ο Κύριος, επιβραβεύοντας την ταπεινοφροσύνη του αυτή, τον ύψωσε στον πιο ψηλό πνευματικό θρόνο της οικουμένης, τον αξίωσε της μεγαλύτερης τιμής και δόξας του κόσμου: να γίνει ο Βαπτιστής Του.
Βαπτίζοντας τον Θεάνθρωπο, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, έδωσε την έναρξη ενός από τα σημαντικότερα Μυστήρια της Εκκλησίας: του εισαγωγικού Μυστηρίου του βαπτίσματος «εν ύδατι και πνεύματι», ώστε να γίνει ο νεοφώτιστος, μέλος του σώματος του Χριστού, να φωτιστεί και απαλλαγμένος από το προπατορικό αμάρτημα να οδηγηθεί στο «καθ’ ομοίωσιν». Ας είναι ζωντανό το παράδειγμα του Ιωάννη του Προδρόμου και ας αποτελεί πρότυπο αρετής, πίστης, δικαιοσύνης και ταπεινοφροσύνης για όλους μας. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου