Γράφει ο π. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ, Εφημέριος Καθεδρικού Αγ. Νικολάου Λουξεμβούργου, ασθενής Covid-19
Σάββατο πρωί, 17 Απριλίου, ο Δεσπότης μας, μέσω των κοινωνικών δικτύων, απευθύνει γενικό προσκλητήριο προσευχής για την οικογένεια μου.
Δάκρυα κυλούν στα μάτια μου γιατί το αμέσως προηγούμενο μήνυμα ήταν της Βασιλείας που με ενημέρωνε ότι την παρέλαβε το ασθενοφόρο και κατευθύνεται στο Νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύομαι.
Την Παρασκευή το βράδυ, 16 Απριλίου, η ενορία μας με τον π. Παναγιώτη γονατιστό μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Ελευθερώτριας, μετά τους Χαιρετισμούς, ψέλνουν την Παράκληση για την οικογένειά μου αλλά και για όλα τους αδελφούς του Λουξεμβούργου που νοσούν αυτές τις μέρες!
Η αγωνία για τα παιδιά μας στο σπίτι δυσκολεύει την κατάσταση της υγείας. Ο φόβος κυριαρχεί. Το ενδεχόμενο της εισαγωγής και της μάνας με τα ίδια να νοσούν στο σπίτι μοιάζει εφιαλτικό.
Θεέ μου σου ζήτω να είναι έστω λίγο καλύτερα από εμένα. Άκουσε την προσευχή του Δεσπότη μας, του κλήρου μας, του Λαού μας ! Άκουσέ μας!
Ξεκινούν οι εξετάσεις προχωρούν σύντομα οι γιατροί, σε 3 ώρες είχαμε την επιστροφή της Βασιλείας στο σπίτι!!!
Ήταν οριακά να την κρατήσουν και με τις προσευχές σας τη συνοδεύσατε εσείς εκεί ! Η οικογενειακή μας γιατρός αναλαμβάνει να την οδηγήσει στο σπίτι σύντομα και με ασφάλεια έχοντας φροντίσει και τόσα αλλά καλούδια για τα κορίτσια μας!
Βρίσκομαι στη 15η μέρα βυθισμένος στην ασθένεια. Η κατάστασή μου διαρκώς χειροτερεύει. Έχουν δοκιμαστεί όλα τα ιατρικά κοκτέιλ, τα ενδοφλέβια φάρμακα δεν σταματούν και είμαι η πιο δύσκολη περίπτωση του ορόφου, παρότι ο νεότερος.
Έρχεται η καλή μας γιατρός και φύλακας άγγελος η Aurélie ! Père Bénisse-la!
Μόνο με το βλέμμα μου μπορώ να ανταποκριθώ στο αίτημα της. Την βλέπω αμήχανη, σκεπτική αλλά τα εκφραστικά της μάτια σκεπασμένα με τόσα προστατευτικά συνεχίζουν να μου μεταφέρουν την αγωνία της!
Με υποστήριξη οξυγόνου για τόοοσες μέρες και βρίσκομαι σταθερά κάτω από τα επιτρεπτά όρια. Δύσκολη αυτή η αίσθηση.
Μια αίσθηση ελπίδας με γεμίζει μήνυμα από έναν Λεβεντόπαπα από την Ηλιούπολη. Τελείωσε τον Εσπερινό του. Μου στέλνει το ηλιοβασίλεμα του Αττικού ουρανού των παιδικών μου αναμνήσεων. Μου γράφει : «Σε περιμένω να Λειτουργήσουμε μαζί το καλοκαίρι. Ο ήλιος πάνω από τον Αργοσαρωνικό...σε χαιρετά και περιμένει το καλοκαίρι να το χαιρετίσεις και εσύ!!!
Το τηλέφωνο δεν έχει σταματήσει να χτυπά από τηλεφωνικές κλήσεις! Μου είναι αδιανόητο να αφαιρέσω τη μάσκα για να έρθω σε επικοινωνία μαζί σας! Οι στιγμές είναι ιδιαίτερες. Θέλουν μια άλλη «επικοινωνία». Από τον αναπνευστήρα το μόνο που μπορεί να περάσει είναι ένα μικρό καλαμάκι με νερό για να δροσίσει τα χείλη μου. Η αφαίρεση της έστω και για δευτερόλεπτα ανατρέπει όλα τα δεδομένα.
Αρχίζει να σουρουπώνει.
Συνδέομαι με τη Μητρόπολη Αργολίδος και παρακολουθώ το σοφό Ιεράρχη να μιλά στα παιδιά του. Η σκέψη του, η Σοφία του, η προσέγγιση του θέματος των «Εκκλησιαστικών προφητειών» που αναπτύσσει γαληνεύουν την καρδιά μου.
Η Βασιλεία στο σπίτι αρχίζει να δυσκολεύεται ξανά. Τα τηλέφωνα δεν σταματούν να χτυπούν. Βρίσκεται σε απόγνωση. Θέλει να ενημερώσει αλλά δεν έχει δυνάμεις.
Η κατάσταση δυσκολεύει ! Τα μηχανήματα αρχίζουν να κοκκινίζουν όλα. Πυρετός 39,8. Οξυγόνο με μάσκα ιδιαίτερη και ενισχυμένη, δυστυχώς στα 83. Αδυναμία επικοινωνίας με τους γιατρούς. Έχω 4 άτομα στο προσκέφαλό μου. Βλέπω την αγωνία τους ζωγραφισμένη πίσω από τις μάσκες τους. Η νοσοκόμα που με είχε αποκαλέσει απαιτητικό ξεσπά σε δάκρυα αντιλαμβανόμενη ότι τα προηγούμενα αιτήματα μου είχαν το έρεισμα τους.
Έχει δει τα γράμματα των κοριτσιών μου που κατέφθασαν στο Νοσοκομείο, γνωρίζει ότι ζω με τέσσερα κορίτσια μα πιο πολύ της έχει κάνει εντύπωση το μύρο του Αγ. Δημητρίου που με συνοδεύει αυτό τον καιρό. Το μύρο του κυριαρχεί. Ξεσπά σε κλάματα. Της πιάνω το χέρι και της λέω στη γλώσσα της αυτό που είπε ο γιατρός Σ. Τσιώδρας πέρυσι ‘την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος’, «La mort n'aura pas le dernier mot».
Επικρατεί αμηχανία και αγωνία σε όλο το προσωπικό. Το οξυγόνο αρχίζει να ανεβαίνει σιγά - σιγά και εγώ τους λέω: αυτό που σας είπα εμείς το έχουμε ένα υπέροχο τραγούδι. Όταν θα γίνω καλά, θα επιστρέψω να σας το τραγουδήσω. Έχω καλή φωνή! Χαμογελούν
Το τηλέφωνο χτυπά και πάλι πολλές φορές. Δεν μπορώ να απαντήσω. Λαμβάνω τα τελευταία μηνύματα της βραδιάς. Του Δεσπότη μας: «Εμείς προσευχόμαστε!!!»
Έχουμε την εμπιστοσύνη στο Θεό μας και την Παναγία Μητέρα Του και Μητέρα όλων μας! Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!!!
Ο Μητροπολίτης Ύδρας μου γράφει: «Περαστικά. O Άγιος (Κωνσταντίνος ο Υδραίος) κοντά σου. Προσεύχομαι εκτενώς με αγάπη!»
Ο Λεβεντόπαπας της Ηλιούπολης: «Αν πας σε λιτανεία για να βρέξει και δεν κρατάς ομπρέλα στο χέρι...τι ζητάς εκεί...!. Αύριο, είπα και σε άλλους πατέρες, στη Θεία Λειτουργία θα ζητήσουν το εξιτήριο σου!! Θάρσει αδελφέ!!!»
Η πνευματική κινητοποίηση όλων σας, η συνδρομή στην κοινή προσευχή, η ανάλυση των «τεχνικών ειδικών αναλύσεων» μα η κοινή αυτή συμπόρευση μέσα στη νύχτα κάνουν το θαύμα!
Αρχίζει να χαράζει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!! Τα νούμερα βελτιώνονται. Το οξυγόνο δίνει δώρο στα πνευμόνια, ο πυρετός υποχωρεί και η Αναστάσιμη Κυριακάτικη χαρά γεμίζει δάκρυα τα μάτια μου!
ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!!
ΕΝΑ ΣΩΜΑ! ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ!
Αδελφοί μου,
Η Εκκλησία μας σήμερα, Ε' Κυριακή των Νηστειών, τιμά τη Μνήμη της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η κοπέλα αυτή είχε μια μεγάλη εσωτερική δύναμη μέσα της. Μπόρεσε και έκανε την ΑΛΛΑΓΗ. ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΛΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ! Αυτό και μόνο την οδήγησε στο Θεό.
Τον τελευταίο καιρό έχουν γραφτεί από όλους μας τόσα πολλά γύρω από την Πανδημία, τη διαχείρισή της, τις επιπτώσεις της με μια ελαφρότητα και ανεμελιά. Σκεφθείτε αν η Αγία Μαρία, εξερχομένη του Ναού της Αναστάσεως, έλεγε «παπάδες τα λένε τούτα. Εγώ άναψα το κεράκι μου, πήρα την ευλογία μου, πάω στο καλό».
Σας μετέφερα την προσωπική μου εμπειρία όχι για προβολή ούτε επειδή ήταν μοναδική. Το πράττω με αγάπη. Με συγκινούν τα αμέτρητά σας μηνύματα. Δεν έχω πια δυνάμεις να απαντώ προσωπικά και επ’ ουδενί σε τηλεφωνήματα. Μη με παρεξηγείτε. Χρειάζομαι το οξυγόνο. Χθες η προσευχή σας γέμισε με οξυγόνο τα πνευμόνια μου και σήμερα παραμένω κοντά σας! Χθες η προσευχή σας, γύρισε τη Βασιλεία στα κορίτσια μας και δεν ζήσαμε πιο δύσκολες στιγμές.
ΤΙ ΣΑΣ ΖΗΤΩ;
Κάντε αυτό που μας ζήτησε ο Δεσπότης μας, μα αυτή το φορά όχι μόνο για εμάς.
Δώστε μου 5 λεπτά χρόνο. Σταθείτε μπροστά από τα όμορφα εικονίσματα που έχετε στα λαμπρά σπιτικά σας. Κρατήστε τα παιδιά από το χέρι πείτε την πιο απλή προσευχή : «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με». «Κύριε, Ιησού Χριστέ στήριξε τους Ασθενείς μας» «Κύριε Ιησού Χριστέ, δώσε δύναμη στο ιατρικό προσωπικό να αντέξει.» «Κύριε Ιησού Χριστέ φώτισε με μην πω κάτι κακό και βάλω κόσμο σε δυσκολία.»
Μην επηρεάζεστε από φωνές που μας αποπροσανατολίζουν από το πρόβλημα.
Δείτε το Πρόσωπο του Πατριάρχη μας! Από την πρώτη στιγμή μας ενέπνευσε, μας γέμισε κουράγιο. Μας ξεκαθάρισε ότι η πίστη μας δεν κινδυνεύει αλλά εμείς οι πιστοί θα πρέπει να προστατευθούμε. Στην ιστορική συγκυρία ο Θεός έστειλε επιστήμονες να συμβάλλουν. Μην τους λιθοβολούμε τόσο εύκολα. Θα δώσουμε λόγο γι’ αυτό.
Κι αν αυτά που λέμε εμείς οι παπάδες για μετάνοιες και αλλαγές στην πορεία μας σας κουράζουν, ξεκινήστε από το ωραίο τραγουδάκι «πήραμε τη ζωή μας λάθος ΚΑΙ ;;;;; αλλάξαμε ζωή». Ξεκινήστε από εκεί που σας αναπαύει. Αρκεί το βράδυ της Αναστάσεως από όπου θα μπορέσουμε να το ζήσουμε φέτος, νοσοκομεία, κλινικές, στις μισό άδειες εκκλησίες μας, από το σπίτι τους οι ασθενούντες να είναι το Πέρασμα σε μια πίστη μακριά από ιδεοληψίες και φανατισμούς.
Σας κούρασα.
Οι κοπέλες της μεγάλης μας οικογένειας του Λουξεμβούργου συνεχίστε να λάμπετε και να ακτινοβολείτε. Το έχουμε ανάγκη. Προσέξτε τα σπιτικά σας. Φροντίστε μου τα παιδιά σας. Θέλω να βγούμε ενωμένοι από αυτό. Κρατήστε την ελπίδα ζωντανή στα παιδιά σας - τους μαθητές μου. Κλέβω από την ομορφιά τους και από τα λαμπερά τους μάτια στο Σχολείο. Θέλω να τα δω να προκόβουν. Να τα καμαρώσω την δημιουργικότητα τους και τον έρωτα για ζωή που θα τα εμπνεύσουμε μαζί. Κι αν μου δώσει χρόνια ο Θεός να ευλογήσω και τις χαρές τους.
Κάντε τα πάντα να συναντηθούμε σε έξοδο. Όχι σε εξόδιο!!!
Από σήμερα για λόγους πρακτικούς το τηλέφωνο θα σιγήσει λίγο αλλά θα παραμείνει αυτό το 5 λεπτό ομαδικό τηλεφώνημα από όλους μας. Αυτό που έκανε την αλλαγή!
Καλή Ανάσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου