«Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!»
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Δ. Σολωμός)
Συνηθίζουμε να λέμε πως τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε το γεγονός ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος και τούτο ακριβώς είναι το θαύμα της νύχτας των Χριστουγέννων, κατά πως λέει άλλωστε και ο Εθνικός μας Ποιητής, ο άγιος της νεοελληνικής Ποίησης, ο μέγας Διονύσιος Σολωμός. Όμως, ακόμη και για εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε Χριστιανοί, πολλές φορές αυτό είναι μια διαπίστωση κενή περιεχομένου, αφού «γιορτάζουμε», τελικά, τα Χριστούγεννα χωρίς τον Χριστό, αλλά και χωρίς τον άνθρωπο.
Κλεισμένοι στον εαυτό μας, εγκλωβισμένοι στα ψυχολογικά αδιέξοδα του ναρκισσισμού και της φιλαυτίας μας, ζαλισμένοι από το κυνήγι των χρημάτων και της πρόσκαιρης, δήθεν, ευτυχίας δεν περνάει από το μυαλό μας, ούτε καν ως υποψία, ότι ο Χριστός σαρκώνεται στο πρόσωπο του αναγκεμένου αδελφού μας που αδυνατεί να εξοικονομήσει τα προς το ζην, του αδελφού μας που ζει σε μια αχυροκαλύβα της Αφρικής και το χάνει το παιδί του από την έλλειψη ενός απλού αντιβιοτικού ευτελούς χρηματικής αξίας, του πρόσφυγα που μπήκε σε μια βάρκα για το άγνωστο και ίσως να μην έφτασε ποτέ στον προορισμό του, της γυναίκας που κακοποιείται συστηματικά από τον σύντροφό της, του ανήλικου που βιάζεται στο σώμα και την ψύχη σε κάποιο σκοτεινό και απόμερο υπόγειο, κάποτε κάποτε με την ανοχή της «χριστιανικής» κοινωνίας μας…
Αν, πραγματικά, επιθυμούμε να συναντήσουμε τον Χριστό τα εφετινά Χριστούγεννα θα τον βρούμε μόνο στο πρόσωπο του άλλου ανθρώπου και τότε θα ανοιχτούν τα μάτια της ψυχής μας -«Ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου» (Ο Πόρφυρας, Δ. Σολωμός), για να θυμηθούμε πάλι τον Εθνικό μας Ποιητή- και θα καταλάβουμε τι πάει να πει ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!!!
ο Ζάμπιας
† ΙΩΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου