Τότε τοῦ εἶπε ὁ Θεός· “ἀνόητε. Αὐτὴ τὴ νύχτα θὰ παραδώσεις τὴ ζωή σου. Αὐτά, λοιπόν, ποὺ ἑτοίμασες σὲ ποιὸν θὰ ἀνήκουν;”
Άφρων ένας πλούσιος στην ομώνυμη παραβολή που διηγείται ο Χριστός. Συζητά μόνο με τον εαυτό του και με κανέναν άλλο. Δεν βλέπει τη ζωή ευχαριστιακά, αλλά θεωρεί ότι η γη του είναι εύφορη και άφθονη διότι ο ίδιος έχει την εύνοια της τύχης ή του ουρανού, και όχι επειδή ακόμη και η ευφορία είναι ευλογία και δοκιμασία. Ευλογία, για να δοξάζει τον Θεό και να έχει χαρά στη ζωή του, δοκιμασία, για να δει ποιες είναι οι προτεραιότητές του και να αποφασίσει αν είναι ο ίδιος θεός ή άνθρωπος που μέσα στη χαρά του δεν ξεχνά ούτε τον Θεό ούτε τον πλησίον. Έγνοιά του η εξασφάλιση του κεφαλαίου του, οι επενδύσεις, η κράτησή του για αποκλειστικό λογαριασμό του, η ικανοποίηση της δίψας για ηδονή, μέσω της καλοφαγίας, της ανάπαυσης, της απόλαυσης με τα αγαθά της σάρκας και της ζωής αυτής που μας δίδονται για χρήση και όχι για κατάχρηση. Αποκορύφωμα της αφροσύνης όμως είναι η απουσία της μνήμης και της μελέτης του θανάτου, η αίσθηση ότι θα είναι αθάνατος και ότι για πάντα θα απολαμβάνει. Αφροσύνη η λησμοσύνη της φθαρτότητας, της θνητότητας, της δύναμης του χρόνου.
Συνέπεια της αφροσύνης ο θάνατος, η απώλεια κάθε ιδιοκτησίας και το μεγάλο ερωτηματικό τού τι μέλλει γενέσθαι για την ύπαρξη, αν μάλιστα θεωρήσουμε ότι ο άφρων θα διαπιστώσει ότι ο μηδενισμός του για την μετά θάνατον ζωή θα διαψευστεί πανηγυρικά, καθώς κάποιοι θα απαιτήσουν την ψυχή του, δαίμονες ή άγγελοι που θα τον οδηγήσουν στην μοναξιά της κόλασης, το έσχατο σημείο της αφροσύνης. Να έχουμε πλαστεί για κοινωνία, για αγάπη, για Θεό, για συνάνθρωπο, για αγιότητα, για ελευθερία από κάθε εξάρτηση, για ανάσταση και αιωνιότητα κι εμείς να διαλέγουμε κόλαση.
Η αφροσύνη είναι το χαρακτηριστικό του κόσμου μας. Το βλέπουμε στις επιλογές του. Συζητά χωρίς Θεό, κάποτε μάλιστα με θράσος Τον επικαλείται ως βοηθό για να δικαιολογήσει τις ανομίες εις βάρος των άλλων. Δεν βλέπει τη ζωή ευχαριστιακά και η έγνοιά του είναι το χρήμα, η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, οι ηδονές του βίου. Δεν έχει ούτε μνήμη ούτε μελέτη θανάτου, με την αίσθηση του άτρωτου χάρις στην τεχνολογία, την ιατρική, την επιστήμη, τις δυνατότητες της προόδου. Θριαμβεύει ο μηδενισμός του εξουσιαστή, αυτού που ρυθμίζει μοίρες και ζωές και με ικανοποίηση βλέπει τον εαυτό του να απολαμβάνει.
Κι εμείς, όσοι νιώθουμε την αφροσύνη αυτή; Ας μην παίρνουμε το μέρος των αφρόνων. Ας προσευχόμαστε εν επιγνώσει στον Θεό να δίνει μετάνοια. Κι ας παλεύουμε, μέσα στο λαμπερό και σκοτεινό την ίδια στιγμή ψέμα, να κρατήσουμε την αγάπη, την ευχαριστία και τη σωφροσύνη ότι υπάρχει ο τρόπος της βασιλείας του Θεού, ο τρόπος της Εκκλησίας που γίνεται ζωή μέσα από την κοινωνία με τον Χριστό και την παρουσία Του, που μας κάνει να μοιραζόμαστε.
Κι ας μοιραζόμαστε!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
23 Νοεμβρίου 2025. Κυριακή Θ’ Λουκά- του άφρονος πλουσίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου