Ομαλά Κεφαλληνίας: Αρχιερατικό Συλλείτουργο για τον Άγιο Γεράσιμο [live]

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: 

Λόγος Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ κατά την Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Θρόνου 2024 [κείμενο + video]

Φανάρι, 30.11.2024. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Προικοννήσου κκ. Ιωσήφ εκφωνεί τον πανηγυρικό λόγο επί τη Θρονική Εορτή του Αγίου Ανδρέα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:

Λευκάδα: Αρχιερατικός Εσπερινός στην πανηγυρίζουσα Μονή της Κυράς Φανερωμένης [video]

Απόγευμα Κυριακής Πεντηκοστής, 23ης Ιουνίου 2024, στη Μονή Φανερωμένης της νήσου Λευκάδας, εψάλη Αρχιερατικός Εσπερινός επί τη ιερά Συνάξει της Παναγίας και τη εορτή του Αγίου Πνεύματος, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, εν αναμονή του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ: 

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΞΙΟΓΕΡΑΣΤΟΣ. Ποίημα Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ για τον μακαριστό Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Γεράσιμο τον Φωκά

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΞΙΟΓΕΡΑΣΤΟΣ

Σὲ εἶπαν, μάτια μου, Γεράσιμο!

Καὶ ἤσουν ἄξιος κάθε γέρατος,

παντὸς ἐπαίνου!

Μιὰ δροσερὴ πνοὴ ἀνέμου πελαγίσιου

ἤτανε ὅλη ἡ γήϊνη πορεία σου,

μὲ ἄρωμα ὁλοκάθαρου μοσχολιβάνου·

μιὰ μελωδία ἁπαλὴ

σὲ ἦχο πλάγιο τοῦ πρώτου εὔμουσο,

ἀνάμεσα μινόρε καὶ ματζόρε, ὁλόγλυκο!

Τὰ μάτια σου δώσανε φῶς μειλίχιο

ἀγάπης ἀφειδώλευτης καὶ ἀνθρωπιᾶς

ἀπὸ τὴ Δύση 

νὰ φωτιστεῖ καὶ ἡ Ἀνατολὴ

τῆς ἑλληνόχρωμης Ὀρθοδοξίας.

Καὶ ἦταν πανηγύρι πάγκοινο

ἡ ἀνύψωσή σου στὸ λυχνοστάτη

τῆς ἀγαπημένης σου Κεφαλλονιᾶς,

ποὺ δόνησε καμπαναριὰ ναῶν καὶ καρδιῶν

καὶ γέμισε χαρὰ κι ἐλπίδα τὰ Ἑφτὰ Νησιά.

Μὰ πιότερο, ὡς φάνηκε,

σὲ εἶχε ἀνάγκη ἐπείγουσα ὁ οὐρανὸς

καὶ σὲ ἀνέλαβε μὲ μιὰ ἀπότομη ροπὴ

στὸ ἄλλο, τὸ αἰώνιο θυσιαστήριο

νὰ ἀρχιερατεύσεις!

Κι ἔτρεξες ν’ ἀναλάβεις τὰ οὐράνια

ἁγιαστικὰ καθήκοντά σου,

μὲ ἕνα ἀκηλίδωτ’ ὠμοφόριο,

κατάλευκο σὰν τὴν ψυχή σου!

Δὲν ἐνθρονίστηκες στὴ γῆ!

Δὲν πρόλαβες! Δὲν χρειαζόταν!

Ἤσουνα πρὸ πολλοῦ ἐνθρονισμένος

στὴν καρδιὰ κάθε πιστοῦ,

κάθε Κεφαλλονίτη!

Δὲν ἔμεινε γαντζία στὸ νησί, ματάκια μου,

οὔτε καὶ γιούλι, οὔτε τζαντζαμίνι,

μήτε καὶ δάκρυ, μήτε ἄρωμα τῶν μυρεψῶν,

ποὺ νὰ μὴν ἔπεσε στὸ διάβα τὸ πολύγοο

τοῦ γήϊνου σκηνώματός σου

ἀπ’ τ’ Ἀργοστόλι

ὥς τοῦ Ἁγίου σου τ’ ἀγαπημένο Μοναστήρι!

Καθὼς ὑψώνεις μάτια, χέρια καὶ καρδιὰ

Σ’ ἕνα ἀτέλειωτο καὶ πύρινο: Κύριε! Κύριε!...,

μὴ μᾶς λησμόνει, φίλτατε Ἀδελφέ,

ἀξιογέραστε καὶ ἀξιομακάριστε Γεράσιμε,

σμαράγδι, τζόγια μου, ἀκριβὸ

τοῦ σμαραγδένιου Ἰονίου τῶν Ἑλλήνων!

Σητεία, 13-7-2019

[Ευχαριστούμε εκ βαθέων τον Ιεράρχη Ποιητή, Σεβ. Μητροπολίτη Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, ότι εμπιστεύεται ανέκαθεν το πολυ-περιοδικό μας για πρώτη δημοσίευση των ποιητικών τολμημάτων του, ιδιαίτατα για το συγκεκριμένο ποίημα, που αφορά στη γλυκεία και ουράνια πλέον φυσιογνωμία του πρόωρα μεταστάντος στην Αιωνιότητα, πολυφίλητου Μητροπολίτου Κεφαλληνίας Γερασίμου του Φωκά! π. Π. Κ.]

Τρία νέα ποιήματα του Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

ΑΙΓΑΙΟ 1

Πουθενὰ στὴ γῆ

οἱ Ἄγγελοι δὲ νιώθουν πιὸ οἰκεῖα

ἀπ’ τοῦ Αἰγαίου τὰ νερὰ τὰ γαλανά,

ὅπου μέρα καὶ νύχτα

ἐνθουσιῶντες φτερουγίζουνε,

καὶ στάζουν οἱ φτεροῦγες τους

δρόσο καὶ μύρο πελαγίσιο, 

σμαραγδένιο, αὐθεντικὰ ἑλληνικό!

Πουθενὰ δὲν εἶναι ἀληθινότερη

ἡ ἀφρόλουστη Γοργόνα

ἡ ἀδερφὴ τοῦ Μεγαλέξανδρου,

ποὺ δὲν κουράζεται νὰ σταματᾶ

μπρατσέρες, μπρίκια, τρεχαντήρια,

σκοῦνες, καἵκια κι ὅλων τῶν λογιῶν

τὰ μεγαλόπρεπα ἰστιοφόρα,

καὶ νὰ ρωτᾶ τοὺς ἁρμυροψημένους

καπέτανιους 

ἄν ζῆ ὁ Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος!

Πουθενὰ δὲν εἶναι τὰ δελφίνια

πιὸ μαργιόλικα καὶ φιλικά,

πιὸ νόστιμη ἡ κακαβιά,

ἡ μαριδούλα καὶ τὀ ἡλιόκαυτο χταπόδι,

τῇ συνοδείᾳ οὔζου ποὺ μοσχοβολᾶ γλυκάνισο!

Πουθενὰ ὁ μπάλος, ὁ ἴσος, ὁ συρτὸς

κ’ ἡ σούστα ἡ νησιώτικη 

δὲν ἔχουνε τὴ λεβεντιὰ ποὺ ἔχουνε στὴ Νιό,

στὴν Πάρο, τὴ Φολέγανδρο,

τὴν Ἀμοργό, τὴ Σίκινο,

τὴ Νάξο καὶ τὰ ἄλλα τὰ Κυκλαδονήσια!

Πουθενὰ δὲν εἶναι πιὸ γλυκὰ

τὰ πανηγύρια τοῦ καλοκαιριοῦ,

πιὸ ἔμορφες τῆς Παναγίας οἱ εἰκόνες,

πιὸ εὐωδιαστὸ τὸ μοσχολίβανο,

μίγμα μαστίχας χιώτικης,

βασιλικοῦ, πευκόμυρου καὶ ἀμπερόριζας!

Αἰγαῖο!

Ἕνας περουζὲς ἀτίμητος,

ἀφροδροσόλουστη σμαράγδινη μαγεία,

ἡλιοπλημμύρα χάριτος φωτὸς ἰωνικοῦ!

Αἰγαῖο τοῦ φωτὸς καὶ τῆς χαρᾶς,

Αἰγαῖο τῆς δροσιᾶς,

Αἰγαῖο τῆς εἰρήνης!

Σητεία, 21-7-2019

*   *   *

ΑΙΓΑΙΟ  2

Ἀφαίρεσε τὰ ὁλόασπρα ἐκκλησάκια

μὲ τοὺς οὐρανόχρωμους κουμπέδες

ἀπὸ τὰ θαλασσοφίλητα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου.

Βγάλ’ τὰ ψηλόλιγνα καμπαναριὰ

μὲ τοὺς κομψοὺς σταυροὺς

καὶ τὶς πολλὰ ἐνοχλητικὲς

γιὰ τοὺς ξενύχτηδες τῶν κλάμπς

καὶ τῶν μπὶτς πάρτις 

λυγηρόφωνες καμπάνες.

Κατέβασε τὶς γαλανόλευκες σημαῖες

ἀπὸ τὶς ἀντένες τῶν ἰστιοφόρων,

ἀπὸ τὰ καραβοκυρόσπιτα,

καὶ ἀπὸ τὶς ψαράδικες ταβέρνες.

Σβῆσε τὸ ὄνομα τῆς Παναγιᾶς

καὶ τ’ Ἅη Νικόλα

ἀπὸ τὶς μάσκες καὶ τὶς πρύμες

τῶν καϊκιῶν καὶ τῶν τρεχαντηριῶν.

Σταμάτα τοῦ Δεκαπενταύγουστου τὰ πανηγύρια

μὲ τς ἀνθοστόλιστες εἰκόνες,

τοὺς ἄρτους, τὰ μελισσοκέρια,

τὸ ροδόσταμο στὰ ραντιστήρια

καὶ τὸ λιβάνι πλούσιο σὲ θυμιατήρια πήλινα,

ἀπὸ παράθυρα ὀρθάνοιχτα

καὶ καταστόλιστα μὲ σταυροκοπήματα,

μ’ ἄσπρες κουρτίνες καὶ χαμόγελα.

Κι ἔλα κατόπιν νὰ μοῦ πεῖς 

τί ἀπομένει, ἄν ἀπομένει,

ἀπὸ τὴ μαγεία τοῦ Αἰγαίου,

ἀπὸ τὸ μῦθο τῶν Ἑλληνικῶν Νησιῶν,

ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἑλλάδα!

Σητεία, 21-7-2019

*   *   *

ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Βούλιαξε ὁ θυμώδης Ποσειδώνας

στὸν πόντο μέσα τὸν μελαμβαθῆ.

Καταποντίστηκε κι αὐτός,

κ’ ἡ τρίαινα, καὶ οἱ κυκλοθυμίες του!

Καὶ ἀναδύθηκε ὁ καλόγνωμος

ὁ Ἅη Νικόλας, ἡ εἰκόνα τῆς πραότητος,

ὁ γλυκασμὸς τῶν γεμιτζήδων,

ἡ ἄγκυρα τς ἐλπίδας τῶν θαλασσανθρώπων!

Ἔφυγε ἀπὸ τὴν πίσω πόρτα

κουρασμένος ὁ γερο-Ἀσκληπιός,

κ’ ἦρθε στὸ πόδι του

ὁ νιὸς ὁ ὄμορφος τῆς Νικομήδειας,

ὁ μεγαλώνυμος Παντελεήμων,

ἄμισθος ἰατρὸς ἀσθενειῶν καὶ πόνων.

Ἔσβησ’ ὁ Φοῖβος ὁ Ἀπόλλωνας·

χάθηκε τὸ χρυσό του ἅρμα!

γιὰ πάντα ἔδυσε ἡ ὀμορφιά του!

Ἦρθ’ ὁ Ἠλίας, ὁ σεβάσμιος Θεσβίτης,

μὲ ἅρμα τέθριππο,

οὐράνιος καὶ πύρινος ἁμαξηλάτης,

τὸν Ἥλιο μὲ δύναμη καὶ ζῆλο 

προφητεύων τῆς Δικαιοσύνης.

Χάθηκε ἀπὸ τὸ προσκήνιο

ἡ ὀμβριμόθυμη Παλλάδα Ἀθηνᾶ,

μὲ τὴν κασσίδα της, 

τὸ δόρυ καὶ τὴν κουκουβάγια,

κ’ ἦρθε στὸ κέντρο τῆς ζωῆς

ἡ Ἄχραντος κι Ἀμίαντος Παρθένος,

ἡ Μάνα τοῦ Φωτός, 

ἡ Ὁδηγήτρια,

μὲ τὸ σεμνὸ τριάστερο μαφόρι Της

καὶ τὸν Μονογενῆ Υἱό,

τὴν ἐνυπόστατη Σοφία τοῦ Θεοῦ,

στὴν ἀγαπόθερμη πλατειὰ ἀγκαλιά Της.

Στὰ ἄγρια φαράγγια τοῦ Ὀλύμπου,

τ’ ἀπότομα καὶ τὰ πολυκρημνώδη,

τσακίστηκε ὁ Νεφεληγερέτης Ζεύς,

θῦμα τῶν ἴδιων του τῶν κεραυνῶν

καὶ τῆς ἀκάθεκτης γεροντικῆς

ἀμφιλαφοῦς ἀκολασίας του.

Καὶ τώρα,

τὰ πάντα πεπλήρωται φωτός,

οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια!

Ἦρθ’ ὁ Χριστός,

ὁ ταπεινός, ὁ πρᾶος,

μὲ ὅλη Του τὴ σπλαχνικότητα,

γεμᾶτος ἱλασμὸ καὶ ἔλεος κι ἀγάπη! 

Ἦρθε τὸ Φῶς,

ἦρθ’ ἡ Ζωή,

ἦρθ’, Ἀλληλούϊα!, 

ἡ Εἰρήνη κ’ ἡ Χαρὰ τοῦ κόσμου!

Σητεία, 27-7-2019

[Ευχαριστούμε ειλικρινά τον Ιεράρχη Ποιητή, Σεβ. Μητροπολίτη Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, ότι εμπιστεύεται ανέκαθεν το πολυ-περιοδικό μας για πρώτη δημοσίευση των ποιητικών τολμημάτων του. Για μιαν ακόμη φορά, με τα αποσταλέντα ποιήματά του -"κανίσκιον ἀγάπης ἐκτενοῦς κι ἀνυποκρίτου"-, τέρπει ευφρόσυνα το νου και χειραγωγεί ευλογητικά τις καρδιές μας προς τα άνω!!! π. Π. Καποδίστριας]

Φώτα ολόφωτα στο αείφωτο Φανάρι

Επίκαιρο κείμενο του Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ 

Πάντα ἡ ἑορτή τῶν Θεοφανίων στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχει τήν αἴγλη καί τήν κατάνυξη πού μιλᾶνε στά πιό βαθειά στρώματα τῆς καρδιᾶς τῶν πιστῶν. Καί τῶν Ρωμιῶν καί τῶν Ὀρθοδόξων γενικώτερα. Ἡ σεμνότητα τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Λειτουργίας, ἡ λιτότητα τοῦ ἁγιασμοῦ, χωρίς περιττές φιοριτοῦρες καί κοσμικότητες, ἡ δωρικότητα τῆς ψαλμωδίας τῶν Πατριαρχικῶν Χορῶν, τό κάθε τι, ἔχουν κάτι ξεχωριστό νά ποῦν στήν ψυχή τῶν κουρασμένων ἀπό τήν κοσμική φλυαρία καί περπέρεια Χριστιανῶν. Κι ὁ παγωμένος Κεράτιος γίνεται κολυμβήθρα χάριτος γιά πολλά παλληκάρια πού θέλουν νά πιάσουν τό Σταυρό καί νά τόν παραδώσουν στόν Πατριάρχη. Κάποτε ἀνάμεσά τους βουτοῦν καί Τοῦρκοι, Μουσουλμάνοι ἀσφαλῶς, πού τούς συγκινεῖ ἡ μυσταγωγία καί ἡ κρυφή χάρη τῶν Πατριαρχικῶν ἱερῶν δρωμένων. Θυμᾶμαι δημοσιογράφο μεγάλης τουρκικῆς ἐφημερίδας νά βουτάῃ, νά πιάνῃ αὐτός τόν Σταυρό καί νά τόν παραδίδῃ στόν Πατριάρχη φιλῶντας τό χέρι του, μέ κάποια δόση ἐνοχῆς πού τόλμησε νά ἐπέμβῃ στά τῶν Χριστιανῶν, καί μάλιστα μέ τόση ἐπιτυχία! Κι ὁ Πατριάρχης, προνοητικός πάντα, νά βγάζῃ ἀπό τήν τσέπη, ἀντί γιά Σταυρό, τό ἀντίγραφο ἑνός μεταλλίου καί νά τοῦ τό προσφέρῃ χαμογελαστός. Ἐπακολούθησε τήν ἐπαύριο ἕνα ὑπέροχο πρωτοσέλιδο - ὕμνος στήν Πατριαρχική ἀρχοντιά καί εὐρύτητα πνεύματος ...

Ἀλλά τά φετεινά Θεοφάνια χαρακτηρίζονται ἀπό τόν ξεχωριστό φωτισμό ἑνός μεγάλου Λαοῦ, πού ὡς προχθές ὁ μοσχοβίτικος ἰμπεριαλισμός (ἐκκλησιαστικός καί πολιτικός) τόν κρατοῦσε ἀνάλγητα στό σχίσμα καί στό «ἀνάθεμα». Περισσότερα ἀπό 25 ἑκατομμύρια (!) Ὀρθόδοξους Χριστιανούς τῆς Οὐκρανίας, παιδιά ὡς χθές ἑνός κατώτερου Θεοῦ, ἀποπαίδια τῆς Ἐκκλησίας, προδομένα ἀπό τούς πνευματικούς των πατέρες καί ἡγέτες, ἄνοιξε ἡ μεγάλη ἀγκαλιά τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας, μέ τήν γενναία ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τῆς Συνόδου τοῦ μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καί τούς δέχτηκε στή ζεστασιά τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, πού ἦρθε στόν κόσμο μας νά ἀγκαλιάσῃ τούς ἀπερριμμένους καί περιφρονημένους, «τά μωρά τοῦ κόσμου καί ἐξουθενημένα» καί νά τά εἰσαγάγῃ στή Βασιλεία Του. Τά Φῶτα τοῦ 2019 σηματοδοτοῦν τόν ἐπαναφωτισμό τῆς ἐκκλησιαστικῆς πορείας καί ζωῆς τοῦ Οὐκρανικοῦ Λαοῦ, καθώς τήν ἅγια αὐτή ἡμέρα θά λάβουν ἀπό τά χέρια τοῦ Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας τόν πολυπόθητο Τόμο τῆς Αὐτοκεφαλίας τους, Τόμο πολυτιμότερο ἀπό κάθε Χρυσόβουλο καί Οὐκάζιο Αὐτοκρατορικό. Κι αὐτό γιατί μέ τόν Τόμο αὐτόν, πέρα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἀνεξαρτησία, οὐσιαστικά διασφαλίζεται καί ἡ ἐθνική ἀξιοπρέπεια τοῦ ταλαιπωρημένου μεγάλου αὐτοῦ λαοῦ. Τήν ἡμέρα τῶν φετεινῶν Ἐπιφανίων, ὁ Μητροπολίτης Ἐπιφάνιος Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας, ἀναγνωρίζεται ἐπίσημα ὡς πνευματικός πατέρας καί ἐκκλησιαστικός ταγός τοῦ Οὐκρανικοῦ Λαοῦ καί ἀναλαμβάνει ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων τήν ὕψιστη εὐθύνη νά ὁδηγῇ τό εὐσεβές Ἔθνος του στήν ὁδό τῆς ἐν Χριστῷ τελειώσεως καί σωτηρίας. Ὄντως «ἐπεφάνη ἡ Χάρις ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις» καί χαίρουν οἱ Ἄγγελοι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους, γι᾿ αὐτό καί χαίρονται διπλᾶ οἱ Οὐκρανοί πιστοί καί μαζί τούς ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ὁ προστάτης τοῦ Κιέβου, καί ὅλος ὁ μεγάλος χορός τῶν Ἁγίων πού ἀνέδειξε τό ἔθνος αὐτό στά χίλια τόσα χρόνια ἀπό τόν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως φωτισμό καί ἐκχριστιανισμό του.

Ἡ ἀπόφαση τῆς χορηγήσεως τῆς Αὐτοκεφαλίας στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας εἶναι ἴσως ἡ πιό γενναία ἀπόφαση τῆς 27ετοῦς εὐλογημένης Πατριαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ὁ Παναγιώτατος, μέ ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης, ἀφουγκράσθηκε τά μηνύματα τῶν καιρῶν, ἀλλά καί τήν κραυγή τοῦ πόνου τοῦ πολυάριθμου Οὐκρανικοῦ λαοῦ, τό παράπονο τῶν σκληρά δοκιμασθέντων πιστῶν τῆς «Μικρᾶς Ρωσσίας», καί, κάνοντας χρήση τῶν προνομίων πού δίδουν στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως οἱ Ἱεροί Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τά ἀρχαῖα θέσμια καί ἡ σεβάσμια Κανονική Τάξη καί Παράδοσή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐθεράπευσε τήν θεομίσητη κατάσταση τῆς ἀποκοπῆς τόσων ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία, προέβη Συνοδικῶς στή χειραφέτησή τους καί στήν ἀνάδειξή τους στό status τῆς 15ης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς οἰκογενείας τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐναντίον αὐτῆς τῆς γεμάτης ἀπό ἀγάπη Χριστοῦ καί κήδος ὑπέρ τόσον ψυχῶν γιά τίς ὁποῖες ὁ Κύριος ἐνανθρώπησε καί σταυρώθηκε, ἐπιχειρήματα λογικά κανονικά, ἐκκλησιαστικά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! «Μόνος στενάζει τοῦ σκότους ὁ προστάτης» γι᾿ αὐτή τήν κενωτική φιλανθρωπία τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία γιά μιά ἀκόμη φορά διαμοιράζει, ὄχι τά ἱμάτιά της, ἀλλά τίς ἴδιες τίς σάρκες της, χάριν τῆς σωτηρίας τῶν παιδιῶν της. Ὅπως τό ἔκαμε καί παλαιότερα γιά τή Ρωσσία, γιά τήν Ἑλλάδα, γιά τή Σερβία, γιά τή Ρουμανία, γιά τή Βουλγαρία, γιά τήν Ἀλβανία, γιά τήν Πολωνία, γιά τήν Τσεχία καί Σλοβακία (κι ἄς μή θέλουν κάποιοι ἀγνώμονες νά τό θυμοῦνται!). Ἀλλά «τοῦ σκότους ὁ προστάτης» ἔχει συνέμπορο τόν ρωσσικό ἰμπεριαλισμό, ὁ ὁποῖος ἐκ στόματος «ἀδελφικοῦ» Πατριαρχικοῦ, ἀλλά καί Πουτινικοῦ καισαρικοῦ, ἐρεύγεται ἀρρητ᾿ αθέμιτα, βλάσφημα, συκοφαντικά καί ἀνόσια, ὧν οὐκ ἐστίν ἀριθμός, ἐναντίον τοῦ σεπτοῦ προσώπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τοῦ Πρωτοθρόνου καί Πρωτευθύνου Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καί δέν μένουν μόνον στά λόγια ἀλλά καί προχωροῦν σέ ἀπειλές καί ἐξαγορές συνειδήσεων, πειθαναγκασμούς, στρεβλώσεις, ἐκβιασμούς καί ὑποχθόνιες διεργασίες. Ἀπό τόν ΙΘ΄ αἰῶνα πριονίζουν συστηματικά τό δένδρο τῆς Ρωμηοσύνης καί τά δίκαια τῆς Μητέρας (καί δικῆς τους) Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Βουλγαρική Ἐξαρχία καί Σχίσμα, ἐξαραβισμός τοῦ Ρωμαίϊκου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, ἐκρωσισμός τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὑπονόμευση Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων καί Ἀλεξανδρείας, πανσλαβισμός σ᾿ ὅλη τή Χριστιανική Ἀνατολή, εἶναι μόνο μερικά ἀπό τά ἔργα καί τίς ἡμέρες τοῦ ἀδελφοῦ Ξανθοῦ Γένους εἰς βάρος τῆς Πονεμένης Ρωμιοσύνης. Λίγη προσεκτική μελέτη τῶν ἱστορικῶν πηγῶν βεβαιώνει τοῦ πικροῦ λόγου τό ἀσφαλές. Τό ἐκκλησιαστικό τῆς Οὐκρανίας ἁπλῶς ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά καταπέσῃ τό προσωπεῖον καί νά ἀποκαλυφθοῦν οἱ σκοτεινοί διαλογισμοί καρδιῶν καθ᾿ ὑπόκρισιν ἀδελφικῶν καί ἥκιστα Χριστιανικῶν. Καί στό σημεῖο αὐτό θαυμάζουμε τό μεγαλεῖο τῆς ἀνδρικῆς γενναιότητος καί ἐκκλησιαστικῆς ὑπευθυνότητος τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ἀψηφᾶ τήν ἀδίστακτη ἐπιθετικότητα καί τή λυσσώδη ἀντίδραση τῆς Μόσχας καί τῶν διαφόρων συνοδοιπόρων της. Ἀψηφᾶ τήν πολιτική τῆς κοσμικῆς ἰσχύος καί τῆς ρουβλιακῆς διαφθορᾶς. Ἀψηφᾶ τόν ὑπαρκτό κίνδυνο αὐτῆς τῆς ζωῆς καί προσωπικῆς του ἀκεραιότητος, μπροστά στό μεῖζον συμφέρον τῆς σωτηρίας ἑνός λαοῦ δυόμιση καί πλέον δεκάδων ἑκατομμυρίων ψυχῶν. Γιά τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο γιά πολλοστή φορά ἀποδεικνύεται ὅτι πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ καί ὅτι ὕψιστος νόμος εἶναι ἡ σωτηρία τῶν πιστῶν. Ὁ μικρός τό δέμας Πατριάρχης γιά μιά ἀκόμη φορά ἀποδεικνύει ψυχικές καί πνευματικές διαστάσεις Γίγαντος! Ἄτλαντος, πού σηκώνει γερά στούς ὤμους του τόν κόσμο τῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Κάποτε ὁ Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος τόν εἶχε ὀνομάσει νέο-Κυναίγειρο. Στήν περίπτωση τοῦ Οἰκρανικοῦ Αὐτοκεφάλου τόν βλέπω νά δικαιώνει πλήρως τόν χαρακτηρισμό. Ἀλλά, τήν τελευταία λέξη στήν Ἱστορία δέν τήν ἔχει ἡ κοσμική δύναμη, τό ἵππειον θράσος τῶν ἀριθμῶν καί τοῦ χρήματος, ἡ αὐταπάτη τῆς ἐξουσίας. Τήν τελευταία λέξη τήν ἔχει τό δίκιο καί ἡ Ἀγάπη. Τήν ἔχει ὁ Χριστός! Καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὁ Πατριάρχης του καί ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδός του, σ᾿ αὐτή τήν τελευταία λέξη ἀφορῶντες χαρίζουν φέτος Φῶτα - Ὁλόφωτα στήν ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησίᾳ καί στόν πολυτλήμονα καί βαρυδαίμονα Ὀρθόδοξο Οὐκρανικό Λαό.

04.01.2019

Προικοννήσου Ιωσήφ στο "Νυχθημερόν": "[Ο Πατριάρχης Μόσχας] πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Κόβει κυριολεκτικώς τις φλέβες της Εκκλησίας του"

π. Π. Κ.: Σεβασμιώτατε, άγιε Προικοννήσου, πώς βλέπετε την διακοπή του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχου, που εξήγγειλε η Μόσχα και τη σταδιακότητα των αντιποίνων, με τα οποία απειλεί η Ρωσική Εκκλησία, εν όψει του αποφασισθέντος από το Φανάρι Ουκρανικού Αυτοκεφάλου;

Μητροπολίτης Προικοννήσου: Η Εκκλησία της Ρωσσίας ζηλώττουσα την δόξα του “φιλοπρωτεύοντος Διοτρεφούς” (Ιωάν. γ΄, 9-10), από παληά έχει δυστυχώς δώσει δείγματα ανταρτικής συμπεριφοράς αίρουσα κατά καιρούς υπερβάθμιον πόδα και αγωνιζομένη ασυνέτως να παραγκωνίση την Μητέρα της Εκκλησία της Κωνσταντινουππόλεως και να καταλάβη την θέσιν της πρώτης ευθύνης εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Της αρνείται πεισμόνως και την ιδιότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υβρίζουσα τους Ιερούς Κανόνας, τας Οικουμενικάς Συνόδους και την όλην κανονικήν τάξιν, παράδοσιν και ιστορίαν της Εκκλησίας, που έχουν αποδώσει στον Θρόνο της Βασιλευούσης την πρώτη ευθύνη και τον συντονιστικό ρόλο εν τη Εκκλησία. Από της εποχής των Τσάρων και του Κομμουνισμού, μέχρι και την σημερινή Δημοκρατία, η γραμμή για την αμφισβήτηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι ενιαία και αταλάντευτη. Το πνεύμα της Μόσχας είναι κοσμικόν. Γι' αυτήν μετρούν οι αριθμοί, τα πλήθη, ο πλούτος, η κρατική και εν γένει κοσμική δύναμις. Μέσα σ' αυτό το πνεύμα την σκανδαλίζει ο Σταυρός, η πτωχεία, η κένωσις της Κωνσταντινουπόλεως και προάγεται εις τόλμημα, μέχρι την “ύβριν” (με την αρχαιοελληνικήν έννοιαν της λέξεως). “Εμείς είμεθα οι πολλοί, εμείς είμεθα οι ισχυροί, εμείς έχομε την υποστήριξιν ενός πανισχύρου Κράτους! Ποιο είναι αυτό το κεγχριαίο Φανάρι;” 
     Αυτή είναι η ρωσσική νοοτροπία ανέκαθεν. Τώρα απλώς εύρε αφορμήν να απορρίψη κάθε προσωπείον και να κηρύξη ανταρσίαν, λησμονούσα ότι και η ίδια αναλόγως έλαβε από την Κωνσταντινούπολη, την Αυτοκελία και την Πατριαρχική αξία της, όπως βεβαίως και όλες αι νεώτεροι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Αυτά τα οποία απήτησε (όχι και τόσον θεοφιλώς) για τον εαυτόν της, τα αρνείται εις την Ουκρανίαν, διά λόγους κυρίως κοσμικούς. Θα ζημιωθή ο νεοπανρωσσισμός, τον οποίον ως δόγμα πίστεως καλλιεργεί και προσπαθεί να επιβάλη μυριοτρόπως. Ο επάρατος εθνοφυλετιμός είναι η βαθυτέρα αιτία του προβλήματος. Η Ρωσσία πάνω απ' όλα (και από όλους!). 
     Διακόπτοντας ο άγιος Μόσχας και πάσης Ρωσσίας το μνημόσυνον του Οικουμενικού Πατριάρχου, πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Κόβει κυριολεκτικώς τις φλέβες της Εκκλησίας του. Και από ό,τι φαίνεται θα προχωρήσει (των συνοδοιπόρων “Κούτβηδων” και “Χατζήδων” υποστηριζόντων) εις χειρότερες αποφάσεις. Τα “αντίποινα” που εξαγγέλλει  προδίδουν πανικόν. Και ο πανικός δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος! Ένα καθρέπτισμα στην εκκλησιαστική ιστορία της Ρωσσίας και στην κένωση του υπερεβδομηκονταετούς χειμώνος των διωγμών και των μαρτυρίων της ίσως θα εβοήθει για την λήψιν σωφρόνων και θεοφιλών αποφάσεων. Όπως ποτ' αν ή, την Μητέρα σου ούτε την υβρίζεις, ούτε την ατιμάζεις, ούτε την τύπτεις. Ιδίως όταν επί αιώνας είσαι το χαϊδεμένο της παιδί!

Συνέντευξη με τον Μητροπολίτη Προικοννήσου Ιωσήφ (Χαρκιολάκη)

O Kosmos / Greek - Australian Newspaper 
Interview with His Eminence Joseph (Harkiolakis) of Proikonnisos 

Συνέντευξη με τον Σεβ. Μητροπολίτη Προικοννήσου κ. Ιωσήφ

Ο Μητροπολίτης Προικοννήσου Ιωσήφ για τον μακαριστό Μητροπολίτη Πέργης Ευάγγελο

Πηγή: facebook

ΚΑΘΩΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΗΔΕΥΕΤΑΙ Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΜΑΣ, ΦΙΛΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΕΒΑΣΜΙΑ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ, ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ, ΕΟΡΤΙΟ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ:

Να ζείς

και να ευαγγελίζεσαι "εκ Φαναρίου"

την αρχοντιά του "Λαού της Χάριτος",

τη σταυρωμένη ευγένεια της Ρωμιοσύνης.

Σε γλώσσα πάντοτε μαστορικά τετορνευμένη,

αγγελοπρόφερτη, φαναριώτικη,

γεμάτη αρμύρα βοσπορίτιδα και ομορφιά ελληνική!

Να νοιάζεσαι κάθε τσαχίλι

των ιερών καλντεριμιών-

των "καλλινδρόμων" της βυζαντινής ψυχής.

Κι ανάβοντας κερί αγίας μνήμης

σε Νεομάρτυρες, σε Αυτοκράτορες, σε Πατριάρχες,

να μας ραντίζεις με αγίασμα τα μέτωπα,

όσων μ' αγάπη ανυπόκριτη κι ευλαβική

σκύβουμε και φιλούμε τ' ακροφτέρουγο

του Αγγέλου της εν Πέργη Εκκλησίας.

Συνέντευξη του Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ για τον ρόλο της Ορθοδοξίας στις σύγχρονες κοινωνίες [πλήρης εκπομπή ΚΡΗΤΗ TV]

Ένα φρέσκο εόρτιο ποίημα για την Παναγία της Τήνου

Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

Ἡ μεγαλύτερη, ἡ πιὸ ὄμορφη,

ἡ πιὸ ἀκριβή, ἡ πιὸ ἄξια λαμπάδα

ποὺ ἀνάφτηκε ἀνήμερα τῆς Χἀρης Σου,

Εὐαγγελίστρα μου,

τὸν Αὔγουστο τοῦ δίσεχτου Σαράντα,

δὲν ἦταν ἀπ’ ἁγνὸ μελισσοκέρι.

Ἦταν τὸ εὔδρομο ἡ ΕΛΛΗ μας,

τὸ καμάρι, τὸ ΕΛΛΑΚΙ μας,

μὲ τὰ ἐννέα παλληκάρια

ποὔφυγαν μαζί του,

καθὼς στὸ Ἀρχοντικό Σου ψάλλονταν

ἡ ἐξόδιος ὠδὴ τῆς μακαρίας Σου Κοιμήσεως.

Κι ὅταν, ὕστερ’ ἀπὸ σαράντα τόσα χρόνια,

κάποια φιλότιμα Ἑλληνόπουλα

θελήσαν ν’ἀνασύρουν

ἀπ’ τὰ βάθη τοῦ Αἰγαίου

τὰ ἀπόκερα τῆς δοξασμένης μας λαμπάδας,

δὲν ἦταν ἔκπληξη νὰ τὰ ἰδοῦμε,

αὐτὰ τὰ ὀμορφόψυχα Ἑλληνόπουλα,

καθὼς εὑρῆκαν στὸ μελαμβαθῆ κευθμῶνα

τῆς καταλύτρας θάλασσας

ἕνα ταπεινὸ κομμάτι τῆς ἀνεμοδούρας

τοῦ τιμημένου καταδρομικοῦ,

νὰ βγάζουνε τὰ ἐπιστόμια τοῦ ὀξυγόνου,

νὰ κάνουν μὲ εὐλάβεια τὸ σταυρό τους

καὶ νὰ τὸ προσκυνοῦν..

Σὰν ἅγιο λείψανο....

Σὰν ἱερὸ εἰκόνισμά Σου....

Σὰν ἕνα κομμάτι ἀπ’ τὴν τιμία Ἐσθῆτα Σου,

Παναγία μου,

Κυρὰ τῆς Τήνου,

Μάννα τοῦ ναύτη τοῦ Αἰγαίου,

διαχρονικὴ Ὑπέρμαχε

τῆς πονεμένης Ρωμιοσύνης Στρατηγέ...

Πειραιεύς, 14-8-2016

Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ (ποίημα)

Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὅλο ἀπὸ μέρες συγυρίζεται,

Μαννούλα μου, ἀπ’ ἄκρο σ’ ἄκρο,

γιὰ νὰ γιορτάσει τὴ ζωαρχική Σου Κοίμηση.

Ἀπ’ τῶν Ἰβήρων τὸ τρανομονάστηρο

ὥς τὴν Ἁγία Ἄννα καὶ τὴν Κερασιά,

τὸ φοβερὸ Καρούλι, τὴν Καψάλα καὶ τὰ Κατουνάκια,

ἴσαμε τὶς Καρυὲς μὲ τὸ Σεράϊ καὶ

τὸ Ἄξιόν Ἐστιν εἰς τὸ Πρωτᾶτο,

μέχρι τὸν Ἅη Βασίλειο, τὴ Νέα Σκήτη καὶ τὴ Θηβαΐδα,

ποὺ τὴνε λὲν καὶ Γουρνοσκήτη,

Καθολικά, Κυριακά, φτωχὰ ναΰδρια σὲ Καλύβια,

ὅλα σπουδαίως εὐπρεπίζονται,

Μαννούλα μου, γιὰ Σένα.

Χοροί, δρακόνια, πολυέλαιοι,

διβάμβουλα, λουσέρνες, μανουάλια,

κατζία, ἀσημένια θυμιατά,

ὅλα γιαλίζονται ἐπιμελῶς,

γιὰ νὰ ἀστράφτουν ὅταν θὰ ἀστράψει

ὁλοφώτεινη, θεολαμπής,

ἀναχωροῦσα ἡ ψυχή Σου.

Ἄμφια γιορτινὰ ἀερίζονται καὶ σιδερώνονται,

μανδύες λύνονται ἀρχιερατικοὶ

καὶ ἡγουμενικοί,

δένονται πατερίτσες,

θρόνοι καὶ ταπεινὰ στασίδια ξεσκονίζονται,

ποδέες ἀναρτῶνται,

τάπητες στρώνονται ἐπεύχιοι,

ὀμβρέλες χρυσοκέντητες, περίτεχνες,

ἀνοίγονται γιὰ νὰ στεγάσουνε,

Μαννούλα μου,

τὸ ὑπερβάλλον κάλλος τῆς μορφῆς Σου,

ποὺ θαμπώνει τὸν ἥλιο.

Τ’ ἀρχονταρίκια πλημμυρίζουν.

Πλοῖα, πλοιάρια κάθε λογῆς,

ὀχηματαγωγά, ταχύπλοα, μικρά, μεγάλα,

ἀδιακόπως ξεφουρνίζουνε μὲ δρομολόγια

πυκνὰ καὶ ἀλλεπάλληλα

ἀτέλειωτες οὺρὲς προσκυνητῶν,

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ περιηγητῶν καὶ περιέργων.

Ἄλλα στὴ Δάφνη κι ἄλλα στοὺς ἀρσανάδες

τῆς βορεινῆς ἀνήσυχης πλευρᾶς,

ὅπου καὶ ἡ κατ’ ἐξοχὴν πανηγυρίζουσα

τριτόθρονη Μονὴ τῶν πάλαι Ἰβήρων.

Ἡ θάλασσα φιλοτιμεῖται νὰ προσφέρει

ἄφθονους ροφούς,

ξιφίες, συναγρίδες καὶ σφυρίδες

γιὰ τὴν ἑόρτια τράπεζα τῶν Μεγάλων

καὶ Βασιλικῶν Μονῶν,

μπακαλιαράκια, γόπες, παλαμίδες

γιὰ τὸ λιτὸ ἀσκητικὸ τραπέζι

τῶν τοῦ Χριστοῦ σωματικῶς πενήτων.

Πολυαρχιερατικὴ θὰ εἶν’ ἡ λειτουργία

στὴν Ἰβήρων, ἄξια τῆς πολύχαρης Πορταϊτίσσης.

Λόγος περίτεχνος κι ὀλίγον κουλτουριάρικος

ἀναμένεται καὶ πάλι ν΄ ἀκουσθῇ

ἀπὸ χείλη προηγουμενικά,

μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς δὲ θὰ χρειασθῇ

νὰ ἀνατρέξουνε καὶ φέτος οἱ ἀκροατὲς

στὸν περιάκουστο Πατερικὸ ἐκεῖνο

λόγο «Περὶ ἀκαταλήπτου».

Ὁ γερο-Τρύφων ὁ Νεοσκητιώτης λιβανᾶς,

ὁ νοσοκόμος κι ἄξιος ὁμότεχνος τ’Ἁγίου Εὐφροσύνου,

σπεύδει χωλαίνοντι δεινῶς, ἀλλὰ κι ἀγαλλομένῳ λίαν

γιὰ τὴ Θεομητορικὴ μεγάλη ἑορτὴ ποδί,

ν’ἀνέβῃ στὴν πανηγυρίζουσα Μονὴ

καὶ ν’ ἀναλάβῃ γι’ ἄλλη μιὰ φορὰ

ὑπεύθυνα τὴν ἔψηση τῶν ὀψαρίων,

ν’ ἀναπαυθοῦν πατέρες καὶ προσκυνητὲς

μετὰ ἀπὸ τὴ μακρά, τὴν ὁλονύκτια,

τὴν ψυχοτρόφο ἀγρυπνία.

Στὸ Βατοπαίδι θὰ κατέβει ἀπὸ τὸ σύνθρονο

ἡ Βηματάρισσα,

θὰ τὴν ἐγκαθιδρύσουν στὸ σολέα,

θὰ τὴν στολίσουν μὲ ποδέα χρυσαστεροκέντητη

κι ὀμβρέλλα ἀκτινοπλούμιστη τοῦ «Μακρυνοῦ»,

καὶ θὰ ἀκούσει ἐκεῖ,

πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ,

τὸν ὕμνο τὸν ἐξόδιο ἀπὸ τὴν ἀγγελόφωνη

τῶν Βατοπαιδινῶν πατέρων χορῳδία.

Στὴ Γρηγορίου οἱ πατέρες θὰ ἰδοῦν

τὸν μακαρίτη Γέροντα Γεώργιο

μέσ’ στὶς πτυχὲς τοῦ φελονίου τ’ Ἅη Νικόλα

νὰ κυκλώνει ταπεινὰ μετὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ Πατέρων

τὸν ἅγιον τῆς Θεοτόκου κράββατον,

νὰ ψάλλει ἔνθους μὲ τὴν καλογερικὴ φωνούλα του

ὕμνο ἐξόδιο Θεολογίας ἀκραιφνοῦς καὶ ὀρθοδόξου,

ἐνῷ τὰ φωτεινά του μάτια

θὰ χύνουν δάκρυα ὁλόγλυκα

ἐπὶ τῆ θέᾳ τῆς θείας τῆς Θεοτόκου Μεταστάσεως.

Στὴ Διονυσίου ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ Λουκᾶ,

ἡ Παναγία ἡ περίπυστος τοῦ Ἀκαθίστου,

θὰ μεταβῇ ἀπὸ τὸ παρεκκλήσι στὸ Καθολικό,

ν’ ἀκούσει ἐκεῖ ἀπ’ τ΄ ἁγιασμένα στόματα

τῶν ἐξαϋλωμένων τῆς Νέας Πέτρας καλογήρων,

«Δέχου παρ’ ἡμῶν ὠδὴν τὴν ἐξόδιον,

Μῆτερ τοῦ ζῶντος Θεοῦ»,

σεμνοπρεπῶς κανοναρχοῦντος

καὶ ἰθύνοντος τῇ τρισαγίᾳ δεξιᾷ

αὐτοπροσώπως τοῦ Προδρόμου Ἰωάννου.

Ὁ παπᾶ-Γιάννης στὴν Ἁγία Ἄννα

μὲ τὴν ταπεινή, τὴν ἐθελόπτωχη τὴ συνοδεία του,

θὰ ἀγρυπνήσει καὶ θὰ ἑορτάσει ἀσκητικῶς

τὸ πανηγύρι τῆς Καλύβης του,

μὲ ἐρημητικὴ κατάνυξη καὶ καρδιακὴ

τῶν πανηγυριστῶν φιλοξενία.

Οἱ Καρουλιῶτες ἀναχωρητές,

οἱ Κατουνακιῶτες, οἱ Βιγλιῶτες κι ἄλλοι,

μὲ τὰ σκαμμένα πρόσωπα καὶ τὰ βασανισμένα χέρια,

ἔχοντας τὸν τρίχινο ἐρημητικὸ τορβᾶ τους στὸν ὦμο,

θὰ κατευθυνθοῦνε σιωπηλοί,

νοερὰ τὴν μονολόγιστη εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ

ἀπὸ καρδίας ἀδιακόπως ἐπαναλαμβάνοντες,

στὴν πολυσέβαστη Μεγίστη Λαύρα,

ἐκεῖ μὲ τὸν Κοινοβιάρχη Κτήτορα Ἅγιο Ἀθανάσιο

καὶ μὲ τὸν Νικηφόρο τὸ Φωκᾶ,

τὸν ἐλευθερωτὴ περικλεῆ τοῦ Γένους Βασιλέα,

νὰ προσκυνήσουν τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ

στὴν τίμια καταστολὴ καὶ ἀναχώρησή Της.

Οἱ ἄγγελοι ἑτοιμάζονται νὰ σείσουν τὰ καμπαναριὰ

κρούοντες τάλαντα ξύλινα καὶ κόπανους,

καμπάνες ἠχηρὲς καὶ χρυσοκρυσταλόφωνες,

σήμαντρα σιδηρᾶ καὶ καμπανέλια,

σ’ εὔηχες ἁρμονίες νίκης κατὰ τοῦ θανάτου,

Θεομητορικῆς ἡδύτητος καὶ εὐφροσύνης ἁρμονίες.

Κι ὁ γερο-Ἄθως, λουσμένος στὴ χάρη καὶ στὸ φῶς,

ἄρχισε κιόλας νὰ ὑποκλίνεται προσκυνητῶς,

μ’ ὅλη του τὴν εὐλάβεια καὶ τὸ δέος

στὴν Κυρία του,

τὴν Θεοτόκο καὶ Μητέρα τοῦ Φωτός.

Ἅγιον Ὄρος, Ἱ. Μ. Γρηγορίου, 25-8-14 

[Σημείωση ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ: Ευχαριστούμε εκ βαθέων τον Σεβ. Ποιητή Μητροπολίτη Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, ότι για μιαν ακόμη φορά εμπιστεύτηκε το πολυπεριοδικό μας για να τιμήσει ποιητικότροπα την παμμακάριστη και στοργικότατη Μητέρα του Θεού και της ανθρωπότητας. Εκτιμάμε τα μάλιστα την αποκλειστικότητα που μας παρέχει και του ευχόμαστε να γεύεται όλα τα ουράνια και υπερουράνια αγαθά, ώστε να μας ευλογεί και να μας αγιάζει ταις πρεσβείαις Εκείνης!]