Ευπρεπίζοντας τους βασιλικούς του Σταυρού για την αυριανή Ύψωσή Του

   Απόψε στην Παναγούλα Μπανάτου  

Φωτορεπορτάζ: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας

Εγκώμιο του Τιμίου Σταυρού

Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ΄

Δώρο Θεϊκό είναι το δώρο του Ουρανού προς τη Γη. Απέραντο σε αξία όσο και ο Ουρανός. Ανεξάντλητο, καθώς ανεξάντλητη είναι και η αγάπη του Θεού. Ευεργετικό και σωτήριο. Είναι ο Σταυρός του Χριστού. Βαμμένος με το αίμα Του, καθαγιασμένος από τη θυσία Του, στάθηκε ιερό σύμβολο, καύχημα μέγα, λάβαρο νίκης, όπλο ακαταμάχητο. Συχνά ο Απόστολος Παύλος εκφράζει τον πλούτο των συναισθημάτων, που του δημιουργεί ο Σταυρός του Κυρίου. Αποτελεί το μοναδικό καύχημά του, τόσον ώστε θα θεωρούσε δυστύχημα και πτώση να καυχηθεί για οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Σταυρό του Χριστού. Έτσι δείχνει ολόκληρο το εσώτερο, το πνευματικό και μυστικό -θα έλεγε κανείς- νόημα και την υπέρτατη αξία του Σταυρού. «Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι, ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Με τα λόγια αυτά δίνει το μέτρο  της τιμής, την οποία οφείλει ο Χριστιανός ν' απονέμει στον Τίμιο Σταυρό, στη θυσία του Χριστού. 

Αλήθεια, τι μεγαλύτερη απόδειξη θα μπορούσε να έχει ο Χριστιανός για την προσωπική του αξία, από το ότι ο Θεός θυσιάστηκε γι’ αυτόν; Αλλά και ποιο θα μπορούσε να σταθεί πιο ψηλά στην ευγνωμοσύνη του, από το σύμβολο αυτής της θυσίας, που τον λύτρωσε από την αμαρτία και του χάρισε τη ζωή, που τον ανέβασε από της γης τη λάσπη στ’ Ουρανού τα αιθέρια πλάτη; Γι’ αυτό η χριστιανική ψυχή έστησε τον Σταυρό κορώνα στις εκκλησίες, τον τοποθέτησε στην πιο τιμητική θέση του Ναού. Τον ύμνησε, τον δόξασε, τον ταύτισε με τον Σωτήρα που μαρτύρησε πάνω του και τον ύψωσε στ’ ανώτερα στρώματα του ψυχικού του κόσμου. Προσβλέπει σ’ αυτόν με δέος, μ’ ελπίδα, με καύχηση κι εμπιστοσύνη. 

Δεν λείπουν όμως, δυστυχώς, και οι περιπτώσεις που λησμονεί ο άνθρωπος. Επηρεασμένος από τα προσωρινά και τα γήινα, από τα κοσμικά και αμαρτωλά, περιφρονεί το ιερό του σύμβολο. Επαισχύνεται τον Σταυρό, δεν τον υπολογίζει, θεωρεί ντροπή του να κάνει το σημείο του Σταυρού, να τον περιβάλει με σεβασμό, το θεωρεί αναξιοπρεπές. Εμπαίζει εκείνους που με σεβασμό προσέχουν καθετί που έχει σχέση με το θεϊκό αυτό σημείο. Το χειρότερο όμως τον βλασφημά. Στίγμα του πολιτισμού μας η βλασφημία, γίνεται πράξη ατιμωτική, όταν για στόχο της έχει το Σταυρό ή τα ιερά της θρησκείας μας πρόσωπα. 

Τι θέση, λοιπόν, παίρνει η δική μας γενιά στο Σταυρό του Κυρίου; Από τη στάση και τη συμπεριφορά μας εξαρτάται και η θέση που θα πάρουμε  γι’ αυτόν. Γι’ άλλους μπορεί να είναι «μωρία» και γι’ άλλους σκάνδαλο ο λόγος του Σταυρού. Άλλοι μπορεί να είναι αδιάφοροι ή και να στρέφουν νώτα. Εμείς όμως θα τον θεωρούμε «Θεού δύναμιν και σοφίαν». Για μας θα είναι «όπλον κατά του διαβόλου» ο Σταυρός, «δαιμόνων αλεξιτήριον». Τίποτα δεν φοβάται αυτός, που τον έχει χαραγμένο στην ψυχή του. 

Ο Χριστός σταυρώθηκε, καθαγιάζοντας έτσι το ιερό αυτό σύμβολο. Σταυρώθηκε, για να σώσει εσάς κι εμάς, για να ενώσει τα παρόντα και τα μέλλοντα, για να χαρίσει από τώρα τη λύτρωση και τη χαρά στον στρατευόμενο χριστιανό, στον αγωνιζόμενο άνθρωπο. Τι θέση όμως έχει πάρει στη ζωή μας ο Σταυρός; Τον τιμάμε ή Τον περιφρονούμε; Εκείνος έκανε το παν για τη σωτηρία μας. Είθε ο Σταυρός του Χριστού να είναι και για μας το παν.