Ένας αξιοπρόσεκτος ναός στα περίχωρα του Maputo [Εικόνες Μοζαμβίκης, 5ο μέρος]

  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 

Αποτυπώνει ο π. ΔΑΝΙΗΛ ΜΠΙΑΖΗΣ, από τη Μοζαμβίκη, ειδικά για το Νυχθημερόν 

Αγαπητοί φίλοι και φίλες του Νυχθημερόν,

Σας χαιρετώ ξανά από την πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης! Σε αυτή εδώ τη στάση του οδοιπορικού μας, Σας παρουσιάζω έναν ιδιότυπο -για τα ελλαδικά πρότυπα- ναό. Δεν πρόκειται περί ορθοδόξου ναού, είναι όμως ιερή στέγη κάποιας χριστιανικής ομολογίας.

Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, γι' αυτό και τον αποτύπωσα φωτογραφικά, ώστε μες από το Νυχθημερόν να τον δείτε, είναι: 
     α) η προσαρμογή στο επικλινές του χώρου, ο οποίος δίνει την ευκαιρία της αμφιθεατρικότητας στο εσωτερικό του, 
     β) ότι προσιδιάζει εξωτερικά με τις καλύβες που χαρακτηρίζουν μιαν αφρικανική χώρα, όπως τη Μοζαμβίκη, 
     γ) η ζωγραφική της κόγχης παραπέμπει, εμμέσως πλην σαφώς, στα κύματα του Ινδικού Ωκεανού, που βρίσκεται πολύ κοντά και βρέχει την μισή χώρα!

Ελπίζω να βρίσκετε κι εσείς ενδιαφέροντα τον ναό αυτόν! Χαίρετε και υγιαίνετε!

Σκηνές Maputo άνωθεν [Εικόνες Μοζαμβίκης, 4ο μέρος]

  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 

Αποτυπώνει ο π. ΔΑΝΙΗΛ ΜΠΙΑΖΗΣ, από τη Μοζαμβίκη, ειδικά για το Νυχθημερόν 

Αγαπητοί φίλοι και φίλες του Νυχθημερόν, 

     σας καλημερίζω από το Μαπούτο, την πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης! Σήμερα σκέφτηκα να Σάς γνωρίσω την γειτονιά -ομολογουμένως από τις καλύτερες της πόλης- όπου βρίσκεται ο Ελληνορθόδοξος Καθεδρικός Ναός των Ταξιαρχών, στην οδό / avenida Ahmed Sekou. Θεώρησα μάλιστα ότι από το καμπαναριό θα μπορούσα να έχω -κι εσείς, κατά συνέπεια, να έχετε- καλύτερη εποπτεία! 
     Ανεβαίνω λοιπόν και περιστρέφω την φωτογραφική μηχανή μου, αιχμαλωτίζοντας στιγμές της πόλης καθώς ψήνεται από τον καλοκαιρινό ήλιο του υποσαχάριου Φεβρουαρίου κι ενώ στο βάθος δεσπόζουν οι λασπωμένες ακτές του Ινδικού Ωκεανού! 

Επαναφορά στην πραγματικότητα της ταπείνωσης [Εικόνες Μοζαμβίκης, 3ο μέρος]

  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  

Γράφει ο π. ΔΑΝΙΗΛ ΜΠΙΑΖΗΣ, από τη Μοζαμβίκη, ειδικά για το Νυχθημερόν / Φωτογραφίες του ίδιου

Αγαπητοί φίλοι και φίλες του Νυχθημερόν,

σας χαιρετώ και πάλι από την ωκεανοφίλητη χώρα του Ινδικού ωκεανού, την γεμάτη τροπικά λουλούδια και ρουμάνια (Κ. Παλαμάς) σαματατζίδικη Μοζαμβίκη!

Παρήλθαν, ήδη, αρκετές ημέρες από την εδώ έλευσή μου και έχω την εντύπωση ότι έχω κατακλυσθεί εσωτερικά από εικόνες μοναδικές και ανεπανάληπτες, οι οποίες χαράχθηκαν βαθιά μέσα στο νου και την καρδιά μου. Εικόνες, που ενώ άπειρες φορές τις είχα δει… τηλεοπτικά, εν τούτοις δεν είχα διανοηθεί ότι μπορούσα να τις έβλεπα και πραγματικά. Εικόνες από την ίδιο πλανήτη, αλλά από έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό από τον σικέ τον δικό μου. Σας εξομολογούμαι, ότι η δυσπραγία των στιγμών που εδώ ζεις, θέλεις δεν θέλεις, σε κάνουν πιο ψυχικά ευμάλακτο.

Αποπειράθηκα να ξαμοληθώ «ξεκαπέλωτος» στα στενοσόκακα των φτωχογειτονιών, τάχα για να ξεμουδιάσω. Φτάνοντας, αντικρίζω -σαν αγιορείτικες σκήτες- ξυλόσπιτα, καλαμόσπιτα ή τσίγκινες κατασκευές (που σε καμία περίπτωση δεν τις ονομάζεις σπίτια), χωρίς ίχνος οπτοπλινθοδομής, με τεράστιες σε έκταση αλάνες γεμάτες συκόμουρα, έξω από τις οποίες καλαμοκάνες εξαϋλωμένες γυναίκες, που από μικρές στην παντρειά, ήδη βαστάζουν πανόδετα βρέφη παραμάσχαλα. Φορούν ρούχα φολκλόρ πάντοτε μανταρισμένα, σαμπό πέδιλα, αλλά ταυτόχρονα παράξενα κομψές και ντελικάτες, να δουλεύουν έως τη βύθιση του ήλιου, για τον επιούσιο. Κάθε σπίτι και παζάρι. Ένας πάγκος με οπώδη και σαρκερά οπωρικά λογής-λογής, καλαθούνες γεμάτες καλαμποκένια ψωμιά και καλαμπόκια μικροκαμωμένα, μπανάνες μοσχοβολούσες και ποικίλοι κόκκοι καρπών προς φύτευση, όλα αυτά κάτω από μία χορτο-οροφή ασύμμετρα στημένη από φύλλα κοκκοφοίνικα και από κάτω, σχεδόν πάντοτε, η μάνα-κυρά του σπιτιού στη δούλεψη για τη ζήση της φαμελιάς.

Οι δε θαλασσομάχοι ηλιοψημένοι άνδρες, μέσα στις πλόιμες ψαρόβαρκές τους, με τις μηχανές στο ρελαντί, τραβούν το ξάρτι, καλάρουν τα πανιά της βάρκας τους και κάνουν αμητό των ψαριών και των μύτιλων. Και για το σπίτι και για την πώληση. Και τα παιδιά; Είτε στα χωράφια κτηνοτρόφοι, είτε ναυτόπαιδα, είτε σε κάποιο υποτυπώδες κτήριο, να «παίζουν» τα σκολιαρούδια.

Βρίσκω την τόλμη και κάνω ντου μεσ’ στο σπίτι. Όλος ο χώρος ενιαίος. Μήτε δωμάτια προσωπικά, μήτε μπάνια… πορσελάνινα σουηδικά! Στο κέντρο του σπιτιού ακριβώς και στο ψηλότερο σημείο ένας ξυλοστάτης, που κρατά την οροφή, στην μια γωνιά ξυλόστρωτα «κρεβάτια» και, στην άλλη, ένα τσουκάλι πάνω στην φουφού, γεμάτο πολυσπόρια. Και απ’ έξω ανυπόδητα κουτσούβελα, άλλα να τρέχουν ένθεν κακείθεν και, άλλα, να τραγουδούν φούγκα, σαν κελάηδημα πουλιών, τα ντόπια άσματα. Αυτό είναι όλο…  Σοκ και δέος!

Κι όταν ζητώ την πληροφόρηση από τον συνοδό μου, περί της εσωτερικής πολιτικής σκηνής και το τι αυτή πράττει για την καλυτέρευση του λαού, λαμβάνω (ψιθυριστά) την απόκριση ότι η κυβέρνια της χώρας διαρκώς συνεδριάζει αναζητώντας λύσεις (sic) στο παρλαμέντο της πρωτεύουσας, παίζοντας τους… ντοτόρους και φλομιάζοντας τη μάζα με πλασέμπο όνειρα. Κι ο λαός κοιμάται τον νήδυμον. Με επιτυχία, καθώς φαίνεται.

Ο πυρρόχρους ήλιος ξεκινά να σκύβει αργά-αργά και να χάνεται στα λασπόνερα του Ινδικού. Πέρασαν, ήδη, τρεις ώρες από το ξεπόρτισμά μου. Η σημερινή μέρα ήταν ένα κολάζ εικόνων, που έσεισαν τη λογική μου. Ένα σμάρι από λογής-λογής λογισμούς με κατακλύζουν. Καιρός για επιστροφή. «Εδόθη μοι σκόλωψ τη σαρκί, […] ίνα μη υπεραίρωμαι»…

Εργοτάξιο η Επισκοπή Μοζαμβίκης ενόψει της επίσκεψης του Πατριάρχη Αλεξανδρείας [Εικόνες Μοζαμβίκης, 2ο μέρος]

  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  

Γράφει ο π. ΔΑΝΙΗΛ ΜΠΙΑΖΗΣ, από τη Μοζαμβίκη, ειδικά για το Νυχθημερόν

Αγαπητοί φίλοι, γεια σας από τη μακρινή Μοζαμβίκη!

Σήμερα επιθυμώ να σας κάνω κοινωνούς των προετοιμασιών της Επισκοπής Μοζαμβίκης, η οποία ετοιμάζεται πυρετωδώς, με ιδιαίτερη χαρά και προσμονή, να υποδεχθεί τον Προκαθήμενο του Αλεξανδρινού Θρόνου και διάδοχο του Ευαγγελιστού Μάρκου, τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρο Β΄.

Ήδη το ισόγειο του νέου Ιεραποστολικού και Πνευματικού Κέντρου της Επισκοπής τελειώνει και ξεκινά η επίπλωσή του, ενώ ο πρώτος όροφος, που θα στεγάζει το Πρεσβυτέριο και τα Γραφεία της Επισκοπής, έχουν μπει σε τελειωτικό στάδιο. 

Στο ισόγειο του κτηρίου, στον κεντρικό χώρο του Κέντρου, θα δεσπόζει η πανέμορφη εικόνα της Θεοτόκου ως Πλατυτέρας των Ουρανών, ενώ περιμετρικά της αίθουσας θα αναρτηθούν ωραίες γκραβούρες με(τι άλλο;) αρχαιοελληνικά μνημεία. 

Ο Καθεδρικός Ναός των Ταξιαρχών βάφεται ολόκληρος εξωτερικά από πολυάνθρωπο ειδικό συνεργείο, ενώ εσωτερικά ομάδα καθαριστριών έχει αναλάβει την καθαριότητα.

*          *          *

Υπάρχουν όμως και οι αφανείς... ήρωες της Επισκοπής. Μιλάμε για τον νεωκόρο (νόντσολο) του Καθεδρικού Ναού, τον μικρό Αμπέριτο, ο οποίος άρχισε την κατασκευή ικανής ποσότητας χειροποίητων κεριών, για τις ανάγκες του Ναού, κατά τις ημέρες της επίσκεψης του Πατριάρχου. Βλέπετε, αγαπητοί φίλοι, όλα εδώ στην Ιεραποστολή γίνονται με κόπο και θυσία. Όλα κατακτώνται με ιδρώτα και παίρνουν σάρκα και οστά από την αγάπη.

Η διαδικασία που παρακολούθησα και, κατά το δυνατόν, συμμετείχα είναι η εξής: Στην αρχή, ξεκινήσαμε μαζί να κόβουμε τα φιτίλια. Σπάγκος βαμβακερός, σε ανομοιόμορφα μεγέθη. Τι όμορφη που είναι η διαφορά αυτή! Έρχονται στο νου μου τα όμοια μεγέθους και πάχους εργοστασιακά κεριά της Ελλάδας, που κατασκευάζονται μηχανικά, χωρίς ίχνος ανθρώπινης θυσίας και χωρίς σταγόνα αγάπης.

Στη συνέχεια, τα φιτίλια τα κόψαμε μ’ ένα ψαλίδι, τα κρεμάσαμε σε ξύλα και ανάψαμε το καζάνι (ένα βαρέλι κομμένο στη μέση), γεμάτο καυστική ποτάσα. Ο μικρός Αμπέριτο, αψηφώντας την φωτιά, έριξε μέσα στο καζάνι, ως συμπλήρωμα, αρκετή παραφίνη σε σκόνη.

Αφού το μείγμα αυτό έφτασε σε κατάσταση βρασμού, έριξε μέσα και ό,τι απόκερα τού είχαν μείνει από άλλες φορές, για να αυξηθεί η ποσότητα. Και σε αυτό το σημείο, ξεκινά η σημαντικότερη στιγμή! Αρχίζει να βουτά πολύ προσεκτικά -γιατί φυσούσε αρκετά- τα φιτίλια μέσα στο καζάνι, συνολικά 20 φορές, για να έλθουν στο κατάλληλο πάχος που επιθυμεί. Μετά από ένα μισάωρο, τα κεριά μας έτοιμα προς χρήση! Για να καούν, από όλους εμάς, με την φλόγα της αγάπης και της προσευχής, υπέρ της οικουμένης!...

 Σας χαιρετώ και θα σας κρατώ ενήμερους!

Η είσοδος των Μοζαμβικανών Ορθοδόξων στο Τριώδιο και η επικείμενη επίσκεψη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας [Εικόνες Μοζαμβίκης, 1ο μέρος]

  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  

  Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου, 9 Φεβρουαρίου 2014, στο Maputo  

Μεταδίδει ο π. ΔΑΝΙΗΛ ΜΠΙΑΖΗΣ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες του Νυχθημερόν, σας χαιρετώ από την Μοζαμβίκη!

Χθες, Κυριακή 9 Φεβρουαρίου, τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μαπούτο Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του κυριάρχου Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου, με συλλειτουργούς την ταπεινότητά μου και τον π. Σεραφείμ van Niekerk, εκ Νοτίου Αφρικής.

Ο κ. Ιωάννης ευχήθηκε στο πλήρωμα της Τοπικής Εκκλησίας να είναι παρά Θεού ευλογημένη η περίοδος του Τριωδίου, ενώ, αναλύοντας την ευαγγελική περικοπή που αναφέρονταν στα πρόσωπα του Τελώνου και του Φαρισαίου, τόνισε στους πιστούς ότι η αρετή της ταπεινοφροσύνης είναι η πέτρα εκείνη πάνω στην οποία πρέπει να χτίζουμε το οικοδόμημα της χριστιανικής μας ζωής. Ο άνθρωπος σώζεται μόνον αφού ταπεινώσει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού και του πλησίον. Η ταπεινοφροσύνη υποδεικνύει άνθρωπο αγάπης και θυσίας, ενώ η υψηλοφροσύνη άνθρωπο φίλαυτο και αυθάδη. Τόνισε δε, ότι πρέπει όλοι μας, κλήρος και λαός, να σπουδάσουμε την ταπεινοφροσύνη, έχοντας ως μοναδικό πρότυπό μας τον αρχηγό της πίστεώς μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος αφού ένιψε τους πόδας των μαθητών του, στη συνέχεια ταπείνωσε τον εαυτό Του "έως θανάτου, θανάτου δε σταυρού".

Ο Επίσκοπος, στο τέλος της ομιλίας του, αναφέρθηκε επίσης στο επικείμενο μεγάλο και ιστορικό γεγονός της πρώτης επίσκεψης στην Επισκοπή Μοζαμβίκης, μετά την ίδρυσή της, του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄, κατά το χρονικό διάστημα από 14 έως 19 Φεβρουαρίου, καλώντας όλους τους Ορθοδόξους της χώρας να τιμήσουν με την παρουσία τους τον Πατριάρχη, συμμετέχοντας σε όλες τις λατρευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί.