Ανοικτή Επιστολή των Επισκόπων των Ανατολικών Χριστιανικών Εκκλησιών του Ηνωμένου Βασιλείου για το Νομοσχέδιο για την Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία

Ως επίσκοποι των Ανατολικών Χριστιανικών κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου, εκπροσωπώντας πάνω από 2,5 εκατομμύρια πιστούς, καλούμε όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως, και κυρίως το Κοινοβούλιο, να αναγνωρίσουν την κρίσιμη στιγμή που αντιμετωπίζει η χώρα με την επιστροφή, την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου, του Νομοσχεδίου για την Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία, γνωστού ως Νομοσχεδίου για τους Ενηλίκους με Ανίατη Ασθένεια (Τέλος Ζωής).

ΔΕΘ-Προσωπικός Αριθμός: Δεν εγείρονται θεολογικές επιφυλάξεις. Η Εκκλησία της Ελλάδος έχει τοποθετηθεί θετικά

Μία ανοικτή συζήτηση για τον Προσωπικό Αριθμό και τον ψηφιακό μετασχηματισμό διοργανώθηκε στο Περίπτερο 12 του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Τεχνητής Νοημοσύνης στην 89η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, από τη ΓΓ Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Η πρωτοβουλία αποσκοπούσε στο να αναδειχθούν οι πραγματικές διαστάσεις του Προσωπικού Αριθμού και να απαντηθούν απορίες και ανησυχίες που συχνά συνοδεύουν τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις.

Θυμωμένοι άνθρωποι

Είπε ο Αββάς Αγάθων: «ένας οργίλος και νεκρό να αναστήσει, δεν είναι Θεάρεστος» (από το «Γεροντικό»)

Ένας δάσκαλος και τρεις μαθητές

Στην Αντιόχεια του τρίτου αιώνα μ. Χ. διετέλεσε επίσκοπος ο άγιος ιερομάρτυς Βαβύλας, ο οποίος γιορτάζει στις 4 Σεπτεμβρίου. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, άνθρωπος χωρίς ήθος, θυσίαζε ανθρώπους στα είδωλα και θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό των χριστιανών, την ημέρα του Πάσχα, για να τον μετατρέψει σε ειδωλολατρικό. Ο άγιος Βαβύλας, ενδεδυμένος τα αρχιερατικά άμφια, στάθηκε μπροστά στον αυτοκράτορα και στους στρατιώτες του και τον εμπόδισε να εισέλθει. Εκείνος φοβήθηκε επανάσταση από την πλευρά των χριστιανών και έκανε πίσω. Την επομένη, συνέλαβε τον άγιο, τον οποίο ακολούθησαν στη φυλακή και τρία παιδιά, μαθητές του, ο Ουρβανός, ο Πριλιδιανός και ο Επολόνιος, οι οποίοι ήταν αδέλφια. Όλοι βρήκαν μαρτυρικό τέλος. Έναν αιώνα αργότερα, ο αυτοκράτορας Γάλλος μετέφερε το λείψανο του αγίου Βαβύλα από την πόλη της Αντιόχειας στο προάστιο της Δάφνης, όπου βρισκόταν ναός και μαντείο του Απόλλωνα. Χτίστηκε ναός. Όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία, το μαντείο  δεν μπορούσε να δώσει κανέναν χρησμό και το δαιμόνιο που επικαλούνταν οι ειδωλολάτρες ομολόγησε ότι το λείψανο του αγίου εμπόδιζε να επανέλθει ο παγανισμός. Ο Ιουλιανός διέταξε να φύγει ο Άγιος, τον οποίο οι χριστιανοί μετέφεραν στην πόλη λιτανεύοντάς το. Τότε κεραυνός έπεσε στο ειδωλολατρικό τέμενος και συνέτριψε το ειδωλείο και το άγαλμα του Απόλλωνα, με αποτέλεσμα, κατησχυμμένος ο αυτοκράτορας να φύγει από την Αντιόχεια. Σχετικό ποίημα έχει γράψει ο μεγάλος μας ποιητής Κ. Π. Καβάφης («Εις τα περίχωρα της Αντιοχείας»).

Αρχιεπίσκοπος Αμερικής για την επίθεση στη Μινεάπολη: Πόσα ακόμη παιδιά πρέπει να πεθάνουν;

Τη βαθιά του θλίψη για το περιστατικό ένοπλης βίας στον Καθολικό Ναό του Ευαγγελισμού στη Μινεάπολη εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, υπογραμμίζοντας ότι μεταξύ των τραυματιών βρίσκεται και μια 12χρονη μαθήτρια, μέλος της ελληνορθόδοξης κοινότητας της πόλης.

Η πωρωμένη συνείδηση

Η εορτή της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου αποτελεί για την Εκκλησία μία υπενθύμιση της ανάγκης ο άνθρωπος να μην έχει πωρωμένη συνείδηση. Ο βασιλιάς των Ιουδαίων Ηρώδης ο Αντύπας είχε συνδεθεί με την Ηρωδιάδα, σύζυγο του αδελφού του Φιλίππου, έκανε μία κόρη μαζί της και την είχε στο παλάτι ως βασίλισσα παραβιάζοντας την εντολή του Δεκαλόγου «ου μοιχεύσεις». Έδινε έτσι και κάκιστο παράδειγμα στον λαό, όταν οι άνθρωποι έβλεπαν τον βασιλιά τους να μην τηρεί τα όσα όριζε η ταυτότητα την οποία η παράδοση έδινε στους Ισραηλίτες, αλλά και η στάση του αποτελούσε προσβολή προς την οικογενειακή τιμή. Η εξουσία συνδέεται με την φιληδονία και μπροστά σ’ αυτήν το ήθος γίνεται άηθες. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος υπενθύμιζε με στεντόρεια φωνή στον βασιλιά ότι «ουκ έξεστί σοι», «δεν σου επιτρέπεται να έχεις ως γυναίκα τη γυναίκα του αδελφού σου» και αυτό προκάλεσε την οργή, κυρίως της Ηρωδιάδας, η οποία πέτυχε και τη φυλάκιση και τη θανάτωση του ενοχλητικού προφήτη, με ένα έγκλημα ειδεχθές.

Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου επισκέφτηκε σήμερα τα καμένα της ορεινής Ζακύνθου

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄, συνοδευόμενος από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπό του, επισκέφθηκε σήμερα, Τετάρτη 13 Αυγούστου 2025, τις περιοχές της ορεινής Ζακύνθου που επλήγησαν από τη μεγάλη δασική πυρκαγιά των τελευταίων ημερών.

Μάνα πρόξενος ζωής

Πληθαίνουν οι αναπάντεχοι θάνατοι νέων ανθρώπων στους καιρούς μας. Παλαιότερα, αρρώστιες, πείνα και φτώχεια, πόλεμοι, κακουχίες έκαναν την οικογένεια και την κοινωνία να στερείται τους ανθούς της. Σήμερα, μία αυτοκαταστροφική μανία, ένα παιχνίδι με τον θάνατο χωρίς επίγνωση των ορίων μας κάνουν νέους ανθρώπους να φεύγουν πρόωρα. Δυστυχήματα με μηχανές και αυτοκίνητα, διαδικτυακά παιχνίδια που   σε οδηγούν μεταξύ ζωής και θανάτου, βία, απροσεξία γίνονται οι αιτίες που οικογένειες θρηνούν. Και πολλοί αναρωτιούνται: πού είναι ο Θεός; Γιατί ανέχεται το άδικο ένα παιδί, ένας νέος, στον ανθό της ηλικίας του, χωρίς να προλάβει να δημιουργήσει, να χαρεί, να ζήσει, όπως τουλάχιστον βλέπουμε τη ζωή οι περισσότεροι, να φεύγει πρόωρα;

Αποστολική οδηγία για τράπεζα διακοινωνίας

Του π. Αναστασίου Σαλαπάτα

Στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, διαβάζουμε το χωρίο από την Α΄ Προς Κορινθίους 11, 33: «Ὥστε, ἀδελφοί μου, συνερχόμενοι εἰς τὸ φαγεῖν ἀλλήλους ἐκδέχεσθε» (Ώστε, αδελφοί μου, όταν συγκεντρώνεσθε δια να φάγετε, περιμένετε με αγάπην ο ένας τον άλλον).

Αυγούστου προμηνύματα

Ο Αύγουστος, για όσους κρατιόμαστε από τον βράχο της παράδοσής μας, είναι συνδεδεμένος με την Παναγία. Νιώθουμε την ανάγκη από την πρώτη κιόλας μέρα του, να περάσουμε από κάποιον ναό, την ώρα του δειλινού, και να ακούσουμε και να συμψάλουμε το “πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών, ω μήτερ του Λόγου και παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον” ή “των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι την ταπεινήν μου ψυχήν και συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσι, καρδίαν, Θεονύμφευτε, αλλ’ η φως τετοκυία, το θείον και προαιώνιον, λάμψον μοι το φως το χαρμόσυνον”. Είναι τα δύο πανέμορφα ποιήματα των παρακλητικών κανόνων, του Μικρού και του Μεγάλου, που μας υπενθυμίζουν την πορεία της ζωής, τους πειρασμούς μας, την ανάγκη για φως, για σωτηρία, για βοήθεια, για χαρά που ξεπερνά τα μέτρα και τα όρια του παρόντος. Είναι η Παναγία η μορφή αυτή που μπορεί να μας δώσει ό,τι ζητάμε και σ’ αυτήν απευθυνόμαστε, όσοι ακόμη αντέχουμε να βλέπουμε τον Αύγουστο όχι μόνο ως μήνα διακοπών από τους ρυθμούς της καθημερινότητας, αλλά και ως καιρό, ευκαιρία για αναζήτηση της αλήθειας του μέσα κόσμου μας.

Κοιτώ το σώμα μου

Το καλοκαίρι ιδιαιτέρως είναι η εποχή της αποκάλυψης του ανθρώπινου σώματος. Το βλέπουμε στα λιτά ρούχα, τα οποία η μόδα τα θέλει να αφήνουν να φαίνονται πλευρές του σώματος, οι οποίες λειτουργούν προκλητικά στα μάτια των άλλων, ως αφορμή επιθυμίας και λαγνείας. Το βλέπουμε στη θάλασσα, όπου οι άνθρωποι απελευθερώνονται από τα ρούχα και κολυμπούν πάλι με τα απολύτως απαραίτητα, κάποτε και χωρίς αυτά. Το βλέπουμε στην ενασχόληση με την αγορά των ρούχων, με τα καλλυντικά, με τα αρώματα, με την κόμμωση, την περιποίηση των νυχιών, τη γυμναστική και την άθληση, τις δίαιτες, την ανάγκη για τον τονισμό των χαρακτηριστικών του σώματος που κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται ότι είναι αποδεκτός, του τονώνουν την αυτοπεποίθηση, συχνά και τον ναρκισσισμό.

Γιατί διψάμε για Αγίους;

Η δίψα για να συναντήσουμε Αγίους ή για να μάθουμε για τη ζωή τους εκπλήσσει στους καιρούς μας. Όταν σε έναν κόσμο στον οποίο σήμα κατατεθέν είναι το άτομο και ο εαυτός, βλέπουμε πολλούς να στρέφουν το βλέμμα της καρδιάς τους στην αναζήτηση μορφών που είχαν ως κύριο στοιχείο της ζωής τους την παραίτηση από το εγώ, αναρωτιόμαστε γιατί κάτι τέτοιο συμβαίνει. Είναι θέμα περιέργειας για κάτι που ξεπερνά τα μέτρα της ζωής μας; Είναι μία βαθύτερη υπόμνηση της ψυχής μας ότι όσο κι αν οι επιθυμίες μας ικανοποιούνται, στην κανονική ή και στην εικονική πραγματικότητα, κατά βάθος δεν έχουμε βρει το νόημα που υπερβαίνει τον χρόνο, που μας δίνει ελπίδα που ξεπερνά τον θάνατο, που μας κάνει να παρηγοριόμαστε με αυτό που δεν έχουμε;

Η Πρόνοια που ξεχνάμε

Είπε ο Αββάς Σερίνος: «πέρασα τον καιρό μου θερίζοντας, ράβοντας, πλέκοντας. Και παρ’ όλα αυτά, αν το χέρι του Θεού δεν με χόρταινε, δεν θα μπορούσα να χορτάσω» (από το «Γεροντικό»)

Αν κάτι λείπει από τη ζωή μας και μας κάνει να φοβόμαστε είναι η πίστη στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού. Το βλέπουμε αυτό στην απληστία μας, η οποία εκφράζεται τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Δεν μας φτάνει ό,τι έχουμε, αλλά θέλουμε παραπάνω. Και είμαστε έτοιμοι να καταπατήσουμε νόμους, να πιέσουμε τους ανωτέρους μας, να μετατρέψουμε χρήματα τα οποία μας δίδονται για συγκεκριμένο σκοπό σε παροχές για άνεση και καλοζωΐα.

Βίος χωρίς λόγια και λόγια χωρίς βίο

Έλεγε ο αββάς Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης: «Βίος χωρίς λόγια είναι πιο ωφέλιμος από λόγια χωρίς βίο. Ο ένας και με τη σιγή ωφελεί. Ο άλλος και με τη φωνή ζημιώνει. Αν όμως λόγια και βίος συμπίπτουν, αποτελούν άκρας φιλοσοφίας κατόρθωμα» (από το «Γεροντικό»)

The Persecutor Saul and the Kamikaze of Damascus

By Fr. Panagiotis Kapodistrias

Damascus remains a heavy place, charged from all sides: socially, politically, religiously, militarily, etc. Centuries ago, it was there that Saul, a fervent Jew and persecutor of Christians, traveled “bearing letters to the synagogues” (Acts 9:2), determined to bring the disciples of Jesus bound to Jerusalem. He had zeal, determination, and religious self-confidence. He believed he was serving God...

الضالّ بولس ومفجر دمشق الانتحاري

بقلم الأب باناجيوتيس كابوديسترياس

تظل دمشق مكانًا ثقيلاً، مشحونًا من كل الجهات: اجتماعيًا، سياسيًا، دينيًا، عسكريًا، وغيرها. لقد سار فيها منذ قرون رجس المسيحيين، اليهودي المتعصب شاول، “حاملًا رسائل إلى المجامع” (أعمال الرسل ٩:٢)، مصممًا على اقتياد تلاميذ يسوع مكبّلين إلى أورشليم. كان لديه حماس وعزيمة وثقة دينية. وكان يعتقد أنه يُخدّم الله...

Ο διώκτης Σαούλ και ο καμικάζι της Δαμασκού

Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Η Δαμασκός παραμένει τόπος βαρύς, γεμάτος φόρτιση από όλες τις πλευρές της: κοινωνικά - πολιτικά - θρησκευτικά - στρατιωτικά κλπ.. Εκεί προ αιώνων πορεύτηκε ο διώκτης των Χριστιανών και φανατικός ιουδαίος Σαούλ, «ἔχων ἐπιστολὰς πρὸς τὰς συναγωγὰς» (Πράξεις 9,2), αποφασισμένος να φέρει δέσμιους τους μαθητές του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Είχε ζήλο, αποφασιστικότητα, θρησκευτική αυτοπεποίθηση. Πίστευε πως υπηρετούσε τον Θεό...

Κάμε το καλό

Είπε ο Αββάς Ποιμήν: «η κακία την κακία δεν την καταβάλλει καθόλου. Αλλά, αν κάποιος σου κάμει κακό, συ κάμε του καλό, ώστε με την ευεργεσία να εξουδετερώσεις την κακία» (από το «Γεροντικό»)

Και δεν ντρέπομαι και δεν φοβάμαι

Είπε ο αββάς Σισώης: «Αιδώς και αφοβία πολλές φορές φέρνουν την αμαρτία» (από το «Γεροντικό»)

Η εποχή μας δεν θα ήταν δύσκολο να χαρακτηριστεί ως η εποχή της απώλειας της ντροπής. Οι άνθρωποι ούτε ντρέπονται ούτε φοβούνται. Το βλέπουμε αυτό ιδιαιτέρως στα σχολεία και στις συναναστροφές των παιδιών. Μεγαλώνουμε μία γενιά στην οποία η «αιδώς» των αρχαίων Ελλήνων έχει πάψει να θεωρείται προτέρημα. Όχι μόνο δεν ντρέπονται τα παιδιά, αλλά καυχώνται όταν κάνουν πράξη το θέλημά τους. Περνούνε για έξυπνα. Θεωρούν τα συνομήλικά τους που κρατάνε ένα σεβασμό ξεπερασμένα. Και έχουν την απαίτηση όλοι να δικαιολογούν την αρνητική τους στάση, την αφιλοτιμία, διότι «παιδιά είναι».

Ιερά Σύνοδος για "προσωπικό αριθμό": "Ούτε επιφύλαξη θεολογικής φύσεως ούτε ισχυρισμός περί αντισυνταγματικού περιορισμού των ατομικών ελευθεριών"

Συνήλθε χθες και σήμερα, Πέμπτη 12 και Παρασκευή 13 Ιουνίου 2025, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 168ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.