.jpg){kind=icon}
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αρχίζει και τελειώνει με δύο δημόσιες διακηρύξεις του Χριστού. Στην αρχή: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος». Και στο τέλος: «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ, οὐ μὴ περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς». Έχει ενδιαφέρον να επισημάνουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκφωνούνται αυτά τα λόγια.
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Η Εκκλησία μας θυμάται σήμερα τους 318 πατέρες της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, γι’ αυτό και η σημερινή Κυριακή ονομάζεται Κυριακή των Αγίων Πατέρων. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με αυτή τη γιορτή. Είναι ένα απόσπασμα από την αρχιερατική προσευχή του Ιησού, όπου ο Κύριος απευθύνεται στον Θεό-Πατέρα αποκαλύπτοντας τη μεταξύ τους σχέση και παρακαλώντας Τον για την ενότητα των χριστιανών. Κι οι πατέρες της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, στη Νίκαια της Βιθυνίας (το 325 μ.Χ.), θεολόγησαν ακριβώς για αυτή τη σχέση του Υιού με τον Πατέρα και σκιαγράφησαν το περίγραμμα της αληθείας, προκειμένου πάνω της να βασιστεί η ενότητα των πιστών. Θα άξιζε να προσέξουμε τρία σημεία από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Η ενότητα της Εκκλησίας είναι το πρώτο.
«Φῶς εἰμι τοῦ κόσμου», ακούσαμε σήμερα τον Χριστό να λέει στους μαθητές Του. Κι η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι αφιερωμένη σ’ αυτό ακριβώς, στο φως του κόσμου που είναι ο Χριστός και που χαρίζει ο Χριστός. Γι’ αυτό και Τον βλέπουμε σήμερα να δίνει σε έναν εκ γενετής τυφλό τόσο το σωματικό όσο και το ψυχικό φως. Κι επειδή ακριβώς πρόκειται για μια συνολική, ψυχοσωματική παρέμβαση του Κυρίου, η περικοπή μάς μιλά κατ’ ουσίαν για τη δημιουργία και την ανακαίνιση του ανθρώπου από τον αναστημένο Χριστό.
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Αναστάσιμη είναι η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Για τρεις λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το ίδιο το ευαγγέλιο, απ’ όπου ακούσαμε το ανάγνωσμα. Το ευαγγέλιο του Ιωάννη (που διαβάζουμε καθ’ όλη τη μεταπασχάλια περίοδο) έχει μια ουσιαστική διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα τρία ευαγγέλια: ενώ σ’ εκείνα, η Βασιλεία του Θεού αποκαλύπτεται κλιμακωτά, κορυφώνεται με την είσοδο στα Ιεροσόλυμα και επισφραγίζεται με το Πάθος και την Ανάσταση, στο ευαγγέλιο του Ιωάννη η Βασιλεία του Θεού είναι παρούσα και εγκαθιδρυμένη ήδη από την άρχη. Στα ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, ο Ιησούς επιτελεί σταδιακά τη σπορά της Βασιλείας του Θεού και η Ανάσταση βλασταίνει μετά τη Σταύρωση. Στο τέταρτο ευαγγέλιο όμως, η Βασιλεία του Θεού είναι ήδη από την αρχή δέντρο κανονικό, που απλώνει σκιά σε όλο το ευαγγέλιο. Ο Χριστός είναι ο Αναστημένος Χριστός σε κάθε διήγηση του Ιωάννη. Γι’ αυτό και βλέπουμε στη σημερινή περικοπή τον Ιησού να λέει στους μαθητές του: «Εσείς λέτε πως η ώρα του θερισμού έρχεται. Εγώ σας λέω πως είναι ήδη εδώ». «Ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστιν», είχε πει νωρίτερα στη Σαμαρείτιδα. Η Βασιλεία του Θεού έρχεται μα και είναι ήδη εδώ, η Ανάσταση εναργής.
Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα, μοιάζει να 'χει σχεδόν κινηματογραφική ροή. Καταρχάς, μας τοποθετεί σε ένα σκηνικό ζωηρό και πολύβουο: «πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων», σε μια μεγάλη δεξαμενή («κολυμβήθρα») με πέντε στοές, δίπλα σε μια πύλη («ἐπὶ τῇ προβατικῇ») απ’ όπου οδηγούνταν τα πρόβατα στον Ναό για τις θυσίες. Έπειτα, όλα διαπνέονται από μια ατμόσφαιρα έντασης: εναγώνια αναμονή για ένα σημάδι στο νερό («ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ») κι ένας άνθρωπος με 38 χρόνια στην πλάτη του «ἐν τῇ ἀσθενείᾳ»˙ και παρακάτω, η ένταση μιας προστριβής με τους Ιουδαίους, οι κατηγορίες τους για την παραβίαση του Σαββάτου («οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράββατον»). Τέλος, την κινηματογραφική γραφή σφραγίζει η διπλή είσοδος του Ιησού στην αφήγηση — εισέρχεται, θαυματουργεί και χάνεται μέσα στο πλήθος («ἐξένευσεν, ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ»)˙ ξαναεμφανίζεται κατόπιν, «ἐν τῷ ἱερῷ» και ξαναβρίσκει εκεί τον πρώην παραλυτικό.
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Μυροφόρων έχει ένα «σκηνικό» ζοφερό κι ας μην είναι ορατό με την πρώτη ματιά. Αξίζει να το δούμε προσεκτικά.
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα», λέει ο Ιησούς στους μαθητές, στην αρχή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Κατόπιν, μιλάει για όσα θα γίνουν. Προλέγει τα πάθη και τη θανάτωσή Του. Η επίγεια δράση Του μπαίνει στην τελική της ευθεία. Μετά από αυτή, θα ξεκινήσει η περιπέτεια της πορείας της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία.
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός παρουσιάζεται να θεραπεύει ένα παιδί με δαιμονικό πνεύμα. Αξίζει όμως να δούμε την περικοπή στη συνάφειά της εντός του Κατά Μάρκον ευαγγελίου.
Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως ονομάζεται η σημερινή μέρα. Στην θ. Λειτουργία περιφέρουμε τον Σταυρό μέσα στον ναό κι οι πιστοί τον προσκυνάμε. Τι νόημα έχει αυτό; Γιατί γίνεται; Μπορούμε ίσως να πάρουμε κάποιες απαντήσεις από τη σημερινή περικοπή του Κατά Μάρκον Ευαγγελίου. Ακούσαμε εκεί ένα μονόλογο του Χριστού προς τους ακροατές Του. Μια διδαχή που απευθύνεται σε όλους τους μαθητές Του ανά τους αιώνες. Η πρώτη φράση της συνοψίζει πολλά: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι».
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής σήμερα και στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, ακούσαμε την περικοπή της θεραπείας του παραλυτικού της Καπερναούμ.
"Philip und Nathanael" - W.J. Morgan
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς διηγήθηκε την πρώτη συνάντηση ενός μαθητή με τον Χριστό. Η πρώτη αυτή συνάντηση του Ναθαναήλ με τον Κύριο, κατέληξε σε μια υπόσχεση του Χριστού:«Μείζω τούτων ὄψει» — θα δεις πολύ σπουδαιότερα πράγματα από αυτό που είδες… Τι ήταν αυτό που είχε δει ο μαθητής; Είχε δει έναν δάσκαλο να του φανερώνει ότι γνώριζε πού ήταν και τι έκανε ο ίδιος, πριν τη συνάντησή τους — «πριν συναντηθούμε, σε είδα που καθόσουν κάτω από τη συκιά». Κι αυτή η θαυμαστή διορατικότητα του δασκάλου ξάφνιασε τον Ναθαναήλ. Αλλά ο Χριστός του υπόσχεται ότι θα δει σπουδαιότερα πράγματα από αυτό.
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Τρεις μικρές παράγραφοι είναι η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Τρείς μικρές ενότητες, με τρία ξεχωριστά θέματα. Σε μια πρώτη ανάγνωση μοιάζουν ίσως ασύνδετα μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο ασύνδετα δεν είναι, αλλά εκφράζουν υπαινικτικά, σαν αδρό πανόραμα, τα βασικά σημεία της μίας και ενιαίας πνευματικής πορείας που η Εκκλησία μάς καλεί να βαδίζουμε.
Ο Χριστός Παντοκράτωρ, πρώτο μισό του 6ου αιώνα,
Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά
Γράφει ο π. Βασίλειος Αργυριάδης
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ακούσαμε για το πώς θα κριθεί ο κόσμος στο τέλος της ιστορίας. Ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει «ἐν τῇ δόξη αὐτοῦ» και όλα τα έθνη θα συναχθούν μπροστά Του. Κι όπως με ένα λόγο Του δημιούργησε καθετί μέσα στον κόσμο, έτσι και τώρα, με ένα λόγο Του θα διαχωρίσει τα πρόβατα από τα ερίφια. Όπως το κοπάδι αναγνωρίζει τον ποιμένα του κι ο ποιμένας γνωρίζει πολύ καλά ένα-ένα τα ζωντανά του, έτσι και ο Υιός του ανθρώπου θα είναι ο Κύριος των πάντων και οι πάντες πλέον θα το γνωρίζουν και θα Τον αναγνωρίζουν.
«Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους…». Έτσι ξεκινάει η περίφημη παραβολή του Ασώτου, που ακούσαμε σήμερα. Και ξέρουμε ήδη από τα παιδικά μας χρόνια πως αυτός ο πατέρας της παραβολής είναι μια εικόνα του Θεού, ενώ οι δύο του γιοι είναι μια εικόνα της ανθρωπότητας. Έτσι, η διήγηση αυτή του Χριστού μας αποκαλύπτει σημαντικά πράγματα για τον Θεό της πίστης μας και τη σχέση μας μαζί Του.
