Οι Παναγίες των Ελλήνων της Αυστραλίας

Άλλοτε η ανάγκη, άλλοτε η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και άλλοτε η ανάγκη κι η ελπίδα μαζί, ώθησαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες να μεταναστεύσουν στην πέμπτη ήπειρο ήδη από τον 19ο αιώνα και πιο μαζικά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ἕνας θανατοποινίτης ἀσκητής

 Νέο βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου

Πρόλογος

Κάθε Κληρικός, ἰδιαίτερα κάθε Ἐπίσκοπος τάσσεται ἀπό τήν Ἐκκλησία νά ἀσκῆ τήν ποιμαντική του διακονία σέ ἕνα συγκεκριμένο ποίμνιο καί αὐτό πρέπει νά τό ἐξασκῆ μέ ἀγάπη στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, μέ ἰδιαίτερη εὐαισθησία καί θυσιαστική ἀγάπη. Ἄλλωστε, ὁ Κληρικός ἔχει δύο βασικά ἔργα νά ἐπιτελέση, πρῶτον νά ὁμολογήση τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Χριστό στούς θεουμένους ἁγίους καί ὁριοθετήθηκε στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, καί δεύτερον νά ἀσκῆ ποιμαντική διακονία στούς ἀνθρώπους μέ τήν προοπτική νά προσαρμοσθοῦν σέ αὐτήν τήν ἀποκαλυφθεῖσα πίστη καί νά αἰσθανθοῦν τούς καρπούς τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι νά ἀποκτήσουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κοινωνία μέ τόν Θεό στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μέσα στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς ποιμαντικῆς διακονίας ἦλθα σέ ἐπικοινωνία μέ πολλούς ἀνθρώπους ποικίλων καταστάσεων, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νά αἰσθανθοῦν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού ὑπερβαίνει κάθε ἄλλη ἀγάπη. Καρπός αὐτῆς τῆς διακονίας εἶναι, μεταξύ τῶν ἄλλων, καί ἡ ἀλληλογραφία μέ διαφόρους ἀνθρώπους, ἡ ὁποία εἶναι ὀγκωδέστατη, ἀφοῦ κάθε χρόνο σχηματίζεται ἕνας μεγάλος φάκελος, μέσα στόν ὁποῖο περιλαμβάνεται ἡ ἀγωνία καί ὁ πόθος τῶν ἀνθρώπων.

Η αληθινή πίστη περιορίζει και εξαλείφει του Κακό

Κυριακή Ι΄ Ματθαίου

17/8/2025

Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ

Όπως πληροφορούμαστε σήμερα από τον ευαγγελιστή Ματθαίο, ο Ιησούς έρχεται για ακόμη μια φορά αντιμέτωπος με το πανάρχαιο και ταυτόχρονα πανανθρώπινο πρόβλημα που λέγεται πόνος. Ο πόνος αποτελεί μέρος του κακού που υπάρχει στον κόσμο και δυστυχώς «συντροφεύει» τον μεταπτωτικό άνθρωπο.

ΗΜΕΙΣ ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ

«Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι» ( Α΄ Κορ. 4, 10)

«Ἐμεῖς παρουσιαζόμαστε μωροὶ γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε σοφοὶ χάρη στὸν Χριστό· ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύναμοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε δυνατοί· ἐμεῖς εἴμαστε περιφρονημένοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε τιμημένοι!». 

«Μιμηθεῖτε ἐμένα, ὅπως κι ἐγὼ μιμοῦμαι τὸ Χριστὸ»

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

Στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ὄχι ὅμως γιὰ νὰ περηφανευτεί, οὔτε γιὰ νὰ ἐπιπλήξει τοὺς ἀποδέκτες τῆς σημερινῆς ἐπιστολῆς του. Δὲν ἀπαριθμεῖ τὰ προσωπικά του κατορθώματα, δὲν περηφανεύεται γιὰ τὶς ἱεραποστολικές του ἐπιτυχίες, δὲν ἀναφέρεται στὰ ὁράματα καὶ στὶς πνευματικὲς ἐμπειρίες, μὲ τὶς ὁποῖες τὸν ἀξίωσε ὁ Θεός. Μιλᾷ γιὰ παθήματα, γιὰ ταλαιπωρίες, γιὰ κινδύνους καὶ γιὰ τὴν ἀπόλυτη καταφρόνηση ποὺ βίωσε αὐτὸς καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δαδόσεωςς τοῦ Εὐαγγελίου στὰ πέρατα τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου.

Ο πνευματικός πατέρας ["Φωνή Κυρίου", 17.8.2025]