Στην ολόφωτη Παναγούλα του Μπανάτου στη Ζάκυνθο

[Λάβαμε και δημοσιεύουμε ένα μικρό, εύγλωττο πάντως, άρθρο -μαζί με όμορφες φωτοαποτυπώσεις- του αγαπητού φίλου μας θεολόγου και μουσικού Παναγιώτη Ανδριόπουλου, το οποίο απέρρευσε από τον εκκλησιασμό τού ίδιου και της οικογένειάς του στην Ενορία μας χθες το πρωί. Το ίδιο κείμενο δημοσιεύτηκε στην Ιδιωτική Οδό του, εδώ! Τον ευχαριστούμε για την μακρά φιλία και συναντίληψη!

π. Π. Κ.] 

Στον όντως -και όχι ...κατ' ευφημισμόν, όπως συχνά συμβαίνει- περικαλλή ναό της Παναγίας (Παναγούλας) στο Μπανάτο της Ζακύνθου για την Θ. Λειτουργία της Κυριακής (μνήμη των Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου).

Ο μυσταγωγός π. Παναγιώτης Καποδίστριας, λιτός και μεγαλοπρεπής συνάμα ιερουργός, μας εξήγησε μέσα σε τρία λεπτά το Κυριακόν «υμείς εστε το φως του κόσμου», που ακούσαμε στο Ευαγγέλιο της ημέρας.

Το νόημα αυτής της σπουδαίας φράσης δεν βρίσκεται στην «τιμή» που περιποιεί ο Χριστός στους πιστούς, δεν κάνει τους χριστιανούς «αυτόματα» ξεχωριστούς, αλλά αποτελεί πρόσκληση ευθύνης ώστε οι χριστιανοί να αναδεικνύονται πάντοτε στον κόσμο «τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας», φωτίζοντας όλη τους τη ζωή και την ύπαρξη, και μετά την Ευχαριστιακή Σύναξη. Κι αυτό αποτελεί άθλημα φωτός και εσωτερική βίωση του μυστηρίου ότι ο Χριστός είναι το φως το κόσμου. Και για να παραλλάξω τον ποιητή Παναγιώτη Καποδίστρια: «Του φωτός μέγας χορηγός» (μια σπουδαία ποιητική συλλογή του φέρει τον τίτλο: «Της αγάπης μέγας χορηγός»).

Ή για να θυμηθώ κάποιους φωτεινούς στίχους του:

«Το φως βαθαίνει
χαρές ξαναγίνονται
πένθη και πουλιά». ...

«όταν βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι
το καλοκαίρι διαρκεί περισσότερο
ο κόσμος γίνεται πιο φωτεινός
διατίθεται δωρεάν
γιατ’ η ομορφιά είν’ εσωτερική υπόθεση…»

Π.Α.Α.