Το Πατριαρχείο Αντιοχείας "ουκ οίδε τον άνθρωπον"

بيان صادر عن بطريركية أنطاكية وسائر المشرق للروم الأرثوذكس

دمشق، 12 كانون الأول 2024

عطفاً على ما يتم تداوله في الآونة الأخيرة على وسائل التواصل الاجتماعي من منشورات تدعي العثور على المطران بولس يازجي حياً، وبعد تقصي البطريركية عن واقع الأمر بشكل مباشر والتعرف على الشخص المعني في المستشفى ومعاينته بشكل دقيق طبياً وعلمياً؛

تفيد بطريركية أنطاكية وسائر المشرق للروم الأرثوذكس أن ما يتم تداوله عارٍ عن الصحة وأن الشخص المشار إليه ليس المطران بولس يازجي.

تصلي كنيسة أنطاكية وتعمل وتضع هذا الملف في مقدمة اهتماماتها وتسأل الله بخلجات قلوب أبنائها من أجل المطرانين المخطوفين بولس يازجي ويوحنا إبراهيم اللذين تختزل قضيتهما قضية كل مخطوفٍ وملتاعٍ وتختصر نزراً

يسيراً من صليب هذا الشرق الذي يتلمس فجر قيامة.

Δεν υπάρχει κάτι νέο για τον απαχθέντα προς 11ετίας Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλο Yazigi στη Συρία

Επιμέλεια κειμένου από αραβικά ΜΜΕ: π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Τις τελευταίες ημέρες διαδίδεται ότι, μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στην εμπερίστατη Συρία, το άνοιγμα των φυλακών, των μπουντρουμιών και των υπόγειων κλουβιών, όπου στοιβάζονταν αντιφρονούντες και ανεπιθύμητοι για τον μέχρι τώρα τύραννο δικτάτορα, βρέθηκε σε μπουντρούμι ο προς 11 ετών απαχθείς και από προσώπου γης εξαφανισθείς Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος, κατά σάρκα αδελφός του σημερινού Πατριάρχου Αντιοχείας κ. Ιωάννου. Μάλιστα κυκλοφορήθηκε σχετική φωτό ενός ταλαίπωρου ανθρώπου, που υποτίθεται ότι είναι ο χαμένος Ιεράρχης.

Μνήμη των απαχθέντων Μητροπολιτών Χαλεπίου Παύλου και Ιωάννη, 6 χρόνια μετά...

Το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον» (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος) διοργανώνει εκδήλωση μνήμης για τους δύο απαχθέντες Μητροπολίτες Χαλεπίου της Συρίας, τον Ελληνορθόδοξο Μητροπολίτη Παύλο Yazιji και τον Συροϊακωβίτη Ιωάννη Ibrahim, καθώς συμπληρώθηκαν, στις 22 Απριλίου 2019, έξι χρόνια από την απαγωγή τους. 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019 και ώρα 8 μ.μ. στην Αίθουσα Διδασκαλίας της Μουσικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. 

Για το διεθνές αυτό –άλυτο μέχρι στιγμής– ζήτημα, θα μιλήσουν οι: 

- Habib Lavant, καθηγητής θεολόγος – φιλόλογος, με καταγωγή από το Χαλέπι. 

- Roni Bou Saba, Λιβανέζος θεολόγος, φιλόλογος και μεταφραστής. 

- Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, θεολόγος – blogger. 

Ο Habib Lavant γεννήθηκε στο Χαλέπι της Συρίας το 1940. Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή του Πατριαρχείου Αντιοχείας στο Μπαλαμάντ του Λιβάνου, στην οποία και δίδαξε, στη συνέχεια, ως καθηγητής. Κατόπιν ήρθε στην Ελλάδα όπου ως καθηγητής θεολόγος και φιλόλογος δίδαξε επί σειρά ετών στην Μέση Εκπαίδευση, υπηρετώντας και ως Λυκειάρχης. Δίδαξε, επίσης, ελληνική γλώσσα στην Σχολή Ικάρων και στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο καθηγητής H. Lavant είχε προσωπική γνωριμία και φιλία με τον απαχθέντα Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλο, τον οποίο είχε συναντήσει στην Αθήνα λίγες μέρες πριν την απαγωγή του. Μάλιστα, ο H. Lavant είναι ο άνθρωπος στον οποίο έστειλε γραπτό τηλεφωνικό μήνυμα (sms), ο Χαλεπίου Παύλος, λίγα λεπτά μετά την απαγωγή του. Έκτοτε χάθηκε κάθε ίχνος του. 

Ο Roni Bou Saba κατάγεται από τον Λίβανο και σπούδασε θεολογία στην Θεολογική Σχολή του Μπαλαμάντ και αραβική φιλολογία. Στη συνέχεια σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών και είναι υποψήφιος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως δάσκαλος της Αραβικής Γλώσσας στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών και αναπτύσσει ξεχωριστή μεταφραστική δραστηριότητα. Συμμετέχει ενεργά σε εκδηλώσεις για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής. 

Ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, θεολόγος, μουσικός και blogger, με το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον» που ίδρυσε και του οποίου έχει την ευθύνη, έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια εκδηλώσεις και για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής. Ανάμεσά τους: «Οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής: Ιστορία – Πνευματικότητα – Μνημεία», «Οι μουσικές των Χριστιανών της Μ. Ανατολής», «Ο Καβάφης της Μ. Ανατολής» κ.α. Επίσης, έχει κάνει τηλεοπτικές εκπομπές για τους Χριστιανούς της Μ. Ανατολής, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ετών.

Το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον» Ιδρύθηκε το 2004 από τον Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλο και παρουσιάζει στην Ελλάδα και το εξωτερικό πρωτότυπες παραγωγές βασισμένες κυρίως στην ελληνική ποίηση και μουσική. Διοργανώνει, όμως, και εκδηλώσεις λόγου για μορφές και θέματα. Ανάμεσά τους: «Το Τετράδιο του Πατριάρχη», «Ιερατική Ποίηση», Το μουσικό έργο της Εύας Πάλμερ – Σικελιανού, «Ο Gustav Mahler του Μάνου Χατζιδάκι», «Η Αραπιά του Βασίλη Τσιτσάνη, της Μάτσης Χατζηλαζάρου, του Νίκου Σκαλκώτα και του Μάνου Χατζιδάκι», «Μάνος Χατζιδάκις και Ρώσοι συνθέτες του 20ού αιώνα», «Ο Καβάφης της Συρίας και της Μέσης Ανατολής», «Οι μουσικές των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής», «Οι Πύρινες γλώσσες του Γιάννη Χρήστου», «Πατρινοί συνθέτες – Πατρινοί ποιητές», «Τα Πολυχρόνια των Βασιλέων», «Θήλεις άγγελοι – Άγιες γυναίκες που ασκήτεψαν σε ανδρικά μοναστήρια», «Ο Κωστής Παλαμάς δύο Πατριαρχών», αφιερώματα στον Λυκούργο Αγγελόπουλο, στον Αντρέι Ταρκόφσκι, τους Ρώσους της Διασποράς, τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς, τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν κ.ά. Από το 2017 συνεργάζεται με τον διάσημο χορογράφο και χορευτή φλαμένκο Israel Galvan: στο πλαίσιο της documenta14 (Αθήνα και Kassel) συμμετείχε στην παραγωγή La farsa monea και κατόπιν στην παραγωγή του Israel Galvan, La fiesta, σε διεθνή περιοδεία (Φεστιβάλ Grec Βαρκελώνης, Φεστιβάλ Αβινιόν Γαλλίας, παραστάσεις στο Λουξεμβούργο, Μονπελιέ κ.α.). Η περιοδεία με την παραγωγή La fiesta, συνεχίζεται.

Ρωσικό Πρακτορείο Sputnik: Ζωντανοί στη Ράκα οι δύο ορθόδοξοι ιεράρχες που είχαν απαχθεί [;]

πηγή: THETOC

Ζωντανοί είναι, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, οι δύο ορθόδοξοι ιεράρχες που είχαν απαχθεί από ενόπλους τον Απρίλιο του 2013 έξω από το Χαλέπι.

Ζωντανοί είναι, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, οι δύο ορθόδοξοι ιεράρχες που είχαν απαχθεί από ενόπλους τον Απρίλιο του 2013 έξω από το Χαλέπι. Όπως αναφέρει το πρακτορείο, οι δύο ιερείς βρίσκονται πιθανότατα στη Ράκα.

Πρόκειται για τον ελληνορθόδοξο μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλο Γιαζίγκι και τον συροϊακωβίτη μητροπολίτη Γιοχάνα Ιμπραήμ, για τους οποίους υπήρχαν φόβοι ότι οι απαγωγείς τους είχαν δολοφονήσει.

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζει το ρωσικό πρακτορείο σε τηλεγράφημά του, οι δύο μητροπολίτες είναι ζωντανοί και παραμένουν φυλακισμένοι στη Ράκα, την πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους.

Το πρακτορείο επικαλείται ως πηγή του την ηγουμένη της μονής του Αγίου Ιακώβου που βρίσκεται στη δυτική Συρία. «Έχουμε πληροφορίες ότι οι ιεράρχες είναι στη Ράκα και ανησυχούμε για τις ζωές τους. Προσευχόμαστε για τη ζωή τους πριν την τελική επίθεση (της Διεθνούς Συμμαχίας) στη Ράκα», δήλωσε στο sputnik η ηγουμένη Αγνή Μαριάμ Σαλίμπ.

Χρέος και Ευθύνη η προστασία των Χριστιανών στην Μ. Ανατολή. Συνέντευξη του Μητροπολίτου Προύσης Ελπιδοφόρου

Ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κύπρου | 3.10.2016

Του Απόστολου Τομαρά

«Κάποιοι προσπάθησαν να εμπλέξουν το Οικουμενικό στα πρόσφατα γεγονότα στην Τουρκία» Ο Μητροπολίτης Προύσης και Ηγούμενος της Θεολογικής Σχολής Χάλκης Ελπιδοφόρος αποκαλύπτει στην «Κ» τι ανησυχεί το Πατριαρχείο από το συνεχιζόμενο κύμα βίας στη μετά το πραξικόπημα εποχή, εξαίρει το ρόλο της Εκκλησίας της Κύπρου στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, ενώ απαντά και για την στάση του Φαναρίου στο Κυπριακό. -Πόσο ανησυχητικό για το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι το συνεχιζόμενο κύμα βίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής; Τίθεται σε κίνδυνο το Χριστιανικό στοιχείο ; Το Πατριαρχείο μας έχοντας την ευθύνη της εποπτείας και συναντίληψης των χειμαζομένων και εμπερίστατων Εκκλησιών, με ανησυχία πληροφορείται για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Πόσο μάλλον, όταν στην περιοχή αυτή εδρεύει μία από τις παλαίφατες και πρεσβυγενείς Εκκλησίες μας, το πολύπαθο Πατριαρχείο Αντιοχείας. Πράγματι, οι χριστιανοί όλων των δογμάτων διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο, κάτι που φάνηκε εκ πρώτης αρχής με την απαγωγή και εξαφάνιση προ ετών των δύο Μητροπολιτών Χαλεπίου, του ελληνορθοδόξου κ. Παύλου και του συροϊακωβίτη κ. Ιωάννη, των οποίων η τύχη εξακολουθεί να αγνοείται κατά πολύ περίεργο τρόπο. Εμείς στην Πόλη αισθανόμαστε πολύ έντονα τον απόηχο αυτού του κύματος βίας στο οποίο αναφερθήκατε, διότι βλέπουμε από πολύ κοντά τη δυστυχία και την απελπισία των αμέτρητων προσφύγων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους και περιπλανώνται έρημοι σε ξένους γι’ αυτούς τόπους. -Λέγεται ότι στην περιοχή η σύγκρουση έχει και θρησκευτικά στοιχεία. Συμμερίζεστε αυτές τις απόψεις; Η ασύμμετρη αυτή βία στρέφεται μεν εναντίον όλων των κατοίκων της περιοχής, αλλά το μεγαλύτερο τίμημα το πληρώνουν οι χριστιανοί, οι οποίοι ως μειονότητα αποτελούν και τον ευκολότερο στόχο, το πιο ευάλωτο θύμα στις συγκρούσεις μεταξύ των μουσουλμανικών μερίδων. Η ιδιαιτερότητα του κινδύνου για τους χριστιανούς έγκειται στο γεγονός ότι για μας υπάρχει ζήτημα εξαφάνισης, εξάλειψης της παρουσίας μας από περιοχές που έχουν καθαγιαστεί στην πορεία των αιώνων και έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στην εκκλησιαστική ιστορία, στη θεολογία και σε όλες τις εκφάνσεις της πίστης μας. Για να το πω με τη σύγχρονη ορολογία: για τους χριστιανούς αυτό που συμβαίνει κινδυνεύει να λάβει διαστάσεις εξαφάνισης. Αλλά για να απαντήσω ευθέως στο ερώτημά σας, τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή ασφαλώς και δεν οφείλονται πρωτίστως στις θρησκευτικές διαφορές των ανθρώπων μεταξύ τους. Οι διαφορές αυτές υπήρχαν και πριν, δεν είναι καινούργιες. Καινούργιος είναι ο φανατισμός και η υποδαύλιση των διαφορών αυτών σε σημείο να φτάσουν οι άνθρωποι να προσδώσουν θρησκευτική χροιά και κάλυψη στην αγριότητα, στη βαρβαρότητα και στην αιματοχυσία. Γνωρίζω ότι δεν κομίζω γλαύκαν, αλλά είναι προφανές σε όσους ασχολούνται ευρύτερα με τα ζητήματα της περιοχής, ότι η κύρια αιτία των πρόσφατων βιαιοπραγιών είναι στην πραγματικότητα η προσπάθεια αναδιάταξης γεωστρατηγικών ισορροπιών στην περιοχή στη βάση της διεκδίκησης και πρόσβασης στις πλούσιες ενεργειακές πηγές. Η θρησκεία ήταν πάντα στην ιστορία, και αποδεικνύεται σήμερα ότι εξακολουθεί να είναι, ένα πρόσφορο και «χρήσιμο» μέσο κινητοποίησης πληθυσμών σε εχθροπραξίες μεταξύ τους. Τί κρίμα, όμως, η θρησκευτική πίστη, η οποία υποτίθεται ότι πρέπει να μας κάνει καλύτερους, να γίνεται εργαλείο για την δικαιολόγηση των πλέον άγριων ενστίκτων και αιμοσταγών συμπεριφορών. -Θα υπάρξει συνέχεια στην πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πάπα για τους μετανάστες; Στην περιοχή αυτή, αλλά και γενικότερα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο πάντα αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, ειρήνης και γεφύρωσης των διαφορών και των χασμάτων σε κάθε επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτό, ο Πατριάρχης μας θεώρησε φυσικό του καθήκον να κινητοποιήσει όλες τις εκκλησιαστικές δυνάμεις που διαθέτει, ώστε να προσελκύσει τη διεθνή κοινή γνώμη στο ανθρωπιστικό δράμα, το οποίο καλούνται από κοινού να αντιμετωπίσουν οι δύο γειτονικές χώρες (Ελλάδα και Τουρκία): το προσφυγικό. Στην πρωτοβουλία του αυτή ο Πατριάρχης μας βρήκε ως συνοδοιπόρους την Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο και τον Πάπα Φραγκίσκο, οι οποίοι τον συνόδεψαν σε ένα πολυσήμαντο ταξίδι στη Μυτιλήνη, η οποία δέχεται μεγάλο κύμα μεταναστών, και επισκέφθηκαν τους εμπερίστατους συνανθρώπους μας. Αγκάλιασαν τους πρόσφυγες, προσευχήθηκαν για όσους έχασαν τη μάχη με τα κύματα και κάθισαν στο ίδιο φτωχικό τραπέζι με όσους επέζησαν. Επειδή, όμως, όλο αυτό πηγάζει από την ίδια τη φύση της Εκκλησίας, που αγκαλιάζει και νοιάζεται για όλους τους ανθρώπους, και από την παράδοση του Πατριαρχείου μας να είναι γεφυροποιός στα χάσματα και ειρηνοποιός στις διενέξεις, είμαι σίγουρος ότι σε εύθετο καιρό, ο Παναγιώτατος θα επαναλάβει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες που θα ανακουφίζουν τον πόνο των συνανθρώπων μας. -Στην Κύπρο βρίσκεστε για μια σημαντική εκδήλωση που έχει να κάνει με την Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Πράγματι, είμαι πολύ συγκινημένος που βρίσκομαι στην Κύπρο για πρώτη φορά. Οι δεσμοί της Εκκλησίας της Κύπρου με τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης είναι παλαιοί και ισχυροί. Πολλοί και σημαντικοί ιεράρχες, κληρικοί και θεολόγοι της Κύπρου εφοίτησαν στη Σχολή μας. Από τους κεκοιμημένους επιτρέψτε μου να θυμηθώ μεταξύ άλλων τους Επίσκοπο Πατάρων Ειρηναίο Βασιλείου, τους Αρχιμανδρίτες Αλέξιο Γεωργιάδη και Άνθιμο Αναστασίου (από Λάρνακα), και τους Βάσο Κυπριανίδη (καθηγητή στο Γυμνάσιο Μόρφου), Τάκη Χριστοφόρου και Ανδρέα Μητσίδη. Ένας τέτοιος εκλεκτός κληρικός, ο Ηγούμενος της Χρυσορρογιατίσσης κ. Διονύσιος, είχε την ευγένεια να καλέσει μεταξύ άλλων και την ελαχιστότητά μου σε ένα Συνέδριο με θέμα τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Έχοντας την άδεια και την ευλογία του Πατριάρχη μας, έχω την ιδιαίτερη χαρά να βρίσκομαι στη ιερή γη της Κύπρου. - Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης μπορεί να επαναλειτουργήσει και πώς; Η Θεολογική μας Σχολή όχι απλά μπορεί, αλλά και είναι απόλυτη ανάγκη να λειτουργήσει, και μάλιστα το συντομώτερο δυνατό. Από κτιριακής άποψης δεν υπάρχει καμία δυσκολία και είναι καθ’ όλα έτοιμη, αν και υπάρχουν ήδη έτοιμες μελέτες για την βελτίωση των υποδομών και τον εκσυγχρονισμό της κτιριακής κατάστασης. Από ακαδημαϊκής άποψης είναι επίσης έτοιμο το διδακτικό πρόγραμμα και το εκπαιδευτικό πλαίσιο. Από νομικής άποψης έχουμε τη διαβεβαίωση και δημόσια δήλωση ανώτατων κυβερνητικών αξιωματούχων ότι δεν υφίσταται νομικό εμπόδιο για την επαναλειτουργία της Σχολής. Το Πατριαρχείο μας είναι επίσης έτοιμο ανά πάσα στιγμή να λειτουργήσει τη Σχολή. Πέραν, όμως, τούτων η επαναλειτουργία για μας δεν είναι μία πολυτέλεια, αλλά μία ζωτική ανάγκη επιβίωσης, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει ο Πατριάρχης μας. Είναι η μόνη δυνατότητά μας να επιμορφώσουμε και να καταρτίσουμε τον κάθε βαθμίδας κλήρο μας για την επάνδρωση όχι μόνο των κεντρικών μας υπηρεσιών στο Φανάρι, αλλά και των επαρχιών του Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως σε όλο τον κόσμο. Ένα πράγμα λείπει, επομένως, για την επαναλειτουργία της Σχολής: η πολιτική βούληση και το πολιτικό θάρρος των κυβερνώντων. Ελπίζουμε, όμως, ότι και αυτά θα βρεθούν σύντομα, ώστε να ικανοποιηθεί ένα δίκαιο αίτημα 45 ήδη ετών. -Πώς βλέπετε τις τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία; Υπάρχει δυσμενής αντίκτυπος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρύτερα στην Ομογένεια; Η προσπάθεια ανατροπής της δημοκρατικής τάξης μας ανησύχησε βαθύτατα, όπως και ολόκληρη την κοινωνία της χώρας και ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών κομμάτων. Ως πολίτες, αλλά και ως θεσμός που διαβιώνει στη χώρα αυτή, επηρεαζόμαστε άμεσα από οποιαδήποτε αστάθεια. Το Πατριαρχείο μας, όμως, είναι καθαρά πνευματικός και εκκλησιαστικός θεσμός και δεν εμπλέκεται σε πολιτικές ή διπλωματικές διαφορές, και προσπαθεί να επιτελέσει το πνευματικό του έργο με φόβο Θεού, σεβόμενο τη διάκριση Κράτους και Θρησκείας, όπως αυτό ισχύει στην Τουρκία. Ασφαλώς μας ανησυχεί το γεγονός ότι κάποιοι κύκλοι προσπάθησαν να μας εμπλέξουν στις εσωτερικές αντιπαλότητες που είναι σε εξέλιξη σήμερα στην Τουρκία, αλλά ευτυχώς απεδείχθησαν άμεσα οι πλαστογραφίες, και οι εν λόγω προσπάθειες περιορίστηκαν στο περιθώριο του πολιτικού και κοινωνικού βίου. Οι αρχές είναι σε θέση να γνωρίζουν το ήθος και το ύφος του Πατριαρχείου μας καθώς και τις πραγματικές προθέσεις εκείνων, οι οποίοι επεχείρησαν να το εμπλέξουν. Η ομογένεια στην Πόλη είναι σε εγρήγορση, στο βαθμό που είναι ανήσυχοι και όλοι οι πολίτες της χώρας, αλλά νομίζω ότι σήμερα πλέον μπορούμε να πούμε ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο και αποκαθίσταται βαθμιαία η τάξη και η νομιμότητα. - Οι σχέσεις με το μουσουλμανικό στοιχείο της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα πως τις κρίνετε; Ίσως να ακουστούν κοινοτυπίες αυτά που θα σας πω, είναι όμως η αλήθεια. Εγώ γεννήθηκα και ζω στην Πόλη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η πλειοψηφία των γειτόνων και των συμπολιτών μου είναι μουσουλμάνοι. Οι σχέσεις μας μαζί τους ήταν πάντοτε αρμονικές, φιλικές και ζεστές. Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός των διαφορών μας σε γλωσσικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό επίπεδο. Λίγες είναι οι περιπτώσεις που έλειψε ο σεβασμός αυτός και συνήθως οφειλόταν σε περιόδους πολιτικής έντασης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας (όπως για παράδειγμα με αφορμή το κυπριακό), όπου η αύξηση των εθνικιστικών αισθημάτων εκτονωνόταν πάνω στις μειονότητες που δεν μπορούσαν εκ των πραγμάτων να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Οι, έστω και κατ’ εξαίρεσιν, όμως, αυτές επιθετικότητες του παρελθόντος τραυμάτισαν βαριά τις συνειδήσεις και την παρουσία της ρωμιοσύνης στην Πόλη, στην Ίμβρο και την Τένεδο, με αποτέλεσμα τη σημερινή δραματική μείωση του αριθμού μας. -Υπάρχει ένα ανοιχτό ζήτημα μεταξύ Πατριαρχείου Αντιοχείας και Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για την δικαιοδοσία στο Κατάρ. Ο Πατριάρχης Αντιοχείας δεν προσήλθε στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Πως μπορεί να επιλυθεί αυτή η διαφορά; Πράγματι, είναι τόσο λυπηρό το γεγονός ότι αυτό το ζήτημα παραμένει ακόμη εκκρεμές και δεν έχει επιλυθεί μέχρι σήμερα. Το Πατριαρχείο μας κατέβαλε έντονες προσπάθειες προς την κατεύθυνση της επιλύσεως του θέματος από την πρώτη στιγμή που προέκυψε, συγκαλώντας τριμερείς συσκέψεις και διατυπώνοντας συγκεκριμένες προτάσεις. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το ζήτημα είναι τόσο περίπλοκο και μεγάλο. Θα μπορούσε με απλά βήματα και με καλή θέληση να γεφυρωθεί το χάσμα. Νομίζω όμως ότι η συγκυρία ήταν τέτοια που δεν βοήθησε καθόλου: ήταν οι παραμονές της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, με ένταση στις σχέσεις των Εκκλησιών μας. Η δυσκολία ήταν ότι συνδέθηκε η επίλυση του θέματος του Κατάρ με τη συμμετοχή σε ένα τόσο μείζον γεγονός στην ιστορία της Ορθοδοξίας, όπως είναι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, ενώ είναι προφανές ότι τα μεγέθη είναι δυσανάλογα. Το αποτέλεσμα ήταν να αυτοεγκλωβιστεί η Εκκλησία της Αντιοχείας στην απόφασή της να συνδέσει τα δύο θέματα και να απομονωθεί από ένα τόσο σπουδαίο γεγονός της εκκλησιαστικής ιστορίας. και θα μπορούσαν οι δύο πλευρές να την αξιοποιήσουν για να επέλθει και πάλι η αρμονία και η ειρήνη σε μια περιοχή που ήδη αρκετά σπαράσσεται από αντιπαραθέσεις. Το Πατριαρχείο μας, όμως, έχει ήδη προ της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου αποφασίσει την συγκρότηση μιας ειδικής επιτροπής για τη λύση του συγκεκριμένου θέματος. -Πώς εκτιμάτε το ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία της Κύπρου στην σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου; Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να εξάρω τη σπουδαία στάση της Εκκλησίας της Κύπρου και κυρίως του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, ο οποίος στάθηκε πραγματικός καταλύτης σε δύσκολες στιγμές της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και με την ανδρεία και αδαμάντινη στάση του έδωσε διεξόδους στα αδιέξοδα. Η Εκκλησία της Κύπρου απέδειξε ότι έχει το αλάθητο εκείνο εκκλησιαστικό κριτήριο να διαχωρίζει τα ουσιώδη από τα επουσιώδη, τα προσωρινά από τα αιώνια και την ορθόδοξη παράδοση από τις πολιτικές σκοπιμότητες και τις τάσεις του συρμού. Συμπεριφέρθηκε, δηλαδή, ως εκκλησία: με θεολογικά κριτήρια και με γνώμονα τους πατέρες μας και το συνοδικό πνεύμα. Νομίζω ότι μπορούν οι κύπριοι αδελφοί μας να καυχώνται για την Εκκλησία τους και για τον Αρχιεπίσκοπό τους. Όταν κάποτε θα δημοσιευθούν τα Πρακτικά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, θα φανεί για ακόμη μία φορά ότι η μεγαλοσύνη μιας Εκκλησίας δεν μετριέται με τον αριθμό των πιστών ή των επισκόπων της, αλλά με το ήθος και το ανδρείο εκκλησιαστικό φρόνημα των στελεχών της, και τη βαριά παράδοση, της οποίας είναι η Εκκλησία αυτή φορέας. -Τι σημαίνει για το Οικουμενικό Πατριαρχείο η πλήρωση του θρόνου της Μητροπόλεως Σμύρνης η οποία παρέμενε κενή για ενενήντα τέσσερα χρόνια; Αποτελεί ρηξικέλευθη ενέργεια του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας, η οποία, πάντως δεν εξένισε εμάς που είμαστε κοντά του τόσα χρόνια. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι εκείνος, ο οποίος δεν συνέχισε απλά την εκλογή Μητροπολιτών της Μικρασίας που «ενδημούν» στην Πόλη, αλλά τους ενέπνευσε να αναζητήσουν τρόπους να αναβιώσουν τις Μητροπόλεις αυτές μέσα, ασφαλώς, στα σημερινά πλαίσια και δεδομένα. Και εκ των πραγμάτων δικαιώθηκε, αφού αποδείχθηκε ότι πολλά μπορούν να γίνουν: αγοράστηκαν παλαιές ορθόδοξες εκκλησίες και ανακαινίστηκαν, δημιουργήθηκαν νέες ενορίες για τους ορθοδόξους (σλαβικής κυρίως καταγωγής) που κατοικούν σήμερα στις περιοχές αυτές: Αττάλεια, Αλάνια, Προύσα, Σμύρνη. Συγκεκριμένα, όμως, η Σμύρνη εντυπωσίασε και συγκίνησε την κοινή γνώμη, διότι είναι συνδεδεμένη με την καταστροφή και τη σκοτεινή μοίρα του μικρασιατικού ελληνισμού. Για πόσο καιρό, όμως, θα έπρεπε να θρηνούμε; Δεν έπρεπε κάποτε να υπερβούμε τη διάθεση θρήνου και πένθους; Δεν πρέπει το Πατριαρχείο να ανασυγκροτήσει κάποια στιγμή εσωτερικά τις επαρχίες του προσαρμοζόμενο στις σημερινές συνθήκες; Αυτό δεν είναι ασέβεια στη μνήμη των πατέρων μας. Αντίθετα, είναι η πλέον θετική έκφραση του σεβασμού μας στο έργο και την προσφορά τους στην Εκκλησία και το Γένος. Ο Πατριάρχης μας γυρίζει, πλέον, σελίδα και διατηρώντας ακέραιο το σεβασμό στο παρελθόν, οραματίζεται και σχεδιάζει το μέλλον. Κάτι που αντιλαμβάνεστε ότι είναι πιο δύσκολο και απαιτεί περισσότερο θάρρος και τόλμη. Έχουμε, όμως, την τύχη ο Πατριάρχης του Γένους να διαθέτει και τα δύο. -Ορισμένοι, στην Ελλάδα κυρίως, ισχυρίζονται ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφεύγει να πάρει θέση στο ζήτημα της επίλυσης του κυπριακού. Πώς το σχολιάζετε αυτό; Το Πατριαρχείο μας έχει περάσει μέσα από συγκεκριμένες ιστορικές διαδρομές, οι οποίες έχουν διαμορφώσει το σημερινό του ύφος και συμπεριφορά. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είμαστε Εκκλησία, και ως τέτοια οφείλουμε να εκφραζόμαστε στο σύγχρονο κόσμο. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν αναμιγνύεται σε πολιτικά, διπλωματικά και άλλα διεθνή ζητήματα, παραμένοντας πιστό στον πνευματικό και ποιμαντικό του ρόλο. Στο πλαίσιο αυτό ερμηνεύεται και η μη ανάμιξή του σε ένα θέμα που δεν είναι της αρμοδιότητάς του. Για το κυπριακό ζήτημα υπάρχουν οι υπεύθυνοι εκείνοι, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον της αναζήτησης μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης. Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, παρ’ όλο το γεγονός ότι κατέβαλε μεγάλο κόστος και υπέστη σοβαρές συνέπειες από τότε που δημιουργήθηκε το κυπριακό ζήτημα, δεν υπέκυψε στον πειρασμό να ξεφύγει από τον καθαρά πνευματικό και εκκλησιαστικό του ρόλο. Δεν έπαψε, όμως, ποτέ, να προσεύχεται για την ευημερία και την ευτυχία και, κυρίως, για την ειρήνη στην Κύπρο.

Περί των αποφάσεων του Πατριαρχείου Αντιοχείας για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο

Του θεολόγου Roni Bou Saba 

Η Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας για άλλη μια φορά κλέβει την παράσταση! Πήρε κάποιες αποφάσεις στις 27 Ιουνίου, αλλά τις δημοσίευσε μόλις την 1 Ιουλίου - ένα θεματάκι το 'χουν με τις ημερομηνίες, κάτι σαν το χρόνο στην Παλαιά Διαθήκη που πάει με άλλους ρυθμούς. 

Το ανακοινωθέν της Συνόδου είναι διαποτισμένο με εντελώς κοσμική νοοτροπία. Το κόμπλεξ των αριθμών, η σύγχυση ανάμεσα στην εκκλησιαστική σύνοδο και τα κομματικά συνέδρια και φιέστες, η εκ των υστέρων επανερμηνεία πρακτικών και αποφάσεων, κλπ... 

Η τακτική Γκαίμπελς (P. J. Goebbels) μου φαίνεται ως ο μοναδικός άξονας του ανακοινωθέντος το οποίο καλύπτεται -ατέχνως βέβαια- με διάφορα, επικίνδυνα για τη θεολογική σκέψη επιχειρήματα.

Επαναλαμβάνεται συνεχώς η διατύπωση «κατ’ οικονομίαν», χωρίς αυτό να την καθιστά πιστευτή πραγματικότητα, μάλλον το αντίθετο. Δηλαδή συμμετείχε η αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Αντιοχείας κατ’ οικονομίαν. Αυτό δεν ειπώθηκε ποτέ εξ αρχής. Αλλά και πάλι, αν θέλουμε να το πιστέψουμε, γιατί το Πατριαρχείο είχε σχηματίσει την αντιπροσωπεία του για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο; Γιατί είχε πληρώσει τα όσα προκύπτουν από τη συμμετοχή του; Πάλι κατ’ οικονομίαν; Θα ερχόταν η αντιπροσωπεία μια βόλτα κατ’ οικονομίαν και μετά θα αποφάσιζε αν τελικά έγινε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ή όχι; 

Ευτυχώς ο Ρώσος μαέστρος φρέναρε το Πατριαρχείο Αντιοχείας πριν εκτεθεί και άλλο στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη. 

Αφού είπα το ρεζουμέ του ανακοινωθέντος, τοποθετούμαι ως θεολόγος εξ Αντιοχείας, που με εκπλήσσει σφόδρα αυτή η πρόσφατη ρητορική που υιοθετήθηκε από την πρώτη στιγμή που ανήλθε στο πατριαρχικό θρόνο ο ελληνομαθής και αγιορείτης Πατριάρχης Ιωάννης Ι΄.  

Απευθύνει το ανακοινωθέν εορταστικές ευχές στα τέκνα του Πατριαρχείου Αντιοχείας στο κανονικό έδαφος, αλλά και στις χώρες του Αραβικού Κόλπου και τις δυο Αμερικές, και την Αυστραλία. Στο φεγγάρι και τον Άρη θα στείλει προσεχώς παρόμοιες ευχές. Δυστυχώς το αγκάθι της Διασποράς θέλει τόλμη για να λυθεί, μακριά από εθνικισμούς, και κοκορομαχίες για το ποιος πήγε πρώτος και ποιος έχει περισσότερους πιστούς, κλπ. Το Πατριαρχείο Αντιοχείας δεν θα πάρει πρωτοβουλία να αναθέσει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αυτό που το τελευταίο κατ’ οικονομίαν δεν φαίνεται να διεκδικεί! 

Ξεκαθαρίζει το ανακοινωθέν με έμμεσο τρόπο ότι η επιστολή που κυκλοφόρησε ως τάχα του απαχθέντος Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου γραμμένη «δια χειρός του γραμματέα του Μητροπολίτη Σιλουανού» είναι απλώς ένα... λογοτέχνημα. 

Επαναλαμβάνεται το ρεφρέν περί του αιτήματος της αναβολής της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, στην οποία όπως έχει ειπωθεί και τόσες άλλες φορές το Πατριαρχείο Αντιοχείας θα συμμετείχε κανονικότατα. Οπότε δεν μπαίνω στον κόπο να σχολιάσω τις προφάσεις ως τέτοιες, αλλά θα τοποθετηθώ σε ό,τι αφορά την επικινδυνότητά τους στη θεολογία. 

Είναι αστείο να χαρακτηρίζει το Πατριαρχείο Αντιοχείας την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο ως «συνέλευση», επειδή εκείνο δεν έλαβε μέρος. Ένα Πατριαρχείο θέτει τον εαυτό του στο περιθώριο και ύστερα δίνει στον εαυτό του το δικαίωμα να χαρακτηρίσει κατά το δοκούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Επειδή στο Πατριαρχείο Αντιοχείας βρισκόμαστε σε νηπιακό στάδιο από (θεωρητικής) θεολογικής άποψης παραπέμπω τους ελληνομαθείς μητροπολίτες να παρακολουθήσουν τη συνέντευξη που έκανε ο θεολόγος Παναγιώτης Ανδριόπουλος με τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά στο διαδικτυακό κανάλι intv.gr, εκεί μαθαίνει κανείς τι θα πει Σύνοδος και συνοδικότητα. Για το θέμα δε της ομοφωνίας καλό είναι να κοιτάξουμε στην Αντιόχεια πιο προσεκτικά την Εκκλησιαστική Ιστορία. 

Ως πρώτο επιχείρημα κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου αναφέρει το θέμα των αριθμών. Οι εκκλησίες λοιπόν έχουν υπόσταση ανάλογα με το μέγεθος του ποιμνίου τους; Θα μας πει άραγε το Πατριαρχείο Αντιοχείας σε επόμενο ανακοινωθέν πόσοι πιστοί απαιτούνται για να συσταθεί μια αυτοκέφαλη εκκλησία; Αν εξαιρέσουμε τη Διασπορά, που θεωρεί η Αντιόχεια ότι της ανήκει όπως ανήκει και στις άλλες αυτοκέφαλες εκκλησίες, η λογική των αριθμών στρέφεται εναντίον της. Η Συρία έχει αδειάσει από χριστιανούς, ο Λίβανος το ίδιο και προπάντων το Ιράκ. 

Στη συνέχεια αναφέρει ότι η βάση της συνοδικότητας είναι η πλήρης Ευχαριστιακή Κοινωνία. Το Πατριαρχείο Αντιοχείας έθεσε τον εαυτό του σε ακοινωνησία με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων - ως μη όφειλε κιόλας - για το πρόβλημα της Μητρόπολης Κατάρων. Όποιος επικαλείται την ακοινωνησία. αυτός οφείλει να την άρει. Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, όπως ανέφερε ο ίδιος ο Πατριάρχης Θεόφιλος Γ΄ σε συνέντευξη στην ΕΡΤ, ουδέποτε διέκοψε την Κοινωνία, και συνεχίζει να μνημονεύει τον Αντιοχείας. 

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τεκμηρίωσε τη δικαιοδοσία του πάνω στο Κατάρ και τον Αραβικό Κόλπο, αλλά και αυτό να μην ίσχυε, δεν άξιζε το Κατάρ να θέσει ένα Πατριαρχείο που βρίσκεται υπό διωγμόν, ένα άλλο ταλαιπωρημένο Πατριαρχείο σε ακοινωνησία. Αυτό είναι το τελευταίο που θα περίμενε ο πιστός λαός της Συρίας και του Λιβάνου από τον Πατριάρχη Αντιοχείας, και αυτή τη στιγμή μάλιστα. 

Οι στιγμές θέλουν τολμηρές και ιστορικές αποφάσεις για να αντέξουν οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής τις δυσκολίες των καιρών, είτε αυτοί βρίσκονται στην Παλαιστίνη, είτε στη Συρία, είτε στο Ιράκ ή στο Λίβανο. 

Οι εμπειρίες του Πατριαρχείου Αντιοχείας στην διαποίμανση της Διασποράς τα τελευταία χρόνια δεν είναι και καθόλου ενθαρρυντικές για να καταλάβει κανείς γιατί διεκδικεί τόσο επίμονα και άλλες περιοχές εκτός των ιστορικών εδαφών του. Αν κοιτάξει κανείς στις μητροπόλεις του Πατριαρχείου Αντιοχείας στην Ευρώπη, θα δει ότι ο ένας μητροπολίτης μένει στο Λίβανο γιατί το ποίμνιό του δεν τον δέχεται, ο όμορός του δεν ξέρει τη γλώσσα της χώρας στην οποία εστάλη και ως εκ τούτου το κράτος δεν του δίνει θεώρηση εισόδου. Αν πάμε στη Χιλή, στην Νότιο Αμερική ο Μητροπολίτης του Πατριαρχείου Αντιοχείας έχει να πατήσει πόδι από την περασμένη δεκαετία, τότε που το ποίμνιό του τον έδιωξε από κει. Τέτοια τύχη θέλουμε να έχουμε και στο Κατάρ; 

Ένα διμερές εκκλησιαστικό πρόβλημα πώς μπορεί να αποτελέσει κώλυμα στη συνοδικότητα; Η Ρουμανία και η Σερβία συμμετείχαν παρά τις διαφορές τους σε όμοια ζητήματα που έχει η Αντιόχεια με τα Ιεροσόλυμα. Ποια είναι τελικά η ορθόδοξη «νοο-τροπία»; 

Από τον τύπο της εποχής ξέρουμε ότι το Πατριαρχείο Αντιοχείας δεν υπέγραφε από την Συνέλευση των Προκαθημένων στην Κωνσταντινούπολη το 2014 ως εκβιασμό για να λυθεί το θέμα των Κατάρων. Από κει και πέρα όλες οι εσχάτως αναδυόμενες προφάσεις -περί διαφωνίας σχετικά με τα κείμενα- είναι ακριβώς προφάσεις. 

Επειδή ξέρω αρκετά από τα πρόσωπα που έλαβαν μέρος στις Προπαρασκευαστικές Συνελεύσεις, τολμώ να εκφράσω δημόσια την απορία μου για την επιμονή τους να διαφωνήσουν με τα κείμενα. Ως προς τι θα διαφωνήσουν όταν δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα στην οποία συντάχθηκαν τα κείμενα; Πάνω στη μετάφραση θα εκφέρουν και γνώμη; Καλό θα ήταν στην Αντιόχεια να κάτσουμε να μαθητεύσουμε πάλι στην (θεωρητική) θεολογία, γιατί έχουμε αποκοπεί από την πατερική γραμματεία και η θεολογική σχολή του Μπαλαμάντ -τουλάχιστον όταν φοιτούσα εγώ- δίδασκε σε επίσημο μάθημα τους φοιτητές πώς να στρώσουν τραπέζια, ενώ έλειπαν μαθήματα του βασικού κορμού των μαθημάτων! Επειδή είναι πολλά τα όσα θα μπορούσε να πει κανείς, αφορμώμενος από το συγκεκριμένο ανακοινωθέν, κλείνω με την παρατήρηση ότι στις αποφάσεις της ελληνικής μετάφρασης λείπει μια απόφαση, καθώς στα αραβικά και τα αγγλικά υπάρχουν 6 αποφάσεις. Αυτή λέει το εξής «την αποστολή μιας επιστολής σχετικά με αυτές τις αποφάσεις της Αγίας Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας προς όλες τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και τις πολιτικές και θρησκευτικές αρχές στις χώρες της Διασποράς». 

Αυτά, με φιλικούς χαιρετισμούς στην «Συνοδική -φευ- επιτροπή παρακολούθησης»!

Ο Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Justin Portal Welby προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο

Ἀντιφώνησις τῆς Α. Χάριτος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας κ. Justin Portal Welby, 

κατά τόν ἐν τῷ ἐν Σινασῷ Ἱερῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων 

Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τελεσθέντα Ἑσπερινόν, 

ἐπί τῇ Πατριαρχικῇ Ἐπισκέψει εἰς Καππαδοκίαν 

(4 Ἰουνίου 2016)

Παναγιώτατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

Μετ’ ἐξιδιασμένης χαρᾶς Σᾶς χαιρετίζω προσωπικῶς, καθώς καί τούς προσκυνητάς πού συνεκεντρώθησαν ἐδῶ σήμερον κατά τήν Ἀναστάσιμον περίοδον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας διά τήν πρόσκλησιν πού μοῦ ἀπηυθύνατε νά Σᾶς συνοδεύσω κατά τήν παροῦσαν Πατριαρχικήν ἱεραποδημίαν εἰς τήν Καππαδοκίαν. Μεταφέρω πρός ἅπαντας τούς παρευρισκομένους τόν χαιρετισμόν τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας.

Διατηρῶ εἰσέτι ζωηράς ἀναμνήσεις ἐκ τῆς πρώτης ἐπισκέψεώς μου εἰς τό Φανάρι τόν Ἰανουάριον τοῦ 2014, γεγονός πού ἀπετέλεσε τήν ἀπαρχήν τῆς φιλίας μας, τήν ὁποίαν διαφυλάσσω ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Ἡ ἐγκαρδιότης τῆς ὑποδοχῆς πού μοῦ ἐπεφυλάξατε τότε καί ἡ σημασία τῆς Πόλεως, ἐν τῇ ὁποίᾳ εὑρίσκεται ἡ ἱστορική Σας καθέδρα, Παναγιώτατε, ὡς Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, μέ ἐνετυπωσίασαν καθώς ἀπετέλεσαν μίαν κατά πάντα συγκινητικήν ἐμπειρίαν. 

Ἔκτοτε, διά μέσῳ μιᾶς σειρᾶς σημαντικῶν ὁροσήμων, ὁ μεταξύ μας σύνδεσμος ἔχει ἀναπτυχθῆ ἔτι περαιτέρω. Διά τῆς συντόμου Κοινῆς Δηλώσεως πού συνεφωνήθη καί συνυπεγράφη ὑπ’ ἀμφοτέρων τῶν Προκαθημένων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας τόν Ἰανουάριον τοῦ 2014, ἐτέθησαν αἱ βάσεις καί τό ὅραμα τῆς μαρτυρίας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τήν σύγχρονον δοκιμαζομένην ἀνθρωπότητα. Ἀκολούθως, κατά τήν διάρκειαν τῆς ἀντεπισκέψεώς Σας, Παναγιώτατε, εἰς τό Lambeth Palace (κατά τόν παρελθόντα Νοέμβριον), διετρανώθη τό αἴσθημα τῆς αὐξανομένης ἑνότητος καί τῆς στενωτέρας ἀλληλεγγύης μέσῳ τῆς ἀπό κοινοῦ συμμετοχῆς μας τοῦτο μέν εἰς οἰκουμενικάς ἐκδηλώσεις, μεστάς συμβολικῆς σημασίας, τοῦτο δέ εἰς ἐπίσημα γεγονότα, τά ὁποῖα διωργανώθησαν ὑπό τοῦ Ἱδρύματος «Νikaean Club» καί τῆς ἐν Λονδίνῳ διαβιούσης Ἑλληνικῆς Κοινότητος, ὡς καί μέσῳ τῶν κατ’ ἰδίαν διμερῶν συνομιλιῶν μας. Μέ αἰσθήματα ἀγαλλιάσεως τότε Σᾶς συνεχάρην κατά τήν διάρκειαν ἐκδηλώσεως πού ἐπραγματοποιήθη ἐν τῷ εἰρημένῳ Παλατίῳ, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς συμπληρώσεως πέρυσιν 24 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐνθρονίσεώς Σας καί τῆς ἀναλήψεως τῶν Πρωθιεραρχικῶν Σας καθηκόντων.

Ἔμπλεοι ψυχικοῦ ἄλγους προσηυχήθημεν τότε διά τούς δοκιμαζομένους, λόγῳ τῶν πολεμικῶν συρράξεων καί τῶν διώξεων,  ἀδελφούς μας, καθώς καί δι’ ὅσους πλήττονται ἀπό τήν κλιματικήν ἀλλαγήν καί τήν προσφυγικήν κρίσιν. Ἐνώπιον τῶν σημαντικῶν τούτων προκλήσεων, συνεφωνήθη ὅπως ἀπό κοινοῦ ἀναλάβωμεν τήν πρωτοβουλίαν διά τήν διοργάνωσιν, ἐν Κωνσταντινουπόλει, Διεθνοῦς Διασκέψεως πρός ὑπέρβασιν τῆς συγχρόνου δουλείας καί τῆς ἀνθρωπίνης σωματεμπορίας• μιᾶς Διασκέψεως, ἡ ὁποία θά γίνῃ κατά τό προσεχές ἔτος. 

Τέλος, κατά τήν ἐν τῷ Ἀββαείῳ τοῦ Westminster διοργανωθεῖσαν οἰκουμενικήν συνάντησιν παρεδόθη ὑπό τῶν Συμπροέδρων τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Διεθνοῦς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας πρός τούς δύο Προκαθημένους ἡ εἰς σχετικόν τόμον ἐκδοθεῖσα Κοινή Δήλωσις τῆς εἰρημένης Ἐπιτροπῆς περί τοῦ θέματος «Κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν: Μία ἐλπιδοφόρος Ἀνθρωπολογία». Τοιουτοτρόπως, ἐδόθη ἡ δυνατότης νά ἑορτάσωμεν τήν κοινήν περί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἀντίληψιν πού ἐπιβεβαιώνεται εἰς τήν διδασκαλίαν ἀμφοτέρων τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων, τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ἀγγλικανῶν. Τό ὡς ἄνω ὁρόσημον παρέχει τήν θεολογικήν θεμελίωσιν διά περαιτέρω συζητήσεις ἐπί τῶν πρακτικῶν συνεπειῶν πού ἀπορρέουν ἐκ τῶν κοινῶν ἀρχῶν τῆς θεολογικῆς μας παραδόσεως ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν ἐξέτασιν ἐπί μέρους σημαντικῶν θεμάτων, μεταξύ τῶν ὁποίων περιλαμβάνονται ἡ προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἠθικά ἐρωτήματα καί διλήμματα πού σχετίζονται πρός τάς παρεμβάσεις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας καί τό κάλεσμά μας πρός καταλλαγήν ἐν τῷ κόσμῳ ὁ ὁποῖος μᾶς περιβάλλει. Ὑμεῖς προσωπικῶς, Παναγιώτατε, ἀποτελεῖτε τόν ἄοκνον ὑπερασπιστήν τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως μέ τόν κόσμον, ὡς ἄλλωστε διεφάνη ἐκ τῆς ἱστορικῆς ἐπισκέψεώς Σας κατά τήν τελετήν ἐνθρονίσεως τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος, τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.

Ἐξ ἱστορικῆς ἐπόψεως, προσωπικῶς ἐκλαμβάνω τά ἀνωτέρω ἐπιτεύγματα ὡς ἐκδηλώσεις καί σταθμούς ἐμβαθύνσεως τῆς βαθέως ἐμπεδομένης φιλίας μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μας. Ὡς ἤδη ἐπεσημάνθη ὑπό τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος κατά τήν διάρκειαν τῆς προμνημονευθείσης Πατριαρχικῆς Σας ἐπισκέψεως εἰς τό Lambeth Palace, ὁ περί τάς ἀρχάς τοῦ 17ου αἰῶνος πατριαρχεύσας, πρῶτον μέν εἰς Ἀλεξάνδρειαν εἶτα δέ εἰς Κωνσταντινούπολιν, Κύριλλος Λούκαρης ἔσχεν ἐπαφάς μετά τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Κράτους. Ἡ Ἕνωσις τῶν Ἀγγλικανικῶν καί τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, διά μέσῳ τῆς Ἀδελφότητος τῶν Ἁγίων Ἀλβανοῦ καί Σεργίου, πού ἱδρύθη τό 1928, ἀνέπτυξε καί συνεχίζει νά προάγῃ τάς οἰκουμενικάς σχέσεις. 

Εἰς μίαν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν, βάσει τῶν διεξαχθεισῶν ἐν τῷ  Βρεταννικῷ Ἡνωμένῳ Βασιλείῳ ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν καί σφυγμομετρήσεων, ἐξάγεται τό συμπέρασμα ὅτι οἱ μή διαθέτοντες θρησκευτικήν πίστιν καί δηλοῦντες ἄθεοι ὑπερτεροῦν ἔναντι ὅσων δηλώνουν χριστιανοί, ἡ μεταξύ ἡμῶν ὁρατή ἔκφρασις τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀλληλεγγύης ἀποκτᾶ ἀνεκτίμητον σημασίαν. Καθημερινῶς ἡ ἐν τῷ Lambeh Palace συγκροτηθεῖσα Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ἀνσέλμου προσεύχεται «ὅπως βιώσωμεν τά παθήματα πού προκαλοῦνται ἀπό τάς διαιρέσεις, ὅπως συναισθανθῶμεν τά ἁμαρτήματά μας καί ὅπως ἐναποθέσωμεν τάς προσδοκίας μας εἰς τήν ὄντως Ἐλπίδα». Τό παρόν προσκύνημα μᾶς ὁδηγεῖ ἐγγύτερα πρός τόν Χριστόν καί πρός ἀλλήλους. Ἐνατενίζομεν τά ἀπομεινάρια τῶν Ἱ. Ναῶν καί τῶν Μοναστηριῶν πού ἐρημώθησαν ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου, καθ’ ἥν στιγμήν παρατηροῦμεν ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἀπό καιροῦ σημειουμένην παρακμήν καί διολίσθησιν πού ὀφείλεται εἰς τήν ἐκκοσμίκευσιν, μέ ἀποτέλεσμα αἱ Ἐκκλησίαι νά ἐνδίδουν πρός τόν ἀτομικισμόν, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν ἀπουσίαν τῆς ἁγιότητος καί τήν παρουσίαν τοῦ φόβου εἰς τήν καθημερινότητά μας• παρά ταῦτα γνωρίζομεν νά ἐλπίζωμεν. Διατελῶν ἐν κατανύξει, εἶμαι εὐγνώμων διά τήν παροῦσαν ἐκδήλωσιν τῆς οἰκουμενικῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία παρέχεται τόσον πρός ἐμέ καί τήν σύζυγόν μου, ὅσον καί πρός τόν Ἐπίσκοπον Jonathan καί τήν συμβίαν του. 

Σήμερον, κατά τήν ἐκκλησιαστικήν σύναξιν ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς τελέσεως τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐν τῷ ἐν Σινασῷ διατελέσαντι κατά τό παρελθόν Ἱ. Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, συνεχίζομεν νά κατευθυνώμεθα ὑπό τῆς ἱστορίας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, Ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, ὁ σπουδαιότερος Διδάσκαλος τῆς Χριστιανοσύνης πού ἀνέδειξεν ἡ Καππαδοκική γή, «δέν ἀνήκει μόνον εἰς τήν τοπικήν Ἐκκλησίαν τῆς Καισαρείας, οὔτε μόνον εἰς τούς χρόνους πού ἔζησε καί εἰς τούς ἐξ αἵματος συγγενεῖς πού ἐπωφελήθησαν ἐκ τῆς παρουσίας του, ἀλλά μᾶλλον εἰς ὅλας τάς πόλεις καί τάς γεωγραφικάς περιφερείας, ὅπου γῆς, καί εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους τούς ὁποίους εὐηργέτησεν, ἰδίως δέ εἰς τούς Χριστιανούς, πρός τούς ὁποίους ὑπῆρξε καί συνεχίζει νά ὑπάρχῃ ὁ κατ’ ἐξοχήν διδάσκαλος τῆς σωτηρίας». Διά τῶν ὡς ἄνω λόγων ἀναφερόταν εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον ὁ σύγχρονός του Ἅγιος Ἀμφιλόχιος, Ἐπίσκοπος Ἰκονίου. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας εἶχεν εἰς ἰδιαιτέραν ὑπόληψιν τόν Ἅγιον Βασίλειον διά τήν εὐλάβειαν, τήν βαθεῖαν γνῶσιν τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τήν σπουδαίαν μόρφωσιν καί τάς προσπαθείας του διά τήν εὐστάθειαν, τήν εἰρήνην καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.                

Παναγιώτατε, ὅπως ἤδη ἀνέφερα κατά τό παρελθόν πρός Ὑμᾶς, ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας πού ἡγεῖσθε ἔχει ἀναδείξει τό μαρτύριον εἰς τό ὁποῖον ἅπαντες καλούμεθα κατά τάς Γραφάς, τοὐτέστι τό κάλεσμα πρός μαρτυρίαν ἐν λόγοις καί ἐν ἔργοις, εἰς μίαν κλῆσιν πού τυγχάνει περισσότερον σπουδαία καί ἀπό αὐτήν καθ’ ἑαυτήν τήν ἀνθρωπίνην ζωήν. Τό τίμημα τοῦ μαρτυρίου τούτου ἐκδηλοῦται εἰς πλείστας ὅσας περιοχάς ἀνά τήν ὑφήλιον σήμερον. Ὄχι μακρυά ἀπό ἐδῶ συνεχίζομεν νά ἀναζητῶμεν τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ καί τήν μεσιτείαν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Μητρός τοῦ Κυρίου μας, διά τήν Συρίαν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐν γένει, καί ἰδιαιτέρως διά τούς (ἀπαχθέντας) Σεβ. Μητροπολίτας Χαλεπίου Υohanna Ibrahim, τοῦ Συροϊακωβιτικοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, καί Παύλου Yazigi, τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. 

Τέλος, ἅπας ὁ Χριστιανικός κόσμος, Παναγιώτατε, γνωρίζει ὅτι περί τά τέλη τοῦ τρέχοντος μηνός θά συνέλθῃ ἐν Κρήτῃ ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εὑρίσκεσθε εἰς τάς προσευχάς μας, ἰδιαιτέρως κατά τούς τελευταίους μῆνας, κατά τούς ὁποίους συντονίζετε Ὑμεῖς προσωπικῶς καί οἱ συνεργάται Σας τό τελικόν στάδιον τῆς διοργανώσεως τῆς ἐπικειμένης Συνόδου, ἀποβλέποντες εἰς τήν ἀναζήτησιν τρόπων, διά τῶν ὁποίων ἡ Σύνοδος θά καταστῇ ἐμπειρικόν γεγονός καί δι’ ἅπαντας τούς Ὀρθοδόξους πιστούς. Ἡ πρότασις διά τήν σύγκλησιν τῆς Συνόδου ταύτης μετά τήν πάροδον τόσων αἰώνων ἀφορᾷ εἰς τήν ὅλην Ἐκκλησίαν. Πᾶσαι αἱ λοιπαί Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι καί Ὁμολογίαι θά ἐνισχυθοῦν καί θά ἐνδυναμωθοῦν, ἀτενίζουσαι εἰς τό παράδειγμα τῆς ἀνανεωμένης καί πλέον ἑνωμένης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν μέσῳ πάντων ἡμῶν. Ἀπό τό παράδειγμά Σας θά ἀντλήσωμεν τήν εὐλογίαν καί τήν δύναμιν τῆς πίστεως καί τοῦ σκοποῦ. Διό καί προσευχόμεθα ἡ Σύνοδος νά εἶναι πλουσίως εὐλογημένη ὑπό τῆς καθοδηγήσεως τοῦ Παναγίου  Πνεύματος, ὥστε νά καταστῇ κατά τό λόγιόν Σας ὄχι μόνον τό πρῶτον ἀλλ’ ἐπίσης καί «τό ἀποφασιστικόν βῆμα» πού μέ τήν ἐπίνευσιν τῆς Θείας Χάριτος θά δώσῃ εἰς τήν Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν τήν ἔγκυρον σφραγίδα τῆς ἑνότητος καί τῆς συνοδικότητος.  

Παναγιώτατε, ἡ ἀνάλογος ἐμπειρία ἡμῶν ὡς Ἀγγλικανῶν κατά τό τρέχον ἔτος (ἐπ’ ἀφορμῇ τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας κατά τόν παρελθόντα Ἰανουάριον), ἄν καί ἐπρόκειτο περί σαφῶς ἀπλουστέρων συναντήσεων, μέ ἐδίδαξε περισσότερον ἀπό ὅλα περί τῆς πολυπλοκότητος πού συνεπάγεται ἡ σύγκλησις μιᾶς τοιαύτης Συνόδου. Μετ’ αἰσθημάτων βαθείας ἀδελφικῆς ἀγάπης Σᾶς διαβεβαιῶ διά τάς προσευχάς μου, καθώς συνεχίζονται αἱ προετοιμασίαι διά τήν σπουδαίαν συνάντησιν ταύτην. Εἴθε τό Πανάγιον Πνεῦμα νά εἶναι παρόν κατά τήν διάρκειαν τῶν συζητήσεων, οὕτως ὥστε ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος νά καταστῇ Σύνοδος τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης. Προσβλέπω εἰς τήν συνέχισιν τοῦ κοινοῦ μας προσκυνήματος. Εἰς ἕνα κόσμον πού ἐπιζητεῖ τήν λύτρωσιν καί τήν καταλλαγήν, εἶμεθα εἰς θέσιν καί δυνάμεθα νά προσφέρωμεν τήν μόνην αἰώνιον ἐλπίδα καί τόν ἀσύλητον θησαυρόν, καθώς ὁμολογοῦμεν καί δίδομεν τήν μαρτυρίαν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀναστημένου Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν. 

Κυκλοφορήθηκε το 3ο τεύχος του e-περιοδικού "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ INFO"

Υπό τον γενικό τίτλο «Ο Παράδεισος τους... η κόλαση μας» κυκλοφόρησε σήμερα το τρίτο τεύχος του πρώτου ψηφιακού περιοδικού για το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ στην Ελλάδα, αγγίζοντας το θέμα του κινδύνου εμφάνισης ακραίων ισλαμιστικών στοιχείων στην χώρα.

Σε μια εποχή που η τηλεόραση αλλά και τα κοινωνικά δίκτυα «βομβαρδίζουν» καθημερινά τους πολίτες με εικόνες φρίκης από τις περιοχές που ελέγχει το «Ισλαμικό Χαλιφάτο» και οι συνεργαζόμενες με αυτό εξτρεμιστικές οργανώσεις, την ίδια στιγμή που περιοχές της Ευρώπης έχουν ήδη στοχοποιηθεί, το ερώτημα δεν είναι απλό.

Επίσης στο τρέχων τεύχος αναδεικνύουμε σημαντικά θέματα όπως η απαγωγή του Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου, ο οποίος δεν έχει δώσει σημεία ζωής εδώ και δύο χρόνια και μαθαίνουμε για τα αιτήματα των απλών ανθρώπων στον Αρχιεπίσκοπο την εποχή της κρίσης. Αναζητούμε την σύγχρονη νηστεία την εποχή του Fast Food και αναλύουμε ένα μεγάλο ζήτημα όπως είναι το ενδεχόμενο δεύτερου γάμου για τους χήρους κληρικούς, ένα θέμα που θα απασχολήσει πιθανότατα την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 2016 στην Κωνσταντινούπολη.

«Ταξιδεύουμε» στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών τις μέρες εκείνες της Μεγάλης Εβδομάδας που στο αναλόγιο καθόταν ο μεγάλος Σπυρίδωνας Περιστέρης και παρουσιάζουμε διάφορα άλλα θέματα σε σχέση με την πίστη, την παράδοση και την θεολογία.

Το νέο ηλεκτρονικό τεύχος του περιοδικού βρίσκεται ΕΔΩ!

Ικανοποίηση του Φαναρίου για την απελευθέρωση των Μοναχών της Maalula

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐπί τῇ χαρμοσύνῳ ἀγγελίᾳ τῆς ἀπελευθερώσεως τῶν ἀπαχθεισῶν μοναζουσῶν τῆς Ἁγίας Θέκλης Μαλούλας Συρίας, ἀπέστειλε συγχαρητήριον Μήνυμα εἰς τήν Α. Θ. Μακαριότητα τόν Πατριάρχην Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννην Ι ́, εὐχηθείς ὅπως μή βραδύνῃ περισσότερον καί ἡ ἀπελευθέρωσις τῶν κατ̉ Ἀπρίλιον 2013 ἀπαχθέντων Σεβ. Μητροπολιτῶν Χαλεπίου τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας Παύλου καί τῆς Συροϊακωβιτικῆς Ἐκκλησίας Yuhanna İbrahim. 

Το επίσημο Ανακοινωθέν του Φαναρίου για την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνάξεως των Ορθοδόξων Εκκλησιών [ελληνικά και αγγλικά]

Ἀνακοινωθέν (09/03/2014)

Διά τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ὡλοκληρώθησαν σήμερον, Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, αἱ ἐργασίαι τῆς Συνάξεως τῶν Μακ. Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη ἐν Φαναρίῳ ἀπό 6ης ἕως 9ης Μαρτίου ἐ.ἔ., κατόπιν προσκλήσεως καί ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, καί τῆς ὁποίας μετέσχον πάντες οἱ Μακαριώτατοι Προκαθήμενοι αὐτοπροσώπως, πλήν τοῦ ἀσθενοῦντος Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἀντιοχείας κ. κ. Ἰωάννου, ἐκπροσωπηθέντος ὑπό Ἀρχιερέων τῆς κατ᾿ αὐτόν Ἐκκλησίας.

Αἱ ἐργασίαι τῆς Συνάξεως διεξήχθησαν εἰς λίαν ἀδελφικόν κλίμα, συνεζητήθησαν δέ κατ᾿ αὐτήν ζητήματα ἀφορῶντα εἰς τήν ζωήν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ, ἰδιαιτέρως εἰς περιοχάς ὅπου ἡ Ὀρθοδοξία καί ὁ χριστιανισμός ἐν γένει ἀντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα καί δυσκολίας, διεδηλώθη δέ ἡ συμπαράστασις καί τό ἔντονον ἐνδιαφέρον συνόλου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τούς δοκιμαζομένους ἐκεῖ συνανθρώπους μας. Ὅλως ἰδιαιτέρως ἀπησχόλησε τήν Σύναξιν ἡ κρατοῦσα σήμερον κατάστασις ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ καί αἱ πρόσφατοι ἐξελίξεις ἐν Οὐκρανίᾳ, ὡς καί ἡ συνεχιζομένη ἄγνοια περί τῆς τύχης τῶν πρό πολλοῦ χρόνου ὑπό ἀγνώστων ἀπαχθέντων Ἱεραρχῶν, Μητροπολίτου Χαλεπίου Παύλου καί Yuhanna Ibrahim τῆς Συροϊακωβιτικῆς Ἐκκλησίας.

Εἰς τά πλαίσια τῆς Συνάξεως αὐτῶν οἱ Προκαθήμενοι συνεζήτησαν ἐπίσης τό θέμα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀπεφασίσθη ὅπως, ἐπιταχυνομένης τῆς προπαρασκευῆς αὐτῆς προσεχῶς, συγκληθῇ αὕτη ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί ὑπό τήν προεδρίαν αὐτοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐντός τοῦ ἔτους 2016.

Ἐν σχέσει πρός τό θέμα τοῦτο, οἱ Προκαθήμενοι καθώρισαν ὡσαύτως τά τῆς ἐκπροσωπήσεως καί συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν εἰς τήν ἐν λόγῳ Σύνοδον, καθώς καί τόν τρόπον λήψεως τῶν ἀποφάσεων αὐτῆς.

Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς, 9ης Μαρτίου, ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ Προκαθήμενοι συνελειτούργησαν ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐν Φαναρίῳ, ὅτε καί ἀνεγνώσθη ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Ἄμβωνος τό Μήνυμα αὐτῶν πρός τούς ἀνά τόν κόσμον Ὀρθοδόξους πιστούς, τούς ἁπανταχοῦ ἀδελφούς χριστιανούς καί πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως.

Φανάριον, 9 Μαρτίου 2014

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

τῆς Ἀγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

COMMUNIQUÉ (09/03/2014)

By the grace of God, the proceedings of the Synaxis of the Primates of the Orthodox Autocephalous Churches concluded today, on the Sunday of Orthodoxy. The Synaxis took place at the Phanar from 6-9 March, 2014, at the invitation and under the presidency of His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew, and was attended by all the most venerable Primates in person, with the exception of His Beatitude Patriarch John of Antioch, who, due to illness, was represented by Hierarchs of his Church.

The proceedings of the Synaxis were carried out in a very fraternal spirit; the Hierarchs discussed maters concerning the life of the Orthodox Church in the contemporary world, and particularly in regions where Orthodoxy and Christianity in general face serious problems and difficulties; the Hierarchs also expressed their support and profound interest of the Orthodox Church in its entirety concerning their fellow human beings suffering in those regions. Above all, the Synaxis considered the prevailing situation in the Middle East and recent developments in Ukraine, as well as the ongoing uncertainty about the fate of the bishops, Metropolitan John of Aleppo, and Yuhanna Ibrahim of the Syriac Church, who were kidnapped by unknown persons a very long time ago.

In the framework of their Synaxis, the Primates also deliberated on the matter of the Holy and Great Council of the Orthodox Church and decided that, upon expediting the process of preparation, it will be convened and presided by the Ecumenical Patriarch in Constantinople in 2006.

With regard to this matter, the Primates also determined issues related to representation and participation of the Orthodox Autocephalous Churches in this Council, as well as the manner of decision-making at the Council.

On Sunday morning, 9th March, the feast of Orthodoxy, the Primates concelebrated in the Patriarchal Church of St. George at the Phanar, where their Message to the Orthodox faithful throughout the world, their Christian brothers and sisters everywhere, and all people of goodwill, was read officially from the pulpit.

At the Phanar, March 9, 2014

From the Chief Secretariat

of the Holy and Sacred Synod