Οι παραπάνω φωτογραφίες προέρχονται από τις παραδοσιακές διακοσμήσεις του ναού μας, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους τους ναούς και τα μοναστήρια του νησιού μας, ενόψη της αυριανής μεγάλης εορτής των Βαΐων. Τα κλαδιά των φοινίκων είναι στην ημερήσια διάταξη και στολίζουν υπέροχα εικόνες, καντήλια, πολυελαίους, συνθεμένα σε διάφορα σχήματα: Αλυσίδες, αλογάκια, σταυρούς, "βαγιοφόρες" κλπ. Όλα ετούτα έως τη στιγμή της ανάγνωσης του Ευαγγελίου της Θ. Λειτουργίας. Τη στιγμή κατά την οποίαν ο λειτουργός ιερέας αναγιγνώσκει τη φράση "... έλαβον τα βαΐα των φοινίκων", οι εκκλησιαζόμενοι τραβούν τις διακοσμήσεις από τριγύρω τους (όποιος προφτάσει!...), παίρνοντάς τις στο σπίτι για ευλογία της χρονιάς.
Αξίζει εδώ να πληροφορήσουμε τους Φίλους αναγνώστες μας, ότι το ζακυνθινό Μεγαλοβδόμαδο αρχίζει ουσιαστικά το Σάββατο του Λαζάρου, όταν στις 11 το πρωί οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν πανηγυρικά και κρεμιέται το "βαγί" σε όλα τα καμπαναρία της πόλης και των χωριών του νησιού μας.
Το βαγί στη Ζάκυνθο (όπως καταλάβατε ήδη από τις φωτογραφίες μας) δεν είναι η γνωστή δάφνη που μοιράζεται στην υπόλοιπη Ελλάδα αυτή την ημέρα, αλλά τα φρέσκα κιτρινωπά φύλλα του φοίνικα, που μ' αυτά πλέκονται οι σταυροί, οι "βαγιοφόρες", οι ήλιοι, τ' αλογάκια, που, όπως αναφέραμε παραπάνω, στολίζουν τις εκκλησιές μας.
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων, οι Επίτροποι ή οι "Νόντσολοι" (:Νεωκόροι), μοιράζουν κατά παράδοσιν σ' όλα τα σπίτια το βαγί ως ευλογία του Ναού τους και οι πιστοί το τοποθετούν στα εικονοστάσιά τους. Το συγκεκριμένο έθιμο τείνει να εκλείψει στις μέρες μας, λόγω της άμβλυνσης της ενοριακής συνείδησης, αλλά και λόγω της περιρρέουσας πολυπολιτισμικότητας, η οποία έχει ως συνέπεια, σε πλείστα όσα σπίτια των ενοριών μας, να μην πληροφορείται πλέον η Ενορία ποιοί και για πόσο κατοικούν.
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων, οι Επίτροποι ή οι "Νόντσολοι" (:Νεωκόροι), μοιράζουν κατά παράδοσιν σ' όλα τα σπίτια το βαγί ως ευλογία του Ναού τους και οι πιστοί το τοποθετούν στα εικονοστάσιά τους. Το συγκεκριμένο έθιμο τείνει να εκλείψει στις μέρες μας, λόγω της άμβλυνσης της ενοριακής συνείδησης, αλλά και λόγω της περιρρέουσας πολυπολιτισμικότητας, η οποία έχει ως συνέπεια, σε πλείστα όσα σπίτια των ενοριών μας, να μην πληροφορείται πλέον η Ενορία ποιοί και για πόσο κατοικούν.
Μετά το τέλος της Λειτουργίας, οι ναοί ντύνονται πένθιμα. Το βράδυ της ίδιας μέρας τελείται η κατανυκτική Ακολουθία του Νυμφίου.
