Μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΥΒΕΤΟΣ, ο Ζακύνθιος (1919-31.7.2003) [Δέκα χρόνια από την εκδημία του]

 [Αναδημοσίευση από το βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ζακυνθινοί Επίσκοποι στον Κόσμο, εκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, Ζάκυνθος 2004, σσ. 170-175]

Χειροτονία εις Επίσκοπον (27 Μαΐου 1974).

Ὁ Σπυρίδων Κυβετός γεννήθηκε στίς 12 Δεκεμβρίου 1919, ἕνα ἀπό τά ὀκτώ παιδιά  τῆς σεμνῆς οἰκογένειας τοῦ Διονυσίου καί τῆς Χρυσούλας Κυβετοῦ, βιοπαλαιστῶν ἀπό τό χωριό Μαχαιράδο τῆς Ζακύνθου. Ἀπό νέος ἐμπιστεύτηκε τήν κλίση του πρός τή μοναχική ζωή στόν εὐλαβῆ ἱερέα τῆς Ἐνορίας τῶν Ἁγίων Τιμοθέου καί Μαύρας τοῦ χωριοῦ του μακαριστό π. Δημήτριο Ἀντίοχο, ὁ ὁποῖος τόν ὁδήγησε στή Μονή Στροφάδων καί Ἁγίου Διονυσίου τό 1940, ὅπου ἀργότερα ἐκάρη Μοναχός μετά από τετραετή δοκιμασία.

          Στίς 3 Νοεμβρίου 1944 χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπό τόν τότε Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο Δημητρίου καί διορίστηκε στή διακονική θέση τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν Ξένων, ἐνῶ γράφτηκε στό παρακείμενο Γυμνάσιο. Ἐπειδή ὅμως στρατεύτηκε στό 9ο Σύνταγμα Πεζικοῦ Καλαμάτας, συνέχισε ἐκεῖ τό Γυμνάσιο. Ἐκεῖ μάλιστα συνδέθηκε μέ τόν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Δασκαλάκη, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τόν προσέλαβε, τόν μετέγραψε (τό 1952) στό Μοναχολόγιο τῆς περιώνυμης Μεσσηνιακῆς Μονῆς Βουλκάνου καί στίς 13 Νοεμβρίου 1956 τόν χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Ἐν τῷ μεταξύ τήν ἴδια χρονιά ἔλαβε τό πτυχίο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

          Τό 1958 διορίστηκε Ἱεροκήρυκας στή Μητρόπολη Μεσσηνίας [Βασιλικό Διάταγμα τῆς 20ῆς Ἰανουαρίου], ὅπου ὑπηρέτησε τόν Ἄμβωνα μέ ἀφοσίωση καί ἀποδοτικότητα μέχρι τό 1974. Κατά τήν διάρκεια τῆς διακονίας του αὐτῆς ὑπηρέτησε ἐπίσης ὡς Καθηγητής κι Ἐφημέριος στό τότε Ἀνώτερο Ἐκκλησιαστικό Φροντιστήριο τῆς μεσσηνιακῆς πρωτεύουσας καί παράλληλα προσέφερε ἔργο στό Κέντρο Ἐκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων Καλαμάτας.

          Τήν Ἄνοιξη τοῦ 1974 ἀξιώθηκε τοῦ τρίτου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης. Στίς 27 Μαΐου τοῦ ἔτους αὐτοῦ, στό Ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης τῆς ὁδοῦ Αἰόλου στήν Ἀθήνα, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος γιά τήν ἀκριτική καί ὡς ἐκ τούτου εὐαίσθητη Μητρόπολη Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου. Στή χειροτονία του συλλειτούργησαν ἕξι Μητροπολίτες: Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος Β', ὁ Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Στέφανος, ὁ Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου Παῦλος, ὁ Μαντινείας καί Κυνουρίας Θεόκλητος, ὁ Πατρῶν (ἀπό Ζιχνῶν) Νικόδημος καί ὁ Ἀργολίδος Χρυσόστομος Β'.

          Ἀπό ἐκείνη τήν ἱερή στιγμή ἀφοσιώθηκε ψυχῇ τε καί σώματι στό ποίμνιο πού τοῦ ἔλαχε, παράγοντας δίχως μεγαλοστομίες ἔργα ἀγάπης, φιλανθρωπίας, ἐθνικῆς πνοῆς, κάνοντας σέ κάθε περίπτωση τόν προσωπικό του πολυμέτωπο ἀγώνα γιά τήν ὑποστήριξη τῆς κατά καιρούς θιγόμενης ἀπό πολλούς καί διάφορους ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας. Καί τοῦτο, ὄχι μονάχα λόγῳ ἰσχυρῆς ἐθνικῆς (ἤ ἐθνικιστικῆς) συνείδησης, ἀλλά κι ἐπειδή ὁ μακαριστός πατέρας του (ὅπως ὁ ἴδιος ἐπισημαίνει στόν Πρόλογο τῆς τοπικῆς Ἱστορίας τῆς Μητροπόλεώς του, βλ. παρακάτω), "γεννηθείς τό 1891, (...) δύο φορές (1912 καί 1913) πολέμησε στούς Νομούς Θεσ/νίκης, Κιλκισίου, Σερρῶν γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας καί τραυματίστηκε στήν πολύνεκρη μάχη τοῦ Λαχανᾶ".

          Μέ τήν ἁπλότητα πάντως, τήν καταδεκτικότητα καί τό ἀνεπιτήδευτο, πού τόν διακρίνει καί σέ ἀγαστή συνεργασία μέ τούς ἑκάστοτε τοπικούς παράγοντες προωθήθηκαν καθ' ὅλο τό μακρό διάστημα τῶν τριῶν δεκαετιῶν τῆς ἀρχιερατείας του ὅλες οἱ τοπικές ὑποθέσεις, τόσο στόν πνευματικό, ὅσο καί στόν κοινωνικό τομέα. Συνετέλεσε τά μέγιστα στήν μόρφωση τοῦ Κλήρου, ὑποστήριξε τόν Μοναχισμό, μερίμνησε γιά τήν πνευματική ζωή καί τήν ἀναζωπύρωση τοῦ ἑλληνορθόδοξου φρονήματος τῶν ἀκριτῶν πού κλήθηκε νά ποιμάνει, ὑποστήριξε τούς φυλακισμένους καί τούς κάθε λογῆς ἐμπερίστατους. Ἀνήσυχο πνεῦμα πάντοτε, διακρίθηκε μάλιστα μέ Δίπλωμα Εὐρεσιτεχνίας γιά τήν ἐφεύρεση ἑνός μηχανισμοῦ οἰκονομίας τοῦ νεροῦ. Ἔχει τιμηθεῖ μέ χρυσό μετάλλιο τῆς 1500ης ἐπετείου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, χάλκινο μετάλλιο τῆς πόλεως Θεσσαλονίκης κ. ἄ.

          Διακρίθηκε ἐξάλλου καί γιά τίς πολλές του συγγραφές δογματικοῦ, ἁγιογραφικοῦ κι ἐθνικοῦ περιεχομένου. Πρόκειται γιά τίς ἀκόλουθες:

Α. ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ-ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ-ΠΑΤΕΡΙΚΑ:

1.      "Ἀλφαβητικόν Εὑρετήριον θεμάτων τῆς Κ. Διαθήκης" [Ἀθῆναι 1984].

2.      "Πνευματολογία τῆς Ἁγίας Γραφῆς" [;].

3.      "Πεντάστηλος ἀλφαβητικός ὁδηγός 794 θεμάτων τῆς Καινῆς Διαθήκης" [Νέα Ζίχνη 1993 καί 1996].

4.      "Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἁγίας Παρασκευῆς Δομήρου Ροδολείβους Σερρῶν (Ἱστορικό-βίος-θαύματα-Παράκληση-Χαιρετισμοί-Ἱερές Φωτογραφίες-Ἱερά Σύμβολα-Ἱερές Εἰκόνες καί Ὁμιλίες Μεγάλων Πατέρων ἀναφερομένων εἰς τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Παρασκευή" [Ἀθῆναι 1993].

5.      "77 ἁγιογραφικά κείμενα ἑξάγλωσσα ἀποκαλύπτουν παγκοσμίως τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας" [;].

Β. ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΕΘΝΙΚΑ:

1.      "Ἡ Ἁγία Γραφή ἀποδεικνύει τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας" [Ἀθῆναι 1989].

2.      "Μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιά τή Μακεδονία, τόν Μέγα Ἀλέξανδρο καί τούς Ἕλληνες Μακεδόνες" [Νέα Ζίχνη 1992].

3.      "Τά αἰώνια καί ἀθάνατα ἑλληνοχριστιανικά μνημεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου" [Νέα Ζίχνη 1993].

4.      Πάπυρος γιά τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας [;].

5.      "Ἡ σλαβική γλώσσα ἀποκαλύπτει στούς Σλάβους τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή" [;].

6.      "Ἡ κατά τόν Μακεδονικό Ἀγώνα Τοπική Ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου. Ὅλοι οἱ ἥρωες πού ἀγωνίστηκαν" [;].

7.      "Νεόφυτος ὁ Η' Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (ἐκ τῆς ἐπαρχίας Φυλλίδος)"  [;].

8.      "Ἐθνικοί Ἀγωνιστές τῆς Μητροπόλεως Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου κατά τό 1941-1949" [;].

9.      "Ὁ Ἱερομάρτυρας Σμύρνης Χρυσόστομος", [Ἀνάτυπο ἀπό τόν β' Τόμο τῶν Πρακτικῶν Συνεδρίου "Ἅγιοι καί ἐκκλησιαστικές προσωπικότητες στή Ζάκυνθο", Ἀθῆναι 1999, σ. 283-287].

Γ. ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΟΛΟΓΙΚΑ:

1.      "Συμβολή εἰς τήν ἔννοιαν τοῦ ὅρου Δικαιοσύνη κατά τήν Π. Διαθήκην"  [Ἀθῆναι 1970].

2.      "Ὁ ὅρος Δικαιοσύνη στήν ἐπιστήμη τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου. Θεμελιώδεις ἔννοιες κατά τό Ρωμαϊκό καί Βυζαντινό Δίκαιο" [;].

          Τό 1999 ὁ Σπυρίδων γιόρτασε τή συμπλήρωση τῶν 25 χρόνων τῆς Ἀρχιερατείας του. Στίς 4 Φεβρουαρίου 2003 ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἔκανε δεκτή τήν παραίτησή του, γιά λόγους ὑγείας. Γιά νά μήν ἀπομακρυνθεῖ μάλιστα ἀπό τήν Μητρόπολη καί τό ποίμνιο, πού τόσο ἀγάπησε, ἐγκατεβίωσε στήν Ἱερά Μονή Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος στήν Πρώτη Σερρῶν.

          Ἀπεβίωσε τήν Πέμπτη, 31 Ἰουλίου 2003. Τό σχετικό Δελτίο Τύπου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (τῆς ἴδιας ἡμέρας) ἀνέγραφε: " Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀναγγέλλει μέ βαθύτατη συγκίνηση τήν ἐκδημία πρός Κύριον τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου πρώην Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου κυροῦ Σπυρίδωνος. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία θά ψαλεῖ τήν Παρασκευή 1η Αὐγούστου 2003 στίς 15.30, στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ζιχνῶν καί ἐν συνεχείᾳ ἡ σορός τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου θά ἐνταφιασθεῖ στήν Ἱερά Μονή Ἀναλήψεως Πρώτης Σερρῶν".

Πηγές:

·         "Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 2002", Ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 2002, τ. 2, 586 ἑξ.

·         Who’s who Ἐπίτομο Βιογραφικό Λεξικό 2002-2003, Ἐκδ. Μέτρον, Ἀθήνα 2002, σ. 506.

·         http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/deltia_typou/2003-02-04.html.

·         http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/deltia_typou/2003-07-31_1.html

·         Περιοδικό Ἐκκλησία 90 (2003) 643.

·         Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ   Μ ε σ σ η ν ί α ς   Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ   Θ έ μ ε λ η,   Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Μεσσηνίας διά μέσου τῶν αἰώνων, Ἀθῆναι 2003, σ. 162 ἑξ. καί 323 ἑξ.

Βανάτο: Αρχιερατική Ευχαριστιακή Σύναξη | Βράβευση Διονυσίας Μούσουρα από το "Αληθώς" [80 photos + video]

Φωτορεπορτάζ: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας

Σήμερα, στο Μπανάτο της Ζακύνθου και μάλιστα στον ναό της Φανερωμένης, υποδεχθήκαμε -για πρώτη φορά σε Ευχαριστιακή Σύναξη, υπό την ιδιότητά του ως Μητροπολίτου Ζακύνθου- τον Επίσκοπό μας κ. Διονύσιο Δ΄. 

Ο Μητροπολίτης Ζακύνθου θα λειτουργήσει στην Ενορία μας, την ερχόμενη Κυριακή (28/7)

Την ερχόμενη Κυριακή, 28 Ιουλίου 2013, 

ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Δ΄ θα λειτουργήσει στην Ενορία μας

(Ι. Ναό Φανερωμένης, 8-10 π.μ.).

Στο τέλος της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας

α) Θα τελεσθεί το Πενταετές Μνημόσυνο του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Π. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

και

β) Από το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου ΑΛΗΘΩΣ θα αποδοθεί οφειλόμενη Τιμητική Διάκριση

στην Μπανατιώτισσα συγγραφέα ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ-ΤΣΟΥΚΑΛΑ,

η οποία ζει μόνιμα στη Μελβούρνη, αναδεικνύοντας με το έργο της τη Ζάκυνθο και τον Ελληνισμό.

Παρακαλούμε να μας τιμήσετε με την παρουσία Σας!

Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

Το Κέντρο Λόγου "Αληθώς" τιμά την διηγηματογράφο Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου Μπανάτου ΑΛΗΘΩΣ τιμά μια εξέχουσα γόνο της Ενορίας μας, την ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ-ΤΣΟΥΚΑΛΑ, έγκριτη διηγηματογράφο και τακτική συνεργάτρια του ηλεκτρονικού περιοδικού Νυχθημερόν.

Η τιμώμενη βρέθηκε από πολύ νωρίς μετανάστρια στην Αυστραλία, όπου μόνιμα ζει και διαπρέπει. Μες από το πεζογραφικό κυρίως έργο της διασώζονται οι καημοί της ξεριζωμένης από τη μητροπολιτική Ελλάδα Ρωμιοσύνης, της μεταφυτευμένης βίαια σε ξένη γη.

Η τιμητική εκδήλωση θα γίνει στο τέλος της Ευχαριστιακής Σύναξης της ερχόμενης Κυριακής, 28 Ιουλίου 2013, στον ναό της Φανερωμένης Μπανάτου, στην οποία -σημειωτέον- θα προστή ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄. Σύντομη αναφορά στο έργο και την προσφορά της κ. Διονυσίας Μούσουρα-Τσουκαλά θα κάνει ο Εφημέριος και υπεύθυνος του ΑΛΗΘΩΣ π. Παναγιώτης Καποδίστριας, στη συνέχεια ο Σεβ. Μητροπολίτης θα επιδώσει το τιμητικό δίπλωμα και το σχετικό αναμνηστικό, η δε τιμώμενη στο τέλος θα απαντήσει κατάλληλα.

Για να γνωρίσουμε καλύτερα την Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Είναι γόνος της συνοικίας Κουκουναρία του Μπανάτου, κόρη των μακαριστών συντοπιτών μας ιερέως Σπυρίδωνος Μούσουρα (του λογίου και μουσικολογιωτάτου) και της πρεσβυτέρας Χρυσής. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1940, όπου ολοκλήρωσε και την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της. Στην Αυστραλία μετανάστευσε το 1967 με τον σύζυγο και τα παιδιά τους. Εκεί δίδαξε την ελληνική γλώσσα στα απογευματινά και σαββατιανά παροικιακά σχολεία, ενώ σπούδασε Διερμηνεία και Μετάφραση στο Πανεπιστήμιο RΜΙΤ της Μελβούρνης.

Έργα της πεζά και έμμετρα -δημοσιευμένα σε εφημερίδες της Ζακύνθου και σε λογοτεχνικά περιοδικά της Αυστραλίας- έχουν διακριθεί αρκετές φορές σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το 1996 συμμετείχε με την ποιητική συλλογή "Σκυφτές Ανεμώνες", στο βιβλίο Τετραλογία, των εκδόσεων Ναυτίλος.

Αυτοτελώς έχουν εκδοθεί οι διηγηματικές συλλογές της: Ο Κραταιός Νόστος [2000, εκδόσεις του Πανεπιστημίου RMIT, Melbourne, (Ελληνικό Τμήμα)], Εκ Φιόρε και εξ Αντιπόδων [2005, εκδόσεις Τσώνη], Του Φιόρου και του Μισεμού [2013, εκδόσεις Περίπλους]. Το 2007 (εκδόσεις Τσώνη) κυκλοφόρησε η δίγλωσση ποιητική συλλογή της: Εν τη πόλει της Μελβούρνης και με Αγγλικό τίτλο: Words and Memories in Melbourne. 

Στο e-περιοδικό Νυχθημερόν έχουν δημοσιευθεί μέχρι σήμερα 74 πρωτότυπα κείμενά της, μια επιλογή των οποίων πρόκειται να κυκλοφορηθεί σε έντυπη μορφή προσεχώς, στη Μελβούρνη. Όλα τα εν λόγω κείμενα είναι δημοσιευμένα στη στήλη "Αναμνήσεις και νοσταλγίες της Διονυσίας" και μπορείτε να τα ξαναδιαβάσετε μ' ένα κλικ εδώ. 

Μπορείτε, εξάλλου, να δείτε και να ακούσετε την ίδια να διαβάζει ένα διήγημά της, στο βίντεο που ακολουθεί, από το κανάλι μας στο YouTube, το οποίο μαγνητοσκοπήθηκε παλαιότερα για λογαριασμό του πολυπεριοδικού μας και στο πλαίσιο του Οπτικοακουστικό Αρχείο Ζακυνθίων Λογοτεχνών που ιδρύσαμε:

Δυο κεφαλονίτικα μελετήματα του π. Γεωργίου Φ. Αντζουλάτου

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Δύο νέα μελετήματά του μας απέστειλε, πριν από λίγο καιρό, πολύ ευγενώς ο φίλος και συναδελφός Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Φ. Αντζουλάτος. Το πρώτο τιτλοφορείται "Η Παναγία των Αγριλίων και οι Κεφαλονίτες ναυτικοί. Καράβια ταξίδια, τάματα και θαύματα" (Αθήνα 2013) και το δεύτερο επιγράφεται "Η διαθήκη του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Αννίνου (29 Απριλίου 1740)" (ανάτυπο από τον 13ο τόμο των Κεφαλληνιακών Χρονικών - αφιέρωμα στη μνήμη Υπατίας Ε. Δεστούνη, σσ. 465-490, Αργοστόλι 2012).

Ο φίλτατός μας π. Γεώργιος, ο Κεφαλονίτης άξιος ιερέας και έγκριτος συγγραφέας των ανωτέρω εργασιών, ο οποίος -σημειωτέον- υπηρετεί στην Ι. Μητρόπολη Γλυφάδας, είναι γνωστός για τις ευάριθμες ιστοριοδιφικές - ιστορικές - αγιολογικές μελέτες του. Ό,τι δικό του βλέπει το φως της δημοσιότητας, φέρει την σφραγίδα της πιστότητας και όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελεί συμβολή, τόσο στην εκκλησιαστική ιστορία της γενέτειράς του Κεφαλονιάς, όσο και της Επτανησιακής Γραμματεία και Ιστορίας! Του ευχόμαστε καλή δύναμη στην διακονία του!!!

Μητροπολίτης Αργολίδος ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β΄ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, ο Ζακύνθιος (6.4.1916-4.7.1985)

[Αναδημοσίευση από το βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ζακυνθινοί Επίσκοποι στον Κόσμο, εκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, Ζάκυνθος 2004, σσ. 162-169]

Ὁ Χρυσόστομος Β' (κατά κόσμον Νικόλαος) Δεληγιαννόπουλος, γιός τῆς ὑπερπολύτεκνης οἰκογένειας τοῦ Ἰωάννη Δεληγιαννόπουλου καί τῆς Ἀδαμαντίας ἱερέως Παναγιώτη Πυριόχου, γεννήθηκε στήν πόλη τῆς Ζακύνθου στίς 6 Ἀπριλίου 1916.

          Ἀπό πολύ νωρίς ἔνιωσε τήν κλίση πρός τήν ἱερωσύνη νά τοῦ ἀναμοχλεύει τήν ὕπαρξη, ἡ δέ κλήση ἀπό τό Θεό δέν ἄργησε νά ἔρθει. Μαθητής ἀκόμη τοῦ Δημοτικοῦ σύχναζε στίς αὐλές τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, συναναστρεφόμενος σεβάσμιους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μέ τό παράστημά τους τοῦ ἐνέπνευσαν τήν κατάνυξη καί τό ρίγος περί τῶν θείων. Ἀξίζει ν' ἀναφεθοῦν, εἰς μνημόσυνον αἰώνιον, οἱ καλογεροπαπάδες Κύριλλος Λυκούρεσης, Πανάρετος Μαρινάκης καί Ἀνδρόνικος Βοῦτος. Ἀλλά καί οἱ ἐνάρετοι Ἱερεῖς τῶν ἐνοριῶν Διονύσιος Μπονίκος-Δημοδιδάσκαλος, Ἰωάννης Μποζίκης καί Διονύσιος Παυλόπουλος συνετέλεσαν ἀθόρυβα, μυστικά μά καθοριστικά στήν πνευματική του ἀρτίωση. Συνέχισε στό Σχολαρχεῖο, στή Σχολή Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς καί ἀργότερα στό Γυμνάσιο, ἐνῶ συμμετεῖχε ἐνεργά στήν Ὁμάδα Νέων τοῦ Παναγιώτη Σοφοῦ (μετέπειτα Μητροπολίτη Παύλου Σοφοῦ), ἡ ὁποία ἀργότερα κατοχυρώθηκε ὡς "Χριστιανική  Ἕνωσις Ἀνδρῶν ὁ Ἅγιος Δημήτριος", μέ ἕδρα τόν παλαίφατο Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Κόλλα στό Ψήλωμα. Μέσῳ τῆς ἐνασχόλησής του μέ τήν "Ἕνωση" αὐτή ὁ Νικόλαος, γνωρίστηκε μέ ἀνάλογες κινήσεις ἀνά τήν Ἑλλάδα καί μέ διάφορους ἀξιόλογους πνευματικούς, μεταξύ τῶν ὁποίων τόν ἁγιασμένο Πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο.

          Μόλις τέλειωσε τό Γυμνάσιο (1934), τίς θεολογικές του σπουδές ἀνέλαβε ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου (1934-1957), ὁ ὁποῖος μόλις εἶχε ἐνθρονισθεῖ στήν ἕδρα του καί θεώρησε ἐπιβεβλημένο, νά συνεισφέρει στήν πνευματική κατάρτιση ἑνός ταλαντούχου ζακυνθινόπουλου. Μοναχός ἐκάρη τό ἑσπέρας τῆς 17ης Δεκεμβρίου 1937, στόν ἑορτάζοντα Ναό τοῦ Πολιούχου Ἁγίου Διονυσίου τῆς Μονῆς τῆς Μετανοίας του, ὄντας τεταρτοετής φοιτητής τῆς Θεολογίας, λαμβάνοντας τό ὄνομα Χρυσόστομος καί Διάκονος χειροτονήθηκε τήν Πρωτοχρονιά τοῦ 1938 στόν Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν Ξένων. Στήν Ἀθήνα, ὅπου συνέχιζε τίς σπουδές του, διορίστηκε Ἱεροκήρυκας στό Ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης ὁδοῦ Αἰόλου. Στίς 9 Φεβρουαρίου 1939 ἔλαβε μέ ἐπιτυχία τό Πτυχίο τῆς Θεολογίας. Ἐπέστρεψε τότε στή γενέτειρά του, ὅπου ἐπιδόθηκε στή διακονία τοῦ Ἄμβωνα, ἀποσπώντας τήν ἀγάπη τῶν συμπατριωτῶν του καί θερμότατες κριτικές στίς τοπικές Ἐφημερίδες. Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1940 διορίστηκε Ἱεροδιάκονος - Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας, ὅπου ἐκτιμήθηκε πολύ ὁ πνευματικός του μόχθος καί οἱ ρητορικές ἱκανότητές του. Τά δημοσιεύματα τοῦ τοπικοῦ Τύπου τῆς ἐποχῆς εἶναι ἐνδεικτικά ἕως διθυραμβικά.

         Τόν Ἀπρίλιο, ἐνόψει πολεμικοῦ ἐνδεχομένου, τό Ὑπουργεῖο τῶν Στρατιωτικῶν παρακάλεσε τήν Ἱερά Σύνοδο νά χειροτονηθοῦν οἱ ἀνά τήν ἐπικράτεια Ἱεροκήρυκες Διάκονοι, ὥστε νά εἶναι ἕτοιμοι ὡς στρατιωτικοί Ἱερεῖς, σέ καιρό ἐπιστράτευσης. Ἔτσι κι ἔγινε. Ὁ Ἀρχιδιάκονος Χρυσόστομος ἐπέστρεψε στή Ζάκυνθο καί χειροτονήθηκε ἀπό τόν Γέροντά του στό Μητροπολιτικό Ναό, ἀνήμερα τό Πάσχα, 28 Ἀπριλίου 1940, προχειρίστηκε μάλιστα σέ Ἀρχιμανδρίτη. Στά μέσα Μαΐου ἐπέστρεψε στήν Κυπαρισσία καί ἄρχισε νά δαπανᾶται ψυχῇ καί σώματι στόν εὐαγγελισμό τοῦ λαοῦ, ἀληθινός ἀδελφός καί πατέρας τῆς εὐρύτερης περιοχῆς. Λίγο καιρό πρίν τήν ἔκρηξη τοῦ Πολέμου ἐπιστρατεύτηκε ὡς Ὑπολοχαγός καί ἀμέσως μετά τήν 28η Ὀκτωβρίου μετακινήθηκε στό Μέτωπο. Ἰδιαίτερες περιγραφές γιά τήν προσφορά του στά αἱματοβαμμένα βουνά τῆς Ἀλβανίας δέν χρειάζονται. Ἀκολούθησε τά στρατεύματά μας στόν ἐνθουσιασμό τῆς νίκης, στό ρίγος τοῦ θανάτου, στήν ὁρμή τῆς ἀπόφασης, ἀλλά καί στήν στυφή ἐμπειρία τῆς ὀπισθοχώρησης. Γιά τήν ὅλη προσφορά του ἐν καιρῷ πολέμου τιμήθηκε ἀπό τήν Πολιτεία μέ τόν Πολεμικό Σταυρό Γ' Τάξεως. Ἐπέστρεψε στή Ζάκυνθο καί ἀποσύρθηκε στό χωριό τοῦ ἱερέα παππού του, τό Καταστάρι, γιά ν' ἀναρρώσει ἀπό τήν πνευμονική συμφόρηση, πού τόν ἔπληξε, λόγῳ τῶν κακουχιῶν.

          Στίς 30 Αὐγούστου 1941, ἕνα νέο κεφάλαιο στή ζωή τοῦ Δεληγιαννόπουλου ἄνοιξε. Διορίστηκε Ἱεροκήρυκας Ἀργολίδος. Ἐπί 25 ὁλόκληρα χρόνια ὑπῆρξε ὁ ἄρχοντας τῆς ἀγάπης καί τοῦ καθήκοντος σέ σκυφτούς καιρούς καί πέτρινες μέρες, αὐτές τῆς κατοχῆς, τοῦ Ἐμφυλίου καί ἀργότερα τῆς ἀνασύνταξης τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους. Ἀξίζει νά ὑπογραμμισθεῖ, ὅτι κατά τήν ἐποχή τοῦ Ἐμφυλίου ἔδρασε συμφιλιωτικά καί πολλές φορές κατόρθωνε ριψοκινδυνεύοντας νά ἐλευθερώνει ὁμήρους ἀπ' τίς ἀντίπαλες πλευρές. Νύχτα-μέρα πλάι στούς κατατρεγμένους καί ταλαίπωρους, κρουνοί ἀγάπης ἔρρευσαν ἀπ' τήν ἀθώα καί γενναία καρδιά τοῦ Χρυσοστόμου. Τακτικά Κηρύγματα ὑψηλοῦ ἐπιπέδου, εὔρωστα Κατηχητικά Σχολεῖα, ἐξομολογήσεις, φιλανθρωπία!!! Συσσίτια γιά 2000 παιδιά, διανομές τροφίμων, φάρμακα μέσω τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ἀλλά κυρίως ἕνα ὑποδειγματικό Ὀρφανοτροφεῖο 100 ἐμπερίστατων παιδιῶν, τό ὁποῖο διατήρησε μέχρι τό 1953. Στόν φονικό βομβαρδισμό τοῦ Ἄργους, στίς 13 Ὀκτωβρίου 1943 συμπαραστάθηκε στά θύματα, ὑπεβάλλοντας τόν ἑαυτό του, ἐνῶ ἀργότερα μέ γενναιοψυχία παρενέβη στούς κατακτητές Γερμανούς ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν, πού κινδύνευαν. Μετά τήν Ἀπελευθέρωση συνέχισε τό ἔργο του καί διαμόρφωσε ζωντανές κι εὔρωστες Χριστιανικές Ὁμάδες νέων καί νεανίδων, οἱ ὁποῖες τό 1947 συνενώθηκαν ὑπό τόν τίτλο "Χριστιανική Ἑστία Νεανίδων Ἄργους (Χ.Ε.Ν.Α.) ἡ Ἁγία Φωτεινή ἡ Σαμαρεῖτις" . Ἀργότερα ἵδρυσε τή Χριστιανική Ἀδελφότητα Θηλέων Ἄργους "Ἡ Ἁγία Μακρίνα". Τόν Αὔγουστο τοῦ 1946 κλήθηκε νά ὑπηρετήσει τήν πατρίδα ὡς Ὑπολοχαγός τῆς Θρησκευτικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Στρατοῦ. Στήν ἔπαλξη αὐτή προσέφερε ἔργο μέχρι τόν Αὔγουστο τοῦ 1949.

          Τόν Ὀκτώβριο τοῦ ἴδιου ἔτους μετέβη στίς ἀπόκρημνες χαράδρες τῆς Ἐλασσώνας, ὅπου ἔψαξε, ἀνακάλυψε καί κήδεψε ὕστερα τά πελεκημένα ὀστά τοῦ ἀδελφοῦ του, ὁ ὁποῖος εἶχε κρεουργηθεῖ τό 1944 στόν ἀδελφοκτόνο Ἐμφύλιο... Μιά κορυφαία πίκρα, πού ἄντεξε ἀγόγγυστα... Κατά τό σχολικό ἔτος 1950-51 τόν βρίσκουμε νά φοιτᾶ στή Σχολή Ἱεροκηρύκων στή Μονή Πεντέλης τῆς Ἀττικῆς. Στίς 22 Ὀκτωβρίου 1958 ἀπεβίωσε ὁ εὐεργέτης καί Γέροντάς του ἀπό Ζακύνθου Μητροπολίτης Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος Δημητρίου. Τόν κλόνισε αὐτή ἡ ἀπώλεια, διότι αἰσθανόταν ὅτι χρώσταγε τά πάντα στόν μακαριστό καί πολυπικραμένο Ἱεράρχη... Μέ τό ἀπό 13ης Ἰουνίου 1960  ἔγγραφο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μετατάχτηκε στή θέση τοῦ Γραμματέως της, διατηρώντας ἐφημεριακή εὐθύνη στήν Ἀργολίδα.

          Μετά τήν μετάθεση τοῦ τότε Μητροπολίτης Ἀργολίδος Χρυσοστόμου Ταβλαδωράκη στόν Πειραιά, νέος Ποιμενάρχης τῆς ἱστορικῆς Ἀργολίδος ἐξελέγη παμψηφεί στίς 19 Νοεμβρίου 1965 ὁ Δεληγιαννόπουλος, ἡ δέ χειροτονία του ἔγινε μέσα σέ κλίμα ἐκκλησιαστικῆς κατάνυξης καί λαμπρότητας στό Ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης Αἰόλου, στίς 23 τοῦ ἴδιου μηνός. Χαρᾶς εὐαγγέλια γιά τό λαό τῆς Ἀργολίδας, πού γνώριζε τήν ἀξία τοῦ Χρυσοστόμου καί πλέον τόν ἀποκτοῦσε ὡς ὄντως Πνευματικό Πατέρα καί Ποιμενάρχη του!!! Σάν ἁπλός παπάς συνέχισε νά περιοδεύει ἀπό ἄκρη σέ ἄκρη τή Μητρόπολη πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μεριμνώντας νυχθημερόν γιά τούς κατατρεγμένους, τούς ἀνήμπορους, τά ὀρφανά, τίς χῆρες. Παράλληλα συνετέλεσε, ὥστε ν' ἀνεγερθοῦν ἤ ἀποκατασταθοῦν οἱ ἱερές στέγες τῆς περιφέρειάς του, ἐνῶ ἵδρυσε Οἰκοτροφεῖα καί Ὀρφανοτροφεῖα Ἀρρένων καί Θηλέων σέ ἀξιοπρεπῆ κτίρια. Καρποί δηλαδή ὅλ' αὐτά, ἐφαρμοσμένης ἀγάπης καί θεολογίας!!!

          Πλάι ὅμως σέ ὅλα τά μεγάλα καί σπουδαῖα, πού κατόρθωσε ὁ τῆς Ἀργολίδος Ποιμενάρχης, διακρίθηκε γιά τή συγγραφική, ἱστοριοδιφική κι ἐρευνητική του δεινότητα. Ὁ κατάλογος τῶν πονημάτων του εἶναι ἄκρως ἐνδιαφέρων καί ἀξίζει ν' ἀναφερθεῖ:

1.      "Ἡ Ἐκκλησία Ἄργους καί Ναυπλίας Α' τεῦχος (Διοίκησις)".

2.      "Ἡ Ἐκκλησία Ἄργους καί Ναυπλίας Β' τεῦχος (Αἱ Ἱεραί Μοναί)".

3.      "Παῦλος κήρυξ τῆς μετανοίας".

4.      "Παῦλος ὁ Χριστοφόρος".

5.      "Ὁμιλία τοῦ Ἰ. Χρυσοστόμου ὅτι «Τόν ἑαυτόν μή ἀδικοῦντα οὐδείς παραβλάψαι δύναται». Ἐλεύθερη ἀπόδοση στή νεοελληνική".

6.      "Ἐπιτάφιος τοῦ Ἁγίου Πέτρου εἰς τόν Ἐπίσκοπον Μεθώνης Ἀθανάσιον (Ἀπόδοσις)".

7.      "Ἁγιολογικαί μελέται καί ἀσματική Ἀκολουθία Ἁγίου Λεωνίδου".

8.      "Ἀκολουθία Ἁγίου Ἀγγελῆ καί Ἁγίου Λεοντίου Ἀργείων".

9.      "Ὁ Μοναχικός βίος".

10. "Χριστός καί Ἐκκλησία".

11. "Ὁ Παρθενικός βίος".

12. "Ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία".

13. "Βίοι τῶν ἐν Ἀργολίδι Ἁγίων ".

         

          Ἦταν 4 Ἰουλίου 1985, ὥρα 7.30 τό ἀπόγευμα. Στό Νοσοκομεῖο "Ἐρυθρός Σταυρός" τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου τήν ἴδια μέρα εἶχε μεταφερθεῖ μετά ἀπό ὀξύ ἔμφραγμα τοῦ μυοκαρδίου, πέταξε ἡ ταπεινή καί (ὡς ἐκ τούτου) ἁγιασμένη ψυχούλα του πρός τό Αἰώνιο καί Ἀνείπωτο, ἀφήνοντας ἄναυδα τά πνευματικά του παιδιά, τά ὁποῖα λίγες μέρες πρίν τόν ἄκουγαν νά ἐπαναλαμβάνει: "Ζῶ τήν κρίσιν, ζῶ τήν κρίσιν, παιδιά μου".

          Τήν ἄλλη μέρα τό μεσημέρι ὁ Ζακύνθιος Ἐπίσκοπος Δωδώνης Χρυσόστομος (μετέπειτα Μητροπολίτης Ζακύνθου) μετέφερε τή σορό του στό Ἄργος. Στό Ναό τοῦ Ἁγίου Πέτρου οἱ πάντες τόν ὑποδέχτηκαν μέ χειροκροτήματα καί δάκρυα καυτά ἀπό βάθους συντριμμένης καρδιᾶς. Τό ἴδιο συνέβη καί στόν Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό Ναύπλιο, ὅπου τήν ἄλλη μέρα μεταφέρθηκε γιά λαϊκό προσκύνημα. Ἡ νεκρώσιμη Ἀκολουθία ἐψάλη στίς 5 τό ἀπόγευμα τῆς 7ης Ἰουλίου κι ἐτάφη, κατά τήν ἐπιθυμία του, στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου. Στά χωριά τῆς τελευταίας διαδρομῆς οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ, μέ λαμπάδες ἀναμμένες, θυμίαμα καί καταβρεγμένα ἀπ' τήν ἔνταση τοῦ πένθους πρόσωπα, περίμεναν ἐπί ὧρες νά διαβεῖ γιά ὕστατη φορά ἀπό μπροστά τους ὁ Πατέρας, ὁ Παρηγορητής, ὁ Παραστάτης καί Στύλος τοῦ τόπου καί τῶν ψυχῶν τους. Μπροστά στό ἀνοιχτό μνημεῖο ὕστερα, ψάλλοντας τό "Χριστός Ἀνέστη...", ἦταν ὅλοι βέβαιοι, ὅτι ἡ εὐχή τοῦ Χρυσοστόμου θά τούς συνόδευε ἐσαεί. Τήν ἴδια στιγμή στό χῶμα τῆς Ἀργοναυπλίας πού τόν σκέπασε, προστέθηκε καί χῶμα τῆς "φιλτάτης πατρίδος"  του, πού εἶχε πρός τοῦτο προσκομίσει ὁ τότε Ἱεροκήρυκας τῆς Ζακύνθου Ἀρχιμανδρίτης Ἀλέξιος Δ. Ξένος, ἐκ μέρους τῆς Μονῆς τῆς Μετανοίας του καί τοῦ Κλήρου τοῦ γενέθλιου νησιοῦ.

          Εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια ἀγρύπνιας στήν ἔπαλξη τοῦ καθήκοντος γιά χάρη τῆς Ἀγάπης, πού εἶναι ὁ Θεός!!! Μιά ὁλόκληρη ζωή αὐστηρῆς αὐτοκριτικῆς καί αὐτομεμψίας, μά ταυτόχρονα ἐπιείκειας καί συγκατάβασης πρός τούς ἄλλους, ὅπως δηλαδή ὀφείλει νά εἶναι ὁ κάθε πραγματικός πνευματικός ἡγέτης!!! Εἴκοσι χρόνια πτωχείας καί ἄσκησης θεοπρεποῦς προσέφερε στόν Οὐρανό ὁ ἐπίγειος ἄγγελος Χρυσόστομος ὁ Δεληγιαννόπουλος!!! Μιά ὁλόκληρη ζωή ἀκτημοσύνης καί αὐθεντικῆς πνευματικότητας, ἀποτυπωμένη στίς παρακάτω λίγες γραμμές τῆς Διαθήκης του:

          "(...) Εἰς τούς συγγενεῖς μου κατά σάρκα ἀφήνω τήν εὐχή μου καί νά χαίρουν διότι, ὅ,τι ἀπέκτησα ἐκ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τά ἐπιστρέφω· νά θεωροῦν δέ τιμήν των, ὅτι δέν ἀπέκτησα χρήματα διά νά ἀφήσω".

Πηγές:

·         Λ ε ω ν ί δ α   Χ.   Ζ ώ η,   Λεξικόν Ἱστορικόν καί Λαογραφικόν Ζακύνθου,  Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου, Ἀθῆναι 1963, τ. 1, 150.

·         Β α σ.   Μ ο υ σ τ ά κ η,   [σχετικό λῆμμα], ΘΗΕ, Ἀθῆναι 1968, τ. 12, 434 ἑξ.

·         Ἰ ω ά ν ν ο υ   Μ.   Χ α τ ζ η φ ώ τ η ,   Ἡ Ἐκκλησία στόν ἀγώνα τοῦ Σαράντα, Ἀθῆναι 1982, σ. 147-156 [σελίδες ἀπό τό Ἡμερολόγιο τοῦ Δεληγιαννόπουλου, ὑπό τόν τίτλο: "Ὀλίγα τινά ἀπό ὅσα ἔζησα εἰς τήν Ἀλβανίαν κατά τόν  Ἑλληνοϊταλικόν πόλεμον τοῦ 1940"].

·         (Ἀ ν ω ν ύ μ ο υ),   "Χρυσόστομος Β' Μητροπολίτης Ἀργολίδος. Θερμός φίλος καί συμπαραστάτης τῆς Ἱεραποστολῆς", Περιοδικό Φῶς Ἐθνῶν, Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 1985, τεῦχος 36, σ. 31.

·         (Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ)   Ζ α κ ύ ν θ ο υ   Π α ν τ ε λ ε ή μ ο ν ο ς   (Μ π ε ζ ε ν ί τ η)   [μετέπειτα Ἀττικῆς],  "Ἐπικήδειο προσφώνημα στόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Ἀργολίδος Χρυσόστομο Δεληγιαννόπουλο", Εφημερίδα Ελεύθερη Φωνή, Ζάκυνθος 29 Ἰουλίου 1985, φ. 520, σ. 2.

·         Ε (ὐ α γ γ έ λ ο υ)   Π.   Λ (έ κ κ ο υ),   "Ὁ Ἀργολίδος Χρυσόστομος Β' (1916-4.7.1985)", Περιοδικό Ἐκκλησία 62 (1985) 521-524.  

·         Δ ι ο ν υ σ ί ο υ   Χ.   Σ τ ρ α β ό λ ε μ ο υ,   Ὁ Ἀργολίδος Χρυσόστομος ὁ Β' (Δεληγιαννόπουλος)· Βίος καί προσφορές του,  Ἐκδ. Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος Ἄργους Ἡ "Ἁγία Μακρίνα", Θεσσαλονίκη 1985.

·         Ἡμερολόγιον 1986. Ἀφιερωμένον εἰς τόν ἐκδημήσαντα εἰς Κύριον Ποιμενάρχην Ἱ. Μ. Ἀργολίδος Κυρόν Χρυσόστομον Β' Δεληγιαννόπουλον, Ἐκδ. Χριστιανικῆς Ἑστίας Νεανίδων Ἄργους, χ. τ., χ. χ.
·         Ἡμερολόγιον Ἱεράς Μητροπόλεως Ἀργολίδος έτους 1996, χ. τ., χ. χ.

Εσπέρας στον περικαλλή ναό του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου

  Χθες το δειλινό στην Πάτρα  

Η των Πατρέων σε πόλις, Ποιμένα κέκτηται, και πολιούχον θείον, και κινδύνων παντοίων, ρύστην και φρουρόν σε, Ανδρέα σοφέ, ευχαρίστως τιμώσά σε· Αλλ' εκδυσώπει απαύστως υπέρ αυτής, διασώζεσθαι αλώβητον.

Φωτογραφίες: π. Παναγιώτης Καποδίστριας / 13 Ιουλίου 2013

Φωτοστιγμές μιας πνευματικής χαράς

  Απόψε το δειλινό στην Πάτρα / Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π.)  
  Απονομή στον π. Παναγιώτη Καποδίστρια Μεταπτυχιακού Τίτλου Ειδίκευσης στην Ορθόδοξη Θεολογία