Η ευλογημένη περιπέτεια της Ιεραποστολής [διήγηση και φωτοθήκη]

«Γιατί Θεέ μου;», ανεφώνησα βαθιά μέσα στην ψυχή μου όταν μου ανακοινώθηκε ότι το ελικοφόρο ATR της κρατικής αεροπορικής εταιρείας, με το οποίο έφτασα στο Ιπφόντο για να συνεορτάσω με την αρχαιοτάτη φυλή των Πυγμαίων την Πεντηκοστή, απεσύρθη αιφνιδιαστικά και επ’αόριστον λόγω επικινδυνότητος! «Γιατί Θεέ μου; Πώς θα φύγω τώρα από εδώ;».

Με δυσκολία συγκράτησα τους λυγμούς στους οποίους αυθόρμητα ήθελα να ξεσπάσω. Ευρισκόμενος στα βόρεια του Κονγκό, σε ένα υποτυπώδες ξενοδοχείο χωρίς ρεύμα, τρεχούμενο νερό και τηλέφωνο, όπου όταν έρχομαι πλένομαι με ένα κουβά κρύο νερό κι ένα κύπελο τρώγοντας για κάποιες μέρες άσπρο ρύζι ή τηγανητές μπανάνες ή σπανιότερα μια σκέτη ομελέτα αν είμαι τυχερός -δεν μπορώ να φάω κρέας φιδιού ή πιθήκου- αισθάνθηκα απόγνωση. Πώς θα φύγω από έναν τόπο απομονωμένο από την υπόλοιπη χώρα αφού δεν υπάρχει δρόμος, ενώ μεσολαβούν τρεις ποταμοί ως την πλησιέστερη πόλη, 730 χλμ μακρύτερα;

«Σεβασμιώτατε, ένας δρόμος έχει χαραχθή κατά τους τελευταίους μήνες, αλλά παρέμεινε χωμάτινος, οι υπεύθυνοι της εταιρείας έλαβαν τις προκαταβολές και εξαφανίστηκαν. Απομένει να βρούμε ένα αυτοκίνητο, να δεχθεί ο ιδιοκτήτης του να μας το μισθώσει κι έτσι θα φύγουμε» πρότεινε ο π. Τιμόθεος. Ένα αυτοκίνητο. Ήμουν τόσο σίγουρος ότι ο ιδιοκτήτης θα εκμεταλλευτεί την περίσταση και θα ζητήσει υπέρογκο ποσό. Έτσι κι έγινε. Τα υπόλοιπα, η μηχανική κατάσταση του αυτοκινήτου, η εντιμότητα της συναλλαγής, η ποιότητα του ιδιοκτήτη-οδηγού και η προσωπική ασφάλεια αφέθηκαν στα χέρια του Θεού. Η αναχώρηση ορίσθηκε για το πρωί της επομένης.

Η νύχτα κύλησε δύσκολα, εναγώνια. Το ξημέρωμα της Τρίτης, 18 Ιουνίου, στις 05.45 το πρωί ξεκινήσαμε. Μυστικά επαναλάμβανα το απολυτίκιο του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου κι η σκέψη είχε καρφωθεί στο πάνσεπτο εικόνισμα της Παναγίας της «Τηνιακής», στην Μάνα Παναγιά του ευλογημένου νησιού μου. Η Χάρη Της διαποιμαίνει την Μητρόπολη Μπραζαβίλ και δίνει λύσεις στα προβλήματα και στις αγωνίες.

Αρχικά πυκνή αχλύ κάλυπτε την διαδρομή μέσα από την οργιώδη βλάστηση. Τα πρώτα 30 χιλιόμετρα του στενού δρόμου ήταν ασφαλτοστρωμένα. Μετά άρχισε η διαδρομή των 700 χλμ του άκρως γλιστερού αργιλώδους δρόμου. Τρεις φορές το αυτοκίνητο ξέφυγε από την πορεία του κάνοντας εν κινήσει αρκετές περιστροφές γύρω από τον άξονα του.

Η μέρα ανέβαινε, οι Πυγμαίοι ξεπρόβαλαν μέσα από τα δάση, η διαδρομή ήταν όμορφη, εντυπωσιακή, αλλά και επικίνδυνη, γι’ αυτό καμία στάση δεν έπρεπε να γίνει. Το όνομα της Παναγίας πάντα ψιθυριστά στα χείλη και στην καρδιά ως επιστηριγμός, καταφυγή και παρηγορία.

Έπρεπε να διαπλεύσουμε δύο ποταμούς με μαούνες, ώστε το αυτοκίνητο να συνεχίσει την πορεία του προς τον πρώτο προορισμό, την πόλη Ουεσσό. Όταν έφτασα πια νηστικός στο τέλος του πρώτου μέρους της διαδρομής ήταν 16.30 το απόγευμα. Εκεί τελείωνε ο χωματόδρομος διότι ένα τρίτο ποτάμι μεσολαβούσε και κανένα αυτοκίνητο δεν μπορούσε να περάσει στην απέναντι όχθη. Μια μεγάλη πιρόγα –ένας σκαμμένος μονοκόμματος κορμός δέντρου- ήταν το πλωτό μέσο για όσους θέλαμε να διαπλεύσουμε και τούτο το ποτάμι.

Ένα άλλο αυτοκίνητο μισθώθηκε στο Ουεσσό και στις 17.20 μμ ξεκινήσαμε για την πρωτεύουσα Μπραζαβίλ. 1.100 χλμ ευτυχώς ασφαλτοστρωμένα μας ανέμεναν.

Στις 20.06 ακριβώς περάσαμε τον ισημερινό! Η πόλη Μάκουα είναι το σημείο που ο ισημερινός τέμνει νοητά τη γη χωρίζοντάς την σε δύο ημισφαίρια. Στις 21.15 μπήκαμε στην πόλη Ουαντό. Στάση για 20 λεπτά στην μοναδική Ελληνίδα του βορείου Κονγκό, καταγόμενη από την Αρεόπολη της Μάνης. Πόση παρηγοριά η παρουσία της, πόση χαρά να μπορείς να ανταλλάξεις λίγες λέξεις στην γλώσσα σου! Πέντε είμαστε άλλωστε όλοι οι Έλληνες στο Κονγκό-Μπραζαβίλ.

Παίρνοντας από ένα σάντουιτς στο χέρι κι ένα μπουκάλι νερό, γεμίζοντας το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου με καύσιμα αγνώστους προελεύσεως και ποιότητος από πλανόδιους πωλητές ξεκινήσαμε με τον π. Τιμόθεο, παρά τις επίμονες εκκλήσεις της ευγενεστάτης κας Ελευθερίας να διανυκτερεύσουμε εκεί. Ξεκινήσαμε και πάλι κάτω από το φεγγάρι.

Ο πειρασμός δεν μπορούσε να μείνει ανενεργός, δύο φορές πρόλαβα να αρπάξω το τιμόνι από τα χέρια του οδηγού που προς στιγμήν αποκοιμήθηκε. Πήρα το αυτοκίνητο ο ίδιος αφήνοντας τον να ξεκουραστεί κάπως στην θέση του συνοδηγού. Ο Τιμόθεος είχε ήδη αποκοιμηθεί στο πίσω κάθισμα.

Ξεκινήσαμε και πάλι κάτω από το φεγγάρι. Τούτη η σιγή γέννησε άλλες σκέψεις. «Πώς κατάφεραν οι άγιοι Απόστολοι να διατρέξουν τον τότε γνωστό κόσμο με τα πόδια; Πώς ξεπέρασαν ληστές, θηρία, εξωτερικές απειλές, εσωτερικούς φόβους και συγκρούσεις, κακουχίες και φυλακίσεις; Τι πίστη διέθεταν, τι τους οφείλουμε τελικά!!» Η αρχική απόγνωση που έφερε στα χείλη μου το ασύνετο παράπονο «γιατί Θεέ μου», μετατράπηκε τώρα σε ευγνωμοσύνη, δοξολογία, μυστική χαρά! Για σένα Χριστέ μου όλα! Ποιος από μας τους ανάξιους θα μπορούσε να υπομείνει αυτά που Εκείνοι υπέφεραν για την αγάπη Σου;

Στις 05.00 το πρωί αλλάξαμε και πάλι θέσεις με τον οδηγό. Στις 05.50, βρώμικοι και πεινασμένοι, φτάσαμε επιτέλους στα διόδια της πρωτεύουσας Μπραζαβίλ.

Συνειδητοποίησα ότι το ταξίδι διήρκησε 24 ώρες με μία εικοσάλεπτη στάση. Στις 08.00 ήμουν στο αεροδρόμιο για να πετάξω προς Pointe Noire, όπου η έδρα της Μητρόπολης. Δοξασμένο το Όνομα του Θεού που επέτρεψε να φτάσουμε ασφαλείς, να γεμίσει η ψυχή με όμορφες εικόνες, να διατρέξει κατά μήκος ολόκληρη την δικαιοδοσία της Μητροπόλεως στο Κονγκό-Μπραζαβίλ, να αισθανθεί ταπείνωση και ευγνωμοσύνη έναντι του μεγαλειώδους έργου των Αποστόλων εξ αφορμής του εορτασμού της Πεντηκοστής.

Η περιπέτεια της ιεραποστολής είναι μια ευλογημένη περιπέτεια! Αν αποφάσισα να μοιραστώ αυτήν την εμπειρία μαζί σας, το έκανα μόνον για να σας παρακινήσω σε παρόμοιες σκέψεις και αισθήματα δοξολογικά για την αληθινή πίστη που οι πρώτοι Θεοφόροι σκαπανείς του Ευαγγελίου μας κατέλιπαν, μια πίστη ζώσα, ικανή «ὥστε ὄρη μεθιστάνειν»! Γένοιτο!

+ο Μπραζαβίλ Παντελεήμων

Πεντηκοστή 2019 στη Μητρόπολη Σουηδίας με χειροτονία Διακόνου

Την Κυριακή της Πεντηκοστής, 16 Ιουνίου 2019, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπας προέβη στην εις Διάκονον χειροτονία του κ. Μaxime Francois Lesage, στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης. Tην ημέρα αυτή επέλεξε ο Ποιμενάρχης, να τελέσει χειροτονία, η οποία συμπίπτει με την 5η επέτειο της ενθρονίσεώς του και την 30η επέτειο από την εις Διάκονον χειροτονία του, στα πλαίσια των εορτασμών της 50ετηρίδος από της ιδρύσεως της Ι. Μητροπόλεως Σουηδίας και των 130 ετών από της ανεγέρσεως του Καθεδρικού Ναού Στοκχόλμης.

     Αμέσως πριν την χειροτονία, ο υποδιάκονος ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Σουηδίας για την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό του και αναφέρθηκε στους λόγους που τον ώθησαν να ασπασθεί την Ορθοδοξία, προ ετών, και στην συνέχεια να περιβληθεί το της ιερωσύνης ένδυμα.

     Ο Ποιμενάρχης, ακολούθως, εξέφρασε την χαρά της επαρχίας του καθόλης, διότι με την χειροτονία του κ. Maxime Lesage, προστίθεται στο ιερατείο της ιστορικής επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου στην Σκανδιναυΐα ο 13ος νέος κληρικός, της τελευταίας πενταετίας.

     Απευθυνόμενος προς τον υποψήφιο διάκονο, ο Σεβασμιώτατος  ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Το έργο σας θα είναι ο εκκλησιασμός των προβλημάτων και των αναγκών των ανθρώπων και ο επιστηριγμός τους. Μη λησμονείτε ότι η Κυριακή προσευχή αρχίζει με το «Πάτερ ημών» και όχι με το «Πάτερ μου». … Θέστε ως κριτήριο και κανόνα στην ζωή σας την αγάπη του Θεού κι όχι την γνώμη του κόσμου, ούτε την μικροψυχία των υποκριτών, ούτε την τυπολατρία και τον φανατισμό των διαστρεβλωτών της πίστεως.

     Εύχομαι να πορεύεσθε πάντοτε αναστάσιμα την προσωπική και οικογενειακή πορεία σας προς Εμμαούς. Να ίστασθε ενώπιον της Αγίας Τραπέζης και να βιώνετε το γεγονός ότι ο Κύριος ευρίσκεται επί του Αγίου Δισκαρίου και το Πανάχραντο Αίμα Του εντός του Αγίου Ποτηρίου, για να υποστείτε την ευπρεπεστάτη αλλοίωση της θεορρύτου χάριτος.

     Προσευχόμεθα άπαντες όπως το υπάρχον σήμερον εντός υμών ευφρόσυνο αίσθημα, να αυξάνει καθημερινώς και ακαταπαύστως εις βίωμα ευθύνης, εθελοθυσίας και προπαντός αδιαμαρτυρήτου εν Χριστώ Αναστάντι διακονίας.»

     Ο επίσκοπος διεβίβασε στον υποδιάκονο και την σύζυγό του Delphine, καθώς και στο εκκλησίασμα του Καθεδρικού Ναού, τις πατρικές ευχές και ευλογίες της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, του πρωτεύθυνου, πρωτόθρονου και πρωτοκορυφαίου Πνευματικού Ηγέτου της Ορθοδόξου Εκκλησίας ανά τον κόσμο, από το Φανάρι, «τον τόπο του μαρτυρίου και της μαρτυρίας, της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας», στο οποίο μετέβη προσφάτως, για να ευχηθεί στον Παναγιώτατο για τα σεπτά ονομαστήριά του.

     Ο νεοχειροτονηθείς γεννήθηκε  στην Γαλλία, ζει με την σύζυγό του στο Όσλο της Νορβηγίας, ομιλεί εκτός της γαλλικής, την αγγλική, τη νορβηγική, την ιαπωνική, και την λειτουργική ελληνική και λίαν συντόμως θα ολοκληρώσει τις διδακτορικές σπουδές του, στο πανεπιστήμιο του Τρόντχαϊμ της Νορβηγίας. Θα υπηρετήσει ως διάκονος του Μητροπολιτικού Ναού Όσλο αμισθί.

     Της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προέστη ο Ποιμενάρχης και συμμετείχαν ο Παν. Αρχιμανδρίτης κ. Αλέξανδρος Λουκάτος, εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Όσλο, ο Αιδ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Παναγιώτης Κωστούλας, Εφημέριος του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης και ο Αιδ. Πρεσβύτερος κ. Οlav Leserth, εφημέριος της ιεραποστολικής κοινότητος Αγίου Χάλβαρντ Όσλο. Τους ύμνους απέδωσε ο Δρ. Γεώργιος Σιδηράς και τα μέλη της βυζαντινής χορωδίας του Καθεδρικού Ναού.

     Παρέστησαν ο Εξοχ. Πρέσβυς της Ελλάδος στην Σουηδία, κ. Ανδρέας Φρυγανάς, ο οποίος προσεφώνησε τον Σεβασμιώτατο και τον συνεχάρη για την επέτειο της ενθρονίσεώς του, τα μέλη του Μητροπολιτικού Συμβουλίου κ.κ. Κυριακή Παπαδοπούλου Samuelsen, Φωτεινή Μπατσέλα, Ραφαήλ Poumeyrau και Νικόλαος Κίτσιος και οι επιχειρηματίες κ.κ. Χρήστος και Κατερίνα Μελέτη και Χρήστος Δρακόπουλος.

     Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και του Εσπερινού της Γονυκλισίας, η Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών του Καθεδρικού Ναού προσέφερε εδέσματα και γεύμα, προς τιμήν του Σεβασμιωτάτου και του νεοχειροτονηθέντος διακόνου, επιμελεία των κ.κ. Φωτεινής και Δημητρίου Μπατσέλα και Τάνιας και Bengt Svedberg.

     Το φωτογραφικό υλικό είναι προσφορά των κ.κ. Γεωργίου Βασιλείου και Νικολάου Κίτσιου.

Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας κ. Κλεόπα

Ομιλία στην εις Διάκονον Χειροτονία του κ. Maxime Lesage

Καθεδρικός Ναός Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης

Κυριακή, 16 Ιουνίου 2019

Εξοχώτατε Πρέσβυ της Ελλάδος στη Σουηδία κ. Ανδρέα Φρυγανά,

Σεβαστοί Πατέρες,

Περιούσιε του Θεού λαέ,

Μέσα στη χαρά της Πεντηκοστής, η χάρις του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος μας αξιώνει να εορτάσουμε σήμερα δύο ευλογημένα γεγονότα: α) Την εισδοχή στις τάξεις του ιερού κλήρου του κ. Maxime Lesage, με την εις Διάκονον χειροτονία του και β) Την 5η επέτειο από της ενθρονίσεώς μου στην ιστορική επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου στη Σκανδιναυΐα, καθώς και την 30η επέτειο από της εις Διάκονον χειροτονίας μου, στα πλαίσια των εορτασμών της 50ης επετείου από της ιδρύσεως της Ι. Μητροπόλεως Σουηδίας και της 130ης επετείου από της ανεγέρσεως του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης.

Η τοπική μας Εκκλησία χαίρεται όλως ιδιαιτέρως, διότι με τη χειροτονία του κ. Maxime Lesage προστίθεται στον Ιερό Κατάλογο ο 13ος νέος μας κληρικός της τελευταίας πενταετίας. Γιορτάζουμε, επίσης, την ίδρυση 9 νέων ενοριών και την εισδοχή στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας 102 νέων μελών, δια του βαπτίσματος ενηλίκων και δια του χρίσματος εις ετεροδόξους.

Αγαπητέ μου Υποδιάκονε Maxime,

Είμαι βέβαιος ότι την ώρα της χειροτονίας σας, θα αισθανθείτε τη φλόγα της Πεντηκοστής. Θα ακούσετε την πνοή του Αγίου Πνεύματος. Πνεύμα Παράκλητον εις διακονίαν, εις υμνωδίαν και δόξαν Θεού.

Θα επικαλεσθούμε τους Αγίους Μάρτυρες. Θα δοξολογήσουμε τον τελετάρχη Χριστό, ο οποίος είναι το αγαλλίαμα Αποστόλων και Μαρτύρων, ο αίτιος της νίκης και των στεφάνων. Θα κηρύξουμε το ομοούσιο της Αγίας Τριάδος. Θα περιέλθετε τρεις φορές το Άγιο Θυσιαστήριο, χειραγωγούμενος υπό των αδελφών σου. Σ’ αυτή τη χοροστασία ουρανού και γης, θα σας συνοδεύσουν η Κυρία Θεοτόκος, οι Άγγελοι, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες και οι πιστοί.

Όλοι όσοι διακονούμε την Εκκλησία, διακονούμε τους ανθρώπους και υπουργούμε το μυστήριο της θεραπείας τους, της σωτηρίας τους, της ενώσεώς τους με το Χριστό. Οι κατ’ εξοχήν δε θεραπεύοντες, ως θεραπευθέντες, είναι οι άγιοι της Εκκλησίας. Το έργο σας θα είναι ο εκκλησιασμός των προβλημάτων και των αναγκών των ανθρώπων και ο επιστηριγμός τους. Μη λησμονείτε ότι η Κυριακή προσευχή αρχίζει με το «Πάτερ ημών» και όχι με το «Πάτερ μου».

Η Εκκλησία συν-αποτελείται μέσα από την αγάπη και βρίσκεται στον κόσμο αυτό για να «μαρτυράει» την αγάπη, να την κάνει παρούσα, αφού μόνο η αγάπη δημιουργεί και μεταμορφώνει. Το χριστιανικό βίωμα είναι αυθεντικό όταν αγαπούμε περισσότερο το σταυρό από την άνεση, τον αγώνα από τη νίκη, όταν ζούμε τη βασιλεία του Θεού ως πιο πραγματική από τα γεγονότα της ιστορίας, όταν η πίστη μας είναι πιο δυνατή από τον ορθό λόγο μας. Όταν διακρίνουμε την αλήθεια πιο πολύ μέσα στα Μυστήρια απ’ όσο σε αυτά που κατανοούμε, όταν στις δυσκολίες μας είμαστε περισσότερο προσευχόμενοι και λιγότερο σκεπτόμενοι, όταν διαπιστώνουμε ότι η χάρις είναι πιο αποτελεσματική από τον αγώνα μας, όταν οι αδελφοί είναι πιο πλησίον από τον εαυτό μας.

Θέστε ως κριτήριο και κανόνα στη ζωή σας την αγάπη του Θεού κι όχι τη γνώμη του κόσμου, ούτε τη μικροψυχία των υποκριτών, ούτε την τυπολατρία και το φανατισμό των διαστρεβλωτών της πίστεως.

Εύχομαι, να πορεύεστε πάντοτε αναστάσιμα την προσωπική και οικογενειακή πορεία σας προς Εμμαούς. Να ίστασθε ενώπιον της Αγίας Τραπέζης του Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Όσλο, στον οποίο θα διορισθείτε ως Διάκονος, και να βιώνετε το γεγονός ότι ο Κύριος ευρίσκεται επί του Αγίου Δισκαρίου και το Πανάχραντο Αίμα Του εντός του Αγίου Ποτηρίου, για να υποστείτε την ευπρεπεστάτη αλλοίωση της θεορρύτου χάριτος.

Επιτρέψτε μου, να διαβιβάσω σε σας, αγαπητέ υποψήφιε, στη σύζυγό σας Ντέλφιν, καθώς και στη διακεκριμένη συνοδεία σας, τον π. Αλέξανδρο και την κ. Κυριακή Παπαδοπούλου-Samuelsen από το Όσλο της Νορβηγίας, τις πατρικές ευχές και ευλογίες της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, του πρωτεύθυνου, πρωτόθρονου και πρωτοκορυφαίου Πνευματικού Ηγέτη της Ορθοδόξου Εκκλησίας ανά τον κόσμο, από το μαρτυρικό Φανάρι, από το οποίο μόλις επέστρεψα, τον τόπο του μαρτυρίου και της μαρτυρίας, της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας.

Να είστε εσαεί ευγνώμων στο Θεό, που σας επέλεξε να τον διακονήσετε και στους αδελφούς κληρικούς, που με αφοσίωση διακονούν στις ενορίες μας, στην εσχατιά της Ευρώπης, και θα σας στηρίξουν, μαζί με τον ευσεβή λαό μας.

Προσευχόμεθα άπαντες όπως το υπάρχον σήμερον εντός υμών ευφρόσυνο αίσθημα, να αυξάνει καθημερινώς και ακαταπαύστως εις βίωμα ευθύνης, εθελοθυσίας και προπαντός αδιαμαρτυρήτου εν Χριστώ Αναστάντι διακονίας.

Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ! Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου!

Speech by H.E. Metropolitan Cleopas of Sweden

at the Ordination of Mr. Maxime Lesage to the Diaconate

St. George Cathedral of Stockholm

Sunday, June 16, 2019

Your Excellency Mr. Andreas Fryganas, Ambassador of the Hellenic Republic,

Reverend Fathers,

Dearly Beloved all of you,

In the midst of the joy of Pentecost, the Grace of the All-Holy Spirit, which conducts the sacraments, has deemed us worthy to celebrate two blessed events today: 1) Mr. Maxime Lesage’s entrance into the ranks of the holy priesthood through his ordination to the Diaconate, and 2) the fifth anniversary of my enthronement to the Ecumenical Patriarchate’s historic eparchy in Scandinavia and the 30th anniversary of my ordination to the Diaconate, within the framework of celebrations, commemorating the semi-centennial of the Holy Metropolis of Sweden and the 130th anniversary of the construction of the St. George Cathedral of Stockholm.

Our local Church is particularly happy, because with Mr. Maxime Lesage’s ordination, the number of priests in our clergy registry has grown to 13 over the past five years. We also celebrate the establishment of nine new parishes and the entrance of 102 new members into the Orthodox Church, through adult baptisms and chrismations for heterodox.

My beloved Sub-Deacon Maxime,

I am certain that at this very moment of your ordination, you will feel the tongues of fire that appeared on the day of Pentecost descending onto your heart and soul. You will feel the breath of the Holy Spirit, the Comforter, calling you to serve, sing praises, and glorify God.

Soon, we will call upon the Holy Martyrs and we will glorify Christ, the head of this celebration, the exultation of the Apostles and Martyrs, the reason for triumph and victory crowns. We will proclaim the consubstantiality of the Holy Trinity. You will walk around the Holy Altar three times, led by your brother priests. During this sacrament, witnessed by heaven and earth, you will be accompanied by our Lady the Theotokos, the Angels, the Apostles, the Martyrs, and the faithful.

All of us who serve the Church, we minister to the people and celebrate the sacrament of their healing, salvation, and union with Christ. The saints of the Church are our quintessential healers, for they have been restored to full spiritual health. Your work is to bring the problems and needs of the people into the midst of the Church and strengthen them. Do not forget that the Lord’s prayer begins with the words “Our Father,” not “My Father.”

The Church is co-constituted in a spirit of love and exists in this world to “bear witness” to love and make it present, because only love can create and transform. A Christian life is genuine when we love the cross more than we love our comforts, when we love the struggle more than the victory, when we experience the Kingdom of God as more real than the events of history, when our faith is stronger than our rationality, when we discern the truth more through the Mysteries or Sacraments than the things we can rationally comprehend, when we are more prayerful and less pensive during difficulties, when we ascertain that grace is more effective than the strength of our individual struggle, and when our brethren are closer to us than our very selves.

Place the love of God and not the views of the people as your life’s criterion and guide, and do not heed the pettiness of hypocrites or the excessive formalism and fanaticism of those who twist the faith.

I hope that you shall always walk on the path of the resurrection, on your personal and familial journey to Emmaus. Stand before the Holy Altar of the Metropolitan Church of the Annunciation of the Theotokos in Oslo, where you shall be assigned as a Deacon, and experience the reality that the Lord is present on the Holy Diskarion and that His Most Precious Blood is inside the Holy Chalice, so that you may undergo the most decorous transformation through divine Grace.

Allow me to convey to you, beloved candidate, your wife Delphine, as well as your esteemed company from Oslo, Fr. Alexander and Mrs. Kyriaki Papadopoulou-Samuelsen, the paternal wishes and blessings of His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew, the senior-most, highest ranking, and supreme Spiritual Leader of the Orthodox Church worldwide, from the martyrous Phanar in Constantinople, from where I just returned. The Spiritual Center of Orthodoxy Worldwide is a true place of martyrdom and testimony; the wellspring of Romanity and Orthodoxy.

Be eternally grateful to God for choosing you to minister to Him, and to your brother clergymen, who serve in our parishes with devotion, here at the far ends of Europe, and they shall support you, together with our faithful people.

We all pray that the feeling of joy inside you today will grow day by the day and blossom into a lifetime of responsibility, voluntary self-sacrifice, and above all, service without complaints in the Risen Christ.

Well done, good and faithful servant! Enter into the joy of your Lord!

Το Πνεύμα το Άγιο, Θεός αληθινός

Διανύουμε την εβδομάδα του Αγίου Πνεύματος στην εκκλησιαστική γλώσσα και πνευματική μας ενάργεια και τελικά είμεθα αμύητοι και αμέτοχοι των δωρεών του Πνεύματος στην Αγία μας Εκκλησία! 

     Βασικό είναι το ότι πιστεύουμε σε προσωπικό Θεό, αυτό είναι πολύ ουσιώδες για την ορθόδοξη πίστη και ζωή. Το άγιο Πνεύμα δεν είναι μια αόρατη δύναμη, αλλά μια υποστασιοποιημένη Δύναμη, την οποία αγία Δύναμη εμείς βιώνουμε ως μέλη του εκκλησιαστικού μας σώματος. Αν και είναι αόρατο το Πανάγιο Πνεύμα δεν είναι αόριστο και δεν ξέρω τελικά αν έχουμε κατανοήσει την πνευματική μας ανυπαρξία χωρίς την εν γένει παρουσία Του στην πνευματική ζωή μας. 

     Όταν λέμε "ελθέ και σκήνωσον εν ημίν", κατανοούμε τι ζητάμε; Να έλθει εντός μας και να μας ανακαινίσει συθέμελα! Να μην είμεθα πλέον όπως ήμασταν χθες, αλλά να ανακαινισθούμε και να αναζωπυρώσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο καρπός του Πνεύματος, την σφραγίδα του οποίου ο ιερεύς δια του αγίου Μύρου εσφράγισε στην κεφαλή και σε όλη μας την ύπαρξη. 

     Είναι δύσκολο να περιγράφεις την παρουσία Του, αλλά είναι σίγουρο ότι η απουσία Του κάνει τον άνθρωπο έρμαιο των αδυναμιών του και μαυρίζει την ανθρώπινη ύπαρξη. Ναι, όντως το Πνεύμα το Άγιον εμείς Το ζητάμε και προσπαθούμε να Το βιώσουμε στον εκκλησιαστικό οργανισμό! Αυτό δεν σημαίνει ότι μαγικά έρχεται στην Σύνοδο και Σύναξη μας... Αν αυτοί που εσυνάχθημεν και εσυνοδεύσαμε την όλη μας ύπαρξη σε κάτι το εντελώς μεταμορφωτικό για την πορεία μας, δεν ζήσουμε την δική μας "Δαμασκό" ως ο μέγας Παύλος, δεν θα έρθει μαγικά -επαναλαμβάνω- ως εχέγγυο των σχέσεών μας προς τους γύρω μας. Δεν εκβιάζεται το άγιο Πνεύμα να κατέλθει και για να εισέλθει εντός μας, αλλ' εκτός της ελευθέρας βουλήσεώς μας και των προσευχητικών προϋποθέσεων και των δικών μας σημαντικών προσπαθειών για λείανση του εδάφους της ψυχής μας για να κατοικήσει εντός, είναι άγιο να έχουμε σχέση με τον Χριστό μας για να επαναπαυθεί στην πνευματική μας πορεία και συνάντηση ο Πατήρ των Οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως. 

     Όντως και μην το ξεχνούμε αυτό: ο άλλος Παράκλητος μετά τον Υιό είναι το Θείο Πνεύμα που την ελευθερωτική και ανάλαφρη παρουσία Του ζήσαμε επ' εκκλησίαις και δεν εννοώ τους ναούς τους ιερούς, αλλά τους ναούς τους ψυχοσωματικούς κάθε χριστιανικής υπάρξεως και κάθε καλοπροαίρετης υπάρξεως προς τον διπλανό. Εκεί στον καθημερινό στίβο της ζωής θα φανεί η ζέση της πίστεως μας και η απολυτότητα της αγάπης μας προς τον εν Τριάδι αληθινό Θεό. 

     Δόξα τω εν Τριάδι Θεώ που μας εδημιούργησε και μας εκάλυνε με κάθε αγαθό και δώρημα τέλειο, που δωρίζεται από τον Θεό σε όποιον αγωνίζεται και αγωνιά. Το αν έχουμε το άγιο Πνεύμα είναι καθημερινό άθλημα και όχι στατική ανθρώπινη συγκυρία! Χρόνια πνευματοφώτιστα και πνευματοκίνητα, με πνευματέμφορη εκκλησιαστική διάθεση. 

Πεντηκοστή 2019 εν Κρανιδίω, 

αρχιμ. Ιερόθεος Ι. Λουμουσιώτης, Ιεροκήρυξ

Πεντηκοστή 2019 στη γη των Πυγμαίων {2ο μέρος}

Το απόγευμα της Κυριακής της Πεντηκοστής 2019 ο Σεβ. Μητροπολίτης Μπραζαβίλ και Γκαμπόν κ.Παντελεήμων μετέβη στο τροπικό δάσος, όπου κατοικεί η αρχαιότατη φυλή των Πυγμαίων, η οποία έχει ασπασθή την ορθόδοξη πίστη.

Κατά την συνάντηση με μέλη της φυλής ο Σεβ. Μητροπολίτης προσέφερε ποσότητα αλατιού, σαπουνιού και σπίρτων, υλικών απαραίτητων για τον κυνηγετικό τρόπο ζωής των αυτοχθόνων, είδη στοματικής υγιεινής, καθώς και αναλγητικά και αντιπυρετικά φάρμακα.

Κατόπιν όλοι ευρέθησαν σε έναν ιδιαίτερο χώρο του καταυλισμού, διαμορφωμένο σύμφωνα με τον παραδοσιακό τρόπο κατασκευής των καταλυμάτων της φυλής, ο οποίος χρησιμοποιείται αποκλειστικώς ως χώρος λατρείας εντός του τροπικού δάσους, όπου ο Εφημέριος του Impfondo επισκέπτεται κάθε μήνα τη φυλή και να τελεί συντόμως την Θεία Ευχαριστία εντός αυτού προς διευκόλυνση των Πυγμαίων που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα.

Εκεί, ο Μητροπολίτης μίλησε απλά για την εορτή της Πεντηκοστής, ενώ μετέφερε τις ευχές και την πατρική αγάπη του Μακ. Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β’.

Τέλος, το πρωί της Δευτέρας του Αγίου Πνεύματος, 17ης Μαΐου, παρέστη συμπροσευχόμενος στην Θεία Λειτουργία, μετά το πέρας της οποίας ανεχώρησε οδικώς προς την πρωτεύουσα Μπραζαβίλ, στην οποία έφτασε μετά από κοπιαστικό ταξίδι 23 ωρών (διανύοντας διαδρομή μήκους 1830 χλμ συνολικώς), συνεπείᾳ της επ’ αόριστον αιφνιδιαστικής ακυρώσεως των πτήσεων Μπραζαβίλ-Ιπφόντο. Το πρωί της επομένης ο Επίσκοπος ανεχώρησε αεροπορικώς για την έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην συμπρωτεύουσα Pointe-Noire.

Πεντηκοστή 2019 στη γη των Πυγμαίων {1ο μέρος}

Το πρωί του Σαββάτου, 15ης Ιουνίου 2019, ο Σεβ. Μπραζαβίλ και Γκαμπόν κ. Παντελεήμων αφίχθη αεροπορικώς στην πόλη Impfondo του βορείου Κονγκό, όπου έγινε δεκτός στο αεροδρόμιο από τον εκπρόσωπο του κ. Δημάρχου, τον Αιδεσιμ. Πρεσβ. π. Τιμόθεο Ndzebé, Εφημέριο του Ι. Ενοριακού Ναού Τιμίου Προδρόμου-Αγίου Νικολάου, τον κ. Πρόεδρο και τα μέλη της Ενοριακής Επιτροπής.

Ακολούθησε πολύωρη κατ’ ιδίαν συνεργασία και συζήτηση με τον π. Τιμόθεο. Το απόγευμα ο Μητροπολίτης συμπροσευχήθηκε κατά τον Μ. Εσπερινό της Πεντηκοστής, μετά το πέρας του οποίου έλαβε χώρα κοινή σύσκεψη του Ποιμενάρχου με τα μέλη της Ενοριακής Επιτροπής, της ομάδος κυριών (bureau des mamans), της χορωδίας, καθώς και τους ιερόπαιδες, με σκοπό την καλύτερη διοργάνωση της Ενορίας του Τιμίου Προδρόμου και την ενδυνάμωση του ποιμαντικού έργου της. Η ημέρα ολοκληρώθηκε με την τέλεση του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως από τον Επίσκοπο.

Την Κυριακή της Πεντηκοστής, 16η Ιουνίου, ο Μητροπολίτης προέστη της Θείας Λειτουργίας και του Εσπερινού της Γονυκλισίας στον ως άνω Ιερό Ναό (τον οποίο εθεμελίωσε την 21η Νοεμβρίου 2013 και εγκαινίασε την 5η Φεβρουαρίου 2017), προς τον οποίο προσέφερε νέα ιερά σκεύη.

Επίσης κατά το κήρυγμα ανέλυσε θεολογικά την σπουδαιότητα της μεγάλης αυτής εορτής της Εκκλησίας.