Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκκλησία ἔχει τήν μνήμην τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ ἐκ τῆς Παρθένου κατά σάρκα τεχθείς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὤν τεσσαράκοντα ἡμερῶν καί τηρῶν τόν Μωσαϊκόν Νόμον, προσηνέχθη ὑπό τῶν γονέων Αὐτοῦ μετά ζεύγους τρυγόνων καί δύο νεοσσούς περιστερῶν εἰς τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος, ἔνθα ὑπεδέχθη Αὐτόν εἰς τάς ἁγίας ἀγκάλας αὐτοῦ ὁ προφήτης Συμεών, ὁ ἐπονομαζόμενος διά τοῦτο “Θεοδόχος”, ἀναφωνήσας τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου Δέσποτα κατά τό ρῆμα Σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ Σου Ἰσραήλ», (Λουκ. 2, 29-32).