Στο βόρειο κλίτος του Ι. Ναού Παναγίας Κουμαριωτίσσης στο Νιχώρι του Βοσπόρου βρίσκεται αποθησαυρισμένη, από το έτος 1835, η ιερά εικόνα του Αγίου Αποστόλου Θωμά, μέσα σε ένα περίτεχνο προσκυνητάρι, προσφορά της «Συντεχνίας των Λεπτουργών», δηλαδή των κατασκευαστών κομψοτεχνημάτων – ξυλογλυπτών.
Στην επιτακτική ανάγκη να διατηρηθεί ζωντανή η παρουσία ιερέων στα χωριά, ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα σημεία της υπαίθρου, αναφέρθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος κατά την τελετή των εγκαινίων της Περιφερειακής Εκκλησιαστικής Εστίας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στα Εξάρχεια.
Την ευκαιρία να συναντήσει εκατοντάδες Ελληνόπουλα της Διασποράς, «βλαστάρια» της Ελληνικής Ομογένειας και της Ορθοδόξου εν Αυστραλία Εκκλησίας, είχε η Υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδος κ. Λίνα Μενδώνη, κατά την παρουσία της, τη Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, στην ετήσια εκδήλωση Πικνίκ των Κατηχητικών Σχολείων της Νέας Νοτίου Ουαλίας. Στην εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Gough Whitlam στο προάστιο Earlwood του Σύδνεϋ, την κ. Μενδώνη συνόδευσε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος.
Την Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος συνόδευσε την Υπουργό Πολιτισμού της Ελλάδος κ. Λίνα Μενδώνη σε εθιμοτυπική επίσκεψή της στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στο Σύδνεϋ.
«Καλή δύναμη» ευχήθηκε στον Πρωθυπουργό και τους Βουλευτές ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος αμέσως μετά την ακολουθία του αγιασμού στη Βουλή και τους κάλεσε «να ξεπεράσουν τις διαφορές τους, να αγωνιστούν και να εργαστούν όλοι μαζί για το λαό ειδικά αυτή τη δύσκολη περίοδο».
«Να είμαστε περήφανοι για την Ορθόδοξη πίστη μας», ήταν το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου προς τους πιστούς που το πρωί της Κυριακής, 5 Οκτωβρίου, εκκλησιάστηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, στο «ελληνοκρατούμενο» προάστιο Marrickville του Σύδνεϋ.
Εἰσήγηση σὲ συνέδριο «Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι», 27 Νοεμβρίου 1997
Ἕνας παλιὸς καραβοκύρης μοῦ ἔλεγε: «Εἴχαμε τότε τὰ ἱστιοφόρα. Καὶ δὲν φοβόμασταν τὴν ἀνοιχτὴ θάλασσα, γιατὶ τὸ πανὶ κρατοῦσε τὸ καράβι, καὶ ἔπαιζε μὲ τὸ κύμα. Δυσκολία πολλὴ συναντούσαμε, ὅταν πλησιάζαμε στὴ στεριά. Καὶ ὅταν πηγαίναμε τοὺς ὑποψήφιους μοναχοὺς στὸ Ὄρος, ξέραμε ὅτι δὲν θὰ τοὺς ξαναπαίρναμε. Τοὺς χάναμε, δὲν ξανάβγαιναν ἔξω, ὅπως δὲν γυρίζουν πίσω οἱ πεθαμένοι ποὺ τοὺς πᾶνε στὸ κοιμητήριο».
Τὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ χαρακτήρισε κοιμητήριο, τάφο, ὅπου μπαίνει κανεὶς καὶ δὲν βγαίνει ἔξω. Καὶ εἶχε δίκιο. Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἕνα κοιμητήριο νεκρῶν σπόρων, ἀπὸ ὅπου βλάστησε μία ἄλλη ζωὴ καὶ ἀνθοφορία.
Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι κάτι ποὺ σὲ συγκινεῖ βαθύτατα καὶ σὲ ἕλκει. Κάτι ποὺ ἔχει σχέση μὲ ἕνα θάνατο καὶ μὲ μία ζωή. Ὁ ὑποψήφιος μοναχὸς ἔρχεται στὸ Ἅγιον Ὄρος. Μένει ἐν ἐλευθερίᾳ. Θέλει νὰ δεῖ ποιὲς ἀντιδράσεις δημιουργοῦνται μέσα του μὲ τὸν τόπο. Καὶ οἱ ἀντιδράσεις εἶναι διάφορες, ποικίλλουν κατὰ τὰ πρόσωπα καὶ κατὰ τὶς ἀναζητήσεις των.
Ἐὰν ἡ κλίση σου εἶναι γι᾿ αὐτὴ τὴ ζωή, τὴ λογική, τὸν τόπο καὶ τὸ κλίμα, τότε μένεις. Γίνεται ἡ κουρά σου. Καὶ τὸ ἅγιο Θυσιαστήριο, ἡ ἁγία Τράπεζα εἶναι ὁ Τάφος ὁ πανάγιος τοῦ Χριστοῦ, ἀπ᾿ ὅπου ἀνατέλλει ὡς Νυμφίος ἐκ παστάδος φωτεινῆς. Καὶ ἀγαπᾶς ἕναν Τάφο. Καὶ προσπίπτεις στὸν Τάφο, ἐπειδὴ ἀγαπᾶς τὴ ζωή.
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού
