Ο Σμύρνης Βαρθολομαίος για τον νέο Άρχοντα Κυαίστορα Γεώργιο Θεοδωρίδη

ΟΜΙΛΙΑ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΑΡΧΟΝΤΑ ΚΥΑΙΣΤΟΡΑ

ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ΤΟΥ ΕΝΤΙΜ. κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

(Ἱ. Καθεδρικὸς Ναὸς Κοιμήσωες τῆς Θεοτόκου Σμύρνης,

Ἅγια Χριστούγεννα 2025)

 

Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Κυαῖστορ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως κύριε Γεώργιε Θεοδωρίδη, Πρόεδρε τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης.

Ἐπελέξαμεν τὴν σημερινὴν μεγάλην ἡμέραν τῆς Πίστεως ἡμῶν διὰ νὰ σὲ τιμήσωμεν, ἀπονέμοντες εἰς σὲ μίαν τιμητικὴν διάκρισιν: ἓν τιμητικὸν ὀφφίκιον, καὶ συγκεκριμένως αὐτὸ τοῦ Ἄρχοντος Κυαίστορος τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, οὐχὶ τυχαίως, οὐχὶ τυχαίως λέγομεν ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν ἐπιλογὴν  τόσον τοῦ χρόνου ἀπονομῆς ὅσον καὶ τοῦ συγκεκριμένου ὀφφικίου. Καὶ ἐξηγούμεθα.

Εἴθισται ἐκ παλαιοῦ εἰς τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν νὰ τιμῶνται διὰ τῆς ἀπονομῆς τιμητικῶν διακρίσεων ὅσοι πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως καθιστοῦν τοὺς ἑαυτούς των χρησίμους καὶ εὐεργετικοὺς δι’ αὐτὴν καὶ τὰς ἱερὰς αὐτῆς ὑποθέσεις. Καὶ ἡμεῖς, τὴν παλαιὰν ταύτην παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους ἡμῶν κατακολουθοῦντες, χωροῦμεν σήμερον, ἐνταῦθα εἰς τὸν ἡμέτερον Ἱερὸν Καθεδρικὸν Ναόν, εἰς τὴν ἀπονομὴν εἰς σὲ τιμητικοῦ ὀφφικίου τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καθὼς κατ’ αὐτὰς συμπληροῦνται δέκα ἔτη ἀπὸ τῆς ἡμέρας ὅτε ἐκλήθης νὰ διακονήσῃς τὴν κεκαυμένην καὶ πεπτωκυῖαν σκηνὴν τῆς Ἀποκαλυπτικῆς ταύτης Ἐκκλησίας. Πρὸ δέκα ἀκριβῶς ἐτῶν, ἐκλήθης ὑπὸ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου νὰ ἀναλάβῃς διακονίαν εἰς τὸν ἱδρυόμενον τότε «Ρωμαίηκον Πνευματικὸν καὶ Πολιτιστικὸν Σύνδεσμον Σμύρνης», ὁ ὁποῖος προωρίζετο νὰ συνδράμῃ εἰς τὸ ἔργον τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης. Ἦτο ἡ ἐποχὴ καθ’ ἣν ὁ Οἰκουμενικὸς ἡμῶν Πατριάρχης εἶχεν ἀποφασίσει τὴν ἐπανασύστασιν καὶ ἐπανενεργοποίησιν τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας, οὐχὶ μόνον διὰ τῆς ἀναδείξεως Μητροπολίτου τοῦ Θρόνου φέροντος τὸν ἱστορικὸν καὶ βαρὺν τίτλον αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς καταστάσεως αὐτοῦ ἐν τῇ ἕδρᾳ αὐτοῦ, ἐν Σμύρνῃ, πρὸς διακονίαν τοῦ διαβιοῦντος ἐνταῦθα ποιμνίου.

Καὶ σὺ προφρόνως ἀνταπεκρίθης εἰς τὴν σεπτὴν Πατριαρχικὴν ταύτην πρόσκλησιν ἀλλὰ καὶ πρόκλησιν. Ὡς Ὀρθόδοξος καὶ Ρωμηός. Παρὰ τὸ ἐργῶδες τοῦ ἐγχειρήματος, τὸ ὁποῖον ἔτι ἐργωδέστερον καθίστα ἡ γεωγραφικὴ ἀπόστασις μεταξὺ τῆς Σμύρνης καὶ τοῦ τόπου τῆς μονίμου διαμονῆς καὶ ἐργασίας σου. Δὲν ἦτο, ὅμως, δυνατὸν νὰ πράξῃς διαφόρως. Οὐδεὶς ἀνέμενεν ὅτι θὰ ἔπραττες διαφόρως. Καὶ τοῦτο ἐγνώριζεν ὁ Πατριάρχης ἀλλὰ καὶ πάντες ἡμεῖς γνωρίζομεν. Διότι κατάγεσαι ἐκ παλαιᾶς παραδοσιακῆς Ρωμαίηκης οἰκογενείας τῆς ΚΠόλεως, τῆς ἱστορικῆς Κοινότητος Ταταούλων. Γνωρίζομεν ὅτι οἱ σεβαστοὶ γονεῖς σου ἐπὶ δεκαετίας ὅλας ἐργάζονται καὶ διακονοῦν τὰ τῆς ἐν ΚΠόλει Ὁμογενείας πράγματα. Διακονοῦν τὰ τῆς Ὁμογενείας κοινά, ὑπηρέτησαν καὶ διὰ τῆς ὅσης αὐτοῖς δυνάμεως μέχρι σήμερον διακονοῦν τὴν Ρωμηοσύνην, τὴν ἐκπαίδευσιν καὶ τὰς Kοινότητας αὐτῆς,  ἐν Σταυροδρομίῳ, Ὑψωμαθείοις, Βλάγκᾳ, Νήσῳ Ἀντιγόνη τῶν Πριγκηποννήσων καὶ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ ἐκάλεσεν αὐτοὺς ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ὁμογένεια, συνδεόμενοι διὰ στενῶν πνευματικῶν δεσμῶν πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον. Καὶ σύ, ὡς πατρόζων υἱός, ἔχων αὐτὸ τὸ παράδειγμα πρὸ ὀφθαλμῶν σου, μετέτρεψες τοῦτο εἰς προσωπικὸν βίωμα καὶ συνειδητὴν ἀπόφασιν καὶ ἐπιλογὴν – στάσιν ζωῆς -, διότι δὲν ἀρκεῖ μόνον τὸ παράδειγμα, ἀπαιτεῖται καὶ ἡ προσωπικὴ βούλησις,  καὶ ἀνταπεκρίθης εἰς τὸ κάλεσμα τοῦ Πατριάρχου σου καὶ ἀνέλαβες τὸ ἀνατεθέν σοι ἔργον. Καὶ ὅταν ὀλίγους μῆνας μετά, κατ’ Αὔγουστον τοῦ 2016, σεπτῇ Πατριαρχικῇ προβλήσει καὶ προτροπῇ ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος ὁμοφώνως ἐξέλεξε τὴν Ταπεινότητα ἡμῶν Ποιμενάρχην τῆς Ἐπαρχίας ταύτης, ἀπεδέχθης τὴν ἡμετέραν πρότασιν νὰ ἐργασθῇς καὶ εἰς τὴν ὀργάνωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης, καταστὰς Πρόεδρος αὐτῆς. Καὶ ἔκτοτε, ἐπὶ δεκαετίαν σχεδὸν ὅλην, ἀποτελεῖς, συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως, στενὸν ἡμέτερον συνεργάτην, δεξιὸν ἡμῶν βραχίονα, εἰς τὰ τῆς ὀργανώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σμύρνης διὰ τῶν δοθέντων σοι ταλάντων, τὰ ὁποῖα σὺ ἐπαυξάνεις ὁπουδήποτε ζεῖς καὶ ἐργάζεσαι, εἴτε διὰ τὸν ἐπιούσιον ἄρτον σου ἐν τῇ ἀπαιτητικῇ καὶ ὑπευθύνῳ ἐπαγγελματικῇ σου θέσει, εἴτε εἰς τὰ κοινά. Μνημονεύομεν, ἐξ ἰδίας ἐμπειρίας, τὴν ὀξύνοιαν, τὴν σύνεσιν, τὴν συνέπειαν, τὴν ἀποτελεσματικότητα καὶ τὴν διάκρισιν, πάντων τούτων ἐμποτιζομένων διὰ τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τὸ ἱερὸν ράσον· τὸν σεβασμὸν πρὸς τὸ ἱερὸν ράσον, τὸν ὁποῖον παιδιόθεν ἐδιδάχθης ἐν τῇ οἰκογενείᾳ σου, καθὼς ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἔβλεπες ἐν τῇ τιμίᾳ οἰκογενειακῇ σου στέγῃ κληρικούς, τοὺς ὁποίους οἱ γονεῖς σου προσεκάλουν διὰ νὰ εὐλογήσουν τὴν ἑστίαν των, σὲ  καὶ τὴν τιμίαν ἀδελφήν σου, ἐξ ὧν μνημονεύομεν τὸν μακαριστὸν Μητροπολίτην Πριγκηποννήσων Ἰάκωβον Σωφρονιάδην, διότι γνωρίζομεν ὅτι ἡ μορφὴ αὐτοῦ ἐνεχαράχθη εἰς τὴν παιδικὴν καὶ νεανικήν σου ψυχὴν καὶ ἐπηρέασεν αὐτήν. Ἡ διακονία σου ἐν Σμύρνῃ ἀθόρυβος καὶ οὐσιαστική, ἄνευ τῶν συνήθων, δυστυχῶς, εἰς τοιαύτας περιστάσεις ἐπιδεικτικῶν παραστάσεων, αἱ ὁποῖαι εἰς οὐδὲν ἀποτέλεσμα καταλήγουν, ἀντιθέντως ὡς διάττοντες ἀστέρες ἐξαφανίζονται, ὅταν τὰ φῶτα τῆς σκηνῆς σβέννυνται...  Διὰ σὲ δὲν ἰσχύει τὸ τοιοῦτον, ἀλλὰ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετον: ἐργάζεσαι καὶ συνεισφέρεις οὐσιαστικῶς, ταπεινῶς, ἀφανῶς, κατόπιν σκέψεως καὶ περισκέψεως, μελέτης καὶ περισυλλογῆς. Ἄς ἐπιτραπῇ εἰς ἡμᾶς νὰ παραφράσωμεν λόγους ἐκ τῆς Β΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, διὰ νὰ περιγράψωμεν τὴν παρ’ ἡμῖν διακονίαν σου: «καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Σμύρνην οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σάρξ ἡμῶν, ἀλλ’ ἐν παντὶ θλιβόμενοι, ἔξωθεν μάχαι ἔσωθεν φόβοι, ἀλλὰ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς Θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ σου», τὴν ἰδικήν σου παρουσίαν παρ’ ἐμέ, Ἐντιμολογιώτατε καὶ φίλτατε Πρόεδρε τῆς Κοινότητος ταύτης. Δοξάζομεν τὸν Θεὸν διότι ἐνέπνευσεν εἰς ἐσὲ τὴν παρ’ ἐμοὶ διακονίαν Τίτου, τὴν ὁποίαν ἐν συνεχείᾳ ἐνέπνευσε καὶ εἰς ἄλλους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἀναλαβόντας δι’ ἡμᾶς ἐν Σμύρνῃ, ἔργον Τίτου ἐν Μακεδονίᾳ... Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!

Ἡ παρ’ ἡμῖν διακονία σου κατὰ τὴν διαρρεύσασαν που δεκαετίαν, κατὰ τὴν ὁποίαν λίαν σημαντικὰ βήματα ἐγένοντο διὰ τὴν ἀνάστασιν καὶ ἀνασύστασιν τῆς Ἐπαρχίας ταύτης, δικαιολογεῖ τὴν ἐπιλογὴν τοῦ συγκεκριμένου τιμητικοῦ ὀφφικίου, τοῦ Ἄρχοντος Κυαίστορος, ἑνὸς ἀρχαίου ὀφφικίου, ἀναγομένου εἰς τὸ Ρωμαϊκὸν Ἱερὸν Παλάτιον τοῦ 4^ου αἰ. μ.Χ., Quaestor sacri palatii λατινιστί. Τὸ ἀξίωμα τοῦ Κυαίστορος καθιερώθη ὑπὸ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου καὶ εἶχε κυρίως χαρακτῆρα νομικὸν καὶ διοικητικόν, καθ’ ὅλην δὲ τὴν μακρὰν περίοδον τῆς ἐν ἐνεργείᾳ χρήσεως αὐτοῦ, μέχρι τοῦ 11^ου αἰῶνος, ἥπτετο τῆς διοικήσεως, τῆς νομοθεσίας, τῆς νομοπαραγωγῆς καὶ τῆς γραφειοκρατίας, ἀπενέμετο δὲ εἰς ἀνώτερα στελέχη τῆς κρατικῆς διοικήσεως εἴτε εἰς τὴν πρωτεύουσαν τοῦ κράτους εἴτε εἰς τὰς ἕδρας τῆς διοικήσεως τῶν διαφόρων ἐπαρχιῶν. Ἀπὸ τοῦ 12^ου αἰῶνος μετετράπη εἰς τιμητικὸν ἀξίωμα καὶ τίτλον, ἀπονεμόμενον εἰς πρόσωπα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀνάλογον προσφορὰν εἰς τὰ κοινά. Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ταύτην ἀπονέμομεν καὶ εἰς σὲ σήμερον τὸ ὀφφίκιον τοῦτο εἰς ἐπιβράβευσιν τῆς τοιαύτης ὑπηρεσίας σου πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Κοινότητα Σμύρνης, τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Σμύρνης καὶ πρὸς τὸν ἐλέῳ Θεοῦ κατασταθέντα, μετὰ 94 ἔτη σιωπῆς, σεπτῇ Πατριαρχικῇ προβλήσει, ὁμοφώνῳ δὲ συνοδικῇ ἀποφάσει, Ποιμενάρχην αὐτῆς. Ἀπονέμομεν εἰς σὲ αὐτό, διότι ὑπάρχεις ἡμέτερος συνεργὸς καὶ σύμβουλος εἰς γραφειοκρατικά, νομικὰ καὶ διαφόρου φύσεως διοικητικὰ ζητήματα, συμβάλλων τὸ ἐπὶ σὲ εἰς τὴν διεκπεραίωσιν τοιούτων θεμάτων. Ἀπονέμομεν αὐτὸ εἰς ἐπιβράβευσιν ὑπηρεσιῶν ἐν πιστότητι καὶ ἀφοσιώσει πρὸς τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τοῦ Γένους ἡμῶν ἐν τῇ θεοσώστῳ ταύτῃ Ἐπαρχίᾳ ἀλλὰ καὶ εἰς ἀνανέωσιν δεσμεύσεων ἵνα συνεχίσῃς μετὰ τοῦ ἰδίου ζήλου τὴν διακονίαν σου πρὸς  τὴν τοπικὴν ταύτην Ἐκκλησίαν καὶ τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα αὐτῆς, διότι ἀπὸ τῆς σήμερον θὰ γνωρίζεσαι καὶ θὰ λέγεσαι Ἄρχων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σμύρνης, συνδεόμενος μεθ’ ἑνὸς μονίμου πνευματικοῦ δεσμοῦ μετ’ αὐτῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, αἱ ὁποῖαι εὐχόμεθα νὰ εἶναι πολλαί, εὐτυχεῖς καὶ παρὰ Θεοῦ εὐλογημέναι.  Ἄξιος!