Η λέξη «μαρτύριο» στην αρχαία ελληνική σημαίνει «μαρτυρία», «ομολογία». Οι μάρτυρες δεν ήταν απλώς θύματα διωγμών· ήταν οι ζωντανοί φορείς της αλήθειας του Χριστού, ομολογητές μιας πίστεως εφαρμοσμένης στην πράξη. Ο ίδιος ο Κύριος προειδοποίησε τους μαθητές Του ότι θα υποστούν διωγμούς: «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν» (Ιω. 15,20). Όμως, διαχρονικά, τους παρηγορεί λέγοντας: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,10).
Αυτές τις μέρες τιμάμε δύο μεγάλους Ιερομάρτυρες της Εκκλησίας μας, τον Χαράλαμπο και τον Βλάσιο, των οποίων ο θαυμαστός βίος, η ανεπίληπτη πολιτεία και το μέχρις αίματος μαρτύριο αποτελούν ζωντανή απόδειξη της δυνάμεως, που εκπορεύεται από πίστη εκ βαθέων, ακλόνητη.
Ιερομάρτυς Χαράλαμπος: 113 χρόνια δοσμένα στον Χριστό
Ο Άγιος Χαράλαμπος γεννήθηκε στα τέλη του 2ου αιώνα και υπηρέτησε ως ιερέας στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Σε μια εποχή όπου ο Χριστιανισμός αντιμετωπιζόταν με καχυποψία και εχθρότητα από τη ρωμαϊκή εξουσία, εκείνος κήρυττε με θάρρος το Ευαγγέλιο και στήριζε τους πιστούς.
Όταν ξέσπασε ο διωγμός του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.), συνελήφθη από τον έπαρχο Λουκιανό, ο οποίος του ζήτησε να αρνηθεί τον Χριστό και να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Ο Άγιος απάντησε με παρρησία: «Μόνος αληθινός Θεός είναι ο Ιησούς Χριστός. Δεν θυσιάζω σε ψεύτικους θεούς».
Τότε άρχισαν φρικτά βασανιστήρια. Οι δήμιοι έγδαραν το σώμα του με σιδερένια άγκιστρα, αλλά εκείνος, αντί να λυγίσει, προσευχόταν και ευχαριστούσε τον Θεό που τον αξίωνε να υποφέρει για την πίστη του. Οι στρατιώτες που τον βασάνιζαν εξεπλάγησαν από την υπομονή του και, σύμφωνα με το συναξάρι του, δύο από αυτούς πίστεψαν στον Χριστό και αποκεφαλίστηκαν επί τόπου.
Ο ίδιος ο ηγεμόνας, εξοργισμένος, διέταξε να συνεχιστούν τα βασανιστήρια, αλλά τότε ένα θαυμαστό γεγονός συνέβη: τα χέρια των δημίων του παραλύθηκαν και η γη σείστηκε. Ο ηγεμόνας, τρομοκρατημένος, ζήτησε από τον Άγιο να τον συγχωρήσει, και πράγματι, ο Χαράλαμπος προσευχήθηκε και τα χέρια του θεραπεύτηκαν.
Όμως, η απόφαση για τον θάνατό του δεν άλλαξε. Ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα του προσευχόμενος, λίγο πριν τον αποκεφαλίσουν, σε ηλικία περίπου 113 ετών. Η μακροβιότητά του και η ακατάβλητη υπομονή του έμειναν στην ιστορία ως δείγματα της θείας χάριτος, η οποία τον επεσκίαζε όλες τις ημέρες της ζωής του.
Το παράδειγμα του Αγίου Χαραλάμπους καταδεικνύει περίτρανα ότι η αληθινή πίστη δεν φοβάται ούτε τα βασανιστήρια μήτε τον θάνατο, διότι κατέχει την αδιάσειστη βεβαιότητα της αιώνιας ζωής.
Ιερομάρτυς Βλάσιος: Πατέρας μέχρι θανάτου
Ο Άγιος Βλάσιος γεννήθηκε στα τέλη του 3ου αιώνα και διακρίθηκε από μικρή ηλικία για τη μεγάλη του αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους. Ήταν γνωστός για την ταπεινοφροσύνη του, τη σοφία του και τα θαυματουργικά χαρίσματα που του είχε δώσει ο Θεός.
Λόγω της αγιότητάς του, οι χριστιανοί της Σεβαστείας (στη σημερινή Τουρκία) τον εξέλεξαν Επίσκοπο. Σε μια περίοδο όπου οι διωγμοί κατά των χριστιανών εντάθηκαν από τον αυτοκράτορα Λικίνιο (308-324 μ.Χ.), ο Άγιος ενίσχυε το ποίμνιό του, προτρέποντας τους πιστούς να μην φοβούνται, αλλά να εμπιστεύονται τον Χριστό.
Όταν οι στρατιώτες τον αναζήτησαν, εκείνος είχε αποσυρθεί σε ένα σπήλαιο, όπου προσευχόταν και θεράπευε αρρώστους. Τα άγρια θηρία τον πλησίαζαν χωρίς να τον βλάπτουν, μια εικόνα που θύμιζε τον προφήτη Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων (Δαν. 6,22).
Τελικά, οι στρατιώτες τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Αγρικόλα. Ο τελευταίος τού ζήτησε να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά ο άγιος απάντησε: «Ούτε απειλές ούτε βασανιστήρια μπορούν να με χωρίσουν από την αγάπη του Χριστού» (Ρωμ. 8,35).
Τότε τον μαστίγωσαν άγρια και τον κρέμασαν από ξύλο, σχίζοντας τις σάρκες του με σιδερένια νύχια. Σύμφωνα με το συναξάρι του, μέσα στη φυλακή συνέβη ένα από τα πιο γνωστά θαύματά του: έσωσε ένα παιδί που είχε καταπιεί αγκάθι από ψάρι και κινδύνευε να πεθάνει.
Στο τέλος, ο Άγιος Βλάσιος οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης και αποκεφαλίστηκε. Η θυσία του υπήρξε πηγή πίστεως για πολλούς, και μέχρι σήμερα θεωρείται προστάτης των πασχόντων από παθήσεις του λαιμού.
Ο βίος του μας διδάσκει ότι ο αληθινός ποιμένας δεν εγκαταλείπει το ποίμνιό του, ακόμη και όταν αντιμετωπίζει τον θάνατο.
Το μαρτύριο ως κλήση προς για όλους
Το μαρτύριο δεν ήταν μόνον ένα φαινόμενο των πρώτων αιώνων. Μέχρι σήμερα, εκατομμύρια χριστιανοί υποφέρουν για την πίστη τους. Σύμφωνα με διεθνή έρευνα του 2023, περισσότεροι από 360 εκατομμύρια χριστιανοί σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν στον αιώνα μας πολυειδείς διώξεις εξαιτίας της πίστης τους.
Ο Κύριος μάς καλεί να στεκόμαστε σταθεροί, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου: «Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Αποκ. 2,10).
Στις μέρες μας, το μαρτύριο μπορεί να μη σημαίνει πάντα θυσία αίματος, αλλά σίγουρα σημαίνει αγώνα συνείδησης: Να ομολογούμε την πίστη μας με ειλικρίνεια, χωρίς ντροπή. Να συγχωρούμε εκείνους που μας εχθρεύονται, όπως έκανε ο Χριστός επάνω στον Σταυρό: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς» (Λουκ. 23,34). Να ζούμε το Ευαγγέλιο όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις.
Οι Ιερομάρτυρες Χαράλαμπος και Βλάσιος δεν παύουν να μας δείχνουν τον δρόμο, μονόδρομο. Εκείνοι δεν δίστασαν να θυσιάσουν τη ζωή τους, γιατί ήξεραν ότι «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Εβρ. 13,14). Εμείς; Ας εμπνευστούμε από το παράδειγμά τους και ας ζητήσουμε τη χάρη να γίνουμε αληθινοί μάρτυρες του Χριστού στην καθημερινότητά μας.
π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου