«Νά κι ἄλλο πανηγύρι καί χαρούμενη γιορτή τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου, νά ἔξοδος τῆς ἀμώμητης νύμφης, νά τό πρῶτο ξεπροβόδισμα τῆς βασίλισσας, νά τό τέλειο σημάδι τῆς δόξας, πού πρόκειται νά τήν στεφανώσει, νά τό προοίμιο τῆς θείας χάριτος πού πρόκειται νά τήν σκεπάσει, νά τό φωτεινό γνώρισμα τῆς ἐξαιρετικῆς καθαρότητός της. Ἐκεί, ὅπου μία φορά τόν χρόνο κι ὄχι πολλές φορές εἰσέρχεται ὁ ἀρχιερέας καί τελεῖ τήν μυστική λατρεία, ἐκεί αὐτή ὁδηγεῖται ἀπό τούς γονεῖς της, γιά νά παραμείνει συνεχῶς στά ἄδυτα καί ἱερά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ» (Ἅγιος Γερμανός Α΄ Κων/πόλεως).
