Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Η Δαμασκός παραμένει τόπος βαρύς, γεμάτος φόρτιση από όλες τις πλευρές της: κοινωνικά - πολιτικά - θρησκευτικά - στρατιωτικά κλπ.. Εκεί προ αιώνων πορεύτηκε ο διώκτης των Χριστιανών και φανατικός ιουδαίος Σαούλ, «ἔχων ἐπιστολὰς πρὸς τὰς συναγωγὰς» (Πράξεις 9,2), αποφασισμένος να φέρει δέσμιους τους μαθητές του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Είχε ζήλο, αποφασιστικότητα, θρησκευτική αυτοπεποίθηση. Πίστευε πως υπηρετούσε τον Θεό...
Στην ίδια πόλη, πριν λίγες μέρες (22 Ιουνίου 2025), εισήλθε ένας άνθρωπος φορτωμένος με εκρηκτικά στον Ορθόδοξο Ναό του Προφήτη Ηλία. Η πράξη τού καμικάζι αυτού προξένησε φρίκη και πένθος. Η είσοδός του στον ναό έγινε πράξη βίας, φονικού, χωρίς διάλογο ή αντιπαράθεση.
Ο Σαούλ, λίγο πριν φθάσει στον προορισμό του, περιβλήθηκε από φως και άκουσε φωνή: «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πράξεις 9,4). Έγινε αποδέκτης λόγου άνωθεν, που είχε γνώση της ταυτότητάς του και ενδιαφέρον για την αλλαγή της πορείας του. Έμεινε τυφλός, σώπασε και οδηγήθηκε στη μεταστροφή!
Ο καμικάζι του 2025, που έφτασε στην ίδια πόλη και προξένησε την καταστροφή, βάδισε μέσα στη σιωπή, χωρίς λέξη, χωρίς επαφή... Η ραγδαιότητα της πράξης του έκλεισε κάθε δίαυλο ή δυνατότητα σχέσης. Κανένα βλέμμα, καμία φωνή, κανένας διάλογος... Μόνον αίμα παντού...
Η Εκκλησία θυμάται τον Παύλο ως Μεγάλο Απόστολο, μα και ως άνθρωπο που μετεστράφη, χάρη σε μια προσωπική κλήση που έλαβε, μάλιστα δε κλήση ονομαστική. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει πως ο Χριστός δεν απευθύνεται σε πλήθη, αλλά σε πρόσωπα· το «Σαούλ, Σαούλ» φανερώνει την προσωπική φροντίδα του Θεού και την αξία ακόμη και εκείνου που καταδιώκει (PG 50, 379).
Η πράξη του σημερινού καμικάζι δεν συνδέθηκε με τέτοιο λόγο. Κανένα κάλεσμα δεν του είχε φτάσει μέχρι τότε. Τα αυτιά του ήταν κλειστά, ενώ οι παρωπίδες τον εμπόδιζαν να δει την οποιαδήποτε ρανίδα φωτός... Η πορεία του υπήρξε προδιαγεγραμμένη, το έργο που ανάλαβε εκτελέστηκε επακριβώς, χωρίς δισταγμό ή αναβολή, δίχως κάποιον να του αποκαλύψει άλλη δυνατότητα, άλλην εκδοχή των πραγμάτων... Όλα διεπράχθησαν εντός του ναού φανατικά, ή σωστότερα: θανατικά...
Η Εκκλησία, ενώ θρηνεί, κρατά ζωντανό το ερώτημα: ποιοι σήμερα πορεύονται προς πράξεις καταστροφής και μάλιστα μαζικής, χωρίς να έχουν ποτέ ακούσει αληθινό λόγο Θεού, ήπιο και αγαπητικό; Ποιοι ζουν χωρίς κάποιος να τους έχει δει ως εικόνα Θεού, χωρίς μια πρόσκληση που να τους αφορά; Οι απαντήσεις υπάρχουν και είναι γνωστές: Ο ενθουσιαστικός φανατισμός σκορπά θάνατο, μάλιστα δε, σπέρνει θάνατο αθώων...
Η ζωή του Παύλου φανερώνει πως ακόμη και το πιο σκληρό βήμα μπορεί να ανακοπεί από μια φωνή (άνωθεν;;;) που μιλά την Αλήθεια, με πραότητα και φως ανακουφιστικό αλληλοκατανόησης και αποδοχής του Άλλου! Όλοι οφείλουμε να εργαζόμαστε για καλύτερες μέρες, καλύτερες σχέσεις μεταξύ των λαών και των πεποιθήσεών τους, δίχως φανατισμούς και ακρότητες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου