Ταπείνωση και Θαύμα

Γράφει ο π. Γεώργιος Λέκκας

Συνήθως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε θαυμασμό ανάμικτο με ζήλεια για τους ανώτερούς μας, φθόνο για τους ίσους μας και αδιαφορία για τους κατώτερούς μας. Κι οι τρεις αυτές περιπτώσεις είναι απόδειξη ανθρώπου κλεισμένου στον εαυτό του και μάλιστα σκληρόκαρδου.

Αντίθετα ο Εκατόνταρχος του σημερινού Ευαγγελίου είναι με ραγισμένη την καρδιά από τον πόνο για τη συμφορά που έχει πέσει πάνω σε κάποιο πολύ κατώτερό του, τον δούλο του. Η συμπονετική ψυχή του, που δεν ανέχεται να βασανίζεται ούτε καν ο δούλος του, είναι που  τον κάνει να  απευθυνθεί στον Θεάνθρωπο Ιησού για την θεραπεία του κι ο Κύριος, που ήρθε σε αυτόν τον κόσμο από συμπόνια για τον πεσμένο άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος στο αίτημά του.

Ο Εκατόνταρχος είχε τρία τουλάχιστον χαρακτηριστικά, που συγκίνησαν τον Κύριο. Το πρώτο είναι ότι αγαπούσε όπως τον εαυτό του κάποιον πολύ κατώτερό του. Το δεύτερο είναι η ατράνταχτη πίστη στις θεϊκές δυνάμεις του Κυρίου και το τρίτο η ταπείνωσή του. Αν σε αυτά τα τρία προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν αλλογενής, εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί του έγινε αμέσως εκείνο που ζητούσε.

Το σημαντικότερο πάντως από τα χαρακτηριστικά του Εκατόνταρχου μοιάζει να είναι η ταπείνωσή του. Η ταπείνωση του είναι ολοκληρωτική γιατί είναι θεία και μαζί ανθρώπινη ταπείνωση. Η ανθρώπινη ταπείνωσή του αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η καρδιά του σπαράζει για τα βάσανα κάποιου πολύ κατώτερου του, ενός δούλου που φαίνεται να μην τον ξεχωρίζει ούτε από την οικογένειά του ούτε κι από τον ίδιο τον εαυτό του. Παρακαλεί για την θεραπεία του όπως θα το έκανε για το παιδί του ή ακόμα και για τον ίδιο του τον εαυτό.

Όμως ο Εκατόνταρχος εκτός από την ανθρώπινη ταπείνωση έχει και θεία ταπείνωση. Η Θεία Χάρις αποκαλύπτει στην ταπεινή καρδιά του ότι Αυτός που ενεργεί τόσα τεράστια θαύματα είναι άνθρωπος με θεϊκές δυνάμεις, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους θεούς του ελληνορωμαϊκού Δωδεκάθεου, ότι ο Κύριος Ιησούς μπορεί να μην είναι Ρωμαίος πολίτης είναι όμως ο Θεάνθρωπος και ότι είναι εντελώς ανάξιος ο ίδιος ώστε να δεχθεί στο σπίτι του έναν άνθρωπο με τις θεϊκές δυνάμεις του Θεανθρώπου Ιησού.

Όταν η Θεία Χάρις δει την ανθρώπινη ταπείνωσή μας την επισκιάζει με την σωστική της ενέργεια και την μεταβάλλει σε θεία ταπείνωση, δηλαδή σε χαρισματική ταπείνωση που δεν είναι έργο δικό μας αλλά δωρεά του Αγίου Πνεύματος που βρίσκει κάτι πάνω μας που Το συγκινεί. Γι’ αυτό οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε συνήθως στη ζωή μας είναι οι μεγάλες ευκαιρίες ώστε να ταπεινωθεί η καρδιά μας και να στραφεί γεμάτη πίστη προς τον Ταπεινό Κύριο της Δόξης ώστε να αξιωθούμε κι εμείς του θεϊκού ελέους Του. Αμήν.

Κυριακή Δ΄ Ματθαίου, 6.7.2025.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου, Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου.