Την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου (μετά της Χριστού Γεννήσεως) ο Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό οσίου Αντωνίου του νέου, πολιούχου Βεροίας με την ευκαιρία της πρώτης εορτής του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας οσ. Χρυσοστόμου Παπασαραντόπουλου του ιεραποστόλου, που η ιερά μνήμη του τιμάται αύριο.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήσου Αρχιμ. Διονυσίου Μανιάκα, ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως.
Επίσης ο Σεβασμιώτατος προσέφερε στον ιερό Ναό του πολιούχου μία εικόνα του νέου Αγίου ώστε στο εξής να τιμάται η μνήμη του μεγάλου ιεραποστόλου της εποχής μας.
Ομιλία Μητροπολίτη
«Ἡ γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως».
Μέ αὐτή τήν ὁμολογία τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου τιμοῦμε καί σήμερα, Κυριακή μετά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τό μέγα καί κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, ἐπιδιώκοντας νά ἀποκτήσει τή γνώση, τήν ὁποία νόμιζε ὅτι ἤθελε νά τοῦ στερήσει ὁ Θεός, παρέβη τήν ἐντολή του καί δοκίμασε τόν καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ.
Καί μπορεῖ ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα νά ἐξέπεσαν ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς παρακοῆς ἀπό τόν παράδεισο καί νά συμπαρέσυραν ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὅμως δέν μᾶς ἐγκατέλειψε στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀγνωσίας. Μᾶς χάρισε καί πάλι τό φῶς καί τή γνώση πού στερηθήκαμε, στέλνοντας στή γῆ τόν Υἱό του ὡς ἄνθρωπο, ὡς ταπεινό βρέφος, γιά νά φωτίσει, κατά τόν προφήτη, «τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» ἀνθρώπους καί νά μᾶς χαρίσει τή γνώση τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία.
Διότι, ἐάν κατά τή νύκτα τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἕνα φωτεινό ἄστρο στάθηκε ἐπάνω ἀπό τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ γιά νά δηλώνει τήν παρουσία τοῦ γεννηθέντος Χριστοῦ, τό πραγματικό ἄστρο, ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός πού εἶχε γεννηθεῖ γιά χάρη μας στόν κόσμο.
Ὁ Χριστός ἦταν καί εἶναι, ὅπως ὁ ἴδιος μᾶς διαβεβαιώνει, «τό φῶς τοῦ κόσμου». Καί αὐτό τό φῶς, πού ἀνέτειλε, ὅπως ψάλλουμε στή Βηθλεέμ κατά τή γέννησή του, μετέδωσαν κατ᾽ ἐντολή του οἱ ἀπόστολοι καί οἱ μαθητές του ἀνά τούς αἰῶνες σέ ὅλο τόν κόσμο, ὁ ὁποῖος γνώρισε δι᾽ αὐτῶν τόν Χριστό καί πίστευσε στόν ἀληθινό Θεό.
Τό ἔργο αὐτό τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων δέν ἦταν καί δέν εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας «καί ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης, κἀκεῖνα με δεῖ ἀγαγεῖν καί γενήσεται μία ποίμνη εἷς ποιμήν» δέν ἴσχυε μόνο στήν ἐποχή του. Ἰσχύει καί μέχρι σήμερα, καθώς ὑπάρχουν πολλοί ἀκόμη συνάνθρωποί μας, οἱ ὁποῖοι δέν ἄκουσαν τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ὑπάρχουν ἀκόμη πολλοί συνάνθρωποί μας πού παραμένουν ἐκτός τῆς αὐλῆς καί τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, γιατί δέν ἔφθασε μέχρι αὐτούς κάποιος γιά νά κηρύξει τόν λόγο του.
Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι συνεπαρμένοι ἀπό τόν λόγο τοῦ Κυρίου πού προανέφερα, ἀποφασίζουν παρά τίς δυσκολίες νά φέρουν τούς ἀνθρώπους πού δέν ἄκουσαν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ στήν ποίμνη του, νά τούς κάνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας τους καί νά τούς χαρίσουν τό φῶς, τό ὁποῖο μᾶς χάρισε μέ τή γέννησή του ο Χριστός.
Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ὁ νέος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάζει αὔριο γιά πρώτη φορά ἡ Ἐκκλησία μας μετά τήν πρόσφατη Ἁγιοκατάταξή του ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, στό ὁποῖο διακόνησε ἐπί 15 περίπου χρόνια ὡς ἱεραπόστολος στήν Οὐγκάντα, τήν Κένυα, τήν Τανζανία καί τό Κογκό.
Ἦταν ὁ πρῶτος Ἕλληνας ἱεραπόστολος, ὁ ὁποῖος ἀποφάσισε νά ἐγκαταλείψει τή διακονία του στήν Ἑλλάδα καί νά μεταβεῖ στήν Ἀφρική. Καί αὐτό παρά τίς δυσκολίες τοῦ ἔργου πού θά ἀναλάμβανε ἀλλά καί τίς προσπάθειες πολλῶν γνωστῶν καί φίλων του νά τόν ἀποτρέψουν, λέγοντάς του ὅτι ἡ ἡλικία του, ἦταν τότε 57 ἐτῶν, καί οἱ ἀσθένειες ἀπό τίς ὁποῖες ὑπέφερε λόγω τῆς δύσκολης καί ἀσκητικῆς ζωῆς πού εἶχε ζήσει, δέν θά τοῦ ἐπέτρεπαν νά ἀντέξει τή ζωή στήν Ἀφρική.
Ὅμως ἐκεῖνος τό τόλμησε, ἐπηρεασμένος καί ἀπό ὅσα εἶχε ἀκούσει ἀπό κάποιους Ἀφρικανούς νέους, μέ τούς ὁποίους ἦταν συμφοιτητής στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἀθήνας, στήν ὁποία καί ὁ ἴδιος σπούδαζε ἐκείνη τήν ἐποχή.
Μέ τήν εὐχή τοῦ πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Χριστοφόρου καί ἀκράδαντη πίστη στόν Χριστό ξεκίνησε μία τεράστια προσπάθεια σέ ἕνα, θά λέγαμε, κενό, γιατί οἱ Ὀρθόδοξοι στήν Ἀφρική ἦταν ἐλάχιστοι καί ζοῦσαν χιλιόμετρα μακριά ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον, κάτι πού δέν βοηθοῦσε τό ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς καί τήν ὀργάνωση τῆς Ἐκκλησίας.
Μέ ἀνύπαρκτα μέσα καί μέ προσωπική μέριμνα γιά κάθε λεπτομέρεια, κατόρθωσε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά βάλει τίς βάσεις τῆς ὀρθοδόξου ἱεραποστολῆς καί νά ἱδρύσει τό 1961 τόν πρῶτο ὀρθόδοξο ναό. Ἡ ἀκατάβλητη θέλησή του καί ἡ μεγάλη ἀγάπη του γιά τούς Ἀφρικανούς ἀδελφούς μας παρακίνησαν προοδευτικά κάποιους Ἕλληνες τόσο ἀπό τήν Ἑλλάδα ὅσο καί ἀπό τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς νά προσφέρουν κάποια βοήθεια στό ἱεραποστολικό του ἔργο. Μέ αὐτοθυσία καί ἀπέραντη ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί τό ἔργο του ὁ νέος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ἐπέτυχε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα σέ λίγα χρόνια ἕνα τεράστιο ἔργο. Νά ἐξαπλώσει τήν ἱεραποστολική δράση ὄχι μόνο στήν Οὐγκάντα ἀλλά καί στήν Κένυα, τήν Τανζανία καί τό Κογκό.
Καί μπορεῖ ὁ ἴδιος, καταβεβλημένος ἀπό τίς ἀντίξοες συνθῆκες, τά προβλήματα τῆς ὑγείας του καί μία ἀκατάσχετη ρινορραγία πού ὑπέστη ἐπιστρέφοντας ἀπό τήν Κανάγκα τόν Δεκέμβριο τοῦ 1972, νά ἐκοιμήθη στίς 29 Δεκεμβρίου, ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου πού ἔσπειρε ἔδωσε «καρπόν ἑκατονταπλασίονα», ὥστε ἦταν ἄξιο καί δίκαιο νά ἀναγνωρισθεῖ ἡ προσφορά του στήν Ἐκκλησία καί στή διακονία τοῦ Εὐαγγελίου, ἰδιαιτέρως στήν Ἀφρική, καί νά συγκαταριθμηθεῖ μεταξύ τῶν Ἁγίων της, ἐφόσον ἄλλωστε οἱ Ἀφρικανοί, οἱ ὁποῖοι γνώρισαν τόν Χριστό μέ τό κήρυγμά του καί μέ ὅσα προσέφερε, τόν θεωροῦσαν ἤδη καί τόν τιμοῦσαν ὡς ἅγιο.
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς τιμοῦμε προεορτίως τόν νέο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο, τόν μεγάλο αὐτό ἱεραπόστολο τῆς ἐποχῆς μας, πού διακόνησε καί στήν περιοχή μας, στά χρόνια τῆς Κατοχῆς στή Μητρόπολη Ἐδέσσης καί στή συνέχεια γιά δύο χρόνια στή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, μέ τή σημερινή θεία Λειτουργία καί τά λίγα αὐτά λόγια γιά τό ἔργο του, τό ὁποῖο θά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά προβάλουμε καί νά ἀναδείξουμε τό νέο ἔτος μέ διάφορες ἐκδηλώσεις τίς ὁποῖες θά ὀργανώσει ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη.
Τιμώντας, λοιπόν, τή μνήμη του εὔχομαι ταπεινά ἡ χάρη καί ἡ εὐλογία του νά μᾶς σκέπει καί νά μᾶς ἐνισχύει στή ζωή μας καί νά ἀποτελεῖ πρότυπο καί ἔμπνευση γιά ὅλους μας.
Στο τέλος της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε και στο πρόσωπο του π. Διονυσίου Μανιάκα, του οποίου το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο ετέλεσε στη συνέχεια, τονίζοντας το έργο του ως ιεροκήρυξ και πνευματικός τα τελευταία πενήντα έτη στην επαρχία μας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου