Λόγος στην Κυριακή μετά την του Χριστού Γέννηση

Του Αρχιμ. Επιφανίου Ζαχαράκη, Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Αρκαλοχωρίου

   Μετά τη λαμπρή εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η Εκκλησία σήμερα μάς καλεί να σταθούμε για λίγο, να σιωπήσουμε και να αφουγκραστούμε μέσα στη γαλήνη της ψυχής μας το Μέγα Μυστήριο που ζήσαμε. Ακόμη ευωδιάζει στις καρδιές μας η χαρά της Θείας Γεννήσεως. Η Εκκλησία, συνεχίζοντας να μας οδηγεί μέσα στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως, μάς καλεί αυτές τις ημέρες να εμβαθύνουμε στο τι σημαίνει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος «δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν».

   Πολλές φορές ασχολούμαστε με τη γιορτή εξωτερικά: με φώτα, με εδέσματα, με συναντήσεις. Αλλά η Εκκλησία μάς υπενθυμίζει ότι το αληθινό Φως δεν είναι αυτό που λάμπει στους δρόμους, αλλά αυτό που ανέτειλε στη Βηθλεέμ. Ότι η αληθινή χαρά δεν είναι τα πρόσκαιρα, αλλά η παρουσία του Θεανθρώπου στον κόσμο. Η Γέννηση του Χριστού δεν είναι απλώς μια ετήσια ανάμνηση, είναι η απαρχή της σωτηρίας μας.

   Στην Αγία αυτή περίοδο μετά την εορτή, η Εκκλησία τονίζει κάτι πολύ σπουδαίο: ο Χριστός δεν ήρθε για να μείνει στη Βηθλεέμ. Ήρθε για να πορευθεί μέσα στη ζωή μας. Γι’ αυτό βλέπουμε αμέσως μετά τη Γέννηση να ακολουθούν γεγονότα έντονα και συγκλονιστικά: η φυγή στην Αίγυπτο, η μανία του Ηρώδη, ο πόνος των αθώων νηπίων. Η εορτή παρουσιάζει τον Κύριο ως Ταπεινόν Βρέφος, ως Πρόσφυγα στην Αίγυπτο, ως πρότυπο υπακοής και αγάπης. Όλα αυτά μας θυμίζουν ότι ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να δεχθεί τον Σωτήρα. Και όμως ο Θεός δεν αποσύρεται, ούτε εγκαταλείπει τον άνθρωπο. Συμμετέχει ακόμη και στη δοκιμασία, στην ανασφάλεια, στην προσφυγιά, στη φτώχεια. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο μήνυμα της περιόδου που διανύουμε, ότι δηλαδή ο Θεός γίνεται άνθρωπος όχι για να ζήσει μια τέλεια, άνετη ζωή, αλλά για να σταθεί δίπλα σε κάθε πληγωμένο, σε κάθε καταδιωγμένο, σε κάθε άνθρωπο που αισθάνεται πως δεν έχει θέση στον κόσμο.

   Αλήθεια, πόσοι σήμερα νιώθουν ξένοι στον ίδιο τους τον τόπο; Πόσοι αισθάνονται ότι η καρδιά τους δεν έχει “φάτνη” για να αναπαυθεί; Πόσοι ζουν με φόβο, με άγχος, με μοναξιά; Σε όλους αυτούς ο Χριστός λέει: «Ήρθα για σένα. Έγινα παιδί για να σε πλησιάσω. Έλα και συ σ΄ Εμένα».

   Το δεύτερο σημαντικό μήνυμα της περιόδου μετά τη Γέννηση είναι ότι, όταν ο άνθρωπος δέχεται τον Χριστό, αλλάζει όλη του η ζωή. Οι ποιμένες άκουσαν τους αγγέλους και αμέσως έτρεξαν να Τον συναντήσουν. Οι μάγοι είδαν το άστρο, άφησαν την άνεση και τις γνώσεις τους και ξεκίνησαν ένα μακρινό ταξίδι. Ο Ιωσήφ, υπάκουος στη φωνή του Θεού, γίνεται προστάτης του Θείου Βρέφους. Κανείς που συναντά τον Χριστό δεν μένει ο ίδιος.

   Γι’ αυτό και η Εκκλησία μάς καλεί αυτές τις ημέρες να αναρωτηθούμε, τι αλλαγή έφερε στη ζωή μου η φετινή Γέννηση του Χριστού; Έγινα πιο επιεικής; Πιο ειρηνικός; Πιο σπλαχνικός; Ή μήπως πέρασα τη γιορτή, χαίρομαι για λίγο, και μετά επιστρέφω στα ίδια, σαν να μην συνέβη τίποτε;

   Η Γέννηση του Χριστού είναι πρόσκληση σε μια νέα αρχή. Αρχή σχέσης με τον Θεό, αρχή συγχώρεσης, αρχή ελπίδας. Ο Χριστός δεν γεννήθηκε απλώς “κάποτε”, αλλά θέλει να γεννιέται κάθε μέρα, μέσα στην καρδιά μας. Κάθε φορά που επιλέγουμε την αγάπη αντί του εγωισμού, τη συγχώρεση αντί της μνησικακίας, την ταπείνωση αντί της εγωκεντρικής αυτοπροβολής, τότε κάτι από το φως της Βηθλεέμ λαμπαδιάζει και στη δική μας ψυχή.

  Ακόμα, αδελφοί μου, πρέπει να θυμόμαστε ότι η Γέννηση του Χριστού μάς φέρνει προ των ευθυνών μας. Αφού ο Θεός έγινε άνθρωπος, καλούμαστε κι εμείς να γίνουμε άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξεως· άνθρωποι σύμφωνα με την εικόνα και την ομοίωσή Του. Να δούμε τον πλησίον όχι σαν ξένο, αλλά σαν αδελφό. Να προσφέρουμε λίγο από την αγάπη που λάβαμε. Να δώσουμε φως εκεί που υπάρχει σκοτάδι. Να γίνουμε στήριγμα στον αδύναμο. Να γίνουμε διακονία μέσα στον κόσμο.

   Ο Χριστός γεννήθηκε ταπεινά, σε μια φάτνη. Κι όμως, από εκεί ξεκίνησε η ανακαίνιση όλης της κτίσης. Έτσι κι εμείς, με απλότητα, χωρίς θόρυβο, με λίγη καλοσύνη, μπορούμε να γίνουμε φορείς της ειρήνης Του. Να προσφέρουμε κι εμείς «φάτνη» στην καρδιά μας. Όπως λέει ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Κάθε καρδιά μπορεί να γίνει Βηθλεέμ, αν ταπεινωθεί». Η ταπείνωση είναι το πρώτο βήμα της πνευματικής αναγέννησης. Ας Τον παρακαλέσουμε, λοιπόν, αυτές τις Άγιες ημέρες να μας δώσει καρδιά που να Τον χωρά, καρδιά καθαρή και θερμή. Να γίνει Εκείνος το φως μας, η παρηγοριά μας και η πορεία μας μέσα στο νέο χρόνο που ανοίγεται μπροστά μας.

  Χριστός ετέχθη· δοξάσατε! Ας γεννηθεί και μέσα μας, για να ζήσουμε αληθινά και να λάμψουμε μέσα στον κόσμο με το δικό Του άκτιστο φως. Αμήν!