* * *
Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Εὐχαριστοῦμεν ἐκ μέσης καρδίας διά τήν προσγινομένην πρός τήν ἡμῶν Μετριότητα ἐξαιρετικήν τιμήν τῆς ἀπονομῆς τοῦ ἀνωτάτου ἐθνικοῦ παρασήμου τῆς Ρουμανίας, τοῦ περιδεραίου τοῦ Τάγματος τοῦ Ἀστέρος. Ἀποδεχόμεθα ἀγαλλόμενοι τήν τιμήν ταύτην, δηλοῦντες ὅτι αὐτή διαβαίνει ἐπί τόν Πάνσεπτον Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν Οἰκουμενικόν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τόν ὁποῖον εὐδοκίᾳ καί χάριτι τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ καί Δοτῆρος παντός ἀγαθοῦ διακονοῦμεν ὡς Προκαθήμενος ἐπί τριάκοντα καί τέσσαρα ἔτη.
Ὁ πολιτισμός τῆς Ὀρθοδοξίας διεμορφώθη ἐπί τῇ βάσει τῆς δημιουργικῆς συναντήσεως ἀρχαίου ἑλληνικοῦ καί χριστιανικοῦ πνεύματος. Ἡ σύζευξις αὐτή ἀπετέλεσε καθοριστικήν τομήν ὄχι μόνον διά τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί διά τόν παγκόσμιον πολιτισμόν. Ὅ,τι καλύτερον καί πολυτιμότερον εἶχεν ὁ ἀρχαῖος ἑλληνικός κόσμος ἐνεσωματώθη εἰς τόν κορμόν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἰδέα τῆς ἐλευθερίας ἐνεπλουτίσθη, ἀπέκτησε βαθύτερον κοινωνικόν περιεχόμενον καί παγκοσμιότητα ἐντός τοῦ χριστιανικοῦ πνευματικοῦ πλαισίου. Ἡ Ἐκκλησία ἀνεδείχθη «κατ᾽ ἐξοχήν χῶρος ἐλευθερίας», ὡς δωρεᾶς τῆς θείας Χάριτος, μιᾶς «ἀληθεστάτης ἐλευθερίας», ἡ ὁποία βιοῦται καί ἐκφράζεται ὡς θυσιαστική ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπον. Ἡ ἱστορία τῶν ἀνθρωπιστικῶν καί κοινωνικῶν κατακτήσεων εἶναι ἀδύνατον νά γραφῇ χωρίς ἀναφοράν εἰς τήν καθοριστικήν συμβολήν τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ἡ χριστιανική κοινωνική μαρτυρία δέν περιωρθίσθη εἰς «μικροδιακονίαν», εἰς περιπτωσιακήν, δηλαδή, καί μεμονωμένην παρέμβασιν διά τήν ἀνακούφισιν τῆς ἐνδείας τοῦ συγκεκριμένου πλησίον, ἀλλά εἶχε πάντοτε μίαν «μακροδιακονικήν» διάστασιν, παρενέβαινε δυναμικῶς κατά τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, ἤσκει γενναίαν κριτικήν εἰς τά κακῶς κείμενα. Εἰς τήν ἐποχήν μας, ἡ συνειδητοποίησις τῆς δυνατότητος ἀλλαγῆς καί διαμορφώσεως τῶν θεσμῶν θέτει τήν ἐκκλησιαστικήν πρᾶξιν ἐνώπιον νέων θετικῶν προκλήσεων καί δυνατοτήτων.
Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά ἐπικαιροποιήσῃ τήν κοινωνικήν της ταυτότητα ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν συγχρόνων πολιτισμικῶν καί κοινωνικῶν συνθηκῶν. Ὀρθῶς ἔχει γραφῆ, ὅτι «οἱ Ἐκκλησίες μας ἔχουν προσφέρει πάρα πολλά γιά τή δικαιοσύνη μέσα στήν κοινωνία. Αἴτημα τῶν καιρῶν εἶναι, μαζί μέ τήν φιλανθρωπία, ἡ στράτευση γιά μιά δίκαιη στίς δομές καί τή λειτουργία της κοινωνία, καί γιά τήν προώθηση τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης. Ἡ ἔνσταση ὅτι μία τέτοια ἐπιλογή τῆς Ἐκκλησίας τήν ἐμπλέκει στίς ἀμφισημίες τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, ὅτι ἡ χριστιανική ἀγάπη μετατρέπεται νομοτελειακά σέ πολιτική πράξη, δέν ἀνταποκρίνεται στό ριζοσπαστικό περιεχόμενο τοῦ Εὐαγγελίου».
Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,
Ἔχετε τό μέγα προνόμιον, ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τῆς Ρουμανίας, νά ἐκπροσωπῆτε τάς ὑψηλάς ἀρχάς τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εἰρήνης. Ὡς ἀνεφέρομεν ἤδη, χῶρος τῶν ἀρχῶν αὐτῶν εἶναι οἴκοθεν καί ἡ Ἐκκλησία. Παρά τό γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἀσχολεῖται μέ τήν πολιτικήν ἐν τῇ στενῇ ἐννοίᾳ τοῦ ὅρου, ἡ μαρτυρία της ἐν τῷ κόσμῳ συνέβαλε καί συμβάλλει εἰς τόν ἀνθρωπιστικόν ἐμπλουτισμόν τῆς πολιτικῆς, καθώς ἄξων καί τῆς πολιτικῆς ζωῆς εἶναι δι᾿ αὐτήν ὁ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Αὐτῷ πλασθείς ἄνθρωπος. Τίποτε δέν δικαιολογεῖ τήν παραβίασιν τῆς ἱερότητος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τήν καταπάτησιν τῶν δικαιωμάτων του. Εἶναι ἀδιανόητον ἡ Ἐκκλησία καί ἡ θεολογία της νά μή συμμετέχουν εἰς τήν σύγχρονον συζήτησιν περί τῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρήνης καί τῆς προστασίας τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας.
Μέ αὐτάς τάς σκέψεις, διατρανοῦντες ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ κατ᾿ ἐξοχήν κοινωνική καί κοινοτική μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐκφράζομεν ἅπαξ ἔτι τάς θερμάς εὐχαριστίας ἡμῶν διά τήν ἐξιδιασμένην τιμήν καί εὐχόμεθα εἰς τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα ὑγείαν, δύναμιν καί πᾶσαν ἄνωθεν εὐλογίαν εἰς τό πολυεύθυνον ἔργον Σας, ἐπικαλούμενοι ἐφ᾽ Ὑμᾶς, τούς περί Ὑμᾶς, καί ἐπί τόν φίλτατον καί εὐγενῆ Ρουμανικόν λαόν τήν πλουσιόδωρον χάριν καί τό ἀμέτρητον ἔλεος τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.
Καί πάλιν εὐχαριστοῦμεν ὁλοψύχως.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου