Η Αγία Γραφή μπορεί να είναι το βιβλίο με την μεγαλύτερη παγκόσμια κυκλοφορία στην ιστορία των εκδόσεων, αλλά σήμερα δεν δείχνει να μας αγγίζει, ούτε τους μεγαλύτερους ούτε τους νεώτερους. Παρότι η ανάγνωσή της αποτελεί αφόρμηση πνευματικής ανατροφοδότησης και αναζωογόνησης της ύπαρξης, οι άνθρωποι είτε δεν έχουμε χρόνο είτε έχουμε άλλες ασχολίες είτε δεν μας ενδιαφέρει η πνευματική μας πορεία, με αποτέλεσμα η Γραφή να είναι ένα βιβλίο για τη βιβλιοθήκη ή μία ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία δεν ανατρέχουμε.
Η ασκητική παράδοση της Εκκλησίας μάς υπενθυμίζει την ενότητα της Αγίας Γραφής, τον συγκερασμό Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Μοιάζουμε σήμερα σαν να βρισκόμαστε ξανά στην περίοδο της Παλαιάς. Σαν να μην έχει έρθει ο Χριστός και η ζωή μας να βρίσκεται σε έναν πνευματικό εγωκεντρισμό. Να επιβιώσουμε, να πλουτίσουμε, να απολαύσουμε, να κυριαρχήσουμε με κάθε τρόπο και μέσο. Δεν κοιτάμε ψηλά, αλλά μόνο στα δικά μας. Ο Θεός, όταν υπάρχει στη ζωή μας, συνήθως είναι για να μας δίνει αυτά που ζητάμε ή για να μας εξασφαλίζει μία ησυχία ψυχική και όχι για να μας κινητοποιεί, να μας εγείρει σε πόλεμο πνευματικό εναντίον του κακού, της αμαρτίας, των λογισμών. Η Αγία Γραφή μάς ωθεί να δούμε τη ζωή μέσα από τα μάτια του συνανθρώπου μας. Να αγαπήσουμε τον πλησίον όπως τον εαυτό μας, για να μπορέσουμε να ζήσουμε την αγάπη ως την οδό που βγάζει στον Θεό. Να αποφύγουμε τον συγκρητισμό, δηλαδή το ανακάτεμα των όποιων αληθειών και την δημιουργία ενός τρόπου ζωής στον οποίο αυτό που είναι ο Θεός δεν έχει σημασία, αλλά αυτό που βολεύει εμάς. Διότι η Παλαιά Διαθήκη δεν ήταν μόνο η αποκάλυψη και η συνεχής υπόμνηση του Θεού προς τον λαό του Ισραήλ Ποιος είναι ο Δημιουργός του κόσμου, αλλά και μία ενίσχυση αυτού του λαού στην πάλη εναντίον της ειδωλολατρίας των καιρών του, όπως αυτή εκφραζόταν με τη θεοποίηση της εξουσίας, με τον ανθρωπομορφισμό των ψεύτικων θεών, που πλάθονταν κατ’ εικόνα των ανθρώπινων παθών και αναγκών, όπως επίσης και μία αίσθηση ότι δεν υπάρχει ανάσταση και αιωνιότητα και ο άνθρωπος είναι μόνο ψυχή.
Η Καινή Διαθήκη είναι ο τρόπος του Χριστού και της Εκκλησίας, η οποία εν Αγίω Πνεύματι συνεχίζει το Ευαγγέλιο. Δεν είναι μόνο μία ηθική αλλαγή, την οποία προτείνει, αν και σήμερα και το ήθος δείχνει αδιάφορο μπροστά στα υλικά αγαθά, τη δόξα και την απόλαυση. Είναι η όντως μεταμόρφωση του ανθρώπου σε υπαρξιακό επίπεδο, καθώς όποιος πιστεύει και γίνεται μέλος της Εκκλησίας στην πράξη, και ανασυγκροτείται εντός του και αγαπά Θεό και άνθρωπο. Είναι μια πάλη αυτή, η οποία συνοδεύεται από απαντήσεις στις δυσκολίες της ζωής, της συνύπαρξης, της καθημερινότητας, αλλά και του κόσμου.
Στην καθημερινότητά μας, όπου λείπει η ειρήνη της καρδιάς και κυριαρχεί το άγχος, ο λόγος του Θεού είναι αρχή ζωής που μας κάνει να στεκόμαστε στα πόδια μας. Μέσα από τον διάλογο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης βλέπουμε τις ελλείψεις μας και παίρνουμε αποφάσεις αγώνα για αλλαγή. Νιώθουμε ποια είναι η πνευματική ιστορία του κόσμου, στην οποία ανήκουμε. Σε κάθε πρόκληση είτε της ζωής είτε των σχέσεών μας μπορούμε να απαντήσουμε με πίστη, ιδίως απέναντι στη φθορά και τον θάνατο. Και δεν είμαστε μόνοι.
Ας διαβάσουμε οι μεγαλύτεροι και ας μοιραστούμε με τους νεώτερους την αληθινή σοφία του Θεού που μας φανερώθηκε εν σαρκί!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύτηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια», στο φύλλο της Τετάρτης 3 Δεκεμβρίου 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου