Ταξίδεψε και φωτο-αποτύπωσε ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Δυτικά του χωριού Ταρσός στο νομό Κορινθίας, βρίσκεται στην σπηλιά-σχισμή, ένας ναός της Ζωοδόχου Πηγής ή της Φανερωμένης της Παναγίας του Βράχου, όπως την ονομάζουν οι Φενεάτες, που πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου.
Κατά την παράδοση, ο ναός της Παναγιάς στον βράχο του Ταρσού ιδρύθηκε ως εκπλήρωση τάματος από κάποια γυναίκα από το χωριό Ταρσός, η οποία σώθηκε ως εκ θαύματος κατά την άλωση της Βυζαντινής Ταρσού (ο Ταρσός την εποχή εκείνη ήταν Επισκοπή και είχε επίσκοπο Ταρσού) από τον Μωάμεθ Β΄ τον κατακτητή, το 1458.
Ο Μωάμεθ πολιόρκησε το κάστρο της Ταρσού και ανάγκασε τους πολιορκημένους να παραδοθούν. Από αυτούς που παραδόθηκαν, πολλοί φονεύτηκαν, άλλοι συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι και κάποιοι κατόρθωσαν να σωθούν. Από τις γυναίκες άλλες τις πήραν μαζί τους σκλάβες και άλλες τις γκρέμισαν στον βράχο του Ταρσού (κατά άλλους, μερικές γυναίκες του Ταρσού πήδηξαν μόνες τους από τον βράχο για να μην γίνουν σκλάβες των Τούρκων και έτσι έγινε ο βράχος του Ταρσού ένας δεύτερος "Ζάλογγος"), που είναι τώρα ο ναός της Παναγιάς.
Μια νεαρή μητέρα με το μωρό στην αγκαλιά της ικέτευε να λυπηθούν το παιδί της . Οι Τούρκοι όμως δεν συγκινήθηκαν καθόλου και την έριξαν στον βράχο μαζί με το μωρό. Εκείνη όμως επικαλέστηκε την βοήθεια της Παναγίας: "Παναγιά μου, σώσε μας !" και -ω, του θαύματος!-, η γυναίκα βρέθηκε στην βάση του κάθετου βράχου στα 100 μέτρα, σώα και αβλαβής. Από ευγνωμοσύνη για την σωτηρία της η γυναίκα αυτή διαμόρφωσε την σχισμή του βράχου σε ναό, βάζοντας κάποιες εικόνες.
Ο ναός σήμερα κοσμείται από αξιόλογες εικόνες, όπως της Παναγίας, του Χριστού, Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι οποίες χρονονολογούνται στα 150 έτη και είναι έργα του αγιογράφου Ασημάκη Σκαλτζά. Επίσης υπάρχει και η φορητή εικόνα της Παναγίας της βρεφοκρατούσας 200 ετών και πλέον. Η εικόνα αυτή έχει διαστάσεις 37Χ29 και είναι ζωγραφισμένη πάνω σε μονοκόμματο πελεκητό ξύλο. Εικονίζει την Παναγία από τη μέση και πάνω να κρατάει το θείο βρέφος, υποβαστάζοντάς το με το δεξί χέρι της.
Μια πέτρινη σκάλα φθάνει στον πρόναο, μετά στο τρίτο επίπεδο βρίσκεται το ιερό που μέσα αναβλύζει πηγή με αγίασμα. Αριστερά του ναού υπάρχει μια πολύ χαμηλή είσοδος όπου οδηγεί στην καταβόθρα.
Σε εκκλησιαστικό έγγραφο, όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Αλέξιος Α' ο Κομνηνός (1081-1118 μ.χ.) μνημονεύεται η ίδρυση Επισκοπής Ταρσού και Ζήμαινας και ως Επισκοπή Ταρσοκορώνης. Αυτό δηλώνει ότι οι Ταρσοί αριθμούσαν αρκετές εκατοντάδες κατοίκων και γι' αυτό τους δόθηκε η ονομασία "Μεγάλοι Ταρσοί ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου