e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

Η ελπίδα για ένα θαύμα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Z΄ Λουκά 

8 Νοεμβρίου 2020 

(Λουκά η΄ 41-56 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης

Δικαιολογημένη υπήρξε η αγωνία του Άρχοντα Ιαείρου. Μπορεί να ήταν Αρχισυνάγωγος, πλούσιος και ισχυρός, αλλά αυτό δεν τον γλίτωσε από την κοινή ανθρώπινη μοίρα και την δυστυχία. Το μονάκριβο παιδί του, η αγαπημένη κόρη του κινδύνευε σοβαρά να πεθάνει. Κανένα μέσο, κανένα φάρμακο και κανένας γιατρός δεν μπορούσε να την φέρει πίσω και να της δώσει την πολυπόθητη υγεία. Και, δυστυχώς, το κακό έγινε! Το κορίτσι εξέπνευσε και ο σπαραγμός της ψυχής τού απεγνωσμένου πατέρα ήταν απερίγραπτος.

Ο Κύριος όμως -στον οποίον είχε καταφύγει- ήταν καθησυχαστικός και παρηγορητικός: «Μην φοβάσαι, πίστευε και η θυγατέρα σου θα σωθεί», του είπε. Η πίστη διώχνει τον φόβο, ενώ η απιστία τον προκαλεί και τον γιγαντώνει. Στο ανθρώπινο γένος, πριν το προπατορικό αμάρτημα, ο φόβος ήταν άγνωστος. Όταν όμως ο Αδάμ, ο πρώτος άνθρωπος παράκουσε το θέλημα του Θεού, ντράπηκε και κρύφτηκε. Από τότε η ντροπή και ο φόβος έγιναν αχώριστοι και συνοδοιπόροι του ανθρώπου, ο κόσμος έχασε την αγνότητά του, εισήλθε σ’ αυτόν ο θάνατος, ο πόλεμος, ο καθημερινός μόχθος, οι αρρώστιες, η πείνα, οι φυσικές καταστροφές και όλα τα λοιπά δεινά, που τον ταλαιπωρούν έως σήμερα. 

Παρά την ανθρώπινη εξέλιξη και πρόοδο, τον πλούτο και την δύναμη ορισμένων ανθρώπων, ο φόβος δεν εξέλιπε ποτέ. Μόνον η πίστη, η δικαιοσύνη, η φιλανθρωπία τον εξουδετερώνουν  και δίνουν χαρά στη ζωή και στον άνθρωπο που τα διαθέτει όλα αυτά, καθώς και τις άλλες χριστιανικές αρετές. Ο Θεός στέκεται πάντοτε βοηθός και συνοδοιπόρος. Το ίδιο συνέβη και στον Ιάειρο, ο οποίος, καίτοι πνευματικά ανώριμος, είχε μέσα του ταπεινότητα και καλή πρόθεση. Ήταν πρόθυμος να πιστέψει και αναγνώριζε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν ήταν ένας άνθρωπος συνηθισμένος, ούτε ένας λαοπλάνος ψευδοπροφήτης. Μέσα του ρίζωσε -έστω αμυδρά και αβέβαια- η ελπίδα για ένα θαύμα και το θαύμα αυτό έγινε! Το κοριτσάκι σηκώθηκε, δια του λόγου του Θεανθρώπου, από την κλίνη του πόνου και του θανάτου.

Όμως όσοι -με ψεύτικη λύπη- παραστέκονταν στην οικογένεια και ήταν τριγύρω, δεν συμμερίστηκαν την χαρά και την πίστη των ευσεβών ανθρώπων, αλλά «κατεγέλων αυτού», ειρωνεύτηκαν και έχυσαν το δηλητήριο της ψυχής τους, προσπαθώντας να υποτιμήσουν το θαύμα.

Ας μην τους ακολουθήσουμε σ’ αυτόν  τον ολισθηρό δρόμο, γινόμενοι ίδιοι με τους δαίμονες, τους αγγέλους του σκότους, αλλά  να ζήσουμε μιμούμενοι  και ακολουθώντας τους Αγγέλους του Φωτός, τον Μιχαήλ και Γαβριήλ, τους παμμέγιστους Ταξιάρχες, τους οποίους σήμερα εορτάζομε. Γένοιτο!

Δεν υπάρχουν σχόλια: