«Ας ανοίξει η πύλη του ναού που δέχεται τον Θεό. Διότι την Παναγία που είναι ο ναός του βασιλιά των πάντων και ο θρόνος Του, αφού την πήρε από το χέρι ο Ιωακείμ με όλη τη δόξα την εναπόθεσε στον ναό, αφού αφιέρωσε στον Κύριο εκείνη που διαλέχτηκε από Αυτόν ως Μητέρα του Θεού»
Τρία ξεχωριστά μηνύματα λαμβάνουμε από την υμνολογική παράδοση της Εκκλησίας μας για την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Το πρώτο, ότι ένας γονέας, ο οποίος απέκτησε παιδί σε προχωρημένη ηλικία, επειδή ο Θεός το θέλησε και όχι η ανθρώπινη φύση και οι νόμοι της, παίρνει την απόφαση να το αφιερώσει σε ηλικία τριών ετών στον ναό του Θεού. Αναγνωρίζει έτσι ότι το παιδί δεν του ανήκει, αλλά ανήκει στον Θεό, όπως και ο κάθε άνθρωπος. Νικά την κτητικότητα που οι άνθρωποι εύλογα αισθανόμαστε απέναντι στα παιδιά μας, τα οποία τα μεγαλώνουμε συχνά σαν να πρόκειται να τα κρατήσουμε για πάντα δικά μας, δεν τα μαθαίνουμε να αναλαμβάνουν τις ευθύνες της ζωής, δεν τα ωθούμε να γίνουν ελεύθερες προσωπικότητες, αλλά επενδύουμε σ’ αυτά σαν να πρόκειται να μείνουν για πάντα μαζί μας, ταλαιπωρώντας τα ψυχικά και φορτώνοντάς τα με την «υποχρέωση» να παραμείνουν εξαρτημένα από εμάς, υπερπροστατεύοντάς τα και μη εμπιστευόμενοι ούτε τον πρόσωπό τους, ούτε τον Θεό που προνοεί και ανοίγει τον δρόμο για τον κάθε άνθρωπο. Ο Ιωακείμ νιώθει ότι το παιδί είναι δικό του, αλλά πρωτίστως είναι του Θεού.
Το δεύτερο, ότι ο ναός γίνεται το σπίτι της Παναγίας και ότι πάντοτε παραμένει και το δικό μας σπίτι. Ο κάθε άνθρωπος καλείται να ζήσει τη ζωή με βάση τις αρχές και τις αξίες που παίρνει από την οικογένειά του, αλλά να κάνει και τα δικά του βήματα. Αυτά, στην παράδοσή μας, περνούν από τον ναό. Από τη γνώση της πίστης και τη βίωσή της. Από την αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Από την αίσθηση ότι δεν υπάρχουμε μόνο για τα δικά μας, αλλά για όλα που μας δίνονται μέσα από τη σχέση με τον Θεό και ότι καλούμαστε να ετοιμαστούμε για να μπορέσουμε όποια τροφή λάβουμε από την πίστη, να τη δώσουμε στον κόσμο που ζούμε.
Το τρίτο, ότι ο Παναγία εκλέχτηκε από τον Θεό να γίνει η Μητέρα του Χριστού. Πιστεύουμε στον Θεό που έγινε άνθρωπος, ένας από εμάς. Δεν είναι παρατηρητής εξ ουρανού, αλλά προσέλαβε τη σάρκα μας, περπάτησε τα βήματά μας, μας μίλησε, μας γιάτρεψε, μας έδειξε τον δρόμο, έπαθε από εμάς και για εμάς, έζησε μέχρι και τον θάνατο, για να αναστηθεί και να μας αναστήσει. Ο δρόμος της ενανθρώπησης περνά μέσα από την Παναγία. Για να γίνει όμως αυτή η μητέρα του Θεού, δεν αρκεί η εκλογή της από τον ουρανό. Χρειάζεται και η δική της συγκατάθεση, η οποία δεν έρχεται ξαφνικά την ώρα του Ευαγγελισμού, αλλά ξεκινά από την προετοιμασία του ναού. Επί εννέα χρόνια θα ζήσει στα Άγια των Αγίων. Θα τρέφεται από τον ουράνιο άρτο. Θα προσεύχεται. Θα συνυπάρχει με τις υπόλοιπες κόρες, όχι για να καυχηθεί, αλλά για να διακονεί, τον ναό και τον Θεό. Τα κατά άνθρωπον και τα κατά τον ουρανό. Με ταπείνωση θα προσφέρει την καθαριότητα και την καθαρότητα. Την προσευχή και την ακρόαση του νόμου του Θεού. Την επίγνωση της κλήσης να είναι όχι απλώς εικόνα Θεού, αλλά και να αγωνίζεται για την ομοίωση. Εννέα χρόνια αγώνα και εννέα χρόνια ευχαριστίας και δοξολογίας στον Θεό. Πλούσια η δωρεά του Θεού, ανεκτίμητη, το να γίνει η Παναγία η Μητέρα Του. Αλλά και πλούσια η καρδιά της Παναγίας σε χαρίσματα, αυτά που μπορεί να μην κάνουν θόρυβο, αλλά δίνουν το αληθινό κάλλος, αυτό που κρατά για πάντα.
Γονείς του σήμερα, νιότη του σήμερα, πιστοί του σήμερα, ας διδαχθούμε, ας εμπιστευθούμε, ας νοηματοδοτήσουμε την πορεία μας μέσα από τον ναό του Θεού, την ομορφιά της λατρείας, της ευχαριστίας, της κοινωνίας της αγάπης με Εκείνον και τον συνάνθρωπό μας, διά των πρεσβειών της Κυρίας Θεοτόκου!
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
21 Νοεμβρίου 2025. Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου