ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ 2025
Αγαπητές αδελφές και αδελφοί εν Χριστώ,
Υπάρχουν σιωπές καλά κρυμμένες που φωνάζουν εκκωφαντικά από τον πόνο. Υπάρχουν νύχτες που δεν υπόσχονται την αυγή. Στιγμές που η καρδιά τρέμει μπροστά σε μυστήρια μεγαλύτερα από τον εαυτό της, που το αδιέξοδο φαντάζει ατελείωτο και η μοναξιά πλανάται στο βλέμμα των ανθρώπων που ψάχνουν για ψίχουλα παρηγοριάς. Νύχτα όπου το σκοτάδι φαίνεται να έχει τον τελευταίο λόγο.
Αυτή η νύχτα είναι η καθημερινότητα πολλών ανθρώπων τώρα, αυτή τη στιγμή. Η σιωπή αυτή δε ραγίζει από χαρούμενες φωνές, από γιορτινά τραγούδια με τα οποία θα γεμίσουμε τα τραπέζια μας. Ραγίζει από το σφύριγμα των βομβών, από τα κλάματα των μητέρων που θρηνούν για τα νεκρά παιδιά τους, από την απόγνωση όσων δεν έχουν πουθενά να πάνε και τριγυρνούν σαν φαντάσματα ανάμεσά μας.
Κι εκεί ακριβώς, στην καρδιά αυτής της νύχτας που ζούμε, συμβαίνει το μυστήριο. Ο Θεός έρχεται. Γεννιέται ένα βρέφος και το όνομά του είναι Εμμανουήλ.
Ο Υιός του Θεού γεννιέται εκεί "που δεν υπήρχε χώρος" για να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος που μας ενώνει όλους. Γιατί ο Θεός δεν έρχεται για να μας δείξει πόσο δυνατός είναι. Έρχεται να μας δείξει πόσο κοντά μας είναι. Όχι "Θεός πάνω από εμάς" που μας παρακολουθεί από μακριά. Αλλά "Θεός μαζί μας". Γεννιέται όπως γεννηθήκαμε όλοι: ευάλωτος, εξαρτημένος από ανθρώπινα χέρια, από μητρική αγκαλιά, από πατρική προστασία.
Η Γραφή μας λέει ότι "δεν υπήρχε χώρος" για το παιδί αυτό. Απορρίφθηκε τότε, και εξακολουθεί να απορρίπτεται σήμερα – κάθε φορά που κλείνουμε την πόρτα μας στον "μικρό" συνάνθρωπό μας. Κι όμως, αυτό το παιδί γεννιέται μέσα στην απόρριψη, όχι για να μας καταδικάσει, αλλά για να μας δείξει ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει κανέναν. Γεννιέται εκεί που "δεν υπάρχει χώρος" για να δημιουργήσει χώρο για όλους. Δέχεται την απόρριψη για να μας δείξει ότι ο Θεός δεν χτίζει το "βασίλειό" του με τους "δικαίους", αλλά ακριβώς με όσους ο κόσμος απορρίπτει.Για να μας πει: "Δεν υπάρχει κανείς περιττός. Δεν υπάρχει κανείς που δεν αξίζει αγάπη. Είμαι μαζί σας· με όλους."
Αδελφοί μου, αυτό το παιδί είναι η ελπίδα μας. Όχι ελπίδα φθηνή που υπόσχεται ότι όλα θα γίνουν εύκολα. Αλλά ελπίδα που λέει: "Δεν είσαι μόνος. Όσο σκοτεινή κι αν είναι η νύχτα σου, ο Θεός είναι κοντά σου". Και γεννιέται ως βρέφος για να μας θυμίσει κάτι που έχουμε ξεχάσει: την αθωότητα της καρδιάς που κρύβουμε βαθιά μέσα μας. Ένα νεογέννητο δεν ξέρει να μισεί. Δεν ξέρει να εκδικείται.Έχει μόνο χέρια που απλώνονται, μάτια που εμπιστεύονται και καρδιά ανοιχτή.
Ο Θεός έρχεται με αυτόν τον τρόπο ανάμεσά μας για να μας πει: "Αυτό είστε πραγματικά. Δικά μου παιδιά. Δεν είστε η σκληρότητα που φορέσατε σαν πανοπλία, ο φόβος που σας παραλύει, το μίσος που δηλητηριάζει τις καρδιές σας. Η αληθινή σας φύση είναι η δική μου αγάπη. Και είναι εφικτό να τη ζήσετε."Γιατί αυτό το παιδί το πραγματοποίησε για μας. Ο Θεός έγινε άνθρωπος και έζησε την ανθρώπινη ζωή με αλήθεια, με αγάπη, με συγχώρεση, με ειρήνη, μέχρι το Σταυρό όπου είπε: "Πάτερα, συγχώρεσέ τους."
Κάποιος, ίσως, αναρωτιέται: "Εσείς οι χριστιανοί νομίζετε ότι είστε καλύτεροι από τους υπόλοιπους ανθρώπους;"
Η απάντηση είναι όχι. Δεν είμαστε καλύτεροι. Είμαστε αμαρτωλοί, είμαστε αδύναμοι, πέφτουμε και εμείς. Και η γέννηση του Χριστού απευθύνεται ίσως περισσότερο σε μας.Γιατί πόσες φορές εμείς οι χριστιανοί, αντί να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους και να τους δείχνουμε την αγάπη που λυτρώνει, που θεραπεύει, που μεταμορφώνει – την αγάπη που φανέρωσε αυτό το παιδί – ακολουθούμε τα πρότυπα αυτού του κόσμου; Κρίνουμε, καταδικάζουμε, αποκλείουμε.
Γιατί αν δεν δεχτούμε να μπολιάσουμε τον εαυτό μας από το λόγο του, από τη χάρη του, αν δεν υιοθετήσουμε την πορεία της ζωής του, τότε παραμένουμε στο σκοτάδι και γινόμαστε σκοτάδι και για τους άλλους. Αλλά ο Εμμανουήλ μας καλεί σε κάτι διαφορετικό. Μας καλεί να ζήσουμε αλλιώς: Να επιλέξουμε την αγάπη αντί για το μίσος. Τη συγχώρεση αντί για την εκδίκηση. Τη συμφιλίωση αντί για τον διχασμό. Να ανοίξουμε χώρο για όσους νιώθουν ότι δεν χωράνε πουθενά. Να δείξουμε με τη ζωή μας, δηλαδή με έργα, ότι μπορούμε πραγματικά να ζήσουμε ως νέος άνθρωπος εν Χριστώ.
Γιατί δεν λύνουν τα προβλήματα η βία, η καταπίεση, ο φανατισμός. Ποτέ δεν τα έλυσαν. Δημιουργούν μόνο περισσότερο σκοτάδι. Η απάντηση είναι αυτό το παιδί, η αγάπη που γεννιέται άοπλη, η ειρήνη που δεν επιβάλλεται με δύναμη, η συμφιλίωση που ξεκινάει από τη συγχώρεση και τη δικαιοσύνη.
Αυτά τα Χριστούγεννα, μέσα στο φως και το θόρυβο των εορτών, ας μη ξεχάσουμε το πιο σημαντικό: να ανοίξουμε την καρδιά μας σ' Αυτόν που έρχεται να μείνει μαζί μας. Και να θυμηθούμε ότι Αυτόν θα τον συναντήσουμε στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου που χρειάζεται την αγάπη μας.
Καλά Χριστούγεννα γεμάτα από την παρουσία του Εμμανουήλ, του Θεού που δεν μας άφησε ποτέ μόνους.
+Γεώργιος Αλτουβάς
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας, Ζακύνθου-Κεφαλληνίας
Τοποτηρητής Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου