Πρός
Τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναχικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης.
«Ὅτε ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ..κατὰ τὸν Αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ᾿ ἡμᾶς πλουσίως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ἵνα δικαιωθέντες τῇ Ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ᾿ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου». (Τίτ. 3, 4-7).
Αὐτό ἔγραφε στήν Ἐπιστολή του ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος στόν ἀγαπημένο μαθητή καί συνοδοιπόρο του, τόν Πρωτεπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης Τίτο. «Ὅταν ἐμφανίσθηκε ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρος μας Θεοῦ, μᾶς ἔσωσε, … σύμφωνα μὲ τὸ δικό Του ἔλεος, διὰ τοῦ λουτροῦ τῆς ἀναγεννήσεως καὶ τῆς ἀνακαινίσεως ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἐξέχεε σ’ ἐμᾶς πλούσια, διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρός μας, ὥστε, δικαιωμένοι μὲ τὴν Χάριν ἐκείνου νὰ γίνωμε, σύμφωνα μὲ τὴν ἐλπίδα μας, κληρονόμοι τῆς αἰωνίου ζωῆς». Ἑξήντα χρόνια ἀπό τήν ἐπανακομιδή τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου μας στόν τόπο μας συμπληρώνονται κατά τό προσεχές ἔτος καί γι’ αὐτό κρίναμε σκόπιμο νά προτάξομε στήν Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιό μας τούς παραπάνω στίχους, πού συμπυκνώνουν σέ λίγες λέξεις τό νόημα τῆς Ἑορτῆς.
Χριστούγεννα καί πάλι σήμερα, ἀγαπητά μου παιδιά, στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, στό θεοδέγμον Σπήλαιό Της, ἀλλά καί στίς καρδιές ὅλων ἐμᾶς, πού ἐντός Της ζοῦμε τό θαῦμα τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, τή δυνατότητα καί τή χαρμόσυνη ἐλπίδα νά γίνομε κληρονόμοι τῆς αἰώνιας ζωῆς.
«Χριστός γεννᾶται» καί ἀνατέλλει γιά τόν κόσμο «τό φῶς τό τῆς γνώσεως». «Ὁ Χριστός, ὁ Θεός», ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σέ λόγο του γιά τά Χριστούγεννα «γεννήθηκε στή γῆ ὡς ἄνθρωπος. Γιά νά μᾶς ἐξηγήσει μέ τή Γέννησή Του τή γέννησή μας. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός. Ἀπό τή Γέννηση τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ στή γῆ, ὅλο τό πλήρωμα τῆς Θεότητας, ὅλος ὁ Θεός βρίσκεται σωματικά παρών στόν δικό μας ἀνθρώπινο κόσμο, γιά νά γεμίσομε ἐμεῖς μέ αὐτό τό πλήρωμα τῆς Θεότητας καί μέ αὐτόν τόν τρόπο νά πραγματοποιήσομε τόν σκοπὸ πού ὁ Ἴδιος ὁ Θεός ἔθεσε γιά τό ἀνθρώπινο εἶναι μας, γιά τήν ἀνθρώπινη ζωή μας, γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξή μας». Ὁ Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ἔδωσε στόν ἄνθρωπο τήν ἐπιλογή νά ἐπιστρέψει καί πάλι στήν πατρική οἰκία τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἀπό ὅπου ἔφυγε μέ ὑπαιτιότητά του καί κατέληξε στήν ἀνελέητη μοναξιά καί ὀρφάνεια του.
Αὐτό λοιπόν πού γιορτάζομε, μᾶς δίδει ἐλπίδα καί δύναμη, γιά νά συνεχίζομε τόν καθημερινό μας ἀγώνα, διά τοῦ ὁποίου περνᾶμε ἀπό τόν φθαρτό καί περιορισμένο χρόνο στήν αἰωνιότητα. Ἡ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ δίνει ἀξία στόν χρόνο καί ὑπογραμμίζει, ὅτι τώρα πλέον εἶναι καιρός, κατά τόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος ἑτοιμάζεται γιά τήν αἰωνιότητα, καί μάλιστα, ἀρχίζει νά τήν χαίρεται ἀπό τό παρόν, νά τήν προγεύεται ἀπό αὐτήν τή ζωή.
Ἔγραφε ὁ Φώτης Κόντογλου στό ἔργο του «Ἡ Γέννησις, τό Μέγα Μυστήριον» ὅτι εἶναι «…ὁλότελα ἀκατανόητο γιά τό πνεῦμα μας τό ὅτι κατέβηκε ὁ Θεός ἀνάμεσά μας σάν ἄνθρωπος συνηθισμένος καί μάλιστα σάν φτωχότερος ἀπό τούς φτωχούς. Αὐτή τή μακροθυμία μονάχα ἅγιες ψυχές εἶναι σέ θέση νά τή νοιώσουνε ἀληθινά καί νά κλάψουνε ἀπό κατάνυξη». Ἀκατανόητο ἀλλά ὅμως ἀληθινό πώς ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό. Πιστεύομε καί ὁμολογοῦμε, πώς ὁ Χριστός μας «δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν» προσέλαβε τή φύση μας. Καί ἑορτάζοντας «ἀεί Χριστούγεννα» μέσα στήν Ἐκκλησία μαθαίνομε, ὅτι ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας, μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά ἐργασθοῦμε ὅλοι μαζί καί καθένας προσωπικά, μέ τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά καί χαρίσματά του, ἀλλά καί μέ ὅσες δυνάμεις ἤ ἀδυναμίες διαθέτομε.
Γιά κάθε πιστό λοιπόν ὁ Χριστός ἔρχεται στό παρόν τοῦ κόσμου, ἀνάμεσά μας, γιά νά δώσει τή λύση στά δυσεπίλυτα προβλήματα τῆς κοινωνίας μας. Καί ζητᾶ νά Τοῦ προσφέρομε τήν ἐμπιστοσύνη μας, ὑπερβαίνοντας τούς σκοπέλους, τά ἐμπόδια καί τίς δυσκολίες, τά λάθη καί τά πάθη μας, πού ἐμποδίζουν τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς νά Τόν βρεῖ καί νά Τόν πιστεύσει μέ ὅλο του τό εἶναι.
Μᾶς ζητᾶ νά προασπίζουμε τίς ἀξίες τῆς δικαιοσύνης, τῆς συμφιλίωσης, τῆς ἑνότητας, τῆς ἐλευθερίας, τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ καί τῆς ὁμόνοιας, νά σεβόμαστε τό θεῖο δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου στή ζωή, ἀκυρώνοντας στήν πράξη τήν πολυθεΐα τῶν σύγχρονων εἰδώλων, τά ἐλλειμματικά κοσμοείδωλα καί αὐτείδωλα, τά μίση καί τήν ἐχθρότητα πού ταλαιπωροῦν τό ἦθος καί τόν πολιτισμό μας. Νά ἐργαζόμαστε γιά τό «ἐπί γῆς εἰρήνη», τήν πανανθρώπινη ἀξία τῆς εἰρήνης στόν ἀνειρήνευτο κόσμο μας, ὅλοι ἐμεῖς πού ταλανιζόμαστε ἀπό ἐσωτερικές μάχες καί ἔξωθεν πολέμους, ἀπό ταραχές τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τῶν ἄλλων, ξεκινώντας ἀπό τήν αὐτοκριτική μας.
Ἀγαπητά μου παιδιά καί ἀδέλφια τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος δι’ ἡμᾶς Χριστοῦ,
Ἡ Ἁγία Ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων προσκαλεῖ γιά ἄλλη μία φορά ὅλους ἐμᾶς νά ἀποδεχθοῦμε μέ πόθο καί χαρά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί νά βιώσομε στά βάθη τῆς ὑπάρξεώς μας τήν ἀνερμήνευτη ἀγάπη Του. Ἄς πάρομε αὐτό τό μήνυμα τῆς Ἑορτῆς καί ἄς ἀντιπροσφέρομε στήν εὐεργεσία Του, ἁπλά καί ταπεινά, τήν ὁλόθερμη εὐγνωμοσύνη μας, τήν ὁλοκάρδια μετάνοιά μας καί τήν ἀποδοχή τῆς σωστικῆς Του κλήσεως.
Σᾶς εὔχομαι, νά διέλθετε τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο μέ πνευματική εὐφροσύνη καί προσεύχομαι νά πρυτανεύσει ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη τῶν Χριστουγέννων στίς καρδιές μας, γιά νά χαιρόμαστε αἰώνια καί πραγματικά, καί στόν κόσμο ὁλόκληρο, γιά νά εἰρηνεύσει ἐπιτέλους.
Μέ πατρική ἀγάπη Σᾶς ἀσπάζομαι ἑόρτια καί παρακαλῶ τόν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο νά Σᾶς χαρίζει ἔτη πολλά, εὐφρόσυνα καί εὐλογημένα.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
†Ὁ Κρήτης Εὐγένιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου