Η ψυχή αναζητεί εναγωνίως τον Θεό

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής του Ασώτου

28^ης Φεβρουαρίου 2016

(Λουκ. Ιε΄ 11-32)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Θλιβερή η παρακμή και το κατάντημα του αρχοντόπουλου της παραβολής. Ενός παιδιού καλομαθημένου μέσα στις πολυτέλειες και τις ανέσεις του πατρικού σπιτιού, όπου όλοι τον κολάκευαν και τον υπηρετούσαν.

Όμως δεν του αρκούσε! Επιζητούσε πλήρη ασυδοσία και ελευθερία, ώστε να μπορεί να ζει σπάταλα και έκλυτα. Έβρισκε το πατρικό σπίτι πληκτικό, τον έπνιγε η αγάπη των δικών του και ήθελε να ξεφύγει. Απαίτησε το μερίδιό του από την πατρική περιουσία, το οποίο του δόθηκε χωρίς αντίρρηση, παρά την βαθειά λύπη του πατέρα του. Πώς όμως το χρησιμοποίησε;

Το κατασπάταλησε με κοινές γυναίκες και το διασκόρπισε σπάταλα γλέντια και κόλακες, συμφεροντολόγοι φίλοι, οι οποίοι τον εγκατέλειψαν όταν περιέπεσε στην φτώχεια και την αθλιότητα καταντώντας χοιροβοσκός. Εκεί, αναλογιζόμενος την αθλιότητά του, αποφάσισε να πέσει στα πόδια του πατέρα του, επιστρέφοντας μετανοημένος στο πατρικό σπίτι, να ζητήσει ειλικρινά και ταπεινά συγχώρεση.

Και ο πατέρας του τον περιέβαλε με την αγάπη και την στοργή του, παρά τις αντιρρήσεις του άλλου γιού του, που τον κατηγόρησε για μεροληψία υπέρ του άσωτου γιου.

Η αμαρτία και η ασωτία είναι για τον άνθρωπο ένα φοβερό τέρας, που τα κατατρώει όλα!... Τόσο τα υλικά όσο και τα πνευματικά αγαθά… Όπου επικρατεί αμαρτία κυριαρχεί η υλική και ψυχική στέρηση («τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος»). Καθημερινά εξανεμίζονται περιουσίες μεγάλες ή μικρές, υποσκάπτεται η υγεία του ανθρώπου από τις κάθε είδους καταχρήσεις, επικρατεί η βία και η ακαταστασία και πολλές φορές το έγκλημα και ο θάνατος.

Πέρα όμως από την ψυχική ζημιά ο αμαρτωλός πεθαίνει ψυχικά και πνευματικά λίγο-λίγο, μέρα με την μέρα. Χάνει την αγάπη των συνανθρώπων του και την ειλικρινή φιλία, ενώ τον περιστοιχίζουν άνθρωποι συμφεροντολόγοι και φαύλοι.

Η ψυχή αναζητεί εναγωνίως τον Θεό, αλλά δυσκολεύεται να τον φτάσει, διότι μεταξύ ανθρώπου και Θεού παρεμβάλλεται η αμαρτία. Έτσι το φως του Χριστού δεν λάμπει πια στην ανθρώπινη ψυχή και μόνο ένας μπορεί να το ξαναδώσει: Ο πανάγαθος και ελεήμων Θεός, ο οποίος είναι ο πατέρας του άσωτου της παραβολής αλλά και όλων των ανθρώπων. Αυτό όμως θα συμβεί μόνο μετά από ειλικρινή δική μας προσπάθεια, όταν εμείς οι ίδιοι θελήσουμε να απαλλαγούμε από την τυραννία των ψυχοφθόρων παθών. Ο Θεός θα επιβραβεύσει και θα υποβοηθήσει την ειλικρινή μετάνοιά μας, χωρίς να μνησικακήσει και να εκδικηθεί. Τότε θα νιώσουμε πραγματικά ελεύθεροι, κατακτώντας την σωστή και σωτήρια «εν Χριστώ ελευθερία» και όχι την ψευδεπίγραφη ελευθερία του Σατανά, που οδηγεί στον θάνατο. Ας μιμηθούμε κι εμείς τον μετανοημένο άσωτο, για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Γένοιτο!