ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της
Κυριακής της Τυρινής
26 Φεβρουαρίου 2017
(Ματθ.
στ΄
14-21 )
Γράφει
ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Ολέθριος
είναι ο εγωισμός και ψυχοφθόρα η φιλαυτία.
Πολλές φορές στη ζωή μας αισθανόμαστε
προσβεβλημένοι και θιγμένοι. Νιώθουμε
ότι μας έχουν φερθεί με αγένεια ή μας
έχουν αδικήσει και θέλουμε να ανταποδώσουμε,
να τιμωρήσουμε και να εκδικηθούμε.
Γεμίζουμε μίσος και κακία, το πάθος δεν
μας αφήνει να βρούμε ησυχία. Χάνουμε
την ψυχική μας ηρεμία και ισορροπία. Πόσο
όμως διαφορετικά θα νιώθαμε, αν
αντιμετωπίζαμε κάθε αδικία με μακρόθυμη
διάθεση και καλοσύνη καρδιάς. Όταν
αναλογιστούμε ότι κι εμείς είμαστε
φταίχτες απέναντι στον Θεό και τους
συνανθρώπους μας, τότε θα είμαστε πιο
επιεικείς απέναντι σ’ αυτούς που μας
έβλαψαν.
Ο
εγωισμός αχρηστεύει κάθε τι καλό που
έχουμε πράξει και μετατρέπει το ωφέλιμο
σε βλαβερό. Μεταβάλλει τη νηστεία σε
επίδειξη, γινόμαστε κατηφείς και
σκυθρωποί θέλοντας να δείξουμε στους
άλλους ότι είμαστε εμείς οι σωστοί
Xριστιανοί και επιδιώκοντας τον έπαινό τους.
Ο
εγωισμός μάς οδηγεί και σε ένα άλλο
κακό: μας κάνει να υποδουλωνόμαστε στα
φθαρτά και στα επίγεια. Γινόμαστε
άνθρωποι «βοσκηματώδεις» και «χοϊκοί»,
σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας.
Έτσι, φροντίζουμε μόνο να συσσωρεύουμε
επίγειους θησαυρούς, αδιαφορώντας
πολλές φορές για τα αθέμιτα μέσα που
χρησιμοποιούμε. Η δίψα μας για πλούτη
είναι ακόρεστη.
Ποτέ
όμως δεν θα αποκτήσουμε αυτά που
επιθυμούμε. Κι αν ακόμη τα αποκτήσουμε
υπόκεινται στο χαμό και στην φθορά. Οι
κλέφτες, οι κοινωνικές αναστατώσεις
και η σαπίλα τα αφανίζουν. Και ο αφανισμός
επιτείνει την αγωνία και την δυστυχία
μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε και τους
επίγειους και τους ουράνιους θησαυρούς.
Ο
άνθρωπος πρέπει να εργάζεται για να ζει
αξιοπρεπώς και να συντηρεί την οικογένειά
του. Όμως, χωρίς υπερβολές και υποδούλωση
στην ύλη. Η ίδια η Αγία Γραφή μάς δίνει
παραδείγματα δίκαιων ανδρών, οι οποίοι
είχαν αμέτρητο πλούτο, όπως για παράδειγμα
ο Αβραάμ, αλλά ουδέποτε αυτός υπήρξε
ψυχικά ζημιογόνος γι’ αυτούς. Αντίθετα,
υπήρξαν ψυχή και σώματι αφοσιωμένοι
στο θέλημα του Θεού και στα καλά έργα,
προσδοκώντας πάντα την βασιλεία Του.
Διότι γνώριζαν ότι σε καρδιές διαβρωμένες
από τον πλούτο δεν βρίσκει θέση ο Θεός,
αλλά ούτε και οι συνάνθρωποι. Γι’ αυτό
ποτέ δεν έπαψαν να είναι βαθιά ευσεβείς
και φιλάνθρωποι, αποτελώντας μέγιστο
παράδειγμα για όλους εμάς.
Ας
φροντίσουμε, λοιπόν, να κερδίσουμε και
να αποταμιεύσουμε θησαυρούς ουράνιους,
που θα είναι αιώνια κτήμα μας, χωρίς τον
φόβο της φθοράς και της απώλειας. Έτσι,
αιώνια θα είναι η χαρά, η ειρήνη, η ευτυχία
μας και η θέωση και επίτευξη του «καθ’
ομοίωσιν» δεδομένη. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου