«Ακολουθήτω μοι»

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως) 

22 Μαρτίου 2020 

(Μαρκ. η΄ 34 - θ΄ 1)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Οξύμωρο σχήμα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος, ορθολογικά σκεπτόμενος, την φράση του Κυρίου μας, πώς για να σώσει κάποιος την ψυχή του θα πρέπει πρώτα να την χάσει! Τι σημαίνει, όμως, για τον άνθρωπο η απώλεια της ψυχής του;

Σημαίνει ότι πρέπει να απαρνηθεί για πάντα τον σαρκικό και παλαιό άνθρωπο, τον «φθειρόμενον» από την απάτη του Διαβόλου. Σημαίνει να απεμπολήσει τον άνθρωπο, τον γεμάτο εξουσιομανία, εγωισμό, κακία, φιλαργυρία, υλισμό, εκδικητικότητα, ενοχή, ιδιοτέλεια και σκληρότητα. Όταν απαρνηθεί όλα αυτά, το δεύτερο βήμα για τον αληθινό πιστό θα είναι να σηκώσει τον σταυρό του. Να γίνει ακόλουθος του Χριστού, νικώντας τις ταλαιπωρίες και τις θλίψεις, δια της υπομονής. Τότε θα τον πλημμυρίσει χαρά και γαλήνη και θα προ-απολαύσει την ουράνια μακαριότητα.

Καμιά ανθρώπινη ασέβεια, ειρωνεία και ύβρις δεν πρέπει να τον κάνει ν’ απαρνηθεί τον Χριστό. Κανένα υλικό και κοσμικό δέλεαρ και κανένας κατατρεγμός δεν πρέπει να τον βγάλει από τον σωστό δρόμο. Καίτοι οι αμαρτωλοί θα τον χλευάζουν και θα τον διώκουν, αυτός οφείλει να προσεύχεται με οίκτο και αγάπη γι’ αυτούς. Ακόμη κι αν ο άνθρωπος κερδίσει το σύμπαν ολόκληρο, τις δόξες, τις εξουσίες, τα πλούτη και την σοφία όλης της γης, θα είναι πάντα δυστυχισμένος, αν δεν έχει στην καρδιά του βαθιά κλεισμένο τον Χριστό.

           

Βαρυσήμαντο το νόημα της φράσης: «Ακολουθήτω μοι»! Ο Κύριος μάς καλεί να τον ακολουθήσουμε παντού, τόσο στη γη όσο και στον ουρανό. Επιθυμεί να γίνει ο αιώνιος και παντοτινός πατέρας και καθοδηγητής μας. Επίσης, μας προσκαλεί να Τον μιμηθούμε, αντιγράφοντας τις αρετές και το παράδειγμά Του. Να γεμίσουμε αγάπη, ταπείνωση, υπακοή, υπομονή, φιλανθρωπία και ανεξικακία. Τότε θα κατακτήσουμε τον μεγάλο στόχο: την σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας. Αιώνες οι άνθρωποι, γεμάτοι ενοχές λόγω της αμαρτωλότητάς τους, προσπαθούσαν να σώσουν, να «εξαγοράσουν» την ψυχή τους. Προσέφεραν, στα αρχαιότερα χρόνια, ακόμη και θυσίες αιματηρές, ζώων και ανθρώπων. Όμως, αυτό δεν τους γέμιζε ψυχικά και δεν απέφερε το ποθούμενο αποτέλεσμα. Μόνο η Αγία Θυσία του Κυρίου μας, λύτρωσε το ανθρώπινο γένος. Αυτή και μόνο δείχνει πόσο πολύτιμη είναι η αθάνατη ψυχή μας. Ας μην την παραμελούμε, λοιπόν. Γένοιτο!