Αγαπητοί φίλοι,
η σκανδαλώδης Ανοχή και Επιείκεια του Θεού με αξιώνει αυτές τις ημέρες να συμπληρώνω 40 χρόνια στο ράσο, από την ημέρα εκείνη της Κυριακής της Ορθοδοξίας του 1983, 27 Μαρτίου εκείνη τη χρονιά, οπότε ο τότε Μητροπολίτης Ζακύνθου Παντελεήμων ο Μπεζενίτης (κεκοιμημένος πλέον και αλησμόνητος), με χειροτόνησε Διάκονο στο Καθολικό της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, στην πόλη της Ζακύνθου. Ήμουν σχεδόν αμούστακος, 21 και μισό χρόνων!...
Μετά από τέσσερις πλήρεις δεκαετίες, ανά πάσα ημέρα αναλογίζομαι ότι ουδέν αξιομνημόνευτο έχω κάνει ή προσφέρει, εκτός από το είμαι -ανάξια πάντα- ο αγωγός μέσω του οποίου διαχέεται, σε όσους υπηρετώ, το πυρ της Θεότητας, πολλάκις δίχως να ωφελούμαι εγώ (εξαιτίας πνευματικής καχεξίας), όπως δεν ωφελείται το καλώδιο καθώς μεταβιβάζει το ηλεκτρικό ρεύμα εκεί που πρέπει.
Και, λοιπόν; Εξομολογούμαι ότι, καθώς περνούν τα χρόνια και προχωρώ στο Απροχώρητο αργά μα σταθερά, θα επιθυμούσα για το Εκεί και το Τότε, που Εκείνος γνωρίζει, να φθάσω να παραδώσω το ράσο που μου δόθηκε το 1983, δίχως να του έχω επιφέρει σχισίματα και λεκέδες, με κάθε έννοια. Νέφος ιερέων πριν από μένα και νέφος μετά, φέρουν το ράσο της Ιερωσύνης πολύ πολύ αξιότερα και αποτελεσματικότερα. Ούτως ή άλλως, εκείνη την ημέρα, χειροτονήθηκα με ράσα και άμφια μεταχειρισμένα... Μεταφορικά και κυριολεκτικά, τίποτα δε μου ανήκει... Κι επίσης, επιθυμώ, πέρα από τα κατά σάρκα παιδιά μου, ουδείς άλλος να με θυμάται, διότι απλώς υπήρξα ένας απλός κρίκος της μακράς αλυσίδας της Ιερωσύνης, οπότε γιατί να μνημονεύουν εμένα; Θα είναι αρκετότατο να συνεχίζω να υπάρχω στον απειροτέλειο Νου Εκείνου που με δημιούργησε και με ανέχτηκε!
Κι επειδή όλα τα ανωτέρω είναι μελαγχολικά και γνωρίζοντας ότι σας αρέσουν παλιές φωτογραφίες, ψηφιοποιώ για τους φίλους και αναγνώστες μας το πλήρες λεύκωμα της χειροτονίας μου. Και σας ευχαριστώ για Όλα!
π. Παναγιώτης Καποδίστριας
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ:
 |
| Μετά τη χειροτονία μου, μπροστά από το υπό κατασκευήν τότε Σύνθρονο του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου, με τους, εξ αριστερών στη φωτό: μακαριστό Ιερέα Διονύσιο Μαμφρέδα (+1993), Αρχιμανδρίτη Αλέξιο Ξένο - Ιεροκήρυκα και Ιερέα Ανδρέα Κωστόπουλο. |
 |
| Μετά τη χειροτονία μου σε Διάκονο, μόλις επιστρέψαμε στο σπίτι, η μικρή γειτόνισσα, η Μπία Ληστάρχη, δεν μπορούσε να με αναγνωρίσει... Τα κλάματα γοερά, ο φόβος της στο ζενίθ. Χρειάστηκε πολλή ώρα και πολλή αγάπη για να αναθερμανθούν οι σχέσεις και να έρθει κοντά, ώστε φωτογραφηθήκαμε ήρεμοι πια, μαζί με την Διακόνισσα Φωτεινή! |
 |
| Στη φωτό, το καλοκαίρι του 1983, με τον μακαριστό και αγιασμένο γέροντά μου - προεφημέριο της Ενορίας Βανάτου, μακαριστό Ιερέα Διονύσιο Μαμφρέδα (+1993). |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου