(Νανο)διήγημα
γραμμένο από τον π. Παναγιώτη Καποδίστρια
 |
| [Έργο Paul Klee] |
Ο κόσμος του είναι παρακμιακός, όμως η Ιστορία -αν και
ακριβοδίκαιη- θα μπορούσε να κάνει τα στραβά μάτια για χάρη του, αμελητέος γαρ…
Δεν την ενδιαφέρει αν του αρέσει να στολίζεται με κορδέλες κόκκινες, κίτρινες,
μπλε… Δεν ασχολείται αν ηδονίζεται ν’ ακούει νυχθημερόν επευφημίες για τη
μεγαλοσύνη της ταπεινοφροσύνης του… Δεν έχει χρόνο να καταγράψει αν αισθάνεται
ανετότερα με ρόμπα λαμέ και χαμόγελα πλατύγυρα ή κάποτε με μάτια δήθεν βουρκωμένα...
Σ’ αυτό τον βίο τον αβίωτο πολλά χωρούν και αποξεχνιούνται, αλίμονο…
Ένα μόνο δεν μπορεί ν’ ανεχθεί η Ιστορία, όντας ακριβοδίκαιη:
Το να φωτογραφίζεται λυπητερός πλάι σε παιδιά οροθετικά, συλλέκτης βλεμμάτων
πονεμένων, αδιέξοδων ονείρων του προΘάνατου.
Ο κόσμος του είναι décadent, με ρόμπα και κορδέλες...
2 σχόλια:
Νανοδιηγήματα γραμμένα μὲ τὴν πένα νὰ τὴν κρατάει γίγαντας μὲ τὰ ποτισμένα Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ δόντια του.
Πῶς ζεῖ, πάτερ, ὁ ἄνθρωπος τὸ σήμερα, τὸ ψὲς χωρὶς Χριστὸ καὶ χωρὶς τὴν ἡδύποτη μέθη τῆς Ποίησης;
Ὅλα ὑπηρετοῦν τὴ λογικὴ τοῦ «φαίνεσθαι»… Ἡ θεατρικότητα στὴ συμπεριφορά (ἀκόμα καὶ στὴ Λειτουργία), οἱ «ἀπὸ καρδιᾶς» λόγοι (μεστοὶ φληναφημάτων καὶ ἀσυναρτησιῶν), οἱ κατὰ τὸ δοκοῦν προσθῆκες στὶς εὐχὲς (εἰδικῶς ὅταν χειροθετοῦνται κάτι μεγαλοκυρίες ποὺ ἔχουν βάλει βαθιὰ τὸ χέρι στὴν τσέπη καὶ παρίστανται οἱ κάμερες), καὶ ἐκείνη ἡ ἀδιόρατη ὑποψία δακρύου (πάντοτε ὑπὸ φῶς τῆς δημοσιότητος καὶ τῆς τηλεοψίας) ἀποτελοῦν μικρὰ δείγματα τῆς ματαιόδοξης συμπεριφορᾶς καὶ πολιτείας τοῦ... Παρακμιακοῦ!!!
Δημοσίευση σχολίου