Γράφει ο π. Γεώργιος Λέκκας*
Υπάρχουν οι άνθρωποι του Νόμου, υπάρχουν κι οι άνθρωποι του Θεού. Οι άνθρωποι του Νόμου αγαπούν τον Νόμο περισσότερο από όσο αγαπάνε τους ανθρώπους, αντιθέτως οι άνθρωποι του Θεού εφαρμόζουν στην πράξη τον Νόμο της Αγάπης με την μεγάλη τους αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους.
Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι του Νόμου δεν αγαπούν κανένα, ούτε καν τον εαυτό τους, απλώς τηρούν τον Νόμο τόσο μόνο όσο τους χρειάζεται ώστε να ησυχάζουν την συνείδησή τους. Οι άνθρωποι του Νόμου είναι κατά βάθος άνθρωποι διχασμένοι και η τήρηση του «γράμματος» του Νόμου τούς επιτρέπει απλώς να επιβιώνουν μες στον διχασμό τους.
Ο σκοπός του Νόμου είναι να ανοίξει τον άνθρωπο στον Θεό και στον διπλανό του, όμως ο άνθρωπος του Νόμου μετατρέπει τον Νόμο σε γνωστικό αντικείμενο, με αποτέλεσμα αντί να ελευθερώνεται από τα πάθη του μέσω του Νόμου να υποδουλώνεται ακόμα περισσότερο σε αυτά.
Ο άνθρωπος του Νόμου είναι άνθρωπος σκληρόκαρδος. Δεν εφαρμόζει στην πράξη τον Νόμο της Αγάπης, εμβαθύνει κυρίως διανοητικά στον Νόμο ώστε να επιβεβαιώνει κάθε τόσο και περισσότερο την ανωτερότητά του έναντι όλων αυτών που ο Νόμος τον καλεί να αγαπά.
Ο άνθρωπος του Νόμου είναι ο άνθρωπος της εξουσίας. Εξουσιάζει κάποια από τα πάθη του με άλλα πάθη πολύ χειρότερα από αυτά που εξουσιάζει, δεν θέλει φίλους αλλά μόνο υπηκόους και κατά βάθος πιστεύει πως γνωρίζει πολύ καλύτερα τις ανάγκες των ανθρώπων κι από Αυτόν ακόμα τον Δημιουργό τους.
Αντιθέτως ο άνθρωπος του Θεού είναι έτοιμος κάθε στιγμή να θυσιάσει τον εαυτό του για να δει να ζει ο αδελφός του, χαίρεται να δίνει χαρά και να μοιράζεται την λύπη του άλλου κι έτσι μέσω των άλλων αυξάνεται κάθε τόσο κι ίδιος με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο Θεός μέσα σε όλους.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν θέλει να κρατήσει τίποτα υλικό για τον εαυτό του, θέλει ό,τι έχει να το διαθέσει για τους άλλους ώστε οι άλλοι να ευχαριστούνε τον Θεό για ό,τι λαμβάνουν κι ο ίδιος να ευχαριστεί τον Θεό για την αγάπη Του που αυξάνει μέσα του ολοένα κι άλλο.
Ο άνθρωπος του Θεού θέλει να είναι στην υπηρεσία όλων, βλέπει τον καθένα ανώτερο από τον ίδιο, θέλει να προσκυνάει τον Θεό σε όλους, δεν γνωρίζει διαφορά ανάμεσα σε δικό και ξένο και βλέπει την Αγάπη του Θεού να θέλει να τους ενώσει όλους. Ο φόβος του είναι να μην εμποδίσει ούτε στο παραμικρό το έργο της Αγάπης του Θεού για όλους και γι’ αυτό επιθυμεί να μειώνεται ο ίδιος για να αυξάνεται ο Θεός μέσα σε όλους.
Ο άνθρωπος του Θεού ζει κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδος γιατί επιδιώκει να ζει μέσω των άλλων και για τους άλλους. Καταλαβαίνει την στροφή στον ίδιο ως έσχατη πτώση και είναι πρόθυμος ακόμα και να πεθάνει σωματικά προκειμένου να ζήσει ορθάνοιχτος πνευματικά προς τον Θεό και τα δημιουργήματά Του. Αυτό έπραξαν οι Άγιοι μας και αυτό πρεσβεύουν στον Θεό να γίνουμε όλοι.
Κυριακή του Καλού Σαμαρείτη, 10.11.24.
* Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου