Κείμενο: ΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ
Τη χθεσινή αγιοκατάταξη του Pier Giorgio Frassati στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, στη Ρώμη, επιθυμούσα πολύ να την εορτάσω. Σαν σήμερα, πριν έξι χρόνια, βρέθηκα στο Τορίνο ως προσκυνητής στη μνήμη του. Με θλίβει και με πονά το γεγονός ότι, εκκλησιαστικά, δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε στη χαρά της αναγνώρισης της αγιότητας ενός παιδιού του Θεού. Κι όμως, μια εσωτερική παρόρμηση με κάνει να πιστεύω πως ακόμη και αυτή η θλίψη μπορεί να μεταμορφωθεί σε ελπίδα και άσκηση προσμονής για την κοινή μετοχή στη όντως χαρά (Μτθ. 25, 21).
Ο κόσμος φάνηκε να εντυπωσιάζεται περισσότερο από την έτερη αγιοκατάταξη: εκείνη του Carlo Acutis των δικών μας χρόνων, της δικής μου γενιάς. Κορυφαία διεθνή αλλά και όλα σχεδόν τα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ μίλησαν για τον άγιο των millennials, ωσάν η αγιότητα να είναι παράδοξη και αλλόκοτη στον καιρό του ψηφιακού θριάμβου.
Ένα παιδί με λευχαιμία αγίασε γιατί είδε το διαδίκτυο ως τόπο και τρόπο ευαγγελισμού. Ή αν αυτό ακούγεται πολύ βαρύγδουπο, μπορούμε να πούμε πως αγίασε απλά γιατί επέλεξε να μιλήσει για το Φως σε καιρούς σκοτεινούς. Ένα παιδί προτίμησε να μιλήσει για την πίστη του στον Χριστό εκεί που άλλοι συνομήλικοί του ασκούνται στην ηλεκτρονική κακοποίηση συνομηλίκων τους, οδηγώντας πολλούς στην περιθωριοποίηση, σε μια ζωή φόβου, ακόμα δυστυχώς και στην αυτοκτονία.
Και εμείς, οι υπόλοιποι, οι πιο «γνωστικοί»; Πώς χρησιμοποιούμε αυτόν τον νέο ψηφιακό κόσμο; Τι αποτύπωμα αφήνουμε στους συνανθρώπους μας, γνωστούς και αγνώστους, με τους οποίους ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή στις αχανείς γειτονίες του διαδικτύου;
Ο Carlo εντυπωσίασε με τις φόρμες, τα τζιν και τα sneakers του. Ο άγιος με τις φόρμες, είπαν! Ο Pier Giorgio δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον μεταπολεμικό κόσμο. Κοιμήθηκε νέος, χτυπημένος από πολιομυελίτιδα. Έζησε όμως σε εξίσου ταραγμένους καιρούς. Τότε που ο φασισμός και το ιδεώδες του «φασιστικού υπερανθρώπου» γοήτευαν τα πλήθη του Μεσοπολέμου, όπως σήμερα γοητεύει πολλούς ο τεχνολογικός μετα-άνθρωπος.
Αθλητής, αλπινιστής, γόνος μεγαλοαστικής και φιλελεύθερης οικογένειας, καλός φίλος και κοινωνικά δραστήριος, ο Pier Giorgio βρήκε τον Θεό μέσα από την προσφορά, την κοινωνική δράση, την παράδοση των Δομινικανών και τη μυστική συμπαράστασή του προς τους περιθωριοποιημένους του Τορίνο.
Τα όμορφα φυσικά του χαρακτηριστικά, ο δυναμισμός και η κοινωνικότητά του, κάποτε «απείλησαν» την πορεία της εκκλησιαστικής αναγνώρισης της αγιότητάς του. Κυκλοφορούσαν φήμες ότι είχε συνοδευτεί σε κάποια ορειβατική του εξόρμηση από «αμφίβολης ποιότητας» παρέα. Τελικά, οι φήμες διαψεύστηκαν και η διαδικασία συνεχίστηκε. Ομολογώ, όμως, πως δεν ξέρω αν τον προτιμώ «αμόλυντο» και «ατσαλάκωτο». Όχι γιατί επιθυμώ να τον μειώσω στα δικά μας μέτρα ύπαρξης, μα γιατί κάτι μου λέει πως δε δικαιούμαστε να κατασκευάζουμε τους αγίους στα μέτρα της αγιότητας που μας είναι αρεστά.
Προσπαθώ μάλιστα να τον φανταστώ σε διάλογο με τις ασκητικές μορφές των συγχρόνων αγίων που οι Ορθόδοξες Εκκλησίες επιλέγουν ξανά και ξανά να προβάλουν ως μόνες σύγχρονες «ασφαλείς» περιπτώσεις αναγνωρισμένης αγιότητας.
Η αγιότητα ενός νεαρού αλπινιστή, η αγιότητα ενός computer geek και η αγιότητα των γερόντων ασκητών του Όρους.
Σήμερα όμως προσπαθώ να είμαι λίγο πιο συγκαταβατικός, αφού τολμώ και μιλώ για την αγιότητα δυο παιδιών του Θεού. Τα αντιθετικά σχήματα, ο «κόσμος» και η «άσκηση», η «δράση» και η «ησυχία», η «Δύση» και η «Ανατολή», πιστεύω πως είναι μόνο δικά μας και όχι του Θεού.
Δεν ξέρω αν οι αγιασμένοι και χαριτωμένοι Αγιορείτες μοναχοί, τους οποίους αγιοκατατάσσει τα τελευταία χρόνια το Οικουμενικό Πατριαρχείο, συνάντησαν στη Βασιλεία του Θεού τον Pier Giorgio. Δεν ξέρω αν στην ουράνια πνευματική τους κοινωνία κράτησαν μια θέση για τον Carlo Acutis. Ξέρω — ή μάλλον ελπίζω — πως αν ο Χριστός «μπορεί» ακόμα να μιλήσει στον σύγχρονο νέο άνθρωπο, θα το κάνει με χίλιους δυο τρόπους που με ξεπερνούν και που ξεπερνούν όποιες προσδοκίες, επιθυμίες και κατανοήσεις.
Άγιοι, εσείς είστε η «παράλογη» ελπίδα μας: πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, όταν ο άνθρωπος συναντά τον Χριστό στον άλλο άνθρωπο, με χίλιους δυο πιθανούς και απίθανους τρόπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου