Μητροπολίτης Καμερούν: "Μιά ἐμπειρία χωρίς θεατές εἶναι πλέον ἄχρηστη. «Ἔχω followers ἄρα ὑπάρχω!»"

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Β´ ΠΑΝΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΗ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

Γενικό Θέμα : «ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ»

(29-30 Σεπτεμβρίου  2025)

Μιά ἐμπειρία χωρίς θεατές εἶναι πλέον ἄχρηστη.

«Ἔχω followers ἄρα ὑπάρχω!» 

τοῦ Μητρ. Καμερούν Γρηγορίου.

 

Σεβασμιώτατε Ἅγιε Μιλήτου κ. Ἀπόστολε ἐκπόσωπε τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Αὐστραλίας κ. Μακάριε

Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Σεβαστοί Συμπρεσβύτεροι καί Συνδιάκονοι,

 

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!

1.     Εἰσαγωγή.

Εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας γιά τήν εὐγενῆ καί τιμητική πρόσκληση νά παρευρεθῶ κοντά σας καί νά γευτῶ τῶν ναμάτων, τῶν εὐλογιῶν ἀλλά καί τῶν ἀγωνιῶν τῆς Τοπικῆς σας Ἐκκλησίας. Ὁ τίτλος τῆς Εἰσηγήσεώς μου -καί ὑπότιτλος στό γενικό θέμα «ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ», ὡς μέρος περιορισμένο ἀσφαλῶς τῆς ὅλης θεματικῆς- εἶναι ἐρανισμένος ἀπό μιά εὔστοχη καί ἀνατομική «Καλημέρα» τοῦ, ἐν πολλοῖς, «ἀνωνύμου» σκιτσογράφου, γνωστοῦ μέ τοπωνυμιακό ψευδώνυμο­­ «Ἀρκάς».

Πιστεύω ὅτι οἱ δύο αὐτές φράσεις περιγράφουν καί ἀνατέμνουν τήν ἐπίδραση, τίς ζυμώσεις ἀπό τήν ἐπικράτηση καί κατάχρηση, μέ πολλούς τρόπους, τῶν Μέσων Κοινωνικῆς Δικτυώσεως (ΜΚΔ) στό κοινωνικό, πολιτισμικό καί ἐκπαιδευτικό γίγνεσθαι τῆς ἐποχῆς μας. Νομίζω ὅτι ἡ παρατήρηση, νύξη καί διαμαρτυρία τοῦ Ἀρκά εἶναι ἕνα σύνθημα πάνω σέ ἕναν τοῖχο. Οὐσιαστικά, μιά ἀπό τίς ἀρχαιότερες μορφές ἐποικοινωνίας ὅπως, τά «συνθήματα»-πετρογραφήματα­  στά σπήλαια τῆς Ἀλταμίρας, τά ὁποῖα ἀνακοινώνουν, μελετοῦν καί ξορκίζουν γεγονότα, φόβους, ἀγωνίες, ἀντιπάλους καί, ἁδρομερῶς, σκιαγραφοῦν αἰσθήματα.

Μιά παρατήρηση πού ἐπισημαίνει τό τἐλος τῆς Καρτεσιανῆς φιλοσοφίας τό γνωστό «σκέπτομαι ἄρα ὑπάρχω», «ἀμφιβάλλω , ἄρα σκέπτομαι, ἄρα ὑπάρχω».

Κι ὁ ἠλεκτρονικός τοῖχος τοῦ Ἀρκά εἶναι ἕνας τοῖχος πού ταξιδεύει στόν κόσμο μας, καταγγέλλοντας μέ ὀξύνοια καί λακωνισμό καί καλώντας μας σέ ἔλλογη ἀντίδραση. Ἡ καταγγελία αὐτή εἶναι ἕνα ἀπό τά προκλητικά  «σημεῖα τῶν καιρῶν», τοῦ παρόντος κόσμου, τά ὁποῖα, τοὐλάχιστον, ζητοῦν μιά ἀπάντηση ἀπό τήν μεριά τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά, δυστυχῶς, αὐτό δέν ἔγινε, μέχρι τώρα. Δέν ξέρω ποῖοι εἶναι οἱ λόγοι…Ἀτολμία, ἀδιαφορία, ἔλλειψη ποιμαντικῆς εὐαισθησίας…; Ἴσως ὅλα αὐτά μαζί καί κάτι περισσότερο∙ ἔλλειμα προφητικοῦ λόγου, ὄχι προφανῶς ὡς μιά φτηνή μελλοντολογία ἀναμεμειγμένη συνήθως μέ τά ἀνάλογα ἐθνοφυλετικά παραληρήματα, ἀπό τήν ὁποία βρίθουν τά ΜΚΔ ἀλλά ὡς λόγος ζωντανός, ὅπως τόν περιγράφει ὁ μέγας Παῦλος: «Ζῶν γάρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἐνεργής καί τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καί διικνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καί πνεύματος, ἁρμῶν τε καί μυελῶν, καί κριτικός ἐνθυμήσεων καί ἐννοιῶν καρδίας, καί οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανής ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δέ γυμνά καί τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, πρός ὃν ἡμῖν ὁ λόγος», (Ἑβρ. δ’, 12-13).

Αὐτήν τήν καταγγελία ὀφείλουμε νά μήν τήν ἀντιπαρέλθουμε μέ τήν γνωστή ἀδιαφορία μας σάν νά εἴμαστε μπροστά σέ μιά γραφή σέ ξένη γλῶσσα, σέ ξένη σημειολογία, ἐνῶ ἐμεῖς θά ἔπρεπε νά ἤμασταν ἐκεῖνοι πού θά τό ἐντοπίζαμε ὡς πρόβλημα, ὡς «σημεῖο τῶν καιρῶν μας» καί θά τό διατυπώναμε ὡς  διαμαρτυρία,  ὡς προβληματισμό καί καταγγελία, ὅπως στίς ἀναζητήσεις τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ παλαιά ἀπό τό ραδιόφωνο, ὅπου ἀδέλφια ἀναζητοῦσαν ἀδέλφια καί συγγενεῖς μετά ἀπό ἐθνικές καταστροφές.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ - ΕΙΣΗΓΗΣΗ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ: