Να καταστούμε όλοι τέκνα φωτός και συγκληρονόμοι Χριστού

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Η΄ Ματθαίου

30 Ιουλίου 2017

(Ματθ. ιδ΄ 14- 22 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Τα πάντα προέρχονται από τον παντοδύναμο Θεό, τόσο τα υλικά όσο και τα πνευματικά δώρα, που διαχέονται και χαρίζονται στους ανθρώπους όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη ο Θεός χορηγούσε τις άπειρες πνευματικές και υλικές δωρεές Του στον περιούσιο λαό Του, αλλά και σε όλο το ανθρώπινο γένος, όταν όμως ακολουθούσαν πιστά το θέλημά Του και ζούσαν με αγάπη, ευσέβεια και δικαιοσύνη.

Μεγάλες μορφές της Παλαιάς Διαθήκης, όπως για παράδειγμα ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Ιώβ και άλλοι, ανταμείφθηκαν από τον Θεό και αποτέλεσαν παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας. Τις ίδιες πνευματικές και υλικές δωρεές χορηγεί ο Θεός και στους χρόνους της Καινής Διαθήκης, αλλά και στα μετέπειτα χρόνια έως της συντέλειας των αιώνων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, που μας διδάσκει πολλά, είναι το παράδειγμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδειξε έτσι την άπειρη ευσπλαχνία και το ατελείωτο έλεός Του προς όλο το ανθρώπινο γένος, μεριμνώντας για κάθε ανάγκη του και μη περιφρονώντας κανένα φυσικό και ανθρώπινο θεμιτό αίτημά του. Όλη η ζωή του Χριστού, άλλωστε, ήταν μια διαρκής και ανεξάντλητη ευσπλαχνία και προσφορά προς τους συνανθρώπους Του. Διότι οι άνθρωποι που πλησίαζαν, συνήθως, τον Κύριο ήταν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Άνθρωποι περιφρονημένοι, αδικημένοι, εγκαταλελειμμένοι από τους θρησκευτικούς και πνευματικούς καθοδηγητές τους. Το ιουδαϊκό ιερατείο το μόνο που έκανε ήταν να απολαμβάνει προνόμια και να ζει σε βάρος τους, χωρίς να τους προστατεύει από πνευματικούς αλλά και γήινους κινδύνους, αφήνοντάς τους μάλιστα έρημους στο έλεος των κάθε λογής πνευματικών «λύκων» και «θηρίων». Έτσι οι άνθρωποι ένιωθαν κατάκοποι, θλιμμένοι και απελπισμένοι.

Όμως ο Κύριος τούς ευσπλαχνίζεται και τους προσφέρει το άπειρο έλεός Του. Έτσι ευσπλαχνίστηκε την χήρα της Ναΐν, τις αδελφές του Λαζάρου, την ειδωλολάτρισσα Χαναναία, την κακοποιημένη πόρνη και πολλούς άλλους. Δεν έκανε διακρίσεις σε ομοεθνείς και αλλοεθνείς, σε δικούς και ξένους, σε πλούσιους και φτωχούς, σε διάσημους και άσημους. Και η επισφράγιση της Θυσίας Του και ύψιστη κορωνίδα του έργου Του ήταν η θανάτωσή Του στο Σταυρό για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

Το έλεος του Θεού, λοιπόν, μας «καταδιώκει πάσας τας ημέρας της ζωής μας», κατά τον ιερό ψαλμωδό. Αυτό αποτελεί παράδειγμα για όλους μας, ώστε να δείχνουμε αγάπη και επιείκεια προς τον συνάνθρωπό μας και πάντα να τον βοηθάμε και να του συμπαριστάμεθα τόσο υλικά (όπως και στη σημερινή περικοπή έπραξε ο Κύριος χορταίνοντας τα πλήθη) όσο και, κυρίως, πνευματικά, ώστε να καταστούμε όλοι τέκνα φωτός και συγκληρονόμοι Χριστού. Γένοιτο!