Μάξιμος Παφίλης, Επίσκοπος Μελιτηνής
Ομιλία στην ευαγγελική περικοπή Λουκά ις´ 19-31.
Τι είναι ο πυλώνας και τι το χάσμα; Μπορεί να είναι ο τόπος όπου ο ένας βλέπει, ενώ ο άλλος δεν διακρίνεται, ο ένας ζει μέσα στο φως της δικής του λαμπρότητας, και ο άλλος κείται μέσα στη σκιά που η λαμπρότητα δημιουργεί, σκιά ψυχρή και βαθιά. Ο πυλώνας του πλουσίου, εκείνο το πέτρινο όριο της οικίας, ήταν ήδη το ίδιο το χάσμα, ένα σχοινί σαν πλεγμένο από καυτή άμμο, που κανένα χέρι δεν μπορεί να πιαστεί. Το χάσμα είναι ένας τρόπος του βλέπειν, ή μάλλον, ένας τρόπος του να μην βλέπεις, που υπερβαίνει κατά πολύ το γεωγραφικό διάστημα. Αυτός ο πλούσιος, «ἄνθρωπός τις», σαν ένας ανώνυμος ρόλος σε τραγωδία, χωρίς να έχει δικό του όνομα σε αυτή τη ζωή, γνωστός μόνο από τα εξωτερικά, φορούσε την πορφύρα σαν να ήταν δέρμα, υγρό, βαρύ και πυκνό, που πνίγει το φως πριν φτάσει στον πτωχό, και το βύσσο, ένα λεπτό ύφασμα που έκρυβε κυρίως το βάθος της κενής του ψυχής, πέρα από το ίδιο το σώμα.