Επικήδειοι λόγοι για την εκπαιδευτικό Ελευθερία Κακούρη Αρβανιτάκη (+13.2.2014)

Σήμερα το απομεσήμερο, στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου κηδέψαμε μιαν αγαπημένη φίλη και καλή εκπαιδευτικό, την Ελευθερία Κακούρη Αρβανιτάκη, η οποία απεβίωσε προχτές το βράδυ, σε νοσοκομείο της Αττικής, όπου είχε διακομισθεί, μετά από 20ήμερη περιπέτεια της υγείας της. 

Πλήθος Ζακυνθινών προσήλθαν στον ναό και από εκεί στο Κοιμητήριό μας, όπου ετάφη η μεταστάσα, για ν' αποχαιρετήσουν την ακριβή φίλη και να συμπαρασταθούν στον σύζυγο και τις δυο κόρες της.

Στο τέλος της Νεκρωσίμου Ακολουθίας, ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, στον επικήδειο λόγο του, ανέφερε ότι εκείνο που η Ελευθερία αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στους οικείους, τους φίλους και τους συνεργάτες της (σημειωτέον ήταν εν ενεργεία διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου στο Φιολήτι), είναι το Χαμόγελό της, ένα πλατύ και πηγαίο χαμόγελο που ελευθερώνει, μάλιστα δε σε καιρούς παρατεταμένης κατήφειας και απελπισίας!

Ακούστηκαν και δύο επιπλέον συγκινησιακά φορτισμένοι επικήδειοι λόγοι, τους οποίους δημοσιεύουμε ακολούθως εις μνήμην!...

Επικήδειος εκ μέρους του Αντώνη Κουρσάρη

Προέδρου του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ζακύνθου

Θλιβερό καθήκον, χρέος ιερό, μου επιβάλλουν τούτα τα λίγα λόγια.

Έφυγε από κοντά μας μια καλή και αγαπητή συνάδελφος. Έφυγε νέα, επαληθεύοντας για μια ακόμη φορά την πάντοτε επίκαιρη ρήση του Μενάνδρου «Ον οι θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος», δηλαδή όποιον οι θεοί αγαπούν πολύ, πεθαίνει νέος.

Πάλεψε, η Ελευθερία για 20 ολόκληρες μέρες. Έχασε τη μάχη κι έσβησε, ακολουθώντας την κοινή ανθρώπινη μοίρα τόσο πρόωρα.

Το πέρασμά της από τον κόσμο της Εκπαίδευσης αποτελεί σταθμό στην ιστορία της μεγάλης οικογένειας των δασκάλων. Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνει ο θάνατος της Ελευθερίας είναι τεράστιο.

Δεν υπήρξε μόνο μια εξαιρετική δασκάλα, υπήρξε μια σπουδαία παιδαγωγός. Επιτυχημένη σε όλους τους τομείς της ζωής: άνθρωπος, δασκάλα, σύζυγος, μητέρα.

Ελευθερία,

Με ευλάβεια υπηρέτησες την εκπαίδευση, στην οποία τόσο πολύ πίστευες. Έθετες τις διδακτικές σου ικανότητες σε δεινή δοκιμασία, άλλοτε πειραματιζόμενη και άλλοτε με την απλότητα του ανθρώπου που πίνει ένα ποτήρι νερό, με γνώμονα, πάντοτε, την επικοινωνία με τους μαθητές σου.

Η απαράμιλλη διάθεσή σου να εξυπηρετήσεις τους πάντες, η διάχυτη καλοσύνη που σε διέκρινε, αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για την οικογένειά σου, τους φίλους και τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο.

Χαρισματική και ευαίσθητη. 

Επιεικής για τους άλλους και απαιτητική με τον εαυτό σου.

Θεσμική και ανατρεπτική. 

Επιγραμματική και τεκμηριωμένη. 

Αεί διδάσκουσα και αεί διδασκόμενη. 

Αγαπητή μας Ελευθερία,

Θα σε θυμόμαστε για πάντα!

Eυχή προσωπική αλλά και όλων εκείνων που δίδαξες, η μνήμη σου να μείνει αιώνια.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου οικογένεια.

Εκ μέρους όλων των συναδέλφων σου απευθύνω το ύστατο Χαίρε.

Το χώμα της Παναγούλας που θα σε σκεπάσει, να είναι ελαφρύ.

Επικήδειος εκ μέρους του Νίκου Αρβανιτάκη - Εκπαιδευτικού

εκπροσώπου του Δημοτικού Σχολείου Κάμπου

Πολυαγαπημένη μας Ελευθερία,

Εμείς οι φίλοι σου από το Δημοτικό Σχολείο Κάμπου, που είκοσι περίπου χρόνια είμαστε κάθε μέρα μαζί, νιώθουμε την ανάγκη να σε αποχαιρετήσουμε σε αυτό το ύστατο ταξίδι σου.

Για μας δεν ήσουν μόνο μία συνάδελφος, ήσουν η φίλη μας, η αδελφή μας. Ζήσαμε μαζί άπειρες στιγμές γεμάτες αγάπη, αγωνία, κούραση, στιγμές δύσκολες αλλά και στιγμές χαράς.

 Η καθημερινότητα μας δε σταματούσε στον χώρο του σχολείου, ήμασταν μαζί και έξω από αυτό με το σώμα μας με την καρδιά μας με τη σκέψη μας.

  Ποιος μπορεί να αποχωριστεί το χαμόγελό σου, το χιούμορ σου, τη ζωντάνια σου, την αισιοδοξία σου...

   Κανείς από μας ούτε μπορεί, ούτε θέλει να ξεχάσει, ούτε θα ξεχάσει.

   Θα είσαι για πάντα στις καρδιές μας, η δικιά μας Ελευθερία, ο δικός μας άνθρωπος.

                        Εμείς που σε ζήσαμε και σε αγαπήσαμε.

Καλό Ταξίδι, Ελευθερία!