Μιμούμενοι τους Αγίους 318 Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ

12 Ιουνίου 2016

(Ιω. ιζ΄ 1-13)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Συγκλονιστική και βαθύτατα συγκινητική είναι η μεγάλη Αρχιερατική Προσευχή που απευθύνει ο Χριστός στον Ουράνιο Πατέρα, λίγο πριν τη σύλληψή Του στον κήπο της Γεθσημανή. Με αυτήν ζητάει από τον Πατέρα Του να Τον τιμήσει ξανά με την προαιώνια δόξα την οποία πάντοτε είχε δίπλα Του, διότι και ο ίδιος υπάκουσε πλήρως το θέλημά Του και ολοκλήρωσε το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων με την σταυρική θυσία Του.

Όμως δεν περιορίζεται μονάχα στον εαυτό Του ο Κύριός μας. Δεν σκέφτεται ηγεμονικά και εγωιστικά, αλλά παρακαλεί ταπεινά τον Πατέρα να προστατέψει τους ανθρώπους από τον πονηρό και τους φοβερούς κινδύνους της αμαρτίας. Έτσι δεν θα μείνουν απροστάτευτοι, αλλά το έργο της θείας οικονομίας θα έχει μια αδιάσπαστη συνέχεια.

Ο Θεός είναι Θεός της Αγάπης. Εκεί που βρίσκεται η αγάπη βρίσκεται και η εν Χριστώ Ενότητα. Πρότυπο Αγάπης και Ενότητας είναι η Τριαδική Θεότητα. Τα τρία πρόσωπα είναι ασυγχύτως, ατρέπτως, αχωρίστως ενωμένα, χωρίς υποτιμήσεις, φιλονικίες και πρωτοκαθεδρίες. Όσο μεγαλύτερη εν Χριστώ αγάπη έχει ο καθένας προς τον συνάνθρωπό του, τόσο πληρέστερη ενότητα και ομοφροσύνη θα επικρατεί στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ακόμα κι όταν ένας άνθρωπος βλέπει τον συνάνθρωπό του να σφάλει, οφείλει να τον νουθετεί με αγάπη, με ενδιαφέρον ειλικρινές και καλοσύνη, ώστε να συναισθανθεί και να διορθώσει το σφάλμα του. Όλα πρέπει να συμβαίνουν “εν πνεύματι πραότητος” κατά τον Απόστολο Παύλο. Η θεία γνώση και η διδασκαλία περί αιωνίου ζωής δεν αποσκοπεί στον εμπλουτισμό των ανθρώπινων γνώσεων και στην καλλιέργεια του νου. Είναι συμμετοχή στην Ζωή, την Δόξα και στις τελειότητες του Θεού. Δι’ αυτής γινόμαστε “κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού”.

Την Δόξα αυτήν κάθε άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται να την οικειοποιηθεί. Στην Βασιλεία του Θεού, η οποία είναι χρυσή, αδαμαντοστόλιστη, φωτεινή, δεν θα υπάρχει δάκρυ, πόνος, ταλαιπωρία, γήρας, ασθένεια, ανασφάλεια, φθορά, φυσικές καταστροφές, σκοτάδι, πείνα, κρύο, θύελλες. Είναι οδός “καθαρά και αγία” χωρίς “οδύνη, λύπη και στεναγμό”. Εκεί θα υπάρχει Νέος Ουρανός και Νέα Γη. Εκεί εδρεύει η αθωότητα, η αγιότητα, η αναμαρτησία, η ευτυχία, η ειρήνη. Εκεί ψάλλουν Άγγελοι και άνθρωποι το Αλληλούια.

Εκεί ας αξιωθούμε όλοι να φτάσουμε, μιμούμενοι το παράδειγμα των Αγίων 318 Πατέρων, που ορθοτόμησαν τον λόγο της Αληθείας κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια της Βιθυνίας. Γένοιτο!