ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής ΙΔ΄ Λουκά
1 Δεκεμβρίου 2019
(Λουκ. ιη΄ 35-43)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Ανάλγητοι και σκληροί υπήρξαν οι άνθρωποι που περιστοίχιζαν τον δυστυχή τυφλό της Ιεριχούς και οι οποίοι, όχι μόνον δεν τον βοηθούσαν, αλλά αντίθετα τον πρόσταζαν σκαιότατα να σιωπήσει! Βλέπετε, οι φωνές της απελπισίας που έβγαλε για να προσελκύσει τον Θεάνθρωπο Ιησού, τούς ενοχλούσαν και έθιγαν τη σεμνοτυφία και την υποκρισία τους.
Όμως, ο τυφλός αυτός άνθρωπος, ο οποίος χρόνια και χρόνια περίμενε μέσα στο σκοτάδι και την απόγνωση, δεν ήθελε επ’ ουδενί ν’ αφήσει την ευκαιρία και την ευνοϊκή χρονική στιγμή να περάσει ανεκμετάλλευτη. Έτσι, ο πανάγαθος Θεάνθρωπος, ο οποίος δεν συμμερίζεται τη σκληρότητα των ανθρώπων, αλλά ρίχνει το θείο βάλσαμό Του σε όλες τις ανθρώπινες πληγές, τoν εισάκουσε. Έκανε δεκτή την δέησή του και του έδωσε πίσω το πολυπόθητο φως των οφθαλμών του, το τόσο πολύτιμο για τη ζωή. Έτσι, δια του μεγάλου αυτού θαύματος, η υπομονή, η ταπείνωση, η επιμονή και η πίστη νίκησαν, ανοίγοντας όχι μόνο τα γήινα μάτια του τυφλού, αλλά και τα πολύ σημαντικότερα μάτια της ψυχής του, δηλαδή του εσωτερικού κόσμου του. «Η πίστις σου σέσωκέ σε», του είπε ο Κύριος κι ευθύς το φως του Θεού έλαμψε μέσα του.
Στη σύντομη επίγεια ζωή τού ανθρώπου είναι πολλές πάντοτε οι θλίψεις και οι ασθένειες, αλλά είναι πάντοτε προσωρινές. Στο τέλος, η υπομονή και η πίστη τού πάσχοντος ανθρώπου επιβραβεύονται και σ’ αυτή τη ζωή και στην αιώνια. Ο Κύριός μας δεν κάνει διακρίσεις φυλής, μόρφωσης, πλούτου, κοινωνικής θέσης ή καταγωγής. Προσέτρεξε χωρίς δισταγμό σε έναν φτωχό, τυφλό και επαίτη, ο οποίος επιπλέον αντιμετώπιζε τη σκληρότητα και την επιτίμηση των συμπατριωτών του.
Πολλές φορές, δυστυχώς, άνθρωποι, φαινομενικά πιστοί, εκκλησιαζόμενοι, τηρητές του τυπικού και των νηστειών αρνούνται πεισματικά να προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια στον πλησίον τους, ακόμη κι αν το μπορούν. Έτσι γίνονται μιμητές των σκληρόκαρδων εκείνων, που είχαν πάει -φαινομενικά καλοπροαίρετα- να δουν και να ακούσουν τον Ιησού, αποδεικνύοντας ότι η πίστη τους ήταν άνευ έργων και άρα νεκρή και ανώφελη.
Ας μην ακολουθήσουμε, λοιπόν, το παράδειγμα αυτών των ανθρώπων και ας μιμηθούμε πρωτίστως τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, γινόμενοι φιλάνθρωποι και έχοντας ειλικρινή και ανυπόκριτη πίστη, ταπείνωση και έμπρακτη προς τον πλησίον αγάπη. Επίσης, ας μιμηθούμε τον ευσεβή, υπομονετικό και ταπεινό τυφλό, ο οποίος δεν άφησε τη δοκιμασία και τη θλίψη να τον καταβάλουν, αλλά τις αξιοποίησε «εν Χριστώ», κατακλυζόμενος από το ζωοπάροχο φως της θεότητας. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου