ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Δ΄ Νηστειών 22ας Μαρτίου 2015
(Ματθ. θ΄ 17-31)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Φρικτή ήταν η κατάσταση του ταλαίπωρου νέου, την οποίαν αφηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πονηρό δαιμόνιο τον βασάνιζε από την παιδική του ήδη ηλικία. Ο πατέρας του απρόθυμα -καίτοι είχε ακούσει πολλές φορές και από πολλούς για τον Ιησού- τον φέρνει ενώπιον του Σωτήρα. Αρχικά παρακάλεσε τους μαθητές, να θεραπεύσουν το παιδί του. Αυτοί όμως δεν είχαν την πνευματική δύναμη να το πράξουν. Τότε ο Ιησούς, βλέποντας τον άτυχο πατέρα να γονατίζει με συντριβή μπροστά Του και σπαρακτικά να του ζητά να θεραπεύσει τον γιο του, θεραπεύει το παιδί, αλλά παράλληλα επιτιμά την απιστία των ανθρώπων. Το πονηρό πνεύμα εγκατέλειψε το σώμα του νέου ανθρώπου, που επί πολλά έτη ταλαιπωρούσε, και χάθηκε με κραυγές μανίας στην σκοτεινή άβυσσο, που ήταν πάντοτε το κατοικητήριό του.
Τραγική και αξιοθρήνητη, λοιπόν, ήταν η κατάσταση του νέου αυτού, πριν θεραπευτεί από τον Ιησού. Όμως ακόμα πιο αξιοθρήνητη και πιο φρικτή είναι η κατάσταση του καθενός από εμάς, όταν το πονηρό πνεύμα καταλαμβάνει και καταδυναστεύει την ψυχή μας.
Ο Διάβολος, ο πατέρας του ψεύδους, της υποκρισίας, της κακίας και κάθε αμαρτίας, μηχανεύεται μύριους τρόπους, για να παγιδεύσει τον άνθρωπο και να τον μεταβάλλει σε άβουλο όργανό του και αξιοθρήνητο δούλο του. Έτσι ο άνθρωπος υποδουλώνεται σε κακίες, πάθη, αδυναμίες, ακολασίες και δεν κυβερνά πλέον τον εαυτό του.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέει ότι αυτός που κάνει την αμαρτία γίνεται δούλος της αμαρτίας. Κατά συνέπεια και ο άνθρωπος, ο οποίος έχει υποταχτεί στην αμαρτία, χάνει κάθε εσωτερική γαλήνη και χαρά, κάθε ψυχική και σωματική ισορροπία. Βρίσκεται βυθισμένος στις πίκρες, στις έριδες, στις φιλονικίες και τα μεταδίδει και στους συνανθρώπους του. Γίνεται απεχθής και επικίνδυνος, βάρος και στην οικογένειά του και στους γύρω του. Αλλά και το σώμα του, πολλές φορές, κάνει κινήσεις που μοιάζουν με αυτές των δαιμονισμένων. Όταν θυμώνει, φλόγες μίσους εκτοξεύονται από τα μάτια του, ουρλιάζει, χτυπιέται, χειρονομεί άσκοπα και ασυνάρτητα, χάνει το φυσικό χρώμα του προσώπου του και έτσι τσακίζεται και αρρωσταίνει διανοητικά, ψυχικά και σωματικά.
Η μόνη σωτηρία, λοιπόν, του ανθρώπου, είναι η πίστη του στον αληθινό Θεό και η εφαρμογή των εντολών Του. Έτσι κατανικά τον μισάνθρωπο Διάβολο και ζει μια σωφρονισμένη και ειρηνική ζωή, χωρίς βλαβερές αναστατώσεις, που θα του στερήσουν εντέλει την σωτηρία. Αυτόν τον δρόμο, λοιπόν, με όλες μας τις δυνάμεις ας ακολουθήσουμε κι εμείς. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου